ILPP3/443-23/13-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2013 r. (data wpływu 2 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie dokumentu dostawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie dokumentu dostawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w dniu 28 lutego 2013 r. uzyskała potwierdzenie przyjęcia zawiadomienia dotyczące pośredniczącego podmiotu węglowego, które zostało wydane przez Naczelnika Urzędu Celnego. Prowadzoną działalność określono jako nabycie wewnątrzwspólnotowe według wykazu wyrobów CN 2701, CN 2702, CN 2704 00 oraz sprzedaż na terytorium kraju.

Wnioskodawca nawiązał współpracę ze spółką czeską sprzedającą węgiel brunatny o kodzie wyrobu CN 2702 z kopalni węgla brunatnego znajdującej się w Czechach.

Zainteresowany kupił węgiel brunatny od spółki czeskiej i zlecił następnie spółce transportowej przewóz węgla z innego kraju Unii Europejskiej, a dokładnie z kopalni w Czechach, do odbiorcy węgla w Polsce. Odbiorca węgla w Polsce posiada również status pośredniczącego podmiotu węglowego, co potwierdził potwierdzeniem przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy.

Sprzedaż zakupionego przez Wnioskodawcę w Czechach węgla nastąpiła zatem między dwoma tymi podmiotami w Polsce, posiadającymi status pośredniczącego podmiotu węglowego - między Wnioskodawcą a odbiorcą węgla w Polsce.

Zgodnie z art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, warunkiem zwolnienia od akcyzy sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu, jest dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.

Chcąc spełnić ten ustawowy obowiązek, Spółka wypełniła rubryki dokumentu dostawy jej dotyczące zgodnie z opisem pól - skan wypełnionego dokumentu dostawy został następnie przesłany drogą elektroniczną do firmy transportowej przewożącej węgiel z kopalni w Czechach do odbiorcy węgla w Polsce.

Firma transportowa wydrukowała skan dokumentu dostawy w trzech egzemplarzach. Oryginał dokumentu dostawy został w siedzibie Wnioskodawcy.

Trzy wydrukowane dokumenty dostawy zostały następnie przewiezione wraz z węglem do odbiorcy węgla w Polsce. Wszystkie dokumenty dostawy zostały następnie podpisane i opieczętowane przez odbiorcę węgla w Polsce. Jeden egzemplarz dokumentu dostawy został u odbiorcy węgla w Polsce, zaś pozostałe dwa dokumenty dostawy zostały dołączone do faktury za usługę transportową i doręczone wraz z fakturą za przewóz węgla przez firmę transportową do Wnioskodawcy.

Uzupełniając opis stanu faktycznego, Zainteresowany podkreśla, że jedynie jego pieczątka i podpis na dokumencie dostawy jest kopią, natomiast podpis i pieczątka polskiego kontrahenta, który odebrał węgiel, jest oryginalna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przemieszczany wraz z wyrobami węglowymi dokument dostawy będący wydrukiem ze skanu lub faksu dokumentu dostawy jest spełnieniem obowiązku przewidzianego w art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych wydruku ze skanu lub dołączenie dokumentu przesłanego faksem jest spełnieniem obowiązku przewidzianego przez art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym. Jest to bowiem dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy, który, mimo, iż jest wydrukiem oryginału, zawiera wszelkie wymagane prawem informacje.

Wnioskodawca często korzysta z usług firm transportowych świadczących usługę przewozu węgla, mających siedziby poza siedzibą Wnioskodawcy na terenie całej Polski z uwagi na optymalizację: kosztów transportu. Niemożliwym jest zatem dostarczenie dokumentu dostawy w oryginale w krótkim czasie do firmy transportowej bez posługiwania się faksem czy elektronicznym sposobem przesyłania informacji.

Dostarczenie dokumentu dostawy do firm transportowych z oryginalną pieczęcią Wnioskodawcy jeszcze przed załadunkiem węgla byłoby często niemożliwe ze względu na czas dostarczenia przez pocztę lub kuriera. Obrót gospodarczy zmusza często do przyspieszenia obiegu dokumentów, dlatego przesłanie dokumentu skanem lub faksem znacznie przyspiesza czas realizacji zamówienia, a co za tym idzie, sprzedaż towaru do klienta.

Przesyłanie takiego dokumentu pocztą lub kurierem jeszcze przed załadunkiem znacznie utrudniłoby i spowolniłoby obieg dokumentów we współpracy między przedsiębiorcami, gdyż konieczne byłoby przesłanie pocztą dokumentu dostawy przez Wnioskodawcę do firmy transportowej, która musiałaby dostarczyć taki dokument pocztą kierowcy.

Wnioskodawca sądzi, że restrykcyjne pojmowanie dokumentu dostawy jako wyłącznie oryginału dokumentu, bez możliwości przesyłania między firmami skanu czy faksu celem przyspieszenia obrotu dokumentów, znacznie utrudniłoby współpracę i jak najszybszą realizację złożonego przez klienta zamówienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

Stosownie do art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2; dostawę

W myśl art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka uzyskała potwierdzenie przyjęcia zawiadomienia dotyczące pośredniczącego podmiotu węglowego. Prowadzoną działalność określono jako nabycie wewnątrzwspólnotowe według wykazu wyrobów CN 2701, CN 2702, CN 2704 00 oraz sprzedaż na terytorium kraju.

Przedmiotem wątpliwości Spółki jest przemieszczanie wyrobów węglowych w oparciu o dokument dostawy będący wydrukiem ze skanu lub faksu w świetle obowiązku przewidzianego w art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Z przepisu art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy wynika, iż warunkiem zwolnienia sprzedawanych wyrobów węglowych jest dołączenie do przemieszczanych wyrobów dokumentu dostawy.

Naruszenie tego warunku w świetle art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy wskazuje na konieczność opodatkowania akcyzą tej dostawy. Przepis ten stanowi bowiem, iż w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia (...).

Dokument ten wystawia pośredniczący podmiot węglowy w celu udokumentowania nadania wyrobom węglowym przeznaczenia uprawniającego do zwolnienia ich od podatku akcyzowego.

Szczegółowe kwestie normuje przy tym rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 196).

Dokumentem dostawy jest przy tym wyłącznie - jak wskazuje interpretacja językowa ww. przepisów - dokument wystawiony w oryginale.

Argumentem przemawiającym za takim rozumieniem pojęcia "dokument dostawy" jest uregulowanie § 2 ust. 7 rozporządzenia, w świetle którego w przypadku zaginięcia lub zniszczenia egzemplarza dokumentu dostawy podmiot, który go utracił, jest obowiązany niezwłocznie poinformować o tym właściwego naczelnika urzędu celnego. Na wniosek podmiotu, który utracił egzemplarz dokumentu dostawy, podmiot, który wystawił dokument dostawy, wydaje temu podmiotowi duplikat zagubionego lub zniszczonego egzemplarza. Duplikat egzemplarza dokumentu dostawy oznacza się na jego pierwszej stronie napisem "DUPLIKAT".

Skoro przepisy prawa akcyzowego mówią wyłącznie o dokumencie dostawy oraz jego duplikacie, pomijając inne jego formy (skan, faks) to przyjąć należy, iż nie są one uznawane na gruncie przepisów jako dokument dostawy.

Jest nim zatem wyłącznie "oryginalny" egzemplarz, który można kopiować lecz nie będzie on wówczas posiadał przymiotu "dokumentu dostawy". Będą to wyłącznie jego kopie, które nie czynią zadość warunkowi wskazanemu w art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy.

Reasumując, przemieszczany wraz z wyrobami węglowymi dokument dostawy będący wydrukiem ze skanu lub faksu dokumentu dostawy nie jest spełnieniem obowiązku przewidzianego w art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy.

Dodatkowo zaznaczyć należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.