ILPP3/443-2/14-2/TW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 marca 2014 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP3/443-2/14-2/TW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2013 r. (data wpływu 2 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie tytoniu do palenia - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie tytoniu do palenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza konfekcjonować zioło Origanum majorana L. potocznie zwany majerankiem w opakowania po 100 gram w celu odsprzedaży do sklepów m.in. do sklepów tytoniowych tzw. trafika. Na opakowaniu będą oznaczenia, iż wyrób jest przeznaczony do palenia w fajce lub w gilzie jako substytut tytoniu. Surowiec będzie pozyskiwany od lokalnych szkółek zielarskich, a następnie liście będą suszone i pocięte. Produkt nie będzie zawierał nikotyny i będzie miał zastosowanie jako produkt pomocniczy w rzuceniu palenia tytoniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Origanum majorana L. (potocznie zwany majerankiem) przeznaczony do palenia w fajce i gilzie papierosowej jako substytut tytoniu - produkt będzie stosowany jako substancja pomocnicza w rzuceniu palenia tytoniu, produkt nie zawiera tytoniu, ani nikotyny - może być zaliczany do wyrobów tytoniowych (tytoniu do palenia) w rozumieniu przepisów ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.), zwana dale ustawą, reguluje opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej akcyzą wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy (art. 1 ust. 1).

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 42 ww. załącznika nr 1 do ustawy, do wyrobów akcyzowych zaliczono papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki - bez względu na kod CN.

Do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się - w myśl art. 98 ust. 1 ustawy - bez względu na kod CN:

* papierosy;

* tytoń do palenia;

* cygara i cygaretki.

Zgodnie z art. 98 ust. 5 ustawy, za tytoń do palenia uznaje się:

1.

tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;

2.

odpady tytoniowe oddane do sprzedaż detalicznej, niebędące papierosami cygarami lub cygaretkami w rozumieniu ust. 2, 3 i 4, a nadające się do palenia.

Zgodnie zaś z ust. 8 tego artykułu, za tytoń do palenia uznaje się produkty składające się w całości albo w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 2, 3 lub 5 ustawy i traktowane są wtedy jako papierosy i tytoń do palenia.

Tytoniem do palenia, będzie więc nie tylko tytoń, ale również każdy inny produkt spełniający kryteria ustalone m.in. w art. 98 ust. 2, 3 lub 5 ustawy. Jedynie dla celów medycznych (wyroby są wykorzystywane wyłącznie w celach medycznych) prawodawca wskazał, że nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych produktów, które nie zawierają tytoniu.

Opisywany produkt będzie wykorzystywany jako środek pomocniczy w rzuceniu palenia papierosów, z uwagi na brak w swoim składzie nikotyny, która jest środkiem uzależniającym. Można go uznać jako produkt nie zawierający tytoniu i mający zastosowanie jako produkt medyczny.

Pocięte liście majeranku będą substytutem pociętych liści tytoniu będą służyły do palenia w papierosie, jednak nie będą miały działania uzależniającego.

Origanum majorana L. (potocznie zwany majerankiem) ma główne zastosowanie w przemyśle spożywczym jako przyprawa oraz w przemyśle zielarskim jako środek regulujący trawienie. Zastosowanie jako środek pomocniczy w rzuceniu palenia tytoniu jest drugorzędne, dlatego nie będzie podlegać ustawie o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - użyte w ustawie określenia oznaczają wyroby akcyzowe - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 42 ww. załącznika nr 1 do ustawy, do wyrobów akcyzowych zaliczono papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki - bez względu na kod CN.

W myśl art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy, do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN tytoń do palenia.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Zainteresowany zamierza konfekcjonować zioło Origanum majorana L. (potocznie zwany majerankiem) w opakowania po 100 gram w celu odsprzedaży do sklepów m.in. do sklepów tytoniowych tzw. trafika. Na opakowaniu będą oznaczenia, że wyrób jest przeznaczony do palenia w fajce lub w gilzie jako substytut tytoniu. Produkt nie będzie zawierał nikotyny i będzie miał zastosowanie jako produkt pomocniczy w rzuceniu palenia tytoniu.

Wątpliwości Zainteresowanego związane są z kwalifikacją ww. wyrobu do wyrobów akcyzowych.

Wyjaśnić zatem należy, że na mocy art. 98 ust. 5 ustawy, za tytoń do palenia uznaje się:

1.

tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;

2.

odpady tytoniowe będące pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami, a nadające się do palenia.

Z powyższego wynika, że zarówno tytoń jaki i odpady tytoniowe - spełniające ww. kryteria - jeśli "nadają się do palenia" uznane są za tytoń do palenia.

Z opisu sprawy wynika natomiast, że Spółka nie będzie dokonywała konfekcjonowania wyrobu składającego się ani z tytoniu ani z odpadów tytoniowych. Tym niemniej z przepisu art. 98 ust. 8 ustawy wynika, że produkty składające się w całości albo w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 2, 3 lub 5, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia. Jednakże nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych produktów, które nie zawierają tytoniu i są wykorzystywane wyłącznie w celach medycznych.

Jak wynika z interpretacji językowej art. 98 ust. 8 ustawy, tytoniem do palenia mogą być zatem również wyroby które w ogóle nie zawierają tytoniu sensu stricte. Wyjątkiem jest wykorzystywanie takich wyrobów wyłącznie w celach medycznych.

Wnioskodawca twierdzi, że produkowany wyrób będzie wykorzystywany w celach medycznych.

W rozstrzygnięciu tej kwestii pomocne będzie orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W uzasadnieniu wyroku z dnia 30 marca 2006 r. w sprawie C-495/04, A.C. Smith-Koolhoven przeciwko Staatssecretaris van Financiën.

Trybunał wskazał, że w przypadku "leczniczych papierosów ziołowych" oferowanych jako środek pomocniczy dla osób chcących rzucić palenie produkty te muszą zawierać w swym składzie substancje, których spalenie i wdychanie powodować będzie skutki medyczne o charakterze leczniczym lub zapobiegawczym. Wymienione substancje, to substancje których spalanie i wdychanie powoduje wystąpienie naukowo udowodnionych skutków medycznych o charakterze leczniczym lub zapobiegawczym.

Z opisu sprawy nie wynika, że wyrób będzie wykorzystywany wyłącznie w ww. celach medycznych.

Wobec powyższego przy ocenie czy dany wyrób należy traktować jak tytoń do palenia decydujący jest fakt, czy wyrób ten nadaje się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego. W związku z powyższym, jeżeli produkowany przez Wnioskodawcę produkt opisany we wniosku będzie nadawał się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego, to będzie wyrobem akcyzowym w rozumieniu przepisów ustawy. Innymi słowy jeśli opisany we wniosku majeranek spełnia kryteria ustalone w art. 98 ust. 2, 3 lub 5 ustawy, to jest on traktowany jako papierosy i tytoń do palenia.

Skoro zioło Origanum majorana L. (potocznie zwany majerankiem) nadaje się do palenia i jest przygotowane do sprzedaży detalicznej (w opakowania po 100 gram w celu odsprzedaży do sklepów, m.in. do sklepów tytoniowych) to uznać je należy za tytoń do palenia w rozumieniu ustawy.

Wobec powyższego wyrób ten - mając na względzie treść art. 98 ust. 8 ustawy - jest traktowany na gruncie ustawy o podatku akcyzowym jako tytoń do palenia, a tym samym zaliczany jest do wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl