ILPP3/443-146/12-4/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko X z dnia 27 lipca 2012 r. (data wpływu 2 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2012 r. (data wpływu 26 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie katalizatora do spalania sadzy - jest prawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie katalizatora do spalania sadzy.

Wniosek uzupełniono w dniu 26 października 2012 r. w zakresie pytania oraz opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobowo działalność gospodarczą. Przedsiębiorca prowadzi działalność polegającą m.in. na zakupie, magazynowaniu i sprzedaży węgla i koksu.

Jest on autoryzowanym sprzedawcą Holdingu Węglowego. Sprzedaż towarów (węgla i koksu), na potrzeby ogrzewania kierowana jest:

Przedsiębiorca w ramach prowadzonej działalności zamierza kupować X - katalizator do spalania sadzy, niepalny, niewybuchowy, stosowanie którego (dodawanie do węgla) powoduje rozwiązanie problemów z czyszczeniem pieca i kominków. Katalizator ten powoduje całkowite dopalanie sadzy w każdym miejscu kotła (palenisko, komora spalania, przewody kominowe).

Ponadto jego stosowanie przy spalaniu węgla eliminuje zanieczyszczenia atmosfery sadzą i emisję tlenku węgla do atmosfery.

Przedsiębiorca zamierza przekazywać nieodpłatnie ten towar każdemu odbiorcy kupującemu węgiel w ilości równej i większej niż 1 tona w ilości 0,50 kg.

Ze złożonego uzupełnienia do wniosku wynika, iż X nie jest wyrobem energetycznym, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym i nie będzie służył ani Wnioskodawcy, ani osobom obdarowanym - prezentem o niskiej wartości - do celów wytworzenia energii cieplnej.

Jest to środek czyszczący powierzchnię kotłów, udrażniający przewody, eliminujący zanieczyszczenia atmosfery sadzą. X nie jest środkiem palnym.

Zainteresowany załączył również szczegółowy opis tego towaru, tzn. czym jest, co powoduje, co eliminuje, jakie posiada użytkowe zastosowanie oraz sposób użycia sporządzony przez producenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prawidłowo interpretuje przepisy pod względem podatkowym uznając, że nieodpłatne wydanie Xu nie jest objęte opodatkowaniem w zakresie podatku akcyzowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie podatku akcyzowego obrót, zakup, sprzedaż i nieodpłatne wydanie katalizatora do spalania nie podlega podatkowi akcyzowemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby akcyzowe - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Z kolei w świetle art. 2 ust. 1 pkt 1a użyte w ustawie określenia oznaczają wyroby węglowe - wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą m.in. na zakupie, magazynowaniu i sprzedaży węgla i koksu. Przedsiębiorca w ramach prowadzonej działalności zamierza kupować X - katalizator do spalania sadzy, niepalny, niewybuchowy, stosowanie którego (dodawanie do węgla) powoduje rozwiązanie problemów z czyszczeniem pieca i kominków.

X nie jest wyrobem energetycznym, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy i nie będzie służył ani Wnioskodawcy, ani osobom obdarowanym - prezentem o niskiej wartości - do celów wytworzenia energii cieplnej (nie jest środkiem palnym).

Zainteresowany zamierza przekazywać nieodpłatnie ten towar każdemu odbiorcy kupującemu węgiel w ilości równej i większej niż 1 tona w ilości 0,50 kg.

Wyjaśnić zatem należy, iż w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

Skoro X - jak wskazał Wnioskodawca - nie jest wyrobem energetycznym jak i nie będzie służył do celów opałowych to nie będzie on tym samym ani wyrobem akcyzowym, ani wyrobem węglowym.

Reasumując, Wnioskodawca prawidłowo interpretuje przepisy pod względem podatkowym uznając, że nieodpłatne wydanie Xu nie jest objęte opodatkowaniem w zakresie podatku akcyzowego.

Ponadto informuje się, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie katalizatora do spalania sadzy. Natomiast kwestia dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, a także w zakresie przychodów i podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania prezentów o małej wartości została rozstrzygnięta w odrębnych pismach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.