ILPP3/443-131/12-4/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2012 r. (data wpływu 9 lipca 2012 r.) uzupełnionym pismami z dnia 9 lipca 2012 r. (data wpływu 10 lipca 2012 r.) oraz z dnia 27 września 2012 r. (data wpływu 27 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów węglowych jest:

* prawidłowe - w zakresie pierwszego zagadnienia,

* nieprawidłowe - w zakresie warunków zwolnienia.

W dniu 9 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów węglowych.

Pismami z dnia 9 lipca 2012 r. (data wpływu 10 lipca 2012 r.) oraz z dnia 27 września 2012 r. (data wpływu 27 września 2012 r.) uzupełniono przedmiotowy wniosek w zakresie przedstawionego stanu faktycznego, zadanych pytań, własnego stanowiska oraz dowodu przelewu opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również Wspólnota mieszkaniowa) wskazał, iż dwie wspólnoty mieszkaniowe sąsiadując ze sobą wybudowały kotłownię wielkogabarytową.

W budynku, w którym zlokalizowana jest kotłownia znajdują się wyłącznie lokale mieszkalne natomiast w drugim lokale mieszkalne oraz jeden lokal biurowy.

Każdy z budynków ma własny obieg centralnego ogrzewania i jest rozliczany na podstawie zużytych gigadżuli, natomiast lokale wg metrów kwadratowych.

Zakupem opału zajmuje się wspólnota w budynku, w którym znajduje się kotłownia.

Wspólnota z lokalem biurowym przekazuje na ten cel ustalone comiesięczne kwoty, a całkowite rozliczenie następuje po zakończeniu roku kalendarzowego. Właściciel lokalu biurowego jest również członkiem wspólnoty.

Procentowy udział powierzchni biurowej w stosunku do całkowitej powierzchni ogrzewanej w obu budynkach wynosi jedynie 2,22%.

Ze złożonego uzupełnienia do wniosku wynika, iż kotłownia znajduje się w budynku Wnioskodawcy, natomiast lokal użytkowy w drugiej z ww. wspólnot.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, przy tak minimalnym udziale lokalu biurowego i braku praktycznej możliwości dokładnego stwierdzenia ilości opału zużywanego na ogrzanie tego lokalu wspólnoty mieszkaniowe maja możliwość skorzystania przy zakupie ekogroszku ze zwolnienia od akcyzy.

W opinii Zainteresowanego wspólnoty powinny mieć prawo kupowania opału razem żeby korzystać ze zwolnienia od podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie pierwszego zagadnienia,

* nieprawidłowe - w zakresie warunków zwolnienia.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby węglowe - wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca wraz z sąsiadującą wspólnotą mieszkaniową wybudował kotłownię wielkogabarytową, która zlokalizowana jest w jego budynku. Znajdują się tam wyłącznie lokale mieszkalne.

Każdy z budynków ma własny obieg centralnego ogrzewania. Zakupem opału zajmuje się Zainteresowany.

Przede wszystkim zauważyć należy, iż w myśl art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Ze wskazanej wyżej regulacji wynika, że z wnioskiem może wystąpić osoba, u której wystąpił lub może wystąpić określony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), który może rodzić określone konsekwencje w sferze prawa podatkowego. Zatem, interpretacja wydawana jest w indywidualnej sprawie zainteresowanego, który składa wniosek o jej wydanie.

Nie oznacza to jednak, iż każdy i w jakiejkolwiek sprawie - jak wskazał np. NSA w postanowieniu z dnia 20 stycznia 2012 r. sygn. akt II FSK 1276/10 - może o taką interpretację wystąpić. Przepis powyższy wprowadza bardzo istotne ograniczenie w zakresie możliwości wystąpienia o interpretację. Mianowicie, wniosek o wydanie interpretacji może złożyć zainteresowany podmiot w swojej indywidualnej sprawie. Przepis ten wymaga zatem istnienia pomiędzy sprawą, w której wystąpiono z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji a wnioskodawcą związku wyrażającego się w tym, że przedstawiony we wniosku problem musi dotyczyć sfery opodatkowania lub ewentualnego opodatkowania wnioskodawcy.

Oznacza to, że wnioskodawca ma uprawnienie do uzyskania od organu podatkowego interpretacji prawa podatkowego w każdej indywidualnej sprawie, która może kształtować jego prawa i obowiązki na gruncie określonej regulacji podatkowej.

W szczególności, żądanie uzyskania interpretacji indywidualnej prawa podatkowego odnosi się do stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych) przedstawionych przez wnioskodawcę, co do których wykładnia znajdujących w nich zastosowanie przepisów podatkowych może rzutować na prawidłowe rozliczenie wnioskodawcy w ramach tego podatku. W efekcie wnioskodawca ma uzyskać rzetelną informację jak - w dotyczącym go stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) - organ podatkowy interpretuje przepisy podatkowe znajdujące w nim zastosowanie, co może mieć wpływ na prawidłowość dokonania przez niego rozliczenia tegoż podatku.

Zatem w zakresie skutków prawnych przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego drugiej z opisanych wspólnot mieszkaniowych uprawniona do występowania z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej jest ta wspólnota. W ramach niniejszej interpretacji indywidualnej zagadnienia odnoszące się do tej wspólnoty nie mogą być rozpatrywane.

Z kolei w kwestii wykładni przepisów prawa mających zastosowanie w opisanym we wniosku przypadku i oceny merytorycznej stanowiska Zainteresowanego wyjaśnić należy, iż przeznaczenie węgla do celów opałowych pozawala zaliczyć go do wyrobów akcyzowych.

Zasadą jest, iż obrót tymi wyrobami objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). Z przepisu art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy wynika, iż w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Z uregulowań art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy wynika, iż podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Przepisy art. 31a ust. 2 ustawy, przewidują szereg zwolnień od podatku akcyzowego, a w tym pkt 3 tego przepisu stanowi, iż zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe (...).

Powyższe przepisy umożliwiają zwolnienie od podatku wyrobów węglowych zużywanych m.in. przez gospodarstwa domowe. Ustawa nie zawiera jednak definicji legalnej tego pojęcia.

Wobec powyższego należy odwołać się do jego znaczenia językowego. Z Małego słownika j. polskiego, wydawnictwo naukowe PWN Warszawa 1999, str. 231 wynika, iż gospodarstwo to m.in. posiadłość wiejska obejmująca grunty i zabudowania, natomiast domowy - str. 144 tego słownika - to w szczególności odnoszący się do domu. Dom to pomieszczenia mieszkalne, miejsce stałego zamieszkania jak i ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych, gospodarstwo domowe.

Gospodarstwo domowe to przede wszystkim zabudowania związane z pomieszczeniami mieszkalnymi (służy jako miejsce stałego zamieszkania, w którym koncentruje się ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych).

Z opisu sprawy wynika, Wspólnota mieszkaniowa składa się z lokali mieszkalnych ogrzewanych z kotłowni opalanej ekogroszkiem - spełnia zatem wymogi gospodarstwa domowego uprzywilejowanego zwolnieniem od akcyzy.

Przedmiotem wątpliwości Wspólnoty mieszkaniowej jest również to czy każda ze wspólnot powinna dokonywać zakupów ekogroszku oddzielnie.

Zaznaczyć należy, iż na gruncie podatkowym ww. zagadnienie dotyczy de facto warunków zwolnienia nabywanych wyrobów węglowych. W tym zakresie wyjaśnić należy, iż w świetle art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.

Powyższe uregulowanie jednoznacznie wskazuje, iż warunkiem zwolnienia sprzedawanych wyrobów węglowych jest dołączenie do przemieszanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.

Z przepisów rozporządzenia wykonawczego do ustawy, tj. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075).

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 lit. a tego rozporządzenia, dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy - w przypadku przemieszczania sprzedanych przez niego wyrobów węglowych do pośredniczącego podmiotu węglowego lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy.

Na podstawie tego przepisu pośredniczący podmiot węglowy w określonej sytuacji - po powstaniu obowiązku podatkowego, tj. sprzedaży wyrobów węglowych - wystawia dokument dostawy.

Z § 2 ust. 11 i 12 ww. rozporządzenia wynika, iż wzór dokumentu dostawy dla wyrobów węglowych określa załącznik nr 1a do rozporządzenia. Wzór dokumentu dostawy dla wyrobów węglowych w formie uproszczonej określa załącznik nr 1b do rozporządzenia.

Warunkiem zwolnienia od podatku nabywanych przez Zainteresowanego wyrobów węglowych jest zatem wystawienie jednego z dwóch ww. dokumentów dostawy, który dokumentuje prawo do zwolnienia (oświadczenie o nadaniu nabytym wyrobom węglowym określonego przeznaczenia przez tego nabywcę, tj. podmiot zużywający).

Przy czym każdy z uprawnionych do zwolnienia podmiotów musi złożyć na odrębnym dokumencie dostawy stosowne oświadczenie o przeznaczeniu nabytego wyrobu. Konstrukcja dokumentów dostawy uniemożliwia bowiem złożenie na jednym dokumencie dostawy stosowanych oświadczeń przez różne podmioty.

Zatem, Wnioskodawca powinien złożyć oddzielne oświadczenie na jednym z wymienionych w § 2 ust. 11 lub 12 ww. rozporządzenia dokumentach dostawy.

Jednakże zauważyć należy, iż ww. kwestii - związanych stricte z przepisami podatkowymi - nie należy utożsamiać ani z przewozem wyrobów węglowych (jednym lub kilkoma środkami transportu), ani też z czynnością zakupu (do której w zadanym pytaniu odnosi się Wnioskodawca). Przepisy prawa podatkowego nie zastrzegają bowiem, iż każda z dostaw wyrobów węglowych musi odbywać się odrębnym środkiem transportu lecz wymagają żeby każda z nich dokumentowana była na odrębnym dokumencie dostawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.