ILPP3/443-125/10-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2010 r. (data wpływu 29 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego jest:

* prawidłowe - w zakresie zagadnień wskazanych w pkt od 1 do 4,

* nieprawidłowe - w zakresie zagadnienia wskazanego w pkt 5.

W dniu 29 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany również Spółką) zamierza prowadzić działalność gospodarczą w zakresie produkcji preparatów białkowych dla zwierząt i ludzi z odpadowych drożdży piwowarskich.

Spółka nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego i nie składa deklaracji podatku akcyzowego. Działalność Spółki polegać będzie na odzysku z zakupionego ze źródeł zewnętrznych odpadowego materiału komórek drożdżowych i produkcji preparatów białkowych przeznaczonych dla zwierząt i ludzi. Odpadowy materiał zawiera alkohol etylowy pochodzący z fermentacji alkoholowej zachodzącej w procesie produkcji piwa.

Źródłem materiału odpadowego będą zakupy z różnych browarów z terenu Polski, jak również zakupy od firm pośredniczących, które zajmują się zabezpieczeniem sanitarnym browarów, w tym gospodarką odpadami. Ze względu na przepisy dotyczące gospodarowania odpadami, do obrotu materiałem odpadowym stosowane będą tzw. karty odpadu, na których potwierdzany będzie, za okresy miesięczne, odbiór od dostawców materiału odpadowego. Materiał odpadowy będzie dostarczany do Spółki przez sprzedawcę lub firmy transportowe.

Zakupiony materiał odpadowy, w zależności od jego parametrów oraz przeznaczenia preparatów, poddawany będzie wirowaniu na wirówkach bądź też bezpośrednio kierowany do aparatów wyparnych w celu zagęszczenia. Po zagęszczeniu odpadowy materiał skierowany zostanie na urządzenia suszarnicze (wieża suszarnicza lub bębny suszarnicze). Odzyskana z materiału odpadowego biomasa (pochodząca z odpadowych drożdży browarniczych rozbita na fragmenty biomasa, pozbawiona w wysokim stopniu uporządkowanej struktury komórkowej, składająca się z unieczynnionych martwych komórek oraz fragmentów komórek martwych drożdży) skierowana zostanie następnie do suszarni i zapakowana (produkt końcowy nie zawierający alkoholu etylowego).

Spółka posiada aktualną decyzję Starosty udzielającą Spółce pozwolenia na wytwarzanie odpadów niebezpiecznych i innych niż niebezpieczne.

Przewidywanymi do wytwarzania, zgodnie z udzielonym pozwoleniem, są m.in. inne niewymienione odpady - wypar drożdżowy jako mieszanina odcieku po wirówkach, kondensatu z wyparki, nadmiarowej cieczy z pomp próżniowych oraz popłuczyn z mycia urządzeń technologicznych (aparatów wyparnych, tanków magazynowych dla materiału odpadowego i autocystern) oraz wszystkich innych płynów powstających w produkcji preparatów drożdżowych, o parametrach:

* alkohol etylowy - 6,0%

* alkohol metylowy - 0,2%

* alkohole wyższe - 0,5%

* woda - 88,5%

* inne substancje - aldehydy, estry, substancje goryczkowe, mineralne i azotowe, kwasy organiczne i nieorganiczne, tłuszcze i węglowodany - ok. 4,8%.

Obieg wewnętrzny wyparu i kondensatu z wyparek jest zabezpieczony plombami zakładowymi, a jego sprzedaż jest monitorowana poprzez zaplombowany licznik.

Z uwagi na fakt, iż w Spółce działa system zarządzania ISO 9001:2000, ISO 22000-2005 w zakresie obrotu wyparem drożdżowym obowiązuje odpowiednia procedura robocza 1-29. Odpad kierowany będzie do zbiorników wyparu, a następnie sprzedawany odbiorcom - gorzelniom rolniczym. Wypar odbierany będzie transportem własnym odbiorców. Gorzelnie rolnicze zainteresowane są tym odpadem, ponieważ zawiera on średnio 6-7% alkoholu etylowego nadającego się do odzysku (destylacji). Gorzelnie te posiadają status składów podatkowych i znajdują się pod nadzorem służb celnych. Spółka nie zamierza sprzedawać wyparu do innych podmiotów, ani też nie będzie go przerabiać samodzielnie (destylować).

Wypar drożdżowy będzie traktowany przez Spółkę jako odpad poprodukcyjny i ze względu na przepisy dotyczące gospodarowania odpadami, obrót nim będzie dokumentowany w kartach odpadu. Sprzedaż wyparu dokumentowana będzie atestami sprzedaży wyparu drożdżowego oraz dowodami WZ wystawianymi do każdej wysyłki i fakturami VAT oraz kartami odpadu. Dokumenty dostawy będą wystawiane i potwierdzane przez odbiorców - gorzelnie rolnicze. Atesty (dwa egzemplarze) dołączane będą do każdej wysyłki wyparu, a kopia po potwierdzeniu przez odbiorcę będzie zwracana do Spółki.

Zdaniem Spółki, wypar drożdżowy zawierający w swym składzie alkohol etylowy nie mieści się w dziale 22 Nomenklatury Scalonej, jednakże dla potrzeb niniejszego wniosku Spółka przyjmuje założenie, że kodem CN właściwym dla alkoholu etylowego zawartego w wyparze drożdżowym jest kod CN 2208.

W uzupełnieniu stanu faktycznego Wnioskodawca dodaje, że przychód osiągnięty ze sprzedaży alkoholu etylowego zawartego w wyparze drożdżowym stanowić będzie nie więcej niż 0,1% całości przychodu, w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) uzyskanego z prowadzonej działalności gospodarczej za poprzedni rok obrotowy Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym:

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl § 16 ust. 1 rozporządzenia zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy pozostający jako odpad w procesie produkcyjnym, w którym produkt końcowy nie zawiera alkoholu etylowego, w przypadku gdy alkohol etylowy zostanie przemieszczony do składu podatkowego z przeznaczeniem do dalszego przerobu w tym składzie, jeśli spełnione zostaną następujące warunki:

Zgodnie z przepisem § 16 ust. 2 rozporządzenia, alkohol etylowy uznaje się za odpad pozostający w procesie produkcyjnym, jeżeli przychód osiągnięty z jego sprzedaży stanowi nie więcej niż 0,1% całości przychodu, w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) lub ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), uzyskanego z prowadzonej działalności gospodarczej za poprzedni rok obrotowy lub deklarowanego przypadku rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle § 16 ust. 3 rozporządzenia, do dokumentu dostawy wyrobów objętych zwolnieniem od akcyzy, o którym mowa w § 16 rozporządzenia ust. 1 pkt 1, stosuje się odpowiednio przepisy wydane na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy § 16 rozporządzenia, stanowi implementację Dyrektywy, na co wskazuje powtórzona za Dyrektywą w rozporządzeniu hipoteza art. 27 ust. 2 lit. d) Dyrektywy. Przepis § 16 rozporządzenia w sposób zupełny i wyczerpujący określa warunki stosowania tego zwolnienia podatkowego i nie wymaga aby producent odpadu prowadził skład podatkowy do celów przemieszczenia odpadu. Inaczej mówiąc, warunkiem skorzystania ze zwolnienia podatkowego określonego w § 16 rozporządzenia nie jest posiadanie statusu składu podatkowego przez zbywcę alkoholu etylowego będącego odpadem produkcyjnym, zdefiniowanym w § 16 ust. 2 rozporządzenia.

Z brzmienia przepisu § 16 rozporządzenia jednoznacznie wynika, że przepis ten:

Ustanowienie przez Polskę takiego warunku stosowania zwolnienia w odniesieniu do producenta odpadu jest wystarczające by spełnić określony przez Dyrektywę w art. 27 cel, tj. zapewnienie prawidłowego i uczciwego stosowania zwolnień i zapobiegania wymienionym w Dyrektywie postaciom nadużyć przepisów o zwolnieniach, ponieważ pozostaje w odpowiedniej proporcji do wskazanego celu wobec podmiotu, który co do zasady nie prowadzi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem akcyzowym i wyraża powszechnie respektowaną w orzecznictwie ETS zasadę prymatu treści nad formą.

W konsekwencji, spełnienie przez Spółkę warunku, określonego w § 16 ust. 2 rozporządzenia stanowi jedyną i wystarczającą przesłankę do uznania alkoholu etylowego za odpad w rozumieniu rozporządzenia i w konsekwencji powoduje możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, określonego dla ww. alkoholu etylowego - z zastrzeżeniem spełnienia warunków, o których mowa w § 16 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia.

Odnosząc się do kwestii możliwości spełnienia warunku, o którym mowa w § 16 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sytuacji, gdy zamiast dokumentu dostawy wystawionego przez odbiorcę alkoholu etylowego obrót alkoholem zostanie udokumentowany innym dokumentem (atestem sprzedaży wyparu drożdżowego lub kartą odpadu), wystawionym przez Spółkę, który będzie zawierał wszystkie informacje wymagane przepisami prawa w odniesieniu do dokumentu dostawy i którego egzemplarz będzie posiadała Spółka i odbiorca alkoholu etylowego (skład podatkowy).

Spółka stwierdza, że sens warunku określonego w § 16 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, sprowadza się do wymogu istnienia dokumentów poświadczających w odpowiedni sposób obrót alkoholem, a także do nienakładania na podmiot, który dokonuje dostawy odpadu (alkoholu) dodatkowych warunków formalnych. W przedmiotowej regulacji wyraźnie widać, że prawodawca nie chce nakładać na dostawcę alkoholu będącego odpadem zbędnych formalnych wymagań przewidzianych dla regularnych podatników podatku akcyzowego, a jednocześnie zachować kontrolę nad obrotem alkoholem stanowiącym odpad produkcyjny.

Niemniej, jeśli dostawca alkoholu będącego odpadem jest zobligowany innymi przepisami prawa do sporządzania określonych dokumentów (kart odpadu) bądź z praktyki handlowej wynika konieczność ich sporządzania (atest sprzedaży), brak jest podstaw do odmawiania sprzedawcy alkoholu będącego odpadem do przygotowania dokumentów, odpowiadających treścią i funkcją dokumentom dostawy.

Taka rygorystyczna wykładnia przepisu § 16 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, przeczyłaby istocie tego warunku i faktycznie prowadziłaby do mnożenia dokumentów, które zawierają analogiczną treść. Tym samym taka interpretacja wypaczałaby sens istnienia warunku, o którym mowa w § 16 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia.

W konsekwencji zdaniem Spółki, warunek określony w § 16 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia zostanie spełniony również w przypadku, gdy to Spółka sporządzi dokumenty poświadczające obrót alkoholem stanowiącym odpad produkcyjny, o ile dokumenty te będą zawierały wszystkie informacje wymagane przepisami prawa dla dokumentu dostawy oraz pod warunkiem, że egzemplarz takiego dokumentu posiadała będzie Spółka i odbiorca alkoholu etylowego (skład podatkowy).

Podsumowując powyższe zdaniem Spółki:

* przepis § 16 rozporządzenia stanowi implementację do polskiego systemu prawnego przepisu art. 27 ust. 2 lit. d) Dyrektywy,

* przepis § 16 rozporządzenia stanowi samodzielną podstawę uregulowanego w nim zwolnienia podatkowego, określającą w sposób zupełny i wyczerpujący wszelkie warunki tego zwolnienia,

* warunkiem skorzystania ze zwolnienia określonego w § 16 rozporządzenia nie jest prowadzenie przez producenta odpadu składu podatkowego,

* spełnienie przez Spółkę warunku określonego w § 16 ust. 2 rozporządzenia stanowi jedyną i wystarczają przesłankę do uznania alkoholu etylowego za odpad w rozumieniu rozporządzenia i w konsekwencji powoduje powstanie zwolnienia przedmiotowego dla alkoholu etylowego z zastrzeżeniem spełnienia warunków, o których mowa w § 16 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia,

* warunek określony w § 16 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia zostanie spełniony również w przypadku, gdy zamiast dokumentu dostawy wystawionego przez odbiorcę alkoholu etylowego obieg przedmiotowego alkoholu zostanie udokumentowany innym dokumentem (atestem sprzedaży wyparu drożdżowego lub kartą odpadu), wystawionym przez Spółkę, który będzie zawierał wszystkie informacje wymagane przepisami prawa w odniesieniu do dokumentu dostawy i którego egzemplarz będzie posiadała Spółka i odbiorca alkoholu etylowego (skład podatkowy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* prawidłowe - w zakresie zagadnień wskazanych w pkt od 1 do 4,

* nieprawidłowe - w zakresie zagadnienia wskazanego w pkt 5.

Na gruncie wspólnotowym kwestię opodatkowania wyrobów akcyzowych regulują Dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz. Urz. UE L9 str. 12), zwana dalej Dyrektywą 2008/118/WE.

Zgodnie z treścią artykułu 1 ust. 1 Dyrektywy 2008/118/WE, ustanawia ona ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję poniższych wyrobów, zwanych dalej "wyrobami akcyzowymi":

Zgodnie z powyższym w zakresie alkoholu i napojów alkoholowych ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję uregulowane zostały w Dyrektywie Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych (Dz. Urz. UE L 316 z 1992 r., str. 21 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą Rady 92/83/EWG.

W myśl art. 27 ust. 2 Dyrektywy Rady 92/83/EWG, Państwa Członkowskie mogą zwolnić produkty objęte niniejszą dyrektywą z ujednoliconego podatku akcyzowego na warunkach, które zostaną przez nie określone w celu zapewnienia prawidłowego i uczciwego stosowania tych zwolnień oraz zapobiegania wszelkim ewentualnym przypadkom uchylania się od tych przepisów oraz ich omijania lub naruszania, gdy produkty te są używane:

Wspólnotowe przepisy obowiązujące w zakresie zwolnienia od akcyzy m.in. alkoholu etylowego wskazują zatem - jak trafnie zauważa Spółka - że Państwa Członkowskie mogą zwolnić alkohol etylowy, gdy będzie on używany do procesów produkcyjnych, pod warunkiem że produkt końcowy nie zawiera alkoholu.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą w zakresie produkcji preparatów białkowych dla zwierząt i ludzi z odpadowych drożdży piwowarskich. Zainteresowany wskazał, że nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego i nie składa deklaracji podatku akcyzowego. Działalność Spółki polegać będzie na odzysku z zakupionego ze źródeł zewnętrznych odpadowego materiału komórek drożdżowych i produkcji preparatów białkowych przeznaczonych dla zwierząt i ludzi. Odpadowy materiał zawiera alkohol etylowy pochodzący z fermentacji alkoholowej zachodzącej w procesie produkcji piwa.

Przewidywanymi do wytwarzania są m.in. inne niewymienione odpady - wypar drożdżowy jako mieszanina odcieku po wirówkach, kondensatu z wyparki, nadmiarowej cieczy z pomp próżniowych oraz popłuczyn z mycia urządzeń technologicznych (aparatów wyparnych, tanków magazynowych dla materiału odpadowego i autocystern) oraz wszystkich innych płynów powstających w produkcji preparatów drożdżowych, o parametrach:

* alkohol etylowy - 6,0%

* alkohol metylowy - 0,2%

* alkohole wyższe - 0,5%

* woda - 88,5%

* inne substancje - aldehydy, estry, substancje goryczkowe, mineralne i azotowe, kwasy organiczne i nieorganiczne, tłuszcze i węglowodany - ok. 4,8%.

Odpad kierowany będzie do zbiorników wyparu, a następnie sprzedawany odbiorcom - gorzelniom rolniczym. Wypar odbierany będzie transportem własnym odbiorców. Wnioskodawca podkreślił, iż gorzelnie rolnicze zainteresowane są tym odpadem, ponieważ zawiera on średnio 6-7% alkoholu etylowego nadającego się do odzysku (destylacji). Gorzelnie te posiadają status składów podatkowych i znajdują się pod nadzorem służb celnych. Spółka nie zamierza sprzedawać wyparu do innych podmiotów, ani też nie będzie go przerabiać samodzielnie (destylować).

Wątpliwości Spółki związane są przede wszystkim z postanowieniami § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 159, poz. 1070), zwanego dalej rozporządzeniem.

Wyjaśnić zatem należy, iż zgodnie z przepisem § 16 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy pozostający jako odpad w procesie produkcyjnym, w którym produkt końcowy nie zawiera alkoholu etylowego, w przypadku gdy alkohol etylowy zostanie przemieszczony do składu podatkowego z przeznaczeniem do dalszego przerobu w tym składzie, jeżeli spełnione zostaną następujące warunki:

W świetle § 16 ust. 2 rozporządzenia, alkohol etylowy uznaje się za odpad pozostający w procesie produkcyjnym, jeżeli przychód osiągnięty z jego sprzedaży stanowi nie więcej niż 0,1% całości przychodu, w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.<6>) lub ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), uzyskanego z prowadzonej działalności gospodarczej za poprzedni rok obrotowy lub deklarowanego w przypadku rozpoczęcia działalności gospodarczej.

Do dokumentu dostawy wyrobów objętych zwolnieniem od akcyzy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, stosuje się odpowiednio przepisy wydane na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy (§ 16 ust. 3 rozporządzenia).

Przepisy § 16 rozporządzenia wprowadzają w zakresie obrotu alkoholem etylowym specyficzne uregulowanie, które pozwala de facto na jego produkcję i dostarczanie (przez podmiot uprawniony do tego zwolnienia) do składu podatkowego.

Wskazać przy tym należy, iż prawodawca uzależnił niniejsze zwolnienie od spełnienia określonych warunków.

Pierwszy, dotyczy samego alkoholu etylowego - wyrobu podlegającego zwolnieniu - który w procesie produkcyjnym musi pozostawać jako odpad (na potrzeby niniejszej interpretacji wystarczające jest wskazanie, iż prawodawca zdefiniował to pojęcie w § 16 ust. 2 rozporządzenia).

Kolejny, odnosi się do produktu końcowego, który - jak zastrzega in principio przepis § 16 ust. 1 rozporządzenia - nie może zawierać alkoholu etylowego. W tej kwestii zaznaczyć należy, iż o kwalifikacji danego wyrobu do alkoholu etylowego rozstrzyga art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Następnym warunkiem wynikającym z omawianych przepisów jest przemieszczenie wyprodukowanego alkoholu etylowego do składu podatkowego z przeznaczeniem do dalszego przerobu w tym składzie.

Ponadto omawiany przepis zawiera wskazane powyżej, szczegółowe warunki (wynikające z postanowień pkt 1 i 2 ustępu 1 tego paragrafu), od których spełnienia również uzależniono zwolnienie od akcyzy alkoholu etylowego.

Zauważyć również należy, iż naruszenie ww. warunków powoduje - w świetle art. 8 ust. 2 pkt 1 lit. b) ustawy - utratę zwolnienia od podatku i konieczność opodatkowania alkoholu etylowego.

Powyższe uwagi, w opinii tut. Organu, uprawniają do powtórzenia za Wnioskodawcą, iż:

Natomiast, w zakresie zagadnienia piątego Zainteresowany mylnie zakłada, iż może w zakresie wypełnienia obowiązku wystawienia dokumentu dostawy zastąpić podmiot odpowiedzialny za jego wystawienie.

Przepis § 16 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia jednoznacznie bowiem wskazuje, iż dokument dostawy wyrobów objętych zwolnieniem od akcyzy musi być wystawiony przez podmiot prowadzący skład podatkowy, do którego wyroby te są przemieszczane.

Dodatkowo, w świetle § 16 ust. 3 rozporządzenia odpowiednie zastosowanie do dokumentu dostawy znajdują przepisy wydane na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy. Minister Finansów korzystając z delegacji ustawowej - która została uregulowana w ww. przepisie - wydał w dniu 30 sierpnia 2010 r. rozporządzenie w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.