ILPP3/443-105/12-5/TW - Podatek akcyzowy w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów węglowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2012 r. (data wpływu 10 maja 2012 r.) uzupełnionym pismami dnia 9 lipca 2012 r. (data wpływu 11 lipca 2012 r.) oraz z dnia 13 lipca 2012 r. (data wpływu 20 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów węglowych jest:

W dniu 10 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów węglowych.

Pismami z dnia 9 lipca 2012 r. (data wpływu 11 lipca 2012 r.) oraz z dnia 13 lipca 2012 r. (data wpływu 20 lipca 2012 r.) uzupełniono przedmiotowy wniosek w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również Spółdzielnia) posiada siedem budynków mieszkalnych, z czego trzy budynki ogrzewane są węglem. Każdy z tych trzech budynków posiada własną kotłownię węglową, która znajduje się w wyodrębnionym pomieszczeniu znajdującym się w częściach wspólnych budynku. Energia cieplna produkowana w poszczególnych kotłowniach jest w całości wykorzystywana tylko do dostarczenia ciepła mieszkańcom budynku, w którym znajduje się każda z kotłowni. Węgiel dostarczany jest do każdej z kotłowi oddzielnie, a Wnioskodawcy wiadome jest, ile węgla w poszczególnych kotłowniach zużyto.

Poza tym każda z kotłowni obsługiwana jest przez osobnego palacza.

Spółdzielnia do ogrzania budynków posiadających kotłownie węglowe kupowała dotychczas węgiel z akcyzą. Udział zakupu węgla w wartości produkcji sprzedanej (o ile przez wartość produkcji sprzedanej rozumiemy przychody Spółdzielni) wynosi mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego ustalany jest procentowy udział, wtedy jeżeli stosunek zakupu węgla do trzech budynków ogrzewanych węglem liczony jest do wartości produkcji sprzedanej - przychodów z wszystkich siedmiu budynków Spółdzielni.

Jeżeli udział zakupu węgla dla trzech budynków w wartości produkcji sprzedanej - przychodów liczony jest do wartości produkcji sprzedanej - przychodów Spółdzielni uzyskanych z trzech budynków ogrzewanych węglem to udział ten wynosi więcej niż 10% wartości produkcji sprzedanej - przychodów Spółdzielni, tj. przeszło 30%.

Ze złożonego uzupełnienia do wniosku wynika, iż w roku 2011 udział zakupu węgla dla każdej z kotłowni w wartości produkcji sprzedanej przychodów Spółdzielni liczony do wartości produkcji sprzedanej - przychodów Spółdzielni uzyskanych z poszczególnych budynków ogrzewanych węglem przez poszczególne kotłownie wyniósł prawie 30%.

Opisane we wniosku trzy budynki wraz z osobnymi kotłowniami są organizacyjnie i funkcjonalnie wyodrębnione w strukturze Wnioskodawcy. Każdy budynek wraz z kotłownią stanowiącą jego część składową jest wyodrębniony w jego majątku wraz z wyodrębnionymi składnikami majątkowymi tego budynku, w tym kotłownią i jej wyposażeniem. W związku z tym każdy z trzech budynków wraz z kotłownią stanowi odrębną organizacyjnie całość. W strukturze finansowej Spółdzielni, dla każdego budynku i znajdującej się w nim kotłowni prowadzona jest samodzielna ewidencja zdarzeń gospodarczych, która pozwala określić nie tylko koszty funkcjonowania budynku i przypadające na niego zobowiązania ale również same koszty kotłowni (zakupu węgla, koszty palacza, koszty remontów urządzeń wytwarzających energię cieplną). Prowadzona dla poszczególnych budynków ewidencja pozwala również na przyporządkowanie przypadających na każdy budynek przychodów i przysługujących należności, w tym również z wytwarzania przez poszczególne kotłownie energii cieplnej.

Biorąc pod uwagę, wyżej opisane, organizacyjne i funkcjonalne wyodrębnienie każdego budynku wraz z kotłownią jako oddzielnej jednostki w ramach struktur Spółdzielni, która stanowi odrębny zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych działań gospodarczych, uznać należy, iż tak wyodrębniona jednostka może stanowić niezależny podmiot (przedsiębiorstwo). Wskazać należy, iż każda z kotłowni wraz z budynkami, w których się znajduje odznacza się pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Budynki te wraz z kotłowniami posiadają nie tylko odrębną strukturę w ramach Spółdzielni, ale dysponują przede wszystkim wyodrębnionymi składnikami majątkowymi i niemajątkowymi a dodatkowo przypisywane są im oddzielnie zdarzenia gospodarcze ich dotyczące. Wyodrębnienie każdego budynku z kotłownią, jako niezależnego podmiotu pozwalałoby każdemu z nich samodzielnie realizować dotychczasowe zadania, w tym wytwarzanie energii cieplnej.

Z uwagi na fakt, iż dla każdego budynku oraz znajdującej się w nim kotłowni prowadzona jest oddzielna ewidencja zdarzeń gospodarczych, pozwala ona na dokonywanie rozliczeń zarówno kosztów jak i przychodów poszczególnych budynków i kotłowni oddzielnie, co potwierdza, iż stanowią one wyodrębniony finansowo zespół składników. We wniosku o udzielenie interpretacji wskazano między innymi, że węgiel dostarczany jest do każdej z kotłowni osobno, zgodnie z zapotrzebowaniem, co pozwala określić koszt wytworzenia energii cieplnej dla każdego z budynków oraz przychód z tytułu jej wytworzenia. Ponadto każdy z budynków finansowany jest w sposób niezależny od innych budynków, przez co posiada on również wewnętrzną samodzielność finansową w ramach Spółdzielni.

Zainteresowany wskazał również, iż obliczanie udziału zakupu w wartości sprzedanej powinno nastąpić w stosunku do budynków, które ogrzewane są węglem przy wykorzystaniu własnych kotłowni. W ocenie Zainteresowanego nie można dla obliczenia tego udziału przyjmować przychodów uzyskiwanych z budynków, dla których nie dokonuje się zakupu węgla.

Spółdzielnia zarządza siedmioma budynkami plombowymi. Każdy z budynków położony jest na odrębnej nieruchomości gruntowej. Trzy budynki ogrzewane są węglem, przy wykorzystaniu własnych kotłowni, do dwóch budynków energię cieplną dostarcza podmiot zewnętrzny, a dwa pozostałe budynki ogrzewane są gazem za pomocą kotłowni gazowych oddzielnych dla poszczególnych budynków.

Podkreślić również należy, iż zgodnie z ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych, każdy z budynków finansuje się samodzielnie, ma odrębną kalkulację opłat, która wynika z odpowiedniej oddzielnej dla każdego budynku ewidencji finansowo-księgowej. Tym samym koniecznym jest obliczenie udziału wartości zakupu węgla w wartości produkcji sprzedanej Wnioskodawcy, obliczonej jedynie na podstawie wartości produkcji sprzedanej dla budynków ogrzewanych węglem.

Poniżej Wnioskodawca przedstawił rozliczenie przychodów za rok 2011 w całości oraz z podziałem na poszczególne grupy budynków wraz z kosztami zakupu węgla.

Z powyższego dokładnego wyliczenia przychodów dla budynków ogrzewanych węglem wynika, iż udział zakupu węgla w tych przychodach wynosi ponad 26%. Podkreślić również należy, iż dla ustalenia udziału zakupu węgla w wartości produkcji sprzedanej Wnioskodawcy organ winien przyjąć tylko i wyłącznie przychody osiągane z budynków, do których ogrzewania wykorzystuje się węgiel. Przede wszystkim z uwagi na fakt, iż na podstawie przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych dla każdego z budynków prowadzona jest oddzielna ewidencja rachunkowo podatkowa i każdy z tych budynków jest podmiotem samofinansującym się.

Inny sposób liczenia udziału zakupu węgla w produkcji sprzedanej jest, zdaniem Wnioskodawcy, sprzeczny z ideą zwolnienia z podatku akcyzowego osób fizycznych, które zakupiony węgiel wykorzystują do ogrzewania gospodarstw domowych. Przyjęcie przez Organ, że udział zakupu węgla liczyć należy w stosunku do przychodów Spółdzielni osiąganych z budynków nieogrzewanych węglem prowadziłby do sytuacji, iż osoba która jest właścicielem lokalu, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu lub spółdzielczego prawa do lokalu, w którym prowadzi gospodarstwo domowe, musi płacić akcyzę od wyrobów węglowych, a osoba która jest właścicielem domu, w którym prowadzi gospodarstwo domowe i ogrzewa węglem zwolniona jest z akcyzy. Wskazać jednocześnie należy, iż Spółdzielnia nie jest przedsiębiorstwem, którego celem jest uzyskiwanie przychodów, a jedynie podmiotem który ma zaspokajać potrzeby mieszkaniowe członków spółdzielni i ich rodzin.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowiska.

Spółdzielnia stoi na stanowisku, iż jest zakładem energochłonnym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym. Udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10%. W jej ocenie z uwagi na fakt, iż wartość zakupu węgla odnosi się tylko do trzech ogrzewanych węglem budynków, z których każdy ma własną kotłownię, pod uwagę powinna być brana wartość produkcji sprzedanej osiągana przez Spółdzielnię tylko z tych trzech budynków. Ponadto każda z trzech kotłowni, zarazem wspólnie jak i osobno, mogłaby stanowić niezależne samodzielne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze polegające na dostarczaniu ciepła budynkom, w których się znajduje.

Zainteresowany stoi na stanowisku, iż z uwagi na to, że jest zakładem energochłonnym może korzystać ze zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych. Spółdzielnia produkuje bowiem ciepło tylko na rzecz mieszkańców budynków, w których znajdują się poszczególne kotłownie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a) ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca posiada siedem budynków mieszkalnych, z czego trzy budynki ogrzewane są węglem. Każdy z tych trzech budynków posiada własną kotłownię węglową, która znajduje się w wyodrębnionym pomieszczeniu znajdującym się w częściach wspólnych budynku. Energia cieplna produkowana w poszczególnych kotłowniach jest w całości wykorzystywana tylko do dostarczenia ciepła mieszkańcom budynku. Węgiel dostarczany jest do każdej z kotłowi oddzielnie.

Udział zakupu węgla w wartości produkcji sprzedanej (o ile przez wartość produkcji sprzedanej rozumiemy przychody Spółdzielni) wynosi mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział, wtedy jeżeli stosunek zakupu węgla do trzech budynków ogrzewanych węglem liczony jest do wartości produkcji sprzedanej - przychodów z wszystkich siedmiu budynków Spółdzielni.

Wyjaśnić zatem należy, iż zasadą jest, iż obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). Natomiast w świetle art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2 ustawy podlega opodatkowaniu akcyzą.

Z powyższego wynika, m.in., iż przepis art. 31a ust. 2 ustawy wymienia na jakie cele (w tym przypadku uprzywilejowane zwolnieniem) mogą zostać przeznaczone wyroby węglowe.

Podmiotem uprawnionym do zwolnienia zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, jest podmiot korzystający ze zwolnień wskazanych w ust. 2 tego przepisu - zwalnia się bowiem od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy (...) podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

W świetle powyższego, podmiot zużywający wyroby węglowe będzie korzystał ze zwolnienia jeśli zużyje wyroby węglowe do jednego z enumeratywnie wskazanych w ust. 2 celów (przeznaczeń).

Przepis art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy stanowi, iż zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez zakłady energochłonne do celów opałowych.

Przez zakłady energochłonne - w myśl art. 31a ust. 10 ustawy - rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział.

Zakład energochłonny nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Prawodawca nie zdefiniował przy tym pojęcia produkcji sprzedanej. Jednakże z definicji tego pojęcia zawartej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2011 (Dz. U. Nr 239, poz. 1594) w załączniku w poz. 1.46. Działalność Przemysłowa wynika, że produkcja sprzedana (przemysłu) to wartość produkcji sprzedanej w bieżących cenach bazowych, tj. przychód ze sprzedaży własnych wyrobów, robót i usług (bez podatku od towarów i usług), pomniejszony o podatek akcyzowy, a powiększony o dotacje otrzymane do produktu.

Zwrócić również należy uwagę na fakt, iż prawodawca w cyt. powyżej art. 31a ust. 10 ustawy zdefiniował zakład energochłonny przede wszystkim używając pojęcia "podmiot". Oznacza to, iż dana jednostka prowadząca działalność gospodarczą może być zakładem energochłonnym gdy udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10%.

Wnioskodawca wskazał, iż jako podmiot gospodarczy nie spełnia tego warunku przedstawiając równocześnie własne stanowisko w tej sprawie.

Tut. Organ nie podziela jednak opinii Wnioskodawcy, gdyż interpretacja językowa ww. przepisu jest jednoznaczna, tj. przepis odwołuje się do wartości produkcji sprzedanej oraz kosztów zakupu wyrobów węglowych do podmiotu jako całości (podmiotu gospodarczego) a nie do jego poszczególnych części, w których zużywane są wyroby węglowe.

Reasumując, Wnioskodawca nie jest zakładem energochłonnym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym, gdyż udział zakupu węgla w wartości produkcji sprzedanej wynosi mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego ustalany jest procentowy udział.

Spółdzielnia wskazała następnie, iż jeżeli udział zakupu węgla dla trzech budynków w wartości produkcji sprzedanej przychodów liczony jest do wartości produkcji sprzedanej - przychodów Spółdzielni uzyskanych z trzech budynków ogrzewanych węglem to udział ten wynosi więcej niż 10% wartości produkcji sprzedanej przychodów Spółdzielni, tj. przeszło 30%.

Opisane we wniosku trzy budynki wraz z osobnymi kotłowniami są organizacyjnie i funkcjonalnie wyodrębnione w strukturze Spółdzielni. Każdy budynek wraz z kotłownią stanowiącą jego część składową jest wyodrębniony w majątku Spółdzielni wraz z wyodrębnionymi składniki majątkowymi tego budynku, w tym kotłownią i jej wyposażeniem. W związku z tym każdy z trzech budynków wraz z kotłownią stanowi odrębną organizacyjnie całość. W strukturze finansowej Spółdzielni, dla każdego budynku i znajdującej się w nim kotłowni prowadzona jest samodzielna ewidencja zdarzeń gospodarczych, która pozwala określić nie tylko koszty funkcjonowania budynku i przypadające na niego zobowiązania ale również same koszty kotłowni (zakupu węgla, koszty palacza, koszty remontów urządzeń wytwarzających energię cieplną). Prowadzona dla poszczególnych budynków ewidencja pozwala również na przyporządkowanie przypadających na każdy budynek przychodów i przysługujących należności, w tym również z wytwarzania przez poszczególne kotłownie energii cieplnej.

Biorąc pod uwagę, wyżej opisane, organizacyjne i funkcjonalne wyodrębnienie każdego budynku wraz z kotłownią jako oddzielnej jednostki w ramach struktur Spółdzielni, która stanowi odrębny zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych działań gospodarczych, uznać należy, iż tak wyodrębniona jednostka może stanowić niezależny podmiot (przedsiębiorstwo). Wskazać należy, iż każda z kotłowni wraz z budynkami, w których się znajduje odznacza się pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Budynki te wraz z kotłowniami posiadają nie tylko odrębną strukturę w ramach Spółdzielni, ale dysponują przede wszystkim wyodrębnionymi składnikami majątkowymi i niemajątkowymi a dodatkowo przypisywane są im oddzielnie zdarzenia gospodarcze ich dotyczące. Wyodrębnienie każdego budynku z kotłownią, jako niezależnego podmiotu pozwalałoby każdemu z nich samodzielnie realizować dotychczasowe zadania, w tym wytwarzanie energii cieplnej.

Z uwagi na fakt, iż dla każdego budynku oraz znajdującej się w nim kotłowni prowadzona jest oddzielna ewidencja zdarzeń gospodarczych, pozwala ona na dokonywanie rozliczeń zarówno kosztów jak i przychodów poszczególnych budynków i kotłowni oddzielnie, co potwierdza, iż stanowią one wyodrębniony finansowo zespół składników. We wniosku o udzielenie interpretacji wskazano między innymi, że węgiel dostarczany jest do każdej z kotłowni osobno, zgodnie z zapotrzebowaniem, co pozwala określić koszt wytworzenia energii cieplnej dla każdego z budynków oraz przychód z tytułu jej wytworzenia. Ponadto każdy z budynków finansowany jest w sposób niezależny od innych budynków, przez co posiada on również wewnętrzną samodzielność finansową w ramach Spółdzielni.

Zgodnie z ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych, każdy z budynków finansuje się samodzielnie i ma odrębną kalkulację opłat, która wynika z odpowiedniej oddzielnej dla każdego budynku ewidencji finansowo-księgowej.

Dokonując analizy cyt. powyżej art. 31a ust. 10 ustawy, zwrócić należy uwagę na pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podstawowym wymogiem jest to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Tą ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Winno ono mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Stosownie do tego przepisu, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Z opisu sprawy wynika, iż choć Spółdzielnia nie jest zakładem energochłonnym, tj. to w ramach jej struktury organizacyjnej posiada trzy kotłownie, które stanowią zorganizowane części przedsiębiorstwa.

Odpowiadając zatem na drugie z zadanych pytań stwierdzić należy, iż skoro opisane we wniosku kotłownie spełniają ww. wymogi z art. 31a ust. 10 ustawy - dotyczące zorganizowanej części przedsiębiorstwa - to są one zakładami energochłonnymi.

Podkreślić przy tym należy, iż to ww. trzy kotłowanie stanowią zorganizowane części przedsiębiorstwa pomimo tego, że to Wnioskodawca jest podmiotem korzystającym ze zwolnienia w trybie art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednakże to nie on jest sensu stricte zakładem energochłonnym. Zakładem, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy, zdefiniowanym w ust. 10 tego przepisu, jest każda z ww. kotłowni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.