ILPP3/443-10/09-2/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2009 r. (data wpływu 26 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jest wydobycie i przetwarzanie rud metali oraz sprzedaż wyprodukowanej miedzi, metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych.

W ramach prowadzonej działalności Zainteresowany, na podstawie zawartych umów, nabywa energię elektryczną w głównej mierze na potrzeby własne.

Jednakże część nabywanej energii kupowana jest przez Spółkę z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży.

W związku z wejściem w życie w dniu 1 marca 2009 r. ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. (Dz. U. z 2009, Nr 3, poz. 11) zwanej dalej ustawą, Spółka z uwagi na posiadanie koncesji na obrót, przesyłanie i dystrybucję energii elektrycznej, stała się podatnikiem podatku akcyzowego w zakresie energii elektrycznej. W konsekwencji, Spółka jest zobowiązana do uiszczania akcyzy od energii zużytej na własne potrzeby - na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy oraz energii sprzedanej nabywcom końcowym, tj. podmiotom nieposiadającym wspomnianej koncesji, zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wnioskodawca wskazuje, iż przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.), przewidują w odniesieniu do podmiotu dokonującego sprzedaży energii elektrycznej do odbiorcy końcowego (w rozumieniu przepisów Prawa energetycznego) - a więc także w odniesieniu do Spółki - obowiązek nabywania i umarzania świadectw pochodzenia energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych. W konsekwencji, Spółka nabywa świadectwa pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych, które następnie poddaje umorzeniu.

Zainteresowany podkreśla, że w praktyce nabycie przedmiotowych świadectw pochodzenia energii nie musi się wiązać z fizycznym nabyciem przez Spółkę energii wytworzonej ze źródeł odnawialnych.

Z uwagi na fakt, iż zgodnie z przepisem art. 9e ust. 1 ww. ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii jest świadectwo pochodzenia tej energii - Spółka zamierza skorzystać ze zwolnienia od podatku akcyzowego przewidzianego w przepisie art. 30 ustawy, dla energii pochodzącej z odnawialnych źródeł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo do zwolnienia od akcyzy przewidzianego w przepisie art. 30 ustawy o podatku akcyzowym w sytuacji, gdy nabywa i umarza świadectwa pochodzenia energii elektrycznej - w rozumieniu przepisów prawa energetycznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do zwolnienia od akcyzy przewidzianego w przepisie art. 30 ustawy, na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectw pochodzenia energii wytworzonej z odnawialnych źródeł.

Zainteresowany wskazuje, iż obowiązek nabywania i umarzania świadectw pochodzenia ze źródeł odnawialnych wynika z przepisów Prawa energetycznego, na podstawie których, obowiązek taki dotyczy podmiotu dokonującego sprzedaży energii elektrycznej do odbiorcy końcowego - a więc także Spółki. Wnioskodawca uważa, iż celem wprowadzenia tych przepisów było wsparcie przez ustawodawcę wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych.

Zgodnie z art. 9e ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne, potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii jest świadectwo pochodzenia tej energii. Świadectwa potwierdzające pochodzenie energii są wydawane przez Urząd Regulacji Energetyki przedsiębiorstwu energetycznemu produkującemu energię elektryczną ze źródeł odnawialnych w odniesieniu do całości wygenerowanej w ten sposób energii elektrycznej.

Świadectwa te mogą następnie stać się przedmiotem sprzedaży na rzecz przedsiębiorstw obrotu objętych ustawowym obowiązkiem uwzględnienia określonej ilości energii odnawialnej w sprzedaży na rzecz odbiorców energii (tak jak ma to miejsce w przypadku Zainteresowanego zobowiązanego do nabywania świadectw pochodzenia - nabycie i umorzenie świadectwa pochodzenia jest równoznaczne z uwzględnieniem energii ze źródeł odnawialnych w sprzedaży na rzecz odbiorcy końcowego).

Jednocześnie, z uwagi na homogeniczny (tzn. mający takie same cechy, niezależnie od źródeł pochodzenia) charakter energii elektrycznej, przedsiębiorstwa energetyczne produkujące energię elektryczną ze źródeł odnawialnych, dokonując sprzedaży świadectw pochodzenia, nie są zobowiązane do fizycznego dostarczenia wyprodukowanej w ten sposób energii podmiotom dokonującym nabycia świadectw.

W związku z powyższym obrót świadectwami pochodzenia energii odnawialnej następuje w oderwaniu od fizycznego przepływu energii elektrycznej.

Wydanie przez URE świadectwa pochodzenia oznacza, iż w danym okresie została wytworzona określona ilość energii ze źródeł odnawialnych. Świadectwa wystawiane są tylko na taką ilość energii jaka faktycznie została wytworzona ze źródeł odnawialnych.

Zainteresowany wskazuje, iż wprowadzenie instytucji świadectw pochodzenia wynika z tego, że energia elektryczna jest dobrem homogenicznym i jedynie poprzez wystawienie świadectwa pochodzenia można potwierdzić źródło pochodzenia danej ilości energii wprowadzonej do obrotu.

Podstawą prawną dla zwolnienia od akcyzy energii wytwarzanej z odnawialnych źródeł jest przepis art. 30 ust. 1 i ust. 2 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wytwarzaną z odnawialnych źródeł energii, na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, w rozumieniu przepisów prawa energetycznego. Zwolnienie stosuje się nie wcześniej niż z chwilą otrzymania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, poprzez obniżenie akcyzy należnej od energii elektrycznej za najbliższe okresy rozliczeniowe.

Spółka uważa, że bezpośrednio z treści wyżej cytowanego przepisu wynika, że podstawą i warunkiem do zastosowania zwolnienia od akcyzy jest posiadanie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy posiadanie dokumentu umorzenia świadectwa pochodzenia jest jedynym warunkiem determinującym możliwość skorzystania ze zwolnienia od akcyzy przewidzianego dla podmiotów nabywających świadectwa pochodzenia energii.

Energia wytworzona ze źródeł odnawialnych (której wytworzenie w tym źródle zostało potwierdzone świadectwem pochodzenia) może być bowiem zwolniona z akcyzy wyłącznie u podmiotu, który posiada dokument potwierdzający umorzenie świadectwa pochodzenia.

Zainteresowany zwraca uwagę na fakt, że w przypadku, gdy nabywca świadectw pochodzenia (w oderwaniu od fizycznego nabycia energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych) skorzysta ze zwolnienia, o którym mowa w przepisie art. 30 ust. 1 ustawy, nie dojdzie do "podwójnej konsumpcji zwolnienia", a więc dwukrotnego skorzystania ze zwolnienia, tzn. zarówno przez podmiot fizycznie zużywający, energię ze źródeł odnawialnych (lub dokonujący innej czynności opodatkowanej dotyczącej takiej energii), jak i podmiot dokonujący umorzenia świadectw pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych.

Wnioskodawca zauważa, że przedsiębiorstwo energetyczne, które wyprodukowało energię elektryczną ze źródeł odnawialnych i otrzymało z Urzędu Regulacji Energetyki świadectwa potwierdzające pochodzenie energii na wygenerowaną w ten sposób energię elektryczną, w przypadku sprzedaży przedmiotowych świadectw pochodzenia na rzecz podmiotów trzecich, traci prawo do skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 30 ust. 1 ustawy akcyzowej, ponieważ nie jest w stanie przedłożyć dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych.

W rezultacie zbycia świadectw pochodzenia producent energii ze źródeł odnawialnych (bądź też inny podmiot) będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy, jeśli ją sprzeda, zużyje na własne potrzeby lub też dokona innej czynności opodatkowanej.

Ponadto, Spółka jest zdania, że gdyby nabywca świadectw pochodzenia, po ich umorzeniu nie miał prawa do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy, możliwość skorzystania ze zwolnienia przewidziana w przepisie art. 30 ustawy, ograniczałaby się jedynie do sytuacji, w której podmiot produkujący energię ze źródeł odnawialnych sam dokonuje czynności opodatkowanych, bądź też sprzedaje ją łącznie ze świadectwami pochodzenia podmiotowi posiadającemu koncesję na obrót, przesyłanie i dystrybucję energii elektrycznej. Takie ograniczenie zakresu zwolnienia w żaden sposób nie jest uzasadnione treścią przepisu art. 30 ust. 1 ustawy.

Konsekwencją uznania, że zwolnienie od akcyzy może być zastosowane jedynie pod warunkiem fizycznego nabycia energii wyprodukowanej ze źródeł odnawialnych oraz na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia, byłaby sytuacja, w której większość dokumentów potwierdzających umorzenie świadectwa pochodzenia energii nie dawałaby prawa do zwolnienia od akcyzy (bowiem - jak wskazano wyżej - w praktyce obrót świadectwami pochodzenia jest odrębny od obrotu energią). W efekcie również energia wytworzona ze źródeł odnawialnych, której dotyczyłyby takie dokumenty, podlegałaby opodatkowaniu na równi z energią wytworzoną z konwencjonalnych źródeł, w przypadku jej zużycia lub dokonania innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, bez prawa do zastosowania zwolnienia. Byłoby to zdaniem Spółki sprzeczne z celem ustawodawcy zapewnienia preferencyjnego traktowania energii wyprodukowanej ze źródeł odnawialnych.

W konsekwencji należy wskazać, iż posiadanie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectw pochodzenia stanowi wystarczającą przesłankę determinującą możliwość skorzystania ze zwolnienia od akcyzy zgodnie z art. 30 ustawy. W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.