ILPP2/4512-1-593/15-2/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 28 lipca 2015 r. (data wpływu 30 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 30 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem prowadzącym działalność rolniczą - gospodarstwo rolne na gruntach rolnych (...). Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego Wnioskodawca zajmuje się produkcją roślinną, tj. uprawą rzepaku, kukurydzy, pszenicy, pszenżyta, jęczmienia oraz ziemniaków. Wspólnie z innym rolnikiem (dalej jako: Wspólnik Cichy) Wnioskodawca zamierza zawiązać spółkę cichą. Wspólnik, podobnie jak Wnioskodawca, prowadzi gospodarstwo rolne w powiecie górowskim, ale jego działalność rolnicza ukierunkowana jest na hodowlę zwierząt inwentarskich. W zakresie obowiązku podatkowego w podatku VAT ma status rolnika ryczałtowego.

Spółka cicha polegałaby na tym, że Wspólnik Cichy wnosi do wspólnego gospodarstwa rolnego grunty. Z tytułu prowadzenia wspólnego gospodarstwa rolnego Wspólnik Cichy będzie pobierał wyprodukowane produkty roślinne na cele związane z prowadzeniem własnej hodowli zwierząt inwentarskich. Natomiast Wnioskodawca będzie uprawiał wszystkie grunty własnym narzędziami. Wnioskodawca będzie ponosił koszty nawożenia, siania, zbierania oraz koszty utrzymania maszyn rolniczych i urządzeń. W zamian za to Wnioskodawca otrzyma wszystkie zyski uzyskane ze sprzedaży pozostałych wytworzonych we wspólnym gospodarstwie rolnym produktów: rzepaku, kukurydzy, pszenicy, pszenżyta, jęczmienia oraz ziemniaków itp. Przy czym sprzedaż produktów rolnych dokonywana byłaby przez Wnioskodawcę. Przez czas istnienia spółki cichej wspólnicy zachowają odrębną własność gruntów rolnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podczas istnienia spółki cichej Wnioskodawca może w całości obniżyć podatek należny VAT o podatek naliczony w związku z ponoszonymi kosztami uprawiania, pielęgnacji i zbioru wszystkich gruntów rolnych (Wnioskodawcy i Wspólnika Cichego) w ramach spółki cichej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w prawie polskim nie ma regulacji prawnej tej spółki. Przepisy kodeksu handlowego o spółce cichej zostały uchylone ustawą z 23 kwietnia 1964 r. - przepisy wprowadzające kodeks cywilny. Również obowiązujący od 1 stycznia 2001 r. Kodeks Spółek Handlowych nie włączył jej do spółek prawa handlowego. Jednak ta forma spółki nie jest sprzeczna z prawem, gdyż zasada swobody umów (wyrażona w art. 353¹ k.c.) dopuszcza zawarcie umowy spółki cichej jako umowy nienazwanej. Art. 353¹ k.c., w brzmieniu: "strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swojego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości i naturze stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego", dopuszcza zawarcie umowy spółki cichej jako umowy nienazwanej.

Spółka cicha nie jest spółką sensu stricte, zatem nie podlega żadnym rygorom rejestracyjnym, definiowana jest jako stosunek prawny pomiędzy dwiema stronami, z których jedna, zwana wspólnikiem cichym, uczestniczy wkładem w działalności gospodarczej prowadzonej we własnym imieniu i na własny rachunek przez drugą stronę, czyli przez Wnioskodawcę. Wspólnik cichy nie nabywa praw do prowadzenia przedsiębiorstwa, ani nie podejmuje decyzji w tych sprawach, wspólnik cichy nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania Wnioskodawcy, ani nie uczestniczy w jego stratach, wspólnik cichy nie prowadzi oraz nie reprezentuje Wnioskodawcy na zewnątrz, nie przysługują mu żadne prawa majątkowe, jak i niemajątkowe z tym związane, za wyjątkiem tych, które wprost wynikają z zawartej umowy.

Mając na uwadze stan faktyczny stwierdzić należy, że zgodnie z przyszłą umową spółki cichej, Wspólnik Cichy wniesie grunty, które będą wykorzystywane wyłącznie w działalności rolniczej Wnioskodawcy. W konsekwencji wniesienia tego wkładu, Wspólnik Cichy nabędzie prawo do pobierania wyprodukowanych w gospodarstwie rolnym produktów roślinnych, na cele związane z prowadzoną przez Wspólnika Cichego własną hodowlą zwierząt inwentarskich. Jak wskazano powyżej, zawarta umowa regulować będzie zasady funkcjonowania, prawa i obowiązki. Podkreślić należy jednak, że w wyniku zawarcia umowy spółki cichej nie powstanie nowy podmiot podatkowy. Na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług, podatnikiem nadal pozostanie Wnioskodawca, jako podmiot prowadzący działalność, zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Natomiast, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym nowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z treścią tego przepisu - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że odliczenie podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym czynnym podatnikom podatku od towarów i usług, jeżeli nabyte towary i usługi służą czynnościom opodatkowanym, tzn. czynnościom, które generują podatek należny. Natomiast, prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie przysługuje m.in. przy nabyciu towarów usług:

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu) podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Zgodnie zatem z treścią cytowanego wyżej przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi - z których nabyciem podatek został naliczony - są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Należy ponadto zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik aby skorzystać z prawa do odliczenia nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności - z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne - było wykonywanie czynności opodatkowanych. Należy podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego - jako integralna część systemu VAT - w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Tak skonstruowana zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Podkreślić należy także, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego na określonych zasadach pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem jego działalności jest prowadzenie gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca w ramach wykonywania działalności dokonuje i będzie dokonywał sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nabywane przez niego towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy, zawarcie w przyszłości pomiędzy stronami umowy spółki cichej nie będzie skutkowało powstaniem nowego podmiotu prawnego. Wspólnik cichy wniesie do działalności Wnioskodawcy grunty rolne, co uprawniać go będzie do pobierania wyprodukowanych produktów na cele związane z własną hodowlą zwierząt inwentarskich. Jednak, podatnikiem nabywającym towary i usługi, które wykorzystywane będą do wykonywania czynności opodatkowanych będzie Wnioskodawca. Udokumentowane zostanie to w fakturach zakupowych, których adresatem i odbiorcą będzie Wnioskodawca. W konsekwencji, podatnikiem uprawnionym do odliczenia w całości podatku naliczonego wynikającego z tych faktur będzie tylko Wnioskodawca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto, ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością.

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast, ze związkiem pośrednim nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem prowadzącym działalność rolniczą - gospodarstwo rolne. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego Wnioskodawca zajmuje się produkcją roślinną, tj. uprawą rzepaku, kukurydzy, pszenicy, pszenżyta, jęczmienia oraz ziemniaków. Wspólnie z innym rolnikiem Wnioskodawca zamierza zawiązać spółkę cichą. Wspólnik, podobnie jak Wnioskodawca, prowadzi gospodarstwo rolne w powiecie górowskim, ale jego działalność rolnicza ukierunkowana jest na hodowlę zwierząt inwentarskich. W zakresie obowiązku podatkowego w podatku VAT ma status rolnika ryczałtowego. Spółka cicha polegałaby na tym, że Wspólnik Cichy wnosi do wspólnego gospodarstwa rolnego grunty. Z tytułu prowadzenia wspólnego gospodarstwa rolnego Wspólnik Cichy będzie pobierał wyprodukowane produkty roślinne na cele związane z prowadzeniem własnej hodowli zwierząt inwentarskich. Natomiast Wnioskodawca będzie uprawiał wszystkie grunty własnym narzędziami. Wnioskodawca będzie ponosił koszty nawożenia, siania, zbierania oraz koszty utrzymania maszyn rolniczych i urządzeń. W zamian za to Wnioskodawca otrzyma wszystkie zyski uzyskane ze sprzedaży pozostałych wytworzonych we wspólnym gospodarstwie rolnym produktów: rzepaku, kukurydzy, pszenicy, pszenżyta, jęczmienia oraz ziemniaków itp. Przy czym sprzedaż produktów rolnych dokonywana byłaby przez Wnioskodawcę. Przez czas istnienia spółki cichej wspólnicy zachowają odrębną własność gruntów rolnych.

Z wniosku wynika również, że Wspólnik cichy nie nabywa praw do prowadzenia przedsiębiorstwa, ani nie podejmuje decyzji w tych sprawach, wspólnik cichy nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania Wnioskodawcy, ani nie uczestniczy w jego stratach, wspólnik cichy nie prowadzi oraz nie reprezentuje Wnioskodawcy na zewnątrz, nie przysługują mu żadne prawa majątkowe, jak i niemajątkowe z tym związane, za wyjątkiem tych, które wprost wynikają z zawartej umowy. Zgodnie z przyszłą umową spółki cichej, Wspólnik Cichy wniesie grunty, które będą wykorzystywane wyłącznie w działalności rolniczej Wnioskodawcy. W konsekwencji wniesienia tego wkładu, Wspólnik Cichy nabędzie prawo do pobierania wyprodukowanych w gospodarstwie rolnym produktów roślinnych, na cele związane z prowadzoną przez Wspólnika Cichego własną hodowlą zwierząt inwentarskich. Jak wskazano powyżej, zawarta umowa regulować będzie zasady funkcjonowania, prawa i obowiązki. Zawarcie w przyszłości pomiędzy stronami umowy spółki cichej nie będzie skutkowało powstaniem nowego podmiotu prawnego.

Wnioskodawca wskazuje, że w ramach wykonywania działalności dokonuje i będzie dokonywał sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nabywane przez niego towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Podatnikiem nabywającym towary i usługi, które wykorzystywane będą do wykonywania czynności opodatkowanych będzie Wnioskodawca. Udokumentowane zostanie to w fakturach zakupowych, których adresatem i odbiorcą będzie Wnioskodawca.

Spółka cicha w przeszłości była regulowana przepisami prawa handlowego, ale wprowadzenie w życie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) regulacje te uchyliło. Mimo uchylenia przepisów rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z późn. zm.) o spółce cichej, w praktyce gospodarczej zawierane mogą być umowy obligacyjne (w świetle zasady swobody zawierania umów cywilnoprawnych) tworzące stosunek prawny polegający na trwałym udziale kapitałowym jednej osoby w działalności gospodarczej innego podmiotu, przy czym tylko ten ostatni wstępuje w stosunki prawne z osobami trzecimi.

Zgodnie z przepisem art. 353¹ ustawy - Kodeks cywilny - strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Zasada swobody umów wyrażona w powyższej regulacji dopuszcza zawarcie umowy "spółki cichej" jako umowy nienazwanej, to znaczy takiej, której specyfika odbiega nieco od skodyfikowanych w prawie umów, ale nie posiada szczegółowych regulacji. Oznacza to, że osoby tworzące "spółki ciche" stosować się muszą do tzw. przepisów ogólnych, które - co oczywiste - nie są w stanie odnieść się do szczególnych przypadków, mogących zajść w takich spółkach.

Ponadto, o rodzaju zawartej umowy spółki nie decyduje nadana jej przez strony nazwa, ale treść złożonych oświadczeń. Odnosząc powyższe na grunt przepisów Kodeksu cywilnego zauważyć należy, że czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy (art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego). Sankcją nieważności objęta jest również czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego (art. 58 § 2 ww. ustawy). Czynność prawna wywołuje nie tylko skutki w niej wyrażone, lecz również te, które wynikają z ustawy, z zasad współżycia społecznego i z ustalonych zwyczajów (art. 56 cyt. ustawy). Tak więc, wskazane postanowienia wyznaczają dozwoloną przez prawo treść umowy.

Wspólnicy zawiązujący "spółkę cichą" mają prawo wprowadzić modyfikacje precyzujące postanowienia zawarte w nieobowiązującym już dziś kodeksie. Nie ma przy tym konieczności opierania się na przepisach kodeksu handlowego, gdyż zgodnie z zasadą swobody umów, wspólnicy mogą sami stworzyć strukturę własnej działalności gospodarczej i nazwać ją "spółką cichą", co jednak nie oznacza, że na jej bazie powstaje nowy podmiot prawny.

Z uwagi na brak szczególnych przepisów dotyczących tego typu umowy, prawne konsekwencje należy oceniać na podstawie przepisów ogólnego reżimu kontraktowego.

Odnosząc powyższą analizę to treści złożonego wniosku należy wskazać, że Wspólnik Cichy udostępni Wnioskodawcy nieruchomość w postaci gruntów rolnych, na zasadach zbliżonych do umowy dzierżawy, pobierając wynagrodzenie w postaci części plonów pochodzących z zasiewów poczynionych przez Wnioskodawcę. Z kolei Wnioskodawca będzie uprawiał grunty własne oraz udostępnione przez Wspólnika Cichego, w związku z czym, ponosił będzie wydatki - koszty nawożenia, siania, zbierania oraz koszty utrzymania maszyn rolniczych i urządzeń. Wydatki te dokumentowane będą za pomocą faktur VAT wystawionych na Wnioskodawcę. Wnioskodawca - jako czynny podatnik podatku od towarów i usług - dokona sprzedaży pozostałych, wytworzonych w gospodarstwie produktów: rzepaku, kukurydzy, pszenicy, pszenżyta, jęczmienia oraz ziemniaków itp. Czynności te - jak wskazał Wnioskodawca - opodatkowane będą podatkiem od towarów i usług.

Zatem, w przedmiotowej sprawie podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących ww. wydatki (koszty nawożenia, siania, zbierania oraz koszty utrzymania maszyn rolniczych i urządzeń) - będzie związany z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z ponoszonymi kosztami uprawy, pielęgnacji i zbioru wszystkich gruntów rolnych (Wnioskodawcy i udostępnionych przez Wspólnika Cichego), bowiem wydatki te będą związane z wykonywanymi przez Wnioskodawcę (zarejestrowanego czynnego podatnika VAT) czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - w wydanej interpretacji rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności opodatkowania wydania części plonów pochodzących z zasiewów poczynionych przez Wnioskodawcę na rzecz Wspólnika Cichego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.