ILPP2/4512-1-579/15-2/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego przedstawione we wniosku z 22 lipca 2015 r. (data wpływu 27 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępnienia Przedstawicielom składników majątkowych, tj.m.in. telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów w celu świadczenia usług w zakresie realizacji polityki handlowej i marketingowej - jest prawidłowe.

W dniu 27 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępnienia Przedstawicielom składników majątkowych, tj.m.in. telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów w celu świadczenia usług w zakresie realizacji polityki handlowej i marketingowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie realizacji polityki handlowej i marketingowej m.in. całej Grupy spółek do której należy Wnioskodawca (dalej: Grupa). Ponadto, Wnioskodawca realizuje politykę sprzedażową swoich zleceniodawców, w tym Wnioskodawca zbiera zamówienia na wyroby będące w ofercie m.in. spółek z Grupy i przekazuje je do realizacji do odpowiedniej hurtowni. Przy czym należy podkreślić, że Wnioskodawca nie działa w charakterze pośrednika sprzedaży, a wyłącznie realizuje działania w zakresie polityki handlowej i marketingowej na zlecenie swoich zleceniodawców.

Wnioskodawca zawiera oraz zamierza w przyszłości zawierać z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą (dalej: Przedstawiciele) umowy na świadczenie usług w zakresie realizacji polityki handlowej i marketingowej. Świadczone przez Przedstawicieli usługi polegają w szczególności na reprezentowaniu Wnioskodawcy na wskazanym obszarze geograficznym, pozyskiwaniu nowych klientów dla Wnioskodawcy oraz spółek dla których Wnioskodawca świadczy ww. usługi, utrzymywaniu relacji z klientami dotychczas pozyskanymi, promowaniu produktów będących w ofercie spółek z Grupy i spółek dla których Wnioskodawca świadczy ww. usługi oraz ich reklamie.

Celem zawieranych z Przedstawicielami umów jest intensyfikacja działań marketingowych i handlowych realizowanych przez Wnioskodawcę, a w konsekwencji także intensyfikacja sprzedaży produktów będących w ofercie spółek z Grupy oraz innych spółek dla których Wnioskodawca świadczy usługi, rozszerzenie sieci dystrybucji, a także poprawa wizerunku marki produktów będących w ofercie spółek z Grupy i innych spółek dla których Wnioskodawca świadczy usługi.

Ponadto, dzięki zawieranym umowom z Przedstawicielami Wnioskodawca może świadczyć usługi w zakresie realizacji polityki handlowej i marketingowej także na rzecz innych podmiotów gospodarczych.

W celu umożliwienia wykonywania wskazanych usług, Wnioskodawca udostępnia Przedstawicielom m.in. telefony komórkowe, samochody oraz laptopy na czas obowiązywania umów. Wnioskodawca zwraca przy tym uwagę, że w ramach umów podpisywanych z Przedstawicielami nie następuje przeniesienie własności wymienionych rzeczy. Ponadto, Przedstawiciele nie są również uprawnieni do swobodnego dysponowania udostępnionym mieniem wykraczającym poza użytkowanie niezbędne dla wykonywania postanowień umów zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a Przedstawicielami. Wskazane składniki majątkowe stanowią własność Wnioskodawcy lub są przedmiotem umowy leasingu. W umowach podpisywanych z Przedstawicielami wprost znajdują się postanowienia wskazujące na możliwość korzystania z przekazanych składników majątkowych (m.in. telefony komórkowe, samochody oraz laptopy) wyłącznie w celu świadczenia ww. usług na rzecz Wnioskodawcy. Koszty związane z używaniem i eksploatacją udostępnionych składników majątku ponosi Wnioskodawca (w tym m.in. koszt paliwa, rozmów telefonicznych, niezbędnych napraw, rat leasingowych).

Udostępnienie m.in. wskazanych składników majątkowych Przedstawicielom jest wkalkulowane w wysokość wynagrodzenia przysługującego Przedstawicielowi od Wnioskodawcy. Ustalona wysokość wynagrodzenia przysługującego Przedstawicielowi jest wypadkową wielu czynników, ale jednym z elementów mającym wpływ na obniżenie wysokości wynagrodzenia jest udostępnienie określonych składników majątkowych przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy udostępnienie Przedstawicielom wskazanych składników majątkowych (tekst jedn.:m.in. telefony komórkowe, samochody oraz laptopy), na zasadach opisanych w przedstawionym powyżej stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie Przedstawicielom wspomnianych składników majątkowych, na podstawie zawieranych umów, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na okoliczność, że udostępnienie wskazanych składników majątkowych nie powinno być traktowane jako odrębne, samodzielne świadczenie niezależne od świadczonych przez Przedstawicieli przedmiotowych usług w zakresie realizowania polityki handlowej i marketingowej (usługa główna) na rzecz Wnioskodawcy. W ocenie Wnioskodawcy, w niniejszym przypadku czynność przekazania mienia jest jednym z elementów współpracy stron i ma charakter jedynie pomocniczy. Przekazane mienie służy należytemu wykonaniu zobowiązania umownego. Wnioskodawca nie wykonuje żadnego świadczenia na rzecz Przedstawicieli, a jedynie udostępnia środki w celu ułatwienia wykonania usługi realizowanej na potrzeby jego działalności gospodarczej.

Należy przy tym zwrócić uwagę, że uzgodnienia w niniejszym zakresie dokonane pomiędzy stronami zostały wkalkulowane w kwotę wynagrodzenia. Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, udostępnienie składników majątkowych należy traktować jako element ww. usługi. Zdaniem Wnioskodawcy, ewentualne wydzielenie z tej usługi czynności udostępnienia składników majątkowych miałoby sztuczny charakter. Nie ma bowiem ekonomicznego sensu wydzielenie usługi udostępnienia składników majątkowych, gdyż jest ona nierozerwalnie związana z wykonaniem przez Przedstawicieli usługi określonej w umowie. Przy założeniu braku łączącego Wnioskodawcę z Przedstawicielami stosunku prawnego, świadczenie przez Wnioskodawcę na rzecz Przedstawicieli samodzielnej usługi udostępnienia określonych rzeczy nie miałoby racji bytu. W przypadku tak zwanych umów kooperacyjnych dla opodatkowania podatkiem VAT najważniejsza, w opinii Wnioskodawcy, jest usługa stanowiąca świadczenie główne, stanowiące przedmiot zawartej pomiędzy podmiotami umowy.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z 23 kwietnia 2008 r. sygn. akt I FSK 1788/07. W orzeczeniu tym NSA stwierdził, że: "przy ustalaniu, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przedmiotu opodatkowania świadczenia usług o złożonym charakterze jakie stanowią umowy kooperacyjne należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania poszczególnych czynności służących realizacji tego celu dla potrzeb podatkowych w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego".

Ponadto, nawet gdyby uznać, że opisywana czynność udostępniania Przedstawicielom określonych składników majątkowych, może być uznana za odrębne świadczenie, to poniższa analiza prowadzi do wniosku, że nie może być ona zakwalifikowana na gruncie ustawy VAT ani jako dostawa towarów, ani jako świadczenie usług.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Definicji tej nie należy utożsamiać z przejściem własności (rozporządzaniem towarami) w sensie cywilnoprawnym. Na gruncie VAT istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, lecz przede wszystkim możliwość faktycznego dysponowania rzeczą. Chodzi w tym przypadku o władztwo w sensie ekonomicznym.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym udostępnienie składników majątkowych nie doprowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania ww. rzeczami jak właściciel. Mimo, że Przedstawiciele będą w fizycznym posiadaniu składników majątkowych i będą z nich korzystać, to możliwość ich wykorzystania jest ograniczona wyłącznie do wykonania konkretnej usługi na rzecz Wnioskodawcy. Przedstawiciele nie mają możliwości swobodnego dysponowania przekazanymi rzeczami. Nie mogą zbyć rzeczy, obciążyć jej prawem innych osób, jak również oddać do korzystania (bez zgody Wnioskodawcy) osobom trzecim. Ponadto, niezgodne (tekst jedn.: wbrew ustaleniom stron) ich używanie daje Wnioskodawcy prawo do wystąpienia względem Przedstawiciela z określonymi roszczeniami, a nawet ich odebrania.

Powyższy wniosek czyni bezprzedmiotowym analizę w zakresie ewentualnych skutków nieodpłatnej dostawy towarów, skoro opisywana czynność w ogóle nie może zostać uznana za dostawę towarów na gruncie ustawy VAT.

Z kolei oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca - jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy VAT - uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie - znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez niego wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument - odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

W świetle powyższego powstaje zatem pytanie, czy Przedstawiciel, na rzecz którego następuje przekazanie określonego mienia, uzyskuje z tego tytułu jakąś wymierną korzyść. Innymi słowy, czy może być uznany za beneficjenta świadczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym beneficjentem jest właśnie Wnioskodawca a nie podmiot wykonujący usługę (Przedstawiciel), który czasowo otrzymuje określone składniki majątkowe. To Wnioskodawca w wyniku udostępnienia składników majątkowych uzyskuje bezpośrednią korzyść - otrzymuje usługę wykonaną szybciej i efektywniej. Przedstawiciel ma obowiązek wykorzystywać przekazany sprzęt wyłącznie na potrzeby wykonywania zapisów umowy zawartych z Wnioskodawcą. Jednocześnie nie ma on prawa do wykorzystania sprzętu w innych celach, np. prywatnych lub na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, udostępnienie wskazanych składników majątkowych Przedstawicielom nie stanowi również odrębnej usługi podlegającej opodatkowaniu VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 maja 2014 r. sygn. ILPP2/443-226/14-2/AD,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 31 stycznia 2014 r. sygn. IPPP1/443-69/14-3/EK,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 stycznia 2013 r. sygn. IPPP3/443-1104/12-2/LK oraz

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 stycznia 2013 r. sygn. IBPP1/443-1019/12/AL.

Ponadto, w interpretacji indywidualnej z 16 czerwca 2015 r. sygn. ILPP1/4512-1-245/15-2/JSK, wydanej w analogicznym stanie faktycznym, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy wskazując że: "udostępnienie przez Spółkę należących do niej składników majątku w postaci m.in. telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów na podstawie zawieranych umów na świadczenie usług marketingowo-informacyjnych (...) nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

Wobec powyższego, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Odnosząc się do przedstawionych okoliczności sprawy przede wszystkim należy zaznaczyć, że określony w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, zakres opodatkowania tym podatkiem obejmuje odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług. Wskazać należy, że przepis art. 7 ust. 1 ustawy definiujący pojęcie "dostawy towarów" nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nimi jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

W konsekwencji, oderwanie pojęcia "dostawa towarów" oraz ekonomicznych aspektów transakcji od skutków konwencjonalnych powstających na gruncie prawa podatkowego pozwala także na uznanie danej czynności za dostawę towarów nawet mimo pewnych nałożonych na nabywcę ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem jest, co do zasady, wydanie towaru.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, że ustawodawca rozróżnia także czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku, gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) - osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Z kolei oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca - jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy - uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie - znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez niego wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument - odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - dla uznania, że dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami, i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z kolei, jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy - za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony podatnik nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, że za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka - czynny podatnik podatku od towarów i usług) prowadzi działalność w zakresie realizacji polityki handlowej i marketingowej m.in. całej Grupy spółek do której należy Wnioskodawca (Grupa). Ponadto, Wnioskodawca realizuje politykę sprzedażową swoich zleceniodawców, w tym zbiera zamówienia na wyroby będące w ofercie m.in. spółek z Grupy i przekazuje je do realizacji do odpowiedniej hurtowni. Przy czym należy podkreślić, że Wnioskodawca nie działa w charakterze pośrednika sprzedaży, a wyłącznie realizuje działania w zakresie polityki handlowej i marketingowej na zlecenie swoich zleceniodawców. Spółka zawiera oraz zamierza w przyszłości zawierać z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą (Przedstawiciele) umowy na świadczenie usług w zakresie realizacji polityki handlowej i marketingowej. Świadczone przez Przedstawicieli usługi polegają w szczególności na reprezentowaniu Wnioskodawcy na wskazanym obszarze geograficznym, pozyskiwaniu nowych klientów dla Wnioskodawcy oraz spółek dla których Wnioskodawca świadczy ww. usługi, utrzymywaniu relacji z klientami dotychczas pozyskanymi, promowaniu produktów będących w ofercie spółek z Grupy i spółek dla których Wnioskodawca świadczy ww. usługi oraz ich reklamie. Celem zawieranych z Przedstawicielami umów jest intensyfikacja działań marketingowych i handlowych realizowanych przez Wnioskodawcę, a w konsekwencji także intensyfikacja sprzedaży produktów będących w ofercie spółek z Grupy oraz innych spółek dla których Wnioskodawca świadczy usługi, rozszerzenie sieci dystrybucji, a także poprawa wizerunku marki produktów będących w ofercie spółek z Grupy i innych spółek dla których Wnioskodawca świadczy usługi. Ponadto, dzięki zawieranym umowom z Przedstawicielami Wnioskodawca może świadczyć usługi w zakresie realizacji polityki handlowej i marketingowej także na rzecz innych podmiotów gospodarczych. W celu umożliwienia wykonywania wskazanych usług, Wnioskodawca udostępnia Przedstawicielom m.in. telefony komórkowe, samochody oraz laptopy na czas obowiązywania umów. W ramach umów podpisywanych z Przedstawicielami nie następuje przeniesienie własności wymienionych rzeczy. Ponadto, Przedstawiciele nie są również uprawnieni do swobodnego dysponowania udostępnionym mieniem wykraczającym poza użytkowanie niezbędne dla wykonywania postanowień umów zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a Przedstawicielami. Wskazane składniki majątkowe stanowią własność Wnioskodawcy lub są przedmiotem umowy leasingu. W umowach podpisywanych z Przedstawicielami wprost znajdują się postanowienia wskazujące na możliwość korzystania z przekazanych składników majątkowych (m.in. telefony komórkowe, samochody oraz laptopy) wyłącznie w celu świadczenia ww. usług na rzecz Wnioskodawcy. Koszty związane z używaniem i eksploatacją udostępnionych składników majątku ponosi Spółka (w tym m.in. koszt paliwa, rozmów telefonicznych, niezbędnych napraw, rat leasingowych). Udostępnienie m.in. wskazanych składników majątkowych Przedstawicielom jest wkalkulowane w wysokość wynagrodzenia przysługującego Przedstawicielowi od Wnioskodawcy. Ustalona wysokość wynagrodzenia przysługującego Przedstawicielowi jest wypadkową wielu czynników, ale jednym z elementów mającym wpływ na obniżenie wysokości wynagrodzenia jest udostępnienie określonych składników majątkowych przez Spółkę.

Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące kwestii, czy udostępnianie Przedstawicielom składników majątkowych tj. telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie Przedstawicielom składników majątkowych wskazanych w opisie sprawy stanowi jeden z elementów współpracy stron i ma charakter jedynie pomocniczy. W ocenie Spółki, nie ma ekonomicznego sensu wydzielenie usługi udostępnienia składników majątkowych, gdyż jest ona nierozerwalnie związana z wykonaniem przez Przedstawicieli usługi określonej w umowie. Przy założeniu braku łączącego Spółkę z Przedstawicielami stosunku prawnego, świadczenie przez Spółkę na rzecz Przedstawicieli samodzielnej usługi udostępnienia określonych rzeczy nie miałoby racji bytu. W przypadku tak zwanych umów kooperacyjnych dla opodatkowania podatkiem VAT najważniejsza, w opinii Wnioskodawcy, jest usługa stanowiąca świadczenie główne, stanowiące przedmiot zawartej pomiędzy podmiotami umowy.

W rezultacie, zdaniem Zainteresowanego, udostępnianie należących do niego składników majątku w postaci m.in. telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów na podstawie zawieranych umów, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że udostępnienie Przedstawicielom Wnioskodawcy telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów w celu wykonywania usług na jego rzecz, ma bezsprzecznie związek z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Wskazać bowiem należy, że udostępnienie Przedstawicielom telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów, stanowi swoiste przekazanie Przedstawicielom "narzędzia pracy" niezbędnego do świadczenia wyłącznie na rzecz Spółki usług w zakresie reprezentowania Spółki na wskazanym obszarze geograficznym, pozyskiwaniu nowych klientów dla Spółki oraz spółek dla których Wnioskodawca świadczy usługi, utrzymywaniu relacji z klientami dotychczas pozyskanymi, promowaniu produktów będących w ofercie spółek z Grupy dla których Wnioskodawca świadczy usługi oraz ich reklamie. Należy podkreślić, że Przedstawiciel nie ma swobody w wykorzystywaniu telefonu, samochodu czy laptopa do różnych celów, a zakres korzystania z nich jest ściśle określony i dotyczy jedynie realizacji przedmiotu umowy zawartej z Wnioskodawcą. Zawarta umowa wyklucza możliwość korzystania zarówno z telefonów, samochodów, jak i laptopów do celów prywatnych, czy własnej działalności gospodarczej. Ponadto, z zawartej pomiędzy stronami umowy wynika, że Spółka nie przenosi na współpracowników prawa do rozporządzania telefonami, samochodami ani laptopami jak właściciel, a ich udostępnianie stanowi jedynie element składowy stosunku prawnego łączącego strony i służy realizacji umowy. Dodatkowo udostępnianie telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów, jako element usługi głównej, zostało wkalkulowane w wysokość wynagrodzenia przysługującego Przedstawicielom, gdzie wysokość tego wynagrodzenia będzie wypadkową wielu elementów, ale jednym z nich, obniżających to wynagrodzenie, będzie omawiane udostępnienie określonych składników majątkowych przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym, czynność udostępniania wskazanego sprzętu Przedstawicielom Wnioskodawcy, nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Nie dojdzie bowiem w tej sytuacji do przeniesienia prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel. Przedstawiona sytuacja nie wyczerpuje także znamion dostawy towarów, wskazanych w art. 7 ust. 2 ustawy. Ponadto, czynności udostępniania telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów Przedstawicielom przez Spółkę nie można uznać za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Przedmiotowe przekazanie stanowi bowiem element składowy współpracy stron i ma na celu umożliwienie Przedstawicielom realizację usługi na rzecz Zainteresowanego. Przekazanie telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów (wraz z kosztami ich używania ponoszonymi przez Wnioskodawcę) jest składnikiem usługi głównej wkalkulowanej w cenę wynagrodzenia. Tego rodzaju czynności mają charakter pomocniczy i nie mają samodzielnej racji bytu bez realizacji usługi świadczonej przez Przedstawicieli na rzecz Wnioskodawcy, na podstawie łączącej strony umowy. Z tych też względów nie mogą być traktowane jako odrębne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu.

Czynności tej nie można/nie będzie również można uznać za odpłatne świadczenie usług w świetle art. 8 ust. 2 ustawy, podlegające opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyż opodatkowaniu jako odpłatne świadczenie usług, na mocy tego przepisu, podlega użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika, jak również wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, co w niniejszej sytuacji nie ma miejsca, bowiem przedmiotowa czynność ma związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością (służy wyłącznie prowadzeniu tej działalności gospodarczej). Zatem czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, udostępnianie przez Spółkę należących do niej składników majątkowych w postaci m.in. telefonów komórkowych, samochodów oraz laptopów na podstawie zawieranych umów na świadczenie usług w zakresie realizacji polityki handlowej i marketingowej (na zasadach określonych powyżej) nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.