ILPP2/4512-1-560/15-2/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 17 lipca 2015 r. (data wpływu 21 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia przez osobę fizyczną wkładu niepieniężnego do Spółki w postaci znaków towarowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia przez osobę fizyczną wkładu niepieniężnego do Spółki w postaci znaków towarowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca otrzyma od swojego ojca darowiznę. Przedmiotem darowizny będą prawa majątkowe, o których mowa w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410; dalej: Prawo własności przemysłowej), w postaci znaków towarowych, na które udzielone zostało prawo ochronne (dalej: Znaki). Umowa darowizny Znaków będzie określać wartość Znaków w wysokości wartości rynkowej z dnia darowizny.

Jako osoba nieposiadająca odpowiedniej wiedzy w zakresie wyceny wartości znaków towarowych, Wnioskodawca (lub jego ojciec) zleci wycenę Znaków specjaliście. W konsekwencji, ustalając wysokość wartości początkowej Znaków, Wnioskodawca posłuży się wyceną ich wartości otrzymaną od specjalisty w tej dziedzinie.

W chwili obecnej Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, przy czym nie jest wykluczone, że uzyskane Znaki mogą być wykorzystywane przez niego w jednoosobowej działalności gospodarczej. Z uwagi na uwarunkowania gospodarcze, Wnioskodawca planuje wraz z ojcem założyć spółkę osobową prawa handlowego, w szczególności spółkę komandytową (dalej: Spółka), w której obaj będą wspólnikami. Następnie planowane jest wniesienie do Spółki Znaków w ramach wkładu niepieniężnego przez Wnioskodawcę. Nie jest wykluczone, że Znaki zostaną od razu wniesione do Spółki, tj. nie będą ani przez moment składnikiem majątkowym wykorzystywanym w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy (w chwili obecnej nie jest pewne, czy Wnioskodawca w ogóle rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej z wykorzystaniem Znaków). W wyniku wniesienia przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego w postaci Znaków do Spółki, zostanie on jej wspólnikiem posiadającym udział w jej zyskach i stratach.

Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki, najprawdopodobniej przeważającym, będzie m.in. dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (PKD 77.40). Znaki będą wykorzystywane przez Spółkę w ramach jej działalności gospodarczej. W przypadku rozpoczęcia prowadzenia przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej, przedmiotem jej działalności także będzie m.in. dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (PKD 77.40).

W przyszłości uzyskane Znaki zostaną ujęte w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Spółki.

Przedmiotem pytania Wnioskodawcy są jedynie konsekwencje podatkowe wniesienia Znaków do Spółki jako wkładu niepieniężnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wniesienie przez Wnioskodawcę będącego osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz niebędącą podatnikiem VAT, wkładu niepieniężnego do Spółki w postaci Znaków będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie przez niego jako osobę fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz niebędącej podatnikiem VAT, wkładu niepieniężnego do Spółki w postaci Znaków nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Mając na uwadze powyższe przepisy, stwierdzić należy, że czynność w postaci wniesienia aportu może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów zgodnie z art. 7 ustawy o VAT (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 ww. ustawy (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych prawnych). W przypadku, gdy przedmiotem aportu jest świadczenie usług i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, takich jak Znaki, na rzecz podmiotu otrzymującego aport, należy uznać taką czynność za odpłatne świadczenie usług, które podlega opodatkowaniu VAT.

Niemniej jednak, aby czynność w postaci wniesienia wkładu niepieniężnego mogła zostać uznana za podlegającą opodatkowaniu VAT, powinna być ona dokonana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji wniesienie przez niego Znaków jako wkładu niepieniężnego do Spółki nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT. Wnioskodawca w chwili obecnej nie prowadzi działalności gospodarczej, w szczególności w zakresie komercjalizacji praw własności intelektualnej, takich jak znaki towarowe. W momencie wnoszenia wkładu do Spółki także nie będzie prowadził takiej działalności. Wniesienie aportu będzie miało charakter jednorazowy, Wnioskodawca nie zamierza dokonywać takich czynności w sposób częstotliwy, ani też w ogóle nie zamierza dokonać drugiej analogicznej czynności w perspektywie najbliższego czasu.

Na zasadzie analogii należy w niniejszej sprawie przytoczyć orzecznictwo sądów administracyjnych oraz interpretacje organów podatkowych dotyczące wykorzystania przez osoby fizyczne majątku prywatnego w postaci m.in. nieruchomości. Przykładowo, zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 13 listopada 2012 r. (sygn. ILPP2/443-863/12-2/SJ): "(...) wniesienie przez Wnioskodawcę, osobę fizyczną nie będącą podatnikiem podatku VAT, aportem do Spółki Osobowej (jawnej, komandytowej, komandytowo-akcyjnej) Nieruchomości 1, 2, 3 i 4, które zostały wycofane ze Spółki Komandytowej do majątku osobistego Zainteresowanego (na zasadzie współwłasności ułamkowej z pozostałymi Wspólnikami) i tym samym nie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług". Podobnie uznał np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 13 stycznia 2015 r. (sygn. IPPP2/443-1144/14-2/MT).

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 grudnia 2012 r. (sygn. I FSK 266/12): "Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie jako osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. (...) Podjęcie, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną".

W niniejszej sprawie przedmiotem aportu będą Znaki, które Wnioskodawca otrzyma w ramach darowizny od swojego ojca. Nie będą więc nabyte przez Wnioskodawcę w sprecyzowanym celu prowadzenia działalności gospodarczej. Nabycie Znaków na zasadzie darowizny od najbliższej rodziny należy poczytywać przede wszystkim jako chęć utrzymania majątku ojca Wnioskodawcy w rodzinie. Przedmiot darowizny należy zaś uznać za majątek prywatny Wnioskodawcy. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie wyklucza prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej z wykorzystaniem Znaków (w szczególności w postaci udzielania licencji), jednak Pytanie sformułowane we wniosku dotyczy jedynie sytuacji, w której taka działalność nie będzie przez niego prowadzona (nie zostanie założona). Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, nie byłoby uprawnione kwalifikowanie zbycia Znaków na gruncie VAT przez Wnioskodawcę w oparciu o to, jak takie zbycie należałoby opodatkować u poprzedniego właściciela Znaków prowadzącego działalność gospodarczą. Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie nie będzie podejmował kroków świadczących o prowadzeniu działalności gospodarczej w odniesieniu do Znaków, w tym mających na celu maksymalizację jego zysków ze Znaków. W szczególności, Wnioskodawca nie będzie podejmował działań mających na celu zwiększenie ich rozpoznawalności, a tym samym wartości rynkowej, ani nie będzie używał Znaków dla celu oznaczenia własnych towarów lub usług, jak i nie będzie udzielał licencji na Znaki celem ich używania przez osoby trzecie. Wnioskodawca nie będzie także podejmował innego typu działań mających na celu zwiększenie rozpoznawalności Znaków na rynku (reklama, podejmowanie kontaktów z osobami trzecimi w celu promocji Znaków). Takie działania mogą zostać podjęte przez Spółkę, która wykorzystując Znaki będzie prowadziła działalność gospodarczą i w ocenie Wnioskodawcy dopiero Spółkę można uznać za podatnika VAT w odniesieniu do czynności mających za przedmiot Znaki. W przypadku zaś planowanego przez Wnioskodawcę aportu, uznać należy, że czynność ta będzie miała znamiona rozporządzania majątkiem prywatnym, a Wnioskodawca nie będzie w odniesieniu do niej podatnikiem VAT.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie Znaków jako wkładu niepieniężnego do Spółki nie będzie opodatkowane podatkiem VAT, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie będzie występował jako podatnik podatku VAT z tytułu tej czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami - art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem "usługi" w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji jest uznawane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania usługi. Wynagrodzenie musi być należne za jej wykonanie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje, co należy rozumieć przez czynność odpłatną, jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku C-102/86: "czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem".

Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, że czynność: "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy". W orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w przypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Czynność wniesienia aportu - w zależności od jego przedmiotu - może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w świetle art. 7 ustawy (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 ustawy (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Na podstawie art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410) - znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 120 ust. 2 ustawy - Prawo własności przemysłowej - znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy - Prawo własności przemysłowej).

Na podstawie art. 153 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej - przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 2 ustawy - Prawo własności przemysłowej).

Prawo ochronne na znak towarowy może zostać, na wniosek uprawnionego, przedłużone dla wszystkich lub części towarów, na kolejne okresy dziesięcioletnie - art. 153 ust. 3 ustawy - Prawo własności przemysłowej.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym o określonej przepisami ustawy - Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności.

Prawo znaków towarowych to przepisy należące do działu prawa własności intelektualnej, jakim jest prawo własności przemysłowej. Znakiem towarowym są wszelkie znaki, oznaczenia, symbole, których zadaniem jest indywidualizowanie towarów lub usług na rynku. Uważa się, że znaki pełnią trzy funkcje: oznaczania pochodzenia, jakościową, reklamową.

Znak towarowy oznacza pochodzenie, gdy wskazuje, że opatrzone tym znakiem towary lub usługi pochodzą z tego samego źródła (gwarantującego i kontrolującego ich jakość). Funkcja jakościowa znaku towarowego polega na informowaniu przez znak, że wszystkie opatrzone nim towary lub usługi są takiej samej jakości. Funkcję reklamową wypełnia znak, jeśli zachęca on do zakupu opatrzonych tym znakiem towarów lub usług. A tak się dzieje, jeśli klienci z danym znakiem towarowym kojarzą dobrą jakość towarów lub usług lub też znak ten przyciąga uwagę klientów - wywołuje u nich pozytywne skojarzenia lub w inny sposób pozytywnie oddziaływa. Funkcję reklamową przede wszystkim realizują renomowane znaki towarowe.

Należy zauważyć, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii "wartości niematerialnych i prawnych", o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług.

W definicji świadczenia usług, sformułowanej na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług, niewątpliwie mieści się wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci praw ochronnych do znaku towarowego do innego podmiotu (np. spółki), bowiem w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Nie ulega wątpliwości, że wniesienie aportu nie jest świadczeniem pod tytułem darmym. Wnoszący aport uzyskuje pewną wymierną korzyść. Wynagrodzenie otrzymywane w zamian za wniesienie aportu w postaci m.in. ogółu praw i obowiązków, jest specyficzną formą odpłatności (wynagrodzenia), w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Wnoszący aport uzyskuje korzyść, otrzymuje bowiem określone prawa związane z uczestnictwem w spółce obejmującej aport. W szczególności prawo do udziału w zysku.

Wyjaśnić należy, że nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Podatnikami - art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Cytowane przepisy stanowią odzwierciedlenie regulacji wspólnotowych. W art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) zawarta została definicja podatnika oraz działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 Dyrektywy - "Podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Z kolei "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów/świadczenie usług podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej oraz niebędąca podatnikiem VAT) otrzyma od swojego ojca darowiznę. Przedmiotem darowizny będą prawa majątkowe, o których mowa w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, w postaci znaków towarowych, na które udzielone zostało prawo ochronne (Znaki). Umowa darowizny Znaków będzie określać wartość Znaków w wysokości wartości rynkowej z dnia darowizny. W chwili obecnej Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, przy czym nie jest wykluczone, że uzyskane Znaki mogą być wykorzystywane przez niego w jednoosobowej działalności gospodarczej. Z uwagi na uwarunkowania gospodarcze, Wnioskodawca planuje wraz z ojcem założyć spółkę osobową prawa handlowego, w szczególności spółkę komandytową (Spółka), w której obaj będą wspólnikami. Następnie planowane jest wniesienie do Spółki Znaków w ramach wkładu niepieniężnego przez Wnioskodawcę. Nie jest wykluczone, że Znaki zostaną od razu wniesione do Spółki, tj. nie będą ani przez moment składnikiem majątkowym wykorzystywanym w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy (w chwili obecnej nie jest pewne, czy Wnioskodawca w ogóle rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej z wykorzystaniem Znaków). W wyniku wniesienia przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego w postaci Znaków do Spółki, zostanie on jej wspólnikiem posiadającym udział w jej zyskach i stratach. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki, najprawdopodobniej przeważającym, będzie m.in. dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (PKD 77.40). Znaki będą wykorzystywane przez Spółkę w ramach jej działalności gospodarczej. W przypadku rozpoczęcia prowadzenia przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej, przedmiotem jej działalności także będzie m.in. dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (PKD 77.40). W przyszłości uzyskane Znaki zostaną ujęte w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Spółki.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy wniesienie przez niego wkładu niepieniężnego do Spółki w postaci Znaków będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że ze wskazanych na wstępie regulacji wynika, że świadczenie usług, co do zasady, jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W związku z przedstawionym opisem sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, że przekazanie w formie aportu znaków towarowych przez Wnioskodawcę na rzecz spółki osobowej prawa handlowego (która w przyszłości zamierza przedmiotowe znaki towarowe wykorzystywać w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej), stanowić będzie działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca wystąpi w tej czynności jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

W ocenie tut. Organu, charakter znaku towarowego i korzyści wynikające z faktu bycia jego właścicielem wykluczają, by mógł być on wykorzystywany na cele osobiste. Funkcje znaku towarowego, czyli oznaczanie pochodzenia, jakościowa oraz reklamowa powodują, że niemożliwym jest skuteczne realizowanie praw z niego wynikających w sferze "życia prywatnego", w oderwaniu od działalności gospodarczej. Trudno jest wskazać okoliczności, kiedy i w jaki sposób znak towarowy miałby służyć celom osobistym osoby fizycznej. Jakkolwiek możliwe jest samo posiadanie praw do znaku towarowego i niekorzystanie z nich, jednak w przypadku kiedy dochodzi do realizacji uprawnień z nich wynikających, zawsze jest to cel zarobkowy, a nie osobisty. Bez znaczenia pozostaje, że Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał tego znaku towarowego w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (jednakże, jak wskazał Zainteresowany w opisie sprawy, nie wyklucza, że uzyskane Znaki mogą być wykorzystywane przez niego także w jednoosobowej działalności gospodarczej). Fakt ten nie stanowi argumentu przemawiającego za potraktowaniem posiadanego znaku towarowego jako majątku osobistego bez zamiaru wykorzystania tego znaku do działalności gospodarczej.

Zatem, zdaniem tut. Organu, wniesienie przez Zainteresowanego aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci znaków towarowych do spółki osobowej prawa handlowego, w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem - spełnia definicję odpłatnego świadczenia usług, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ czynność ta prowadzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych na rzecz otrzymującego aport. Zatem mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a Wnioskodawca będzie występował w ramach tej czynności jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Reasumując, w analizowanej sprawie wniesienie przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego do Spółki w postaci Znaków towarowych, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.