ILPP2/4512-1-51/16-5/EW - VAT w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości niezabudowanej (udziału).

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2015 r. (data wpływu 11 stycznia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 marca 2016 r. (data wpływu 31 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości niezabudowanej (udziału) - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości niezabudowanej (udziału). Wniosek uzupełniono w dniu 31 marca 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W wyniku dziedziczenia Wnioskodawca stał się właścicielem udziału jednej drugiej części masy spadkowej obejmującej m.in. niezabudowaną nieruchomość o numerze ewidencyjnym działki 129/2 (sto dwadzieścia dziewięć łamane przez dwa), o powierzchni 4,9133 ha (cztery hektary i dziewięć tysięcy sto trzydzieści trzy metry kwadratowe), położonej w K., dla której Sąd Rejonowy, prowadzi księgę wieczystą (dalej zwanej: działką lub nieruchomością). Dziedziczenie nastąpiło na podstawie aktów poświadczenia dziedziczenia po bracie B. z dnia 18 października 2011 r. (zmarł 2011 r.) oraz na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia po bracie J. z dnia 6 czerwca 2012 r. (zmarł 2012 r.).

Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do celów rolnych, od października 2011 r. Do grudnia 2014 r. grunty były przez Wnioskodawcę uprawiane, a powstałe plony rolne zostały sprzedane. Ponadto, Wnioskodawca w dniu 19 grudnia 2014 r. oddał przedmiotową nieruchomość w dzierżawę (odpłatnie).

W 2013 r. rada gminy, na terenie której znajduje się działka, uchwaliła nowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym zmieniono charakter przedmiotowych gruntów z rolnych na przemysłowe. Zmiana ta była uwarunkowana koniecznością sprzedaży gminie części działek z przeznaczeniem na poszerzenie drogi. Wnioskodawca nie planuje podejmować żadnych działań zmierzających do ulepszenia działki, w tym działań celujących do zmiany jej właściwości.

Obecnie, wskazana działka jest przedmiotem przedwstępnej umowy sprzedaży. Zawarcie umowy przyrzeczonej planowane jest (po spełnieniu uzgodnionych przez strony umowy warunków) na maj 2016 r.

Wnioskodawca zamierza sprzedać pozostałe składniki majątkowe nabyte w drodze dziedziczenia.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Wnioskodawca dokonywał sprzedaży części produktów rolnych z nieruchomości będącej przedmiotem wniosku, przy czym Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i działał jako rolnik ryczałtowy.

2. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu innej niż rolnicza działalności gospodarczej.

3. Wnioskodawca, w wyniku opisanego we wniosku dziedziczenia, stał się współwłaścicielem następujących nieruchomości:

Wnioskodawca zamierza sprzedać wszystkie ww. nieruchomości w stanie w jakim się one znajdują (chyba, że będzie to wymagane okolicznościami, np. zły stan zabudowań), w szczególności nie planuje dokonywać w nich zmian mających generować jakąś wartość dodaną, dzielić ich, pozyskiwać decyzji o warunkach zabudowy itp.

4. Wnioskodawca, w wyniku opisanego we wniosku dziedziczenia, stał się współuprawnionym z tytułu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oraz współwłaścicielem budynku posadowionego na tej nieruchomości (działka o numerze ewidencyjnym 8/7 położona w K. przy ul. "a", dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą), która została sprzedana w dniu 22 października 2012 r. na podstawie aktu notarialnego. Nieruchomość ta była wykorzystywana na cele mieszkaniowe zmarłego brata.

5. Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla żadnej z nieruchomości opisanych w pkt 3 i 4 powyżej.

6. Wnioskodawca nie wnioskował o zmianę przeznaczenia gruntów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Zmiana przeznaczenia została dokonana z inicjatywy Gminy, która dokonała tych zmian w celu pozyskania inwestorów. Zmiana przeznaczenia gruntów dotyczyła większego obszaru, który obejmował m.in. działki opisane w pkt 3 lit. c i d powyżej.

7. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu: "Czy Wnioskodawca dokonał/dokona podziału nieruchomości na działki. Jeżeli tak, to ile działek zostanie wyodrębnionych, i ile z nich zostanie zbytych...", Wnioskodawca odpowiedział, że z uwagi na intencje Gminy w zakresie pozyskania inwestorów Gmina zaproponowała właścicielom nieruchomości znajdujących się w obszarze inwestycyjnym, w tym Wnioskodawcy, dokonanie podziału działek i sprzedaży ich części na rzecz Gminy z przeznaczeniem na drogi publiczne. W tych okolicznościach dokonano, z inicjatywy Gminy, podziału działki opisanej w pkt 3 lit. d w ten sposób, że powstała działka o numerze ewidencyjnym 129/1 o pow. 0,1355 ha (objęta umową przedwstępną sprzedaży zawartą z Gminą) oraz działka o numerze 129/2 o pow. 4,9133 ha, tj. działka będąca przedmiotem wniosku o interpretację. Na tej samej zasadzie i w tym samym kontekście dokonano podziału działki opisanej w pkt 3 lit. c, w ten sposób, że powstała działka o numerze 141/2 o pow. 0,0986 ha (objęta umową przedwstępną sprzedaży zawartą z Gminą) oraz działka o numerze ewidencyjnym 141/1 o pow. 3,3722 ha. Wnioskodawca nie ma zamiaru i nie planuje żadnych innych podziałów nieruchomości.

8. Wnioskodawca nie ogłaszał zamiaru sprzedaży nieruchomości, której dotyczy zapytanie w środkach masowego przekazu.

9. Zgodnie z postanowieniami umowy przedwstępnej dotyczącej działki stanowiącej przedmiot wniosku, Wnioskodawca zobowiązany jest do:

Pozostałe warunki, od których spełnienia zależy zawarcie umowy przyrzeczonej, określone w umowie przedwstępnej, dotyczą zobowiązań Kupującego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowym przypadku nie będzie miała miejsce transakcja podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów usług.

Sprzedaż nieruchomości nie będzie miała charakteru obrotu profesjonalnego, a będzie stanowić standardowy zarząd majątkiem prywatnym, który został nabyty przez Wnioskodawcę drogą dziedziczenia. W związku z tym Wnioskodawca, jako sprzedawca nieruchomości, nie będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług według art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 VATU, "Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności". Co więcej, po myśli ust. 2, "Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych". Należy zatem wywnioskować, iż aby dana sprzedaż (odpłatna dostawa towaru) stanowiła czynność związaną z działalnością gospodarczą, konieczne jest spełnienie kilku przesłanek. Po pierwsze, sprzedaż musi odbywać się w ramach prowadzonej przez jednostkę działalności gospodarczej. Po drugie, podmiot dokonujący obrotu nieruchomością musi angażować w sprzedaż środki podobne do wykorzystywania przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 8 ust. 1 akapitu 2 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 19 grudnia 2006 r. zmienionej dyrektywą 2006/138/WE. Mając na uwadze brzmienie art. 15 ust. 2 VATU istotny jest cel zarobkowy zbycia nieruchomości, związany ściśle ze sferą profesjonalną, który uwidacznia się w systematyczności i powtarzalności działań, ukierunkowanie na osiągnięcie zysku, prowadzenie intensywnych przedsięwzięć marketingowych związanych ze zbyciem nieruchomości. Pogląd ten znalazł swoje odzwierciedlenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, m.in. wyrok z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych o sygn. C-180/10 (Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów) oraz C-181/10 (Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie), gdzie stwierdzono, iż "jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący «działalność gospodarczą» w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej".

Analogiczny pogląd ma swoje odzwierciedlenie również i w orzecznictwie krajowym. W wyroku NSA z dnia 30 grudnia 2014 r. w spr. o sygn. akt I FSK 2106/13 podkreślono, iż "Działalność ta przybrała formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność Skarżącego, która przybrała formę zorganizowaną (np. nabycie nieruchomości, ogłoszenia w Internecie podjęte w celu sprzedaży, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług geodezyjnych i pośrednictwa nieruchomościami). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywał ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu pojedynczych z nich".

Podkreślić należy, że Wnioskodawca podjął czynności zmierzające do zbycia nieruchomości w kontekście zmiany planu zagospodarowania przestrzennego dla danego obszaru. W takim przypadku zbycie nieruchomości wobec zmiany charakteru nieruchomości z rolnej na przemysłową nie może być uważane za zbycie nieruchomości w ramach działalności profesjonalnej rolnika według art. 15 ust. 2 VATU. Pogląd ten podzielił NSA w wyroku z dnia 7 lipca 2007 r. w spr. o sygn. akt I FSK 546/08 "Sprzedaż działek budowlanych wydzielonych - po zmianie przeznaczenia gruntów rolnych na cele budowlane - z gospodarstwa rolnego, nie jest działalnością rolnika, o której mowa w art. 15 ust. 2 VATU".

Transponując powyższe na grunt przedmiotowego przypadku sprzedaży nieruchomości rolnej, należy wysnuć wniosek, iż Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 VATU, gdyż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie wpisuje się w sferę działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 VATU, a stanowić będzie przejaw standardowego zarządzania majątkiem prywatnym przez Wnioskodawcę, ponieważ przedmiotowa nieruchomość należy i należeć będzie w chwili zbycia do majątku prywatnego Wnioskodawcy. Sprzedaż nieruchomości nie wpisuje się w definicję działalności profesjonalnej, gdyż nie odbywa się ona w sposób zorganizowany (jest czynnością jednorazową), brak w jej przypadku podjęcia przez Wnioskodawcę intensywnych działań marketingowych czy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług związanych z obrotem nieruchomościami.

Dlatego też słuszne i uzasadnione jest stanowisko Wnioskodawcy o niepodleganiu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

I tak, jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że w wyniku dziedziczenia Wnioskodawca stał się właścicielem udziału jednej drugiej części masy spadkowej obejmującej m.in. niezabudowaną nieruchomość o numerze ewidencyjnym działki 129/2, o powierzchni 4,9133 ha. Dziedziczenie nastąpiło na podstawie aktów poświadczenia dziedziczenia po bracie B. z dnia 18 października 2011 r. (zmarł 2011 r.) oraz na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia po bracie J. z dnia 6 czerwca 2012 r. (zmarł 2012 r.).

Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do celów rolnych, od października 2011 r. Do grudnia 2014 r. grunty były przez Wnioskodawcę uprawiane, a powstałe plony rolne zostały sprzedane. Ponadto, Wnioskodawca w dniu 19 grudnia 2014 r. oddał przedmiotową nieruchomość w dzierżawę (odpłatnie).

W 2013 r. rada gminy, na terenie której znajduje się działka, uchwaliła nowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym zmieniono charakter przedmiotowych gruntów z rolnych na przemysłowe. Zmiana ta była uwarunkowana koniecznością sprzedaży gminie części działek z przeznaczeniem na poszerzenie drogi. Wnioskodawca nie planuje podejmować żadnych działań zmierzających do ulepszenia działki, w tym działań celujących do zmiany jej właściwości.

Obecnie, wskazana działka jest przedmiotem przedwstępnej umowy sprzedaży. Zawarcie umowy przyrzeczonej planowane jest (po spełnieniu uzgodnionych przez strony umowy warunków) na maj 2016 r.

Wnioskodawca zamierza sprzedać pozostałe składniki majątkowe nabyte w drodze dziedziczenia.

Zainteresowany dokonywał sprzedaży części produktów rolnych z nieruchomości będącej przedmiotem wniosku, przy czym Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i działał jako rolnik ryczałtowy.

Nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT z tytułu innej niż rolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z postanowieniami umowy przedwstępnej dotyczącej działki stanowiącej przedmiot wniosku, Zainteresowany zobowiązany jest do rozwiązania umowy dzierżawy tej nieruchomości.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz - art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380).

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wydzierżawiającego, zaś świadczenie dzierżawcy polega na płaceniu umówionego czynszu. Jak wskazał Wnioskodawca, w dniu 19 grudnia 2014 r. oddał przedmiotową nieruchomość w dzierżawę, co skutkowało uzyskiwaniem korzyści majątkowych po stronie Wnioskodawcy.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia "działalność gospodarcza", w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowa nieruchomość wydzierżawiana na podstawie zawartej umowy, de facto wykorzystywana jest przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, że Zainteresowany sprzedając ww. nieruchomość, nie będzie dokonywał zbycia majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem dokonując sprzedaży ww. nieruchomości, wydzierżawianej w celach zarobkowych, tj. skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, wypełnił przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Wskazać należy, że powyższa analiza, pozostaje w zgodzie z regulacjami prawa unijnego. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 Dyrektywy (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b cyt. Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zatem także w świetle prawa unijnego Zainteresowany - w takim kształcie sprawy - zostanie uznany (dokonując dostawy nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej) za podatnika podatku VAT.

Podsumowując powyższe stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości, która jest udostępniana w ramach umowy dzierżawy, stanowić będzie dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, dokonywaną w ramach prowadzonej działalności w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości, oddanej w dzierżawę, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, tut. Organ wskazuje, że powołany przez Wnioskodawcę wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C 180/10 i C 181/10, nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie. Dotyczy on uznania za podatnika podatku od wartości dodanej osoby fizycznej zbywającej grunt wykorzystywany w ramach działalności rolniczej, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. W analizowanej sprawie taka sytuacja nie ma miejsca. Bowiem, jak wskazano w powyższym uzasadnieniu, przedmiotem sprzedaży będzie nieruchomość oddana w dzierżawę, a więc wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a nie majątek prywatny.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W pozostałym zakresie wniosku dotyczącym stwierdzenia, czy nieruchomość będąca przedmiotem wniosku stanowi nieruchomość rolną w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w dniu 11 kwietnia 2016 r. wydano postanowienie nr ILPP2/4512-1-51/16-4/EW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.