ILPP2/4512-1-47/15-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 21 stycznia 2015 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.) uzupełnionym pismem z 16 marca 2015 r. (data wpływu 18 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych - jest prawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych. W dniu 18 marca 2015 r. uzupełniono wniosek poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 2000 r. jest właścicielem gruntów rolnych, które otrzymał od rodziców w drodze darowizny. Grunty te służą prowadzeniu działalności rolniczej. Zainteresowany jest rolnikiem ryczałtowym. W 2013 r. Wnioskodawca zmuszony był wyodrębnić 2 działki w zabudowie zagrodowej po 1200 m² każda. W grudniu 2010 r. w domu Zainteresowanego miał miejsce pożar, którego skutki odczuwa do tej pory. Zapożyczył się u rodziny i znajomych, gdyż towarzystwo ubezpieczeniowe odmówiło mu wypłaty odszkodowania.

W marcu 2014 r. działki zostały sprzedane po 30.000 zł każda. Pieniądze ze sprzedaży tych działek w niewielkim stopniu pokryły koszt częściowego remontu domu, a znaczna ich część została oddana w ramach długu osobom u których Zainteresowany się zapożyczył.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że osobiście wystąpił do tut. Urzędu Gminy o wydanie warunków zabudowy i Starostwa o podział gruntu rolnego na działki. W czasie składania ww. wniosków nie było jeszcze ustalonego planu zagospodarowania przestrzennego. Z tego co wiadomo Zainteresowanemu, w studium przeznaczenie nieruchomości gruntowej było jako rola. Występując o warunki zostały one wydane ze względu na to, że w sąsiedztwie jest bliska zabudowa domów jednorodzinnych, warunki zostały wydane na zabudowę zagrodową czyli dla osoby będącej rolnikiem. Wnioskodawca oświadcza, że utrzymuje się tylko z prowadzenia gospodarstwa rolnego. Nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej (pozarolniczej). Przedmiotowy grunt nigdy nie był przez niego udostępniany i wydzierżawiany od momentu kiedy jest właścicielem. Przygotowując działki do sprzedaży kosztem były pomiary geodezyjne. Działki zostały umieszczone w lokalnym portalu ogłoszeniowym. Wcześniej Zainteresowany nie dokonywał żadnych sprzedaży swoich gruntów. Przedmiotowe działki były sprzedane z powodu braku pieniędzy, a które były potrzebne Wnioskodawcy na oddanie długu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyższym sprzedaż przedmiotowych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on płacić podatku VAT od sprzedaży, ponieważ gdyby nie zaistniała sytuacja związana z pożarem domu i potrzeba zdobycia pieniędzy nadal grunty wykorzystywane byłyby rolniczo. Pieniądze ze sprzedaży były wykorzystane do celów prywatnych (remont domu, zwrot pieniędzy pożyczonych od znajomych i rodziny). Tym bardziej Zainteresowany uważa, że sprzedaż działek nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towaru, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.) - "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Zainteresowany w celu sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługobiorców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkować będzie koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady - a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy - jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym".

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 2000 r. jest właścicielem gruntów rolnych, które otrzymał od rodziców w drodze darowizny. Grunty te służą prowadzeniu działalności rolniczej. Zainteresowany jest rolnikiem ryczałtowym. W 2013 r. Wnioskodawca zmuszony był wyodrębnić 2 działki w zabudowie zagrodowej po 1200 m² każda. W grudniu 2010 r. w domu Zainteresowanego miał miejsce pożar, którego skutki odczuwa do tej pory. Zapożyczył się u rodziny i znajomych, gdyż towarzystwo ubezpieczeniowe odmówiło mu wypłaty odszkodowania.

W marcu 2014 r. działki zostały sprzedane po 30.000 zł każda. Pieniądze ze sprzedaży tych działek w niewielkim stopniu pokryły koszt częściowego remontu domu, a znaczna ich część została oddana w ramach długu osobom u których Wnioskodawca się zapożyczył.

Zainteresowany wskazał, że osobiście wystąpił do Urzędu Gminy o wydanie warunków zabudowy i Starostwa o podział gruntu rolnego na działki. W czasie składania ww. wniosków nie było jeszcze ustalonego planu zagospodarowania przestrzennego. Z tego co wiadomo Zainteresowanemu, w studium przeznaczenie nieruchomości gruntowej było jako rola. Występując o warunki zostały one wydane ze względu na to, że w sąsiedztwie jest bliska zabudowa domów jednorodzinnych, warunki zostały wydane na zabudowę zagrodową czyli dla osoby będącej rolnikiem. Wnioskodawca oświadcza, że utrzymuje się tylko z prowadzenia gospodarstwa rolnego. Nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej (pozarolniczej). Przedmiotowy grunt nigdy nie był przez niego udostępniany i wydzierżawiany od momentu kiedy jest właścicielem. Przygotowując działki do sprzedaży Zainteresowany poniósł koszt jakim były pomiary geodezyjne. Działki zostały umieszczone w lokalnym portalu ogłoszeniowym. Wcześniej Zainteresowany nie dokonywał żadnych sprzedaży swoich gruntów.

Przy tak postawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż przedmiotowych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że Zainteresowana dokonując sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości, służących uprzednio w działalności rolniczej, przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, nie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie występują.

Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przedmiotowych działek stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Zainteresowany otrzymał przedmiotowe grunty w darowiźnie, nie ponosił jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży, tj. poprzez ich uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, postawienie ogrodzenia itp., za wyjątkiem wystąpienia o wydanie warunków zabudowy i podział gruntu na działki. Zainteresowany nie prowadził działalności gospodarczej, nie udostępniał działek w celach zarobkowych. Działania podjęte w celu sprzedaży działek, nie wykraczały poza zwykłe formy ogłoszenia. Wnioskodawca nie dokonywał też sprzedaży innych gruntów. Zatem, Zainteresowany dokonując dostawy tych działek nie spełnia przesłanek aby można było uznać go za podatnika.

Tym samym wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zbywając działki powstałe w wyniku podziału nieruchomości, stanowiącej majątek prywatny, korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że pomimo, iż grunt, spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, to z okoliczności sprawy nie wynika, aby Zainteresowany dokonując sprzedaży przedmiotowych działek, podejmował działania zbliżone do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz jako zwykły zarząd majątkiem prywatnym.

Zatem, Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek, o których mowa we wniosku, korzysta z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego przymiotu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działek, a dostawę tych nieruchomości - cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Zainteresowany w związku z ich dostawą korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.