ILPP2/4512-1-412/15-4/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z 18 maja 2015 r. (data wpływu 22 maja 2015 r.) uzupełnionym pismem z 29 lipca 2015 r. (data wpływu 31 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania zwrotu bonifikaty udzielonej przy sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania zwrotu bonifikaty udzielonej przy sprzedaży lokalu mieszkalnego. Wniosek został uzupełniony 31 lipca 2015 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Umową sprzedaży z dnia 17 lipca 2013 r. Gmina sprzedała nabywcy będącym osobą fizyczną nieruchomość lokalową. Na mocy art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, przysługiwało ww. pierwszeństwo w nabyciu powyższego lokalu, bowiem był jego najemcą, a najem został nawiązany na czas nieokreślony. Cena nieruchomości lokalowej została określona na podstawie wyceny biegłego rzeczoznawcy oraz zgodnie z § 5 uchwały Rady Miejskiej. w sprawie określenia zasad nabycia, zbycia i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania, udzielono bonifikaty od ceny sprzedaży nieruchomości gdyż nieruchomość była sprzedana jako lokal mieszkalny, w trybie bezprzetargowym, na rzecz najemcy lokalu, z którym najem został zawiązany na czas nieoznaczony, wg zasad określonych w § 6 wymienionej uchwały.

W związku z powyższym przy sprzedaży lokalu udzielono ww. nabywcy 90% bonifikaty, którą zgodnie z zapisem w akcie notarialnym z dnia 17 lipca 2013 r. nabywca zobowiązuje się zwrócić po jej waloryzacji w przypadku zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od dnia jej nabycia lub wykorzystania na cele inne niż wymienione w art. 68 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Nie dotyczy to zbycia na rzecz osoby bliskiej w rozumieniu przepisów wyżej powołanej ustawy. Aktem notarialnym z dnia 21 sierpnia 2013 r. właściciel umową darowizny podarował do majątku osobistego ww. lokal. Jednakże umową sprzedaży z dnia 20 marca 2015 r. córka pierwotnego nabywcy zbyła na rzecz osoby trzeciej opisaną wyżej nieruchomość. Wypis aktu notarialnego dotyczący transakcji Gmina otrzymała 30 marca 2015 r., a następnie pismem z dnia 28 kwietnia wezwała córkę nabywcy do zwrotu bonifikaty w terminie 14-stu dni od dnia otrzymania wezwania.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Sprzedaż lokalu mieszkalnego przez córkę zrodziła obowiązek zwrotu bonifikaty.

Na mocy uchwały Rady Miejskiej w sprawie określenia zasad nabycia, zbycia i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania, ponieważ nieruchomość była sprzedana jako lokal mieszkalny, w trybie bezprzetargowym, na rzecz najemcy lokalu, z którym najem został zawiązany na czas nieoznaczony, wg zasad określonych w § 6 wymienionej uchwały, przy sprzedaży lokalu udzielono ww. nabywcy 90% bonifikaty, którą zgodnie z zapisem w akcie notarialnym z dnia 17 lipca 2013 r. nabywca zobowiązuje się zwrócić po jej waloryzacji w przypadku zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od dnia jej nabycia lub wykorzystania na cele inne niż wymienione w art. 68 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Nie dotyczy to jednak zbycia na rzecz osoby bliskiej w rozumieniu przepisów wyżej powołanej ustawy, więc aktem notarialnym z dnia 21 sierpnia 2013 r. właściciel umową darowizny podarował córce do majątku osobistego ww. lokal.

Jednakże umową sprzedaży z dnia 20 marca 2015 r. córka pierwotnego nabywcy zbyła na rzecz osoby trzeciej opisaną wyżej nieruchomość, więc to ona a nie pierwotny nabywca dokonała sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat od udzielenia bonifikaty.

2. Na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 września 2014 r. obowiązek zwrotu bonifikaty obciąża aktualnego właściciela lokalu tj. córkę.

Wykładnia art. 68 ust. 2b u.g.n. prowadzi do jednoznacznego wniosku, że obowiązek zwrotu przez osobę bliską kwoty równej zwaloryzowanej bonifikacie powstaje z chwilą zbycia przez osobę bliską nieruchomości - niezależnie od celu takiego zbycia oraz osoby nabywcy - lub wykorzystania przez nią nieruchomości na inny cel niż cel uzasadniający udzielenie bonifikaty. Obowiązek zwrotu powstaje oczywiście tylko w sytuacji, gdy zbycie lub wykorzystanie nieruchomości na inny cel niż cel na jaki została udzielona bonifikata, nastąpiło przed upływem 10 lat, a w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem lat 5, licząc od dnia pierwotnego nabycia (art. 68 ust. 2b in fine u.g.n.). W stosunku do osoby bliskiej, zobowiązanej na podstawie art. 68 ust. 2 w zw. z art. 68 ust. 2b u.g.n. do zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji, nie ma zastosowania art. 68 ust. 2a u.g.n. Wykładnia art. 68 u.g.n prowadzi do wniosku, że enumeratywne przesłanki zwolnienia od obowiązku zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacje po jej waloryzacji (art. 68 ust. 2a u.g.n.) znajdują zastosowanie wyłącznie do pierwotnych nabywców nieruchomości wskazanych w art. 68 ust. 2 u.g.n. a nie do osób im bliskich (art. 68 ust. 2b u.g.n.), na rzecz których zbyły nieruchomość.

3. Umową sprzedaży z dnia 20 marca 2015 r. córka pierwotnego nabywcy zbyła na rzecz osoby trzeciej opisaną wyżej nieruchomość, więc to ona a nie pierwotny nabywca dokonała sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat od udzielenia bonifikaty. Na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 września 2014 r. - obowiązek zwrotu bonifikaty obciąża aktualnego właściciela lokalu tj. córkę.

4. Korekta powinna być wystawiona na córkę pierwotnego nabywcy (spowoduje to zmianę nabywcy mieszkania) ponieważ na mocy umowy darowizny z dnia 21 sierpnia 2013 r. stała się ona właścicielem nieruchomości i to ona a nie nie pierwotny nabywca dokonała sprzedaży nieruchomości osobie trzeciej przez upływem 5 lat od udzielenia bonifikaty i powinna zostać obciążona jej zwrotem. Ww. dokument powinien zawierać zwiększenie wartości netto lokalu mieszkalnego o kwotę zwracanej bonifikaty.

Sprzedaży lokalu mieszkalnego osobie trzeciej dokonano dniu 20 marca 2015 r. i dlatego też korekta dotycząca zwrotu bonifikaty powinna być zadeklarowana w marcu 2015.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą lokalu mieszkalnego przez upływem pięciu lat od daty jego nabycia przez pierwotnego nabywcę w dniu 17 lipca 2013 r. należy wystawić jeszcze jedną fakturę tylko na kwotę zwracanej bonifikaty na córkę, która jest zobowiązana do zapłaty (zwrotu) bonifikaty czy wystawić korektę do faktury wystawionej przy zbyciu nieruchomości pierwotnemu nabywcy. Korekta obejmowałaby zmianę ceny nabycia mieszkania (cena podniesiona o kwotę bonifikaty) oraz zmianę nabywcy z pierwotnego właściciela na córkę, której aktem notarialnym z dnia 21 sierpnia 2013 r. (umową darowizny) podarował ww. lokal. W jakim miesiącu należałoby ją ująć w deklaracji VAT-7.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy skorygować fakturę dokumentującą sprzedaż lokalu mieszkalnego w dniu 17 lipca 2013 r.

Korekta powinna być wystawiona na córkę pierwotnego nabywcy (spowoduje to zmianę nabywcy mieszkania) ponieważ na mocy umowy darowizny z dnia 21 sierpnia 2013 r. stała się ona właścicielem nieruchomości i to ona a nie pierwotny nabywca dokonała sprzedaży nieruchomości osobie trzeciej przed upływem 5 lat od udzielenia bonifikaty i powinna zostać obciążona jej zwrotem.

Sprzedaży lokalu mieszkalnego osobie trzeciej dokonano dniu 20 marca 2015 r. i dlatego też korekta dotycząca zwrotu bonifikaty powinna być zadeklarowana w marcu 2015. Ww. dokument powinien zawierać zwiększenie wartości netto lokalu mieszkalnego o kwotę zwracanej bonifikaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2#8722;5, art. 30a#8722;30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

Zgodnie z art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

W myśl art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć "bonifikata", ani "rabat", w związku z powyższym pojęcia te należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Przyjmując za "Uniwersalnym słownikiem języka polskiego" pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303)"bonifikata" - to "zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat." Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi. Natomiast zgodnie ze "Słownikiem języka polskiego" (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), "rabat" to "zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów". Zatem, rabat także polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru lub usługi. Rozróżnia się przy tym rabaty na te przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu.

Rabat (bonifikata) udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny) nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia - dane dotyczące rabatu (bonifikaty) znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Natomiast, jeżeli udzielenie rabatu ma miejsce po dokonaniu sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia podstawy opodatkowania (rabat potransakcyjny), wówczas czynność ta wymaga wystawienia faktury korygującej zmniejszającej wartość towarów i/lub usług, zgodnie z art. 106j ustawy. Jednakże możliwe jest wystawienie faktury korygującej wyłącznie w sytuacji udzielenia rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów i usług.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Elementy jakie powinna zawierać faktura zostały określone w art. 106e ust. 1 pkt 1#8722;24 ww. ustawy.

Z kolei w myśl art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle ust. 2 ww. artykułu, faktura korygująca powinna zawierać:

Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Faktura korygująca w systemie VAT ma zatem taką samą wartość dowodową jak faktura wystawiona pierwotnie.

Zatem wystawienie faktury korygującej może dotyczyć tylko kontrahentów bezpośrednio uczestniczących w rzeczywistej transakcji potwierdzonej wystawieniem faktury. Nie można wystawić faktury korygującej podmiotowi, który w transakcji tej nie uczestniczył - nie był nabywcą towaru.

Z opisu sprawy wynika m.in., że umową sprzedaży z dnia 17 lipca 2013 r. Gmina sprzedała nabywcy będącym osobą fizyczną nieruchomość lokalową. Na mocy art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, przysługiwało ww. pierwszeństwo w nabyciu powyższego lokalu, bowiem był jego najemcą, a najem został nawiązany na czas nieokreślony. Zgodnie z § 5 uchwały Rady Miejskiej udzielono bonifikaty od ceny sprzedaży nieruchomości gdyż nieruchomość była sprzedana jako lokal mieszkalny, w trybie bezprzetargowym, na rzecz najemcy lokalu, z którym najem został zawiązany na czas nieoznaczony. W związku z powyższym przy sprzedaży lokalu udzielono ww. nabywcy 90% bonifikaty, którą zgodnie z zapisem w akcie notarialnym z dnia 17 lipca 2013 r. nabywca zobowiązuje się zwrócić po jej waloryzacji w przypadku zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od dnia jej nabycia lub wykorzystania na cele inne niż wymienione w art. 68 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Nie dotyczy to zbycia na rzecz osoby bliskiej w rozumieniu przepisów wyżej powołanej ustawy. Aktem notarialnym z dnia 21 sierpnia 2013 r. właściciel umową darowizny podarował córce do majątku osobistego ww. lokal. Jednakże umową sprzedaży z dnia 20 marca 2015 r. córka pierwotnego nabywcy zbyła na rzecz osoby trzeciej opisaną wyżej nieruchomość. Wypis aktu notarialnego dotyczący transakcji Gmina otrzymała 30 marca 2015 r., a następnie pismem z dnia 28 kwietnia wezwała córkę nabywcy do zwrotu bonifikaty w terminie 14-stu dni od dnia otrzymania wezwania. W uzupełnieniu do wniosku wskazano m.in., że sprzedaż lokalu mieszkalnego przez córkę zrodziła obowiązek zwrotu bonifikaty oraz że na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 września 2014 r. - obowiązek zwrotu bonifikaty obciąża aktualnego właściciela lokalu.

Stosownie do art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r. poz. 518 z późn. zm.), w przypadku zbywania nieruchomości osobom fizycznym i prawnym pierwszeństwo w ich nabyciu, z zastrzeżeniem art. 216a, przysługuje osobie, która jest najemcą lokalu mieszkalnego, a najem został nawiązany na czas nieoznaczony. Na mocy art. 37 ust. 2 pkt 1 tejże ustawy, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli jest zbywana na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu, stosownie do art. 34. Przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej, o której mowa w art. 37 ust. 2 i 3, cenę nieruchomości ustala się w wysokości nie niższej niż jej wartość, z zastrzeżeniem ust. 3a (art. 67 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Zgodnie z art. 68 ust. 1 pkt 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami, właściwy organ może udzielić bonifikaty od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3, na podstawie odpowiednio zarządzenia wojewody albo uchwały rady lub sejmiku, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana jako lokal mieszkalny.

Na podstawie art. 68 ust. 1b ustawy o gospodarce nieruchomościami, w zarządzeniu wojewody albo uchwale rady lub sejmiku, o których mowa w ust. 1, określa się w szczególności warunki udzielenia bonifikat i wysokość stawek procentowych.

W myśl art. 68 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jeżeli nabywca nieruchomości zbył nieruchomość lub wykorzystał ją na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty, przed upływem 10 lat, a w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia nabycia, jest zobowiązany do zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji. Zwrot następuje na żądanie właściwego organu.

Na mocy art. 68 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami, przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku:

Jednakże w myśl ust. 2b tego artykułu, przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do osoby bliskiej, która zbyła lub wykorzystała nieruchomość na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty, przed upływem 10 lat, a w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia pierwotnego nabycia.

Z uwagi na wskazane powyżej przepisy Gmina zażądała od córki pierwotnego nabywcy lokalu mieszkalnego zwrotu bonifikaty z tytułu zbycia ww. lokalu przed upływem 5 lat od daty jego nabycia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii udokumentowania transakcji zwrotu bonifikaty, tj. czy w związku ze sprzedażą lokalu mieszkalnego przez upływem pięciu lat od daty jego nabycia przez pierwotnego nabywcę w dniu 17 lipca 2013 r. należy wystawić jeszcze jedną fakturę tylko na kwotę zwracanej bonifikaty na córkę, która jest zobowiązana do zapłaty (zwrotu) bonifikaty czy wystawić korektę do faktury wystawionej przy zbyciu nieruchomości pierwotnemu nabywcy, a także w jakim miesiącu należałoby je ująć w deklaracji VAT-7.

Jak już wcześniej wskazano, faktura korygująca może zostać wystawiona wyłącznie na kontrahentów bezpośrednio uczestniczących w rzeczywistej transakcji potwierdzonej wystawieniem faktury. Natomiast Gmina nie wystawiła faktury córce pierwotnego nabywcy, ponieważ to nie ona była stroną transakcji - nabycia. W związku z powyższym Gmina nie może wystawić faktury korygującej córce pierwotnego nabywcy lokalu mieszkalnego.

W rezultacie, w przedmiotowej sprawie w celu udokumentowania zwrotu bonifikaty, w związku ze sprzedażą lokalu mieszkalnego przez upływem pięciu lat od daty jego nabycia (tekst jedn.: w celu doprowadzenia faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości, a więc uwzględniającego faktyczną ostateczną wartość sprzedaży lokalu), Gmina powinna wystawić fakturę korygującą na pierwotnego (faktycznego) nabywcę, obejmującą zwiększenie podstawy opodatkowania - zapłaty, którą dokonujący sprzedaży (Gmina) otrzyma lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy lub osoby trzeciej.

Odnosząc się natomiast do kwestii rozliczenia tej korekty w deklaracji VAT-7 należy wskazać, że ustalenie w jakim okresie należy rozliczyć daną fakturę korygującą uzależnione jest od zdarzenia, które leży u podstaw jej wystawienia.

Podkreślić należy, że istotą problemu w rozpatrywanej sprawie jest zaistnienie okoliczności, a nie jej poznanie (dowiedzenie się o niej) przez wystawiającego fakturę.

W przypadku gdy konieczność korekty wynika np. z błędnego podania w fakturze pierwotnej kwoty sprzedaży (przyczyna korekty istniała w momencie wystawienia faktury pierwotnej), wówczas korekta powinna być dokonana wstecz, tzn. należy rozliczyć fakturę korygującą w rozliczeniu za okres, w którym została rozliczona faktura pierwotna, w której zaniżono kwotę sprzedaży - podstawy opodatkowania.

W przypadku gdy faktura pierwotna dokumentująca dostawę towarów lub świadczenie usługi została wystawiona prawidłowo, tzn. w momencie wystawienia faktury pierwotnej nie istniały żadne przesłanki świadczące o ewentualnych pomyłkach (w cenie, stawce lub kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury), co oznacza, że zdarzenie tworzące obowiązek podatkowy zostało w sposób prawidłowy ujęte i rozliczone przez podatnika, to zdarzenie następujące po wystawieniu powyższej faktury pierwotnej (np. podwyższenie ceny dostawy lub usługi), które ma wpływ na zwiększenie wartości podstawy opodatkowania i podatku należnego, nie powoduje powstania u podatnika obowiązku korygowania wcześniejszego rozliczenia. Zatem faktura korygująca powinna zostać rozliczona na bieżąco w deklaracji podatkowej za okres zaistnienia ww. zdarzenia skutkującego zwiększeniem podstawy opodatkowania i podatku.

Natomiast, jeżeli podwyższenie ceny dostawy lub usługi zostało spowodowane okolicznościami istniejącymi już w dacie wystawienia faktury pierwotnej (lecz np. nieprzekazanymi do wiadomości podatnika), to należy uznać, że faktura pierwotna była nieprawidłowa już w momencie jej wystawienia, co powoduje konieczność rozliczenia faktury korygującej w deklaracji VAT-7 złożonej za okres, w którym została rozliczona faktura pierwotna.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że przyczyną wystawienia faktury korygującej jest konieczność zwrotu bonifikaty spowodowana odsprzedażą lokalu mieszkalnego przed upływem 5 lat od daty nabycia przez pierwotnego nabywcę.

Wnioskodawca w momencie wystawienia pierwotnej faktury nie wiedział, że dojdzie do odsprzedaży lokalu mieszkalnego przed upływem 5 lat. Wobec tego w przedmiotowej sprawie zmiana ceny będzie nową okolicznością niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia faktury pierwotnej (wystawienie faktury korygującej nie będzie wynikiem błędu, ani pomyłki ze strony Wnioskodawcy).

W związku z tym, w przypadku gdy podwyższenie ceny lokalu mieszkalnego jest nową okolicznością, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia pierwotnej faktury sprzedaży, faktura korygująca powinna zostać rozliczona na bieżąco w deklaracji podatkowej za okres zaistnienia ww. zdarzenia skutkującego zwiększeniem podstawy opodatkowania - sprzedaży, tj. w rozliczeniu za miesiąc marzec 2015 r.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego w zakresie podatku od towarów i usług. Inne kwestie podniesione w opisie stanu faktycznego, a wynikające z innych niż podatkowe uregulowań prawnych, w szczególności kwestia obowiązku zwrotu bonifikaty jak również osoby zobowiązanej do jej zwrotu - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Dodatkowo w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.