ILPP2/4512-1-387/16-2/MŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z 23 czerwca 2016 r. (data wpływu 30 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na budowę oświetlenia ulicznego, wydatkami na działania informacyjno-promocyjne Gminy, wydatkami na zakup autobusów, wydatkami na montaż i instalację systemu sprzedaży biletów elektronicznych oraz na elektroniczną tablicę ogłoszeń - jest prawidłowe.

W dniu 30 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na budowę oświetlenia ulicznego, wydatkami na działania informacyjno-promocyjne Gminy, wydatkami na zakup autobusów, wydatkami na montaż i instalację systemu sprzedaży biletów elektronicznych oraz na elektroniczną tablicę ogłoszeń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina od 1 stycznia 2010 r. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Gmina prowadzi działalność w zakresie dostarczania wody i odbioru ścieków, wynajmu lokali mieszkalnych i lokali użytkowych, najmu gruntu, sprzedaży usług ksero itp. Oprócz tego Gmina wykonuje zadania wynikające z odrębnych przepisów prawa w ramach reżimu publiczno-prawnego. Gmina składa deklaracje VAT-7 za okresy miesięczne.

W związku z wnioskiem kierowanym do Urzędu Marszałkowskiego Województwa pod nazwą: "Zwiększenie wykorzystania publicznego transportu (...)", Gmina planuje zakup taboru autobusowego oraz urządzeń do jego obsługi. Wniosek kierowany do Urzędu Marszałkowskiego związany jest z Regionalnym Programem Operacyjnym - działanie 3.3.1 - inwestycje w obszarze transportu miejskiego, budowa systemów zarządzania i organizacji ruchu.

Zakres rzeczowy projektu obejmuje 4 grupy zadań:

I.

Budowa oświetlenia ulicznego w miejscowości A. W ramach tego zadania planowane są:

a. budowa linii kablowej, szafki oświetleniowej oraz ośmiu szt. słupów oświetleniowych.

II.

Rozbudowa infrastruktury transportu publicznego w Gminie: budowa zatok i przystanków postojowych, parkingu wraz z systemem zarządzania i organizacji ruchu:

III.

Działania informacyjno-promocyjne, w ramach których planowany jest cykl imprez pieszo-rowerowych, mających na celu promocję korzystania z niskoemisyjnych form transportu, w szczególności komunikacji publicznej i transportu rowerowego/pieszego. Ponadto Gmina planuje zakup gadżetów reklamowych, które będą rozlosowywane wśród uczestników imprez organizowanych przez Gminę. W ramach tego zadania zostaną poniesione koszty zakupu i montażu tablicy informacyjnej/pamiątkowej dla projektu.

IV.

Zakup dwóch sztuk autobusów:

W ramach systemu sprzedaży biletów elektronicznych planuje się rozbudowę systemu do zarządzania sprzedażą biletów wraz z wdrożeniem i instalacją obejmującą:

a. Moduł umożliwiający obsługę systemu sprzedaży biletów miesięcznych i okresowych z wykorzystaniem systemu karty elektronicznej i umożliwiający przedłużenie ważności biletów elektronicznych w autobusie;

b. Programator kart;

c. Bileterkę autobusową z czytnikiem kart wraz z oprzyrządowaniem;

d. Rozbudowę istniejącej bileterki o czytnik kart;

e. Karty do oprogramowania.

Beneficjentem i realizatorem projektu jest Gmina.

Wszystkie zakupy towarów i usług dokonywane w ramach projektu przez Wnioskodawcę będą dokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Zainteresowanego. Wnioskodawca będzie zarządzał ww. majątkiem po zakończeniu realizacji projektu. Tabor autobusowy oraz wybrane elementy systemów e-info, które będą zamontowane w autobusach zostaną nieodpłatnie przekazane Zakładowi Usług Komunalnych.

Zakład Usług Komunalnych nie będzie miał prawa zmienić przeznaczenia przekazanych urządzeń, dokonywać w nich zmian, poprawek, udoskonaleń lub przeróbek a także oddać ich osobie trzeciej ani poddzierżawiać, bez zgody Gminy.

Wnioskodawca będzie wykorzystywał część powstałego w ramach projektu majątku, który będzie pozostawał w jego zarządzie, do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Chodzi tu o zakup i montaż elektronicznej tablicy z rozkładem jazdy na parkingu, system sprzedaży biletów elektronicznych, zakup oprogramowania i środków trwałych, wdrożenie i instalację systemu oraz zakup dwóch sztuk autobusów. Występuje bezpośredni związek wykorzystania tego majątku ze świadczeniem usług podlegających opodatkowaniu VAT, tj. usługi autobusowego transportu zbiorowego ujętej w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, pn. "Transport lądowy, pasażerski, miejski i podmiejski". Świadczenie tej usługi związane jest z pobieraniem od pasażerów opłaty za przejazd (sprzedaż biletów komunikacji miejskiej) oraz dokonywanie usług przewozowych od przewoźnika. Tabor autobusowy zostanie nieodpłatnie przekazany podmiotowi wewnętrznemu - Zakładowi Usług Komunalnych. Prace związane z realizacją projektu zaplanowane są na rok 2017 oraz 2018. W roku 2017 nastąpi na terenie Gminy centralizacja rozliczeń podatku VAT w związku z uchwałą z dnia 24 czerwca 2013 r. (I FPS 1/13). Komunikat Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 2016 r. określa termin, do którego należy dokonać centralizacji rozliczeń. Działania promocyjno-informacyjne nie będą związane z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT, ponieważ nie będzie w ich ramach występowała żadna sprzedaż. Planowane imprezy będą miały charakter nieodpłatny.

Zadanie polegające na budowie oświetlenia ulicznego w miejscowości A. również nie będzie w żaden sposób związane z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Mimo, iż Gmina poniesie koszty związane z zakupem i budową oświetlenia ulicznego, wpisuje się to w szeroko rozumianą listę zadań własnych Gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Gmina w związku z opisywanym projektem będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na budowę oświetlenia ulicznego w miejscowości A. (budowa linii kablowej, szafki oświetleniowej oraz ośmiu sztuk słupów oświetleniowych)?

2. Czy w związku z opisywanym projektem Gmina będzie miała prawo odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z zakupem, montażem i instalacją systemu sprzedaży biletów elektronicznych a także z zakupem dwóch sztuk autobusów?

3. Czy w związku z opisywanym projektem Gmina będzie miała prawo odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z zakupem i montażem elektronicznej tablicy ogłoszeń, która jako obiekt będzie stanowiła część wyposażenia parkingu obok przystanku komunikacyjnego?

4. Czy w związku z opisywanym projektem Gmina będzie miała prawo odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na działania informacyjno-promocyjne?

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad. 1

Gmina nie będzie miała możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na budowę oświetlenia ulicznego w miejscowości A. Na podstawie art. 18 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. prawo energetyczne (Dz. U. Z 2012 r., poz. 1059) do zadań własnych Gminy w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną, ciepło i paliwa gazowe należy m.in. finansowanie oświetlenia znajdujących się na terenie gminy ulic, placów, dróg gminnych, dróg powiatowych i dróg wojewódzkich (...). Będzie to więc czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2

Gmina będzie miała prawo odliczenia w całości podatku naliczonego w związku z zakupem, montażem i instalacją systemu sprzedaży biletów elektronicznych oraz w związku z zakupem autobusów. Istnieje bezpośredni związek wykorzystania tych przedmiotów ze świadczeniem usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Powstały w ramach projektu majątek będzie generował dochody poprzez wykorzystanie go do świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego, za które będą pobierane opłaty (sprzedaż biletów komunikacji). Dochody uzyskiwane ze sprzedaży biletów stanowią czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Gmina przekaże ww. urządzenia oraz autobusy nieodpłatnie Zakładowi Usług Komunalnych. Zakład Usług Komunalnych jest zakładem budżetowym nieposiadającym osobowości prawnej, utworzonym przez Gminę i działającym na jej rzecz. Fakt przekazania urządzeń i autobusów nie będzie miał wpływu na możliwość odliczenia podatku naliczonego, ponieważ prace związane z realizacją projektu planowane są na lata 2017 i 2018. Od stycznia 2017 r. nastąpi centralizacja rozliczeń podatku VAT w Gminie, co oznacza, że Gmina i jej jednostki organizacyjne oraz zakład budżetowy (Zakład Usług Komunalnych) będą występowały jak jeden podatnik podatku od towarów i usług.

Ad.3

Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT związanego z zakupem i montażem elektronicznej tablicy ogłoszeń, która jako obiekt będzie stanowiła część wyposażenia parkingu obok przystanku komunikacyjnego. Tablica będzie częścią infrastruktury komunikacyjnej Gminy. Będą na niej zamieszczone informacje na temat kursów autobusów. Informacje te są konieczne nabywcom usług przewozu osób (pasażerom), ponieważ nie posiadając informacji dotyczącej godzin i linii kursów autobusów nie mogą z nich korzystać. W związku z powyższym istnieje bezpośredni związek wykorzystania tego przedmiotu ze świadczeniem usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT - usług transportu publicznego. Nie ma tutaj znaczenia miejsce zamontowania przedmiotu (tablicy) a jego faktyczne przeznaczenie.

Ad. 4

Działania promocyjno-informacyjne nie będą związane z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT, ponieważ nie będzie w ich ramach występowała żadna sprzedaż. Planowane imprezy będą miały charakter nieodpłatny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przywołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług. Prawo to przysługuje podatnikowi podatku od towarów i usług prowadzącemu działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy. Zapewnia ono neutralność tego podatku dla podatników, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ma zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT w cenie nabywanych towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego obciążenia finansowego.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy również wskazać, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy wskazano, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą więc wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Podatnikami - zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

* podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

* podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 cyt. ustawy do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). Zadania własne obejmują m.in. sprawy dotyczące gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy), lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy), utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 cyt. ustawy) a także promocji gminy (art. 7 ust. 1 pkt 18 cyt. ustawy).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina prowadzi działalność w zakresie dostarczania wody i odbioru ścieków, wynajmu lokali mieszkalnych i lokali użytkowych, najmu gruntu, sprzedaży usług ksero itp. Oprócz tego Gmina wykonuje zadania wynikające z odrębnych przepisów prawa w ramach reżimu publicznoprawnego. Gmina składa deklaracje VAT-7 za okresy miesięczne. W związku z wnioskiem kierowanym do Urzędu Marszałkowskiego Województwa pod nazwą: "Zwiększenie wykorzystania publicznego transportu (...)", Gmina planuje zakup taboru autobusowego oraz urządzeń do jego obsługi. Wniosek kierowany do Urzędu Marszałkowskiego związany jest z Regionalnym Programem Operacyjnym - działanie 3.3.1 - inwestycje w obszarze transportu miejskiego, budowa systemów zarządzania i organizacji ruchu.

Zakres rzeczowy projektu obejmuje 4 grupy zadań:

I. Budowa oświetlenia ulicznego w miejscowości A. W ramach tego zadania planowane są:

a. budowa linii kablowej, szafki oświetleniowej oraz ośmiu szt. słupów oświetleniowych.

II. Rozbudowa infrastruktury transportu publicznego w gminie: budowa zatok i przystanków postojowych, parkingu wraz z systemem zarządzania i organizacji ruchu:

wdrożenie i instalacja systemu, zakup i montaż elektronicznej tablicy z rozkładem jazdy na parkingu.

I. Działania informacyjno-promocyjne, w ramach których planowany jest cykl imprez pieszo-rowerowych, mających na celu promocję korzystania z niskoemisyjnych form transportu, w szczególności komunikacji publicznej i transportu rowerowego/pieszego. Ponadto Gmina planuje zakup gadżetów reklamowych, które będą rozlosowywane wśród uczestników imprez organizowanych przez Gminę. W ramach tego zadania zostaną poniesione koszty zakupu i montażu tablicy informacyjnej/pamiątkowej dla projektu.

II. Zakup 2 szt autobusów:

W ramach systemu sprzedaży biletów elektronicznych planuje się rozbudowę systemu do zarządzania sprzedażą biletów wraz z wdrożeniem i instalacją obejmującą:

1. Moduł umożliwiający obsługę systemu sprzedaży biletów miesięcznych i okresowych z wykorzystaniem systemu karty elektronicznej i umożliwiający przedłużenie ważności biletów elektronicznych w autobusie;

2. Programator kart;

3. Bileterkę autobusową z czytnikiem kart wraz z oprzyrządowaniem;

4. Rozbudowę istniejącej bileterki o czytnik kart;

5. Karty do oprogramowania.

Beneficjentem i realizatorem projektu jest Gmina.

Wszystkie zakupy towarów i usług dokonywane w ramach projektu przez Wnioskodawcę będą dokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę. Wnioskodawca będzie zarządzał ww. majątkiem po zakończeniu realizacji projektu. Tabor autobusowy oraz wybrane elementy systemów e-info, które będą zamontowane w autobusach zostaną nieodpłatnie przekazane Zakładowi Usług Komunalnych.

Wnioskodawca będzie wykorzystywał część powstałego w ramach projektu majątku, który będzie pozostawał w jego zarządzie, do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Chodzi tu o zakup i montaż elektronicznej tablicy z rozkładem jazdy na parkingu, system sprzedaży biletów elektronicznych, zakup oprogramowania i środków trwałych, wdrożenie i instalację systemu oraz zakup dwóch szt. autobusów. Występuje bezpośredni związek wykorzystania tego majątku ze świadczeniem usług podlegających opodatkowaniu VAT, tj. usługi autobusowego transportu zbiorowego ujętej w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, pn. "Transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski". Świadczenie tej usługi związane jest z pobieraniem od pasażerów opłaty za przejazd (sprzedaż biletów komunikacji miejskiej) oraz dokonywanie usług przewozowych od przewoźnika. Tabor autobusowy zostanie nieodpłatnie przekazany podmiotowi wewnętrznemu - Zakładowi Usług Komunalnych. Prace związane z realizacją projektu zaplanowane są na rok 2017 oraz 2018. W roku 2017 nastąpi na terenie Gminy centralizacja rozliczeń podatku VAT w związku z uchwałą z dnia 24 czerwca 2013 r. (I FPS 1/13). Komunikat Ministra Finansów z dnia 15.01.2016 r. określa termin, do którego należy dokonać centralizacji rozliczeń.

Działania promocyjno-informacyjne nie będą związane z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT, ponieważ nie będzie w ich ramach występowała żadna sprzedaż. Planowane imprezy będą miały charakter nieodpłatny.

Zadanie polegające na budowie oświetlenia ulicznego w miejscowości A. również nie będzie w żaden sposób związane z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Mimo, iż Gmina poniesie koszty związane z zakupem i budową oświetlenia ulicznego, wpisuje się to w szeroko rozumianą listę zadań własnych Gminy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z budową oświetlenia ulicznego w miejscowości A. (budowa linii kablowej, szafki oświetleniowej oraz ośmiu słupów oświetleniowych), wydatków związanych z zakupem, montażem i instalacją systemu sprzedaży biletów elektronicznych, dwóch sztuk autobusów, zakupem i montażem elektronicznej tablicy ogłoszeń oraz wydatków poniesionych na działania informacyjno-promocyjne Gminy.

Ponadto Wnioskodawca zwrócił uwagę, że autobusy wraz z zamontowanymi wybranymi elementami systemu e-info, zostaną przekazane nieodpłatnie zakładowi budżetowemu - jednostce organizacyjnej Gminy - Zakładowi Usług Komunalnych, wykonującemu opodatkowane czynności z tytułu świadczenia usług komunikacji miejskiej.

Wskazać jednak należy, że zadanie realizowane będzie w 2017 i 2018 r. I jak wskazała Gmina dojdzie wówczas do centralizacji.

Biorąc pod uwagę powyższą analizę wskazać należy, że Wnioskodawca realizując zadanie inwestycyjne polegające na budowie oświetlenia ulicznego w miejscowości A. (budowa linii kablowej, szafki oświetleniowej oraz ośmiu słupów oświetleniowych) nie będzie działał w charakterze podatnika VAT a efekty realizacji tych zadań nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca będzie tym samym realizował zadania publiczne wynikające z ustawy o samorządzie gminnym.

Zatem Zainteresowany nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na budowę oświetlenia ulicznego w miejscowości A., bowiem nie będzie spełniony warunek art. 86 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego powyżej opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na działania informacyjno-promocyjne.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym ustala się, że do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz konstruuje otwarty katalog takich zadań. Zadania własne obejmują m.in. sprawy z zakresu wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej (art. 7 ust. 1 pkt 17 przywołanej ustawy) oraz promocji gminy (art. 7 ust. 1 pkt 18 ustawy o samorządzie gminnym).

Należy zauważyć, że wykładnia art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie charakteru związku pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną, powinna być dokonywana w zgodzie z przepisami VI Dyrektywy (a od 1 stycznia 2007 r. - Dyrektywy 2006/112/WE), a zatem powinna uwzględniać istniejące w tym zakresie orzecznictwo TSUE, w którym, co do zasady, przeważa pogląd, że jedynie bezpośredni związek pomiędzy podatkiem naliczonym a transakcją opodatkowaną może stanowić podstawę do odliczenia VAT.

Rozumienie tego bezpośredniego związku zostało szeroko zaprezentowane w orzeczeniu Trybunału z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98 Commissioners of Customs and Excise przeciwko Midland Bank plc., w którym stwierdzono, że art. 2 I Dyrektywy oraz art. 17 (2) (3) i (5) VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby - co do zasady - istnienie bezpośredniego związku między daną transakcją nabycia, a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do odliczenia, stanowiło warunek nabycia przez podatnika prawa do odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej oraz aby stanowiło podstawę do określenia zakresu tego prawa.

W wyroku z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie 89/81 Hong Kong Trade Development Council dotyczącym interpretacji przepisów drugiej dyrektywy Rady 67/228 Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że w sytuacji gdy "działalność podmiotu polega wyłącznie na świadczeniu usług bez pobrania za te usługi bezpośredniego wynagrodzenia, nie istnieje podstawa prawna naliczenia podatku, w związku z czym usługi świadczone bezpłatnie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (pkt 10 wyroku). Ponadto w wyroku z 6 października 2009 r. w sprawie C-267/08 SPÖ Trybunał zaznaczył, że "podstawą opodatkowania usług jest wszystko to, co zostało otrzymane jako świadczenie wzajemne za wyświadczoną usługę, a tym samym świadczenie usług jest opodatkowane jedynie wtedy, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym. Wynika stąd, że świadczenie usług dokonywane jest "odpłatnie" w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy" (pkt 19 wyroku). W wyroku tym Trybunał rozstrzygnął, że działalność reklamowa prowadzona przez oddział partii (SPÖ) nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, bowiem działalność ta nie pozwala na stałe osiąganie zysków, a jedynie "pozwala na prowadzenie działań informacyjnych w ramach realizacji jej celów politycznych, polegających na rozpowszechnianiu idei partii jako organizacji politycznej. (...) Wykonując tę działalność SPÖ nie działa jednak na żadnym rynku." (pkt 24).

Należy zatem zauważyć, że w szerokim ujęciu każdy wydatek ma wpływ na działalność Gminy. W takim ujęciu każdy wydatek mógłby więc pośrednio podlegać odliczeniu. Jeżeli jednak określone wydatki mają bezpośredni związek z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, to ewentualne doszukiwanie się pośredniego wpływu tych czynności na działalność opodatkowaną nie może prowadzić do zmiany ich kwalifikacji z punktu widzenia możliwości zastosowania odliczenia. Taki związek jest bowiem zbyt nieuchwytny, mało konkretny w porównaniu do wyraźnego i jednoznacznego związku tych wydatków z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem nie każdy zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim daje uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak słusznie podkreślił WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 10 września 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 620/13, wydatki związane z poprawą swojego wizerunku oraz promocją gminy (art. 7 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - Dz. U. z 2016 r. poz. 446) są to jej zadania własne, narzucone przez ustawę o samorządzie gminnym. "Promocja miasta, dbanie o rozwój infrastruktury turystycznej i zachęcanie turystów do odwiedzania gminy odpowiada przede wszystkim zbiorowym interesom wspólnoty samorządowej, dlatego co do zasady zadania te wykonywane są w ramach władztwa publicznego gminy. Napływ turystów ze swej istoty wiąże się z wymiernymi korzyściami dla wspólnoty samorządowej jako całości oraz jej poszczególnych członków, co jednak nie oznacza automatycznie, że wydatki poniesione przez Gminę w związku z promocją miasta i w celu wzmożenia ruchu turystycznego służą wykonywaniu przez Gminę czynności opodatkowanych. (...) Dopiero wykazanie związku danej akcji promocyjnej z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi wykonanymi na podstawie umów cywilnoprawnych pozwoliłoby na odliczenie podatku naliczonego".

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy związane z działalnością informacyjno-promocyjną Gminy, służą w pierwszej kolejności do wykonywania zadań własnych Gminy, realizowanych w ramach władztwa publicznego, czyli tylko i wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji w odniesieniu do ponoszonych przez Gminę wydatków związanych z jej działalnością informacyjno-promocyjną, w ramach których planowany jest cykl imprez pieszo-rowerowych, mających na celu promocję korzystania z niskoemisyjnych form transportu, w szczególności komunikacji publicznej i transportu rowerowego/pieszego oraz zakup gadżetów reklamowych, które będą rozlosowywane wśród uczestników imprez organizowanych przez Gminę a także zakup i montaż tablicy informacyjnej/pamiątkowej - nie znajdują zastosowania postanowienia art. 86 ust. 1.

Zatem w niniejszej sprawie podatek naliczony - wynikający z wydatków informacyjno-promocyjnych Gminy - będzie związany wyłącznie z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Gmina zamierza również podjąć inwestycję polegającą na zakupie i montażu elementów systemu sprzedaży biletów elektronicznych, zakupie i montażu elektronicznej tablicy ogłoszeń, która jako obiekt będzie stanowiła część wyposażenia parkingu obok przystanku komunikacyjnego oraz nabyciu dwóch sztuk autobusów. Zakup i montaż systemu sprzedaży biletów elektronicznych oraz elektronicznej tablicy ogłoszeń, która jako obiekt będzie stanowiła część wyposażenia parkingu obok przystanku komunikacyjnego a także nabycie dwóch sztuk autobusów będzie miało bezpośredni związek ze świadczeniem usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Powstały w ramach projektu majątek będzie generował dochody poprzez wykorzystanie go do świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego, za które będą pobierane opłaty (sprzedaż biletów komunikacji). Dochody uzyskiwane ze sprzedaży biletów stanowią czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Gmina przekaże autobusy wraz z wybranymi elementami systemu e-info nieodpłatnie Zakładowi Usług Komunalnych.

Zakład Usług Komunalnych jest zakładem budżetowym nieposiadającym osobowości prawnej, utworzonym przez Gminę i działającym na jej rzecz. Realizacja projektu planowana jest na lata 2017 i 2018. Od stycznia 2017 r. nastąpi centralizacja rozliczeń podatku VAT w Gminie, co oznacza, że Gmina i jej jednostki organizacyjne oraz zakład budżetowy (Zakład Usług Komunalnych) będą występowały jak jeden podatnik podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Gminy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem i montażem elementów systemu sprzedaży biletów elektronicznych, zakupem i montażem elektronicznej tablicy ogłoszeń, która jako obiekt będzie stanowiła część wyposażenia parkingu obok przystanku komunikacyjnego oraz nabyciem dwóch sztuk autobusów.

Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej - uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 573, z późn. zm.).

Na podstawie art. 2 ww. ustawy, gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 tej ustawy, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego mogą tworzyć, łączyć, przekształcać w inną formę organizacyjno-prawną i likwidować samorządowe zakłady budżetowe zgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

W kontekście powyższego należy zauważyć, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu "samorządowy zakład budżetowy", wobec czego należy posiłkować się definicją legalną zawartą w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.).

W świetle art. 9 ww. ustawy, sektor finansów publicznych tworzą m.in.:

1. Organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;

2. Jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;

3. Jednostki budżetowe;

4. Samorządowe zakłady budżetowe.

Na podstawie art. 15 ust. 1 przywołanej ustawy, samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje zadania, pokrywając koszty swojej działalności z przychodów własnych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że jednostka organizacyjna wykonująca we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osoby fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Określenie samodzielności w tym znaczeniu ma charakter obiektywny, co oznacza, że ustalenia czy dana jednostka działa "samodzielnie" należy dokonać na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie w sposób o charakterze uznaniowym przez jednostkę nadrzędną dla danego podmiotu. Ponadto należy wskazać, że ustaleń tych należy dokonywać na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych w oderwaniu od skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego i przepisów samorządowych.

Jednym z kryteriów jest przede wszystkim ustalenie, czy dana jednostka ponosi ryzyko gospodarcze, czy też to ryzyko ponosi jednostka nadrzędna (por. pkt 35 wyroku TSUE w sprawie C-210/04). Kolejnym kryterium, według TSUE, decydującym o ustaleniu samodzielności, jest odpowiedzialność za szkody poniesione wobec osób trzecich (por. wyrok w sprawie C-202/90 pkt 15).

W tym miejscu wskazać trzeba, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie C- 276/14 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, zgodnie z którym "artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie." Zdaniem TSUE, jednostki te nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością gospodarczą powierzoną im w imieniu i na rachunek gminy oraz nie odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością (odpowiedzialność tą ponosi wyłącznie gmina), ponieważ nie dysponują własnym majątkiem, nie osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących takiej działalności. Uzyskane dochody są bowiem wpłacane do budżetu Gminy, a wydatki są pokrywane bezpośrednio z tego budżetu.

W konsekwencji tego wyroku należy uznać, że jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, a więc wszelkie czynności przez nie dokonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach jednostki samorządu terytorialnego (pomiędzy jej jednostkami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny.

Wprawdzie wyrok TSUE nie dotyczył samorządowych zakładów budżetowych, niemniej jednak tezy w nim zawarte znajdują odpowiednie zastosowanie do samorządowych zakładów budżetowych.

Kwestia ta została rozstrzygnięta przez Naczelny Sąd Administracyjny w składzie 7 sędziów, który, po rozpatrzeniu zagadnienia prawnego przekazanego przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 17 marca 2015 r. (sygn. akt I FSK 1725), podjął uchwałę I FPS 4/15, w której udzielając odpowiedzi na zadane pytanie stwierdził, że w świetle art. 15 ust. 1, art. 86 ust. 1 oraz art. 86 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją inwestycji, które zostały następnie przekazane do gminnego zakładu budżetowego, o ile są przez niego wykorzystywane do sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Uzasadniając podjętą uchwałę NSA wskazał powyższy wyrok TSUE z dnia 29 września 2015 r. i podkreślił, że w wyroku tym TSUE udzielił bardzo szczegółowych wskazówek dotyczących warunków, jakie muszą spełniać publiczne jednostki organizacyjne aby mogły one być uznane za podatników VAT czynnych, tj. działanie we własnym imieniu i na własny rachunek, ponoszenie ryzyka gospodarczego, brak hierarchicznego podporządkowania, itp. W tym kontekście NSA stwierdził, że pomimo większego niż jednostki budżetowe stopnia samodzielności zakładu budżetowego, nie może on być uznany za odrębnego od Gminy podatnika VAT, nie spełnia bowiem ww. warunków - nie jest wystarczająco samodzielny. NSA wskazał również, że dotychczasowe orzecznictwo NSA w tej materii należy uznać za nieaktualne. Podatnikiem i stroną w kontaktach na zewnątrz jest wyłącznie gmina.

W konsekwencji podjętej przez NSA uchwały należy uznać, że samorządowe zakłady budżetowe - tak jak jednostki budżetowe - nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów w zakresie podatku od towarów i usług. Zatem wszelkie czynności przez nie wykonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach tej jednostki (zarówno pomiędzy jednostkami budżetowymi, jak i zakładami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny.

Jednak, aby zapewnić samorządom czas na przygotowanie się do nowego modelu rozliczeń w dniu 29 września 2015 r. Ministerstwo Finansów wydało komunikat w sprawie objętej wyrokiem TSUE, w którym wskazano, że stosowany model rozliczeń może być kontynuowany do połowy 2016 r. W dniu 16 grudnia 2015 r. Ministerstwo Finansów wprowadziło zmianę do komunikatu polegającą na przedłużeniu terminu ostatecznej centralizacji na dzień 1 stycznia 2017 r.

Przenosząc powołane przepisy prawa, jak również wnioski płynące z orzeczenia C-276/14 na grunt niniejszej sprawy w ocenie tut. organu, w tym konkretnym przypadku należy zgodzić się ze stanowiskiem Gminy, że przysługuje Jej prawo do odliczenia podatku w związku z zakupem i montażem elementów systemu sprzedaży biletów elektronicznych, zakupem i montażem elektronicznej tablicy ogłoszeń, która jako obiekt będzie stanowiła część wyposażenia parkingu obok przystanku komunikacyjnego oraz nabyciem dwóch sztuk autobusów na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Uznanie, że Gmina wraz z jej jednostkami organizacyjnymi stanowi jednego podatnika rodzi konieczność rozliczania się jako jeden podatnik ze wszystkimi tego konsekwencjami.

Jak Gmina wskazała, projekt realizowany będzie w 2017 i 2018 r., po dokonaniu centralizacji. Ponadto z wniosku wynika, że Zakład Usług Komunalnych świadczył i świadczyć będzie usługi, które będą generowały obrót opodatkowany VAT - świadczenie usług transportu publicznego. Zatem istnieje związek poniesionych wydatków ze sprzedażą opodatkowaną.

Tym samym, Gminie od wydatków w związku z zakupem i montażem elementów systemu sprzedaży biletów elektronicznych, zakupem i montażem elektronicznej tablicy ogłoszeń, która jako obiekt będzie stanowiła część wyposażenia parkingu obok przystanku komunikacyjnego oraz nabyciem dwóch sztuk autobusów przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Reasumując, Gmina, dokonując wydatków na budowę oświetlenia ulicznego w miejscowości A. (budowa linii kablowej, szafki oświetleniowej oraz ośmiu słupów oświetleniowych) oraz na działania informacyjno-promocyjne nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego. Powyższe wydatki będą związane wyłącznie z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Mając bowiem na uwadze uregulowania zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, Gmina, nabywając ww. towary i usługi nie nabywa ich do działalności gospodarczej i tym samym nie działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Natomiast Gmina od wydatków na zakup, montaż i instalację systemu sprzedaży biletów elektronicznych, zakupu dwóch sztuk autobusów oraz zakupu i montażu elektronicznej tablicy ogłoszeń przy założeniu dokonania obowiązkowego "scentralizowania" rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług będzie korzystała z prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.