ILPP2/4512-1-342/15-4/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 30 kwietnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z 2 lipca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczenia ich do wynajmu prywatnego - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczenia ich do wynajmu prywatnego. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 2 lipca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.), w którym wskazano, że dokonano wpłaty brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu międzynarodowego i spedycji. W ewidencji środków trwałych Wnioskodawczyni ujęte są m.in.: prawo wieczystego użytkowania gruntu, posadowiony na tym gruncie budynek biurowy, magazyn, ogrodzenie i kostka brukowa posadowiona na tym gruncie, a także związane z tym budynkiem system alarmowy, system kamer przemysłowych, kotłownia gazowa. Wnioskodawczyni zamierza wraz z mężem dokonać podziału majątku wspólnego małżonków, w ten sposób, iż wyżej wymienione środki trwałe zostaną przeniesione do majątku Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni zamierza wycofać z działalności gospodarczej i z ewidencji środków trwałych wyżej wymienione środki trwałe oraz przenieść je do majątku prywatnego. Następnie Wnioskodawczyni zamierza wynajmować przedmiotową nieruchomość wraz z pozostałymi środkami trwałymi jako jej majątek prywatny niezwiązany z działalnością gospodarczą. Planowany wynajem ma być dokonywany na rzecz spółki osobowej (spółka komandytowa), której Wnioskodawczyni będzie odpowiednio wspólnikiem lub na rzecz spółki kapitałowej (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), której Wnioskodawczyni będzie udziałowcem.

Podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu najmu, Wnioskodawczyni zamierza rozliczać na zasadach ryczałtowych przewidzianych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wycofanie środków trwałych w tym nieruchomości z ewidencji środków trwałych i przeznaczenie ich na wynajem w ramach majątku prywatnego winno być potraktowane jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wycofanie środków trwałych z ewidencji środków trwałych oraz przeniesienie ich do majątku prywatnego, w ramach którego będą one wynajmowane nie powinno być potraktowane jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 u.p.t.u. rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez odpłatną dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 2 u.p.t.u. rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 15 ust. 1 u.p.t.u. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ocenie Wnioskodawczyni w przedstawionym stanie faktycznym wycofanie składników majątku z ewidencji środków trwałych oraz przeniesienie ich do majątku prywatnego nie będzie stanowić przekazania tych składników na cele osobiste Wnioskodawczyni, gdyż składniki te będą nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych polegających na świadczeniu usług najmu.

W tym miejscu warto wskazać, iż definicja działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (dalej również u.s.d.g.) czy też ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ocena tego czy coś jest działalnością gospodarcza może być różna na gruncie ww. ustaw oraz ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przywoływanym powyżej art. 15 ust. 2 u.p.t.u. działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy jest wykorzystywanie składników majątku w sposób trwały dla celów zarobkowych. Powyższe oznacza, iż Wnioskodawczyni świadcząc usługi najmu w sposób ciągły dla celów zarobkowych będzie prowadziła w tym zakresie działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawczyni będąc zarejestrowanym podatnikiem dokonując wynajmu składników majątku prywatnego (niezwiązanego z działalnością gospodarczą w rozumieniu u.s.d.g. oraz u.p.d.o.f.) będzie z tytułu tych czynności podatnikiem podatku od towarów i usług.

Reasumując usługi najmu składników majątku przedstawionych w stanie faktycznym, będą stanowiły czynności podlegające opodatkowaniu, a zatem czynność wycofania tych składników majątku z ewidencji środków trwałych oraz przeniesienia ich do majątku prywatnego nie będzie czynnością opodatkowaną i nie będzie rodziło żadnych konsekwencji w podatku od towarów i usług, gdyż nie będzie to przeznaczenie towarów na cele osobiste podatnika w rozumieniu art. 7 ust. 2 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zatem opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Ponadto wskazać należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Nie każda jednak czynność w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz., przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, "prywatny" najem nieruchomości niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu międzynarodowego i spedycji. W ewidencji środków trwałych Wnioskodawczyni ujęte są m.in.: prawo wieczystego użytkowania gruntu, posadowiony na tym gruncie budynek biurowy, magazyn, ogrodzenie i kostka brukowa posadowiona na tym gruncie, a także związane z tym budynkiem system alarmowy, system kamer przemysłowych, kotłownia gazowa. Wnioskodawczyni zamierza wraz z mężem dokonać podziału majątku wspólnego małżonków, w ten sposób, iż wyżej wymienione środki trwałe zostaną przeniesione do majątku Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni zamierza wycofać z działalności gospodarczej i z ewidencji środków trwałych wyżej wymienione środki trwałe oraz przenieść je do majątku prywatnego. Następnie Wnioskodawczyni zamierza wynajmować przedmiotową nieruchomość wraz z pozostałymi środkami trwałymi jako jej majątek prywatny niezwiązany z działalnością gospodarczą. Planowany wynajem ma być dokonywany na rzecz spółki osobowej (spółka komandytowa), której Wnioskodawczyni będzie odpowiednio wspólnikiem lub na rzecz spółki kapitałowej (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), której Wnioskodawczyni będzie udziałowcem.

Zdaniem Wnioskodawczyni usługi najmu ww. składników majątku, będą stanowiły czynności podlegające opodatkowaniu, a zatem czynność wycofania tych składników majątku z ewidencji środków trwałych oraz przeniesienia ich do majątku prywatnego nie będzie czynnością opodatkowaną i nie będzie rodziło żadnych konsekwencji w podatku od towarów i usług, gdyż nie będzie to przeznaczenie towarów na cele osobiste podatnika w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do ww. składników majątku, które Wnioskodawczyni ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przedmiotowe składniki majątkowe bowiem - jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego - nie będą przekazane do majątku osobistego Zainteresowanej i nie będą wykorzystane na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem ich do wynajmu, będą nadal przez Wnioskodawczynię wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy podkreślić, że Zainteresowana oddając w najem składniki majątku po ich wycofaniu z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i z ewidencji środków trwałych, nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Powyższe wynika z faktu, że oddanie przedmiotowych składników majątku w najem poza dotychczasową działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej - na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - de facto skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jak bowiem wskazano wyżej, świadczenie usług najmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując, wycofanie z działalności gospodarczej przedmiotowych składników majątku i następnie wynajmowanie ich na zasadzie "najmu prywatnego" na rzecz spółki osobowej (spółka komandytowa), której Wnioskodawczyni będzie odpowiednio wspólnikiem lub na rzecz spółki kapitałowej (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), której Wnioskodawczyni będzie udziałowcem - nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług z tytułu czynności wycofania.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczenia ich do wynajmu prywatnego.

Natomiast w kwestii dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 3) zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.