ILPP2/4512-1-237/16-3/AKr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu 11 kwietnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktur korygujących do faktur zaliczkowych oraz obniżenia podstawy opodatkowania z uwagi na wystawienie faktury korygującej - jest prawidłowe.

W dniu 11 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktur korygujących do faktur zaliczkowych oraz obniżenia podstawy opodatkowania z uwagi na wystawienie faktury korygującej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 maja 2016 r., w którym uzupełniono własne stanowisko w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w październiku 2011 r. zawarł umowę na wykonanie linii technologicznej wraz z dostawą, montażem, rozruchem urządzeń technologicznych sortowni odpadów, ze Spółką "A" S.A. (dalej: Spółka). Zgodnie z tą umową, na przełomie kwietnia i maja 2012 r. Spółka dokonała wpłaty zaliczek na rzecz Wnioskodawcy. Do otrzymanych zaliczek Wnioskodawca wystawił faktury VAT zaliczkowe i odprowadził należny podatek VAT do Urzędu Skarbowego. W trakcie umowy nastąpiła istotna zmiana przepisów dotyczących przetwarzania odpadów komunalnych powodująca konieczność przeprojektowania linii, w związku z czym Spółka odstąpiła od umowy i zażądała zwrotu zaliczek. Wnioskodawca uznał odstąpienie od umowy za bezskuteczne i odmówił zwrotu zaliczek. Spółka wytoczyła Wnioskodawcy proces przed Sądem Okręgowym, który w wydanym wyroku przyznał rację Spółce zasądzając na jej rzecz kwotę zaliczek wraz z odsetkami. W uzasadnieniu podał, że odstąpienie od umowy było skuteczne i konsekwencją wykonania odstąpienia od umowy jest wygaśnięcie stosunku prawnego i to, co strony świadczyły w wykonaniu umowy ulega zwrotowi. Sąd podkreślił, że zaliczka stosowana jako część ceny płatna przed wykonaniem umowy i traktowana jako rodzaj przedpłaty ze swej istoty dawana jest przed spełnieniem świadczenia przez drugą stronę. W przypadku, gdy strona dająca zaliczkę uchyli się od umowy może dochodzić jej zwrotu. Nie ma przy tym znaczenia, z jakich przyczyn nie doszło do wykonania umowy. Poza tym zdaniem Sądu zaliczka taka może być uznana za świadczenie nienależne.

Mając na uwadze powyższy wyrok Wnioskodawca w grudniu 2015 r. dokonał na rzecz Spółki płatności uwzględniających kwoty zaliczek wraz z odsetkami i kosztami sądowymi, wystawiając jednocześnie korekty do faktur zaliczkowych wystawionych w 2012 r., jako zwrot nienależnych świadczeń w postaci zaliczki. Faktury korygujące zostały wysłane do Spółki oraz ujęte w deklaracji VAT-7 w okresie, w którym otrzymano potwierdzenie odbioru faktur korygujących. Spółka odesłała faktury korygujące uzasadniając, że zwrot nienależnego świadczenia w postaci zaliczki nie powoduje konieczności korygowania faktur zaliczkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo wystawiając faktury korygujące do faktur zaliczkowych w momencie zwrotu nienależnych świadczeń w postaci zaliczki i korygując VAT należny w terminie otrzymania potwierdzenia odbioru faktur zaliczkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpił On prawidłowo wystawiając faktury korygujące do faktur zaliczkowych w związku ze zwrotem nienależnych świadczeń w postaci zaliczki Spółce oraz prawidłowo ujął te faktury korygujące w deklaracji VAT-7 w okresie, w którym otrzymał potwierdzenie odbioru wymienionych faktur przez Spółkę.

Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (dalej: u.p.t.u.) podstawę opodatkowania obniża się o zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło. Jeżeli zatem otrzymana zaliczka staje się kwotą nienależną, która co do zasady powinna być zwrócona, to zwrot zaliczki należy udokumentować fakturą korygującą, przy czym należy zaznaczyć, iż forma zwrotu zaliczki nie jest uregulowana przepisami u.p.t.u.

Faktura jest szczególnym dokumentem o istotnym stopniu sformalizowania. Jej wystawienie może mieć wpływ na powstanie obowiązku podatkowego. Faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego. Celem wystawienia faktury jest udokumentowanie rzeczywistego zdarzenia gospodarczego, bo tylko takie faktury będą stanowiły podstawę do odliczenia naliczonego w nich podatku. Dokonanie zmian w fakturze może odbyć się poprzez wystawienie faktury korygującej. Fakturę korygującą trzeba traktować jak zwykłą fakturę. Celem jej wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Faktury VAT na skutek zdarzeń, które miały miejsce już po ich wystawieniu, a także na skutek zwykłych pomyłek w ich treści mogą bowiem nie odpowiadać rzeczywistości (A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz do art. 106, LEX 2013).

Nie może, zatem pozostać w obrocie prawnym faktura zaliczkowa, która nie dokumentuje sprzedaży (dostawy towaru), na której wykazany został podatek pozostający bez związku z dostawą. Nieskorygowanie faktur zaliczkowych spowodowałoby, że w obrocie funkcjonowałyby faktury, które nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, co byłoby niepożądane z punktu widzenia systemu opodatkowania tym podatkiem.

Przepis art. 29a ust. 13 u.p.t.u. uzależnia okres dokonania korekty podstawy opodatkowania przez wystawcę faktury korygującej od okresu rozliczeniowego, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury. Otrzymując bowiem taką fakturę korygującą, nabywca, któremu zwrócono podlegającą opodatkowaniu zaliczkę (wraz z podatkiem), jest zobligowany do pomniejszenia - również w rozliczeniu bieżącym - podatku naliczonego wynikającego z tej korekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - art. 2 pkt 22 ustawy.

W myśl ogólnej zasady zawartej w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 (art. 19a ust. 8 ustawy).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany wyżej przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Jeżeli przed wykonaniem usługi lub dostawą towarów podatnik otrzyma całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty. Jednocześnie powyższe przepisy nie uzależniają powstania obowiązku podatkowego od wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Według art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Według art. 106j ust. 1 ustawy - w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Jak wynika z art. 106j ust. 2 ustawy - faktura korygująca powinna zawierać:

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik, wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 10 ustawy - podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (art. 29a ust. 13 ustawy).

Jak stanowi art. 29a ust. 14 ustawy - przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Ponadto, na podstawie art. 29a ust. 15 ustawy - warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

Jak stanowi art. 29a ust. 16 ustawy - w przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4.

Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Warunkiem obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego na podstawie wystawionej faktury korygującej jest posiadanie przez wystawcę potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę.

Z literalnej wykładni cytowanego art. 29a ust. 13 ustawy, wynika, że warunkiem obniżenia przez sprzedawcę kwoty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego na podstawie wystawionej faktury korygującej jest posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę (z zastrzeżeniem art. 29a ust. 15 ustawy).

Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, a nabywca musi potwierdzić jej otrzymanie, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z jej wystawieniem. Dopiero posiadanie takiego potwierdzenia uprawnia sprzedawcę do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego.

Przytoczone regulacje stanowią, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatek należny muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Należy podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

Wskazać przy tym należy, że ustawodawca nie sprecyzował, w jakiej formie nabywca ma dokonać potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Potwierdzenie otrzymania przez nabywcę towarów i usług faktury korygującej, może być dokonane w dowolnej formie, np. poprzez zwrotne potwierdzenie odbioru wysłanej pocztą - w formie listu poleconego - przesyłki zawierającej fakturę korygującą, może to być odrębne pisemne potwierdzenie otrzymania faktury korygującej, również w formie elektronicznej, lub przesłana zwrotnie kopia podpisanej faktury korygującej. Żaden przepis nie określa specjalnej formy, w jakiej potwierdzenie odbioru faktury korygującej byłoby wymagane. Istotne jest, aby sprzedawca towarów lub usług dla celów rozliczenia podatku należnego od sprzedaży posiadał informację, z której jednoznacznie wynika, że nabywca otrzymał fakturę korygującą sprzedaż.

Zatem, w przypadku posiadania potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej dokumentującej pomyłki w wystawionych pierwotnie fakturach, zwroty towarów, czy udzielone po dokonaniu sprzedaży rabaty, opusty lub obniżki cen, a także dokonane nabywcy zwroty całości lub części zapłaty - podatnik będzie uprawniony do obniżenia podstawy opodatkowania oraz należnego podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w październiku 2011 r. zawarł umowę na wykonanie linii technologicznej wraz z dostawą, montażem, rozruchem urządzeń technologicznych sortowni odpadów, ze Spółką "A" S.A. (dalej: Spółka). Zgodnie z tą umową, na przełomie kwietnia i maja 2012 r. Spółka dokonała wpłaty zaliczek na rzecz Wnioskodawcy. Do otrzymanych zaliczek Wnioskodawca wystawił faktury VAT zaliczkowe i odprowadził należny podatek VAT do Urzędu Skarbowego. W trakcie umowy nastąpiła istotna zmiana przepisów dotyczących przetwarzania odpadów komunalnych powodująca konieczność przeprojektowania linii, w związku z czym Spółka odstąpiła od umowy i zażądała zwrotu zaliczek. Wnioskodawca uznał odstąpienie od umowy za bezskuteczne i odmówił zwrotu zaliczek. Spółka wytoczyła Wnioskodawcy proces przed Sądem Okręgowym, który w wydanym wyroku przyznał rację Spółce zasądzając na jej rzecz kwotę zaliczek wraz z odsetkami. W uzasadnieniu podał, że odstąpienie od umowy było skuteczne i konsekwencją wykonania odstąpienia od umowy jest wygaśnięcie stosunku prawnego i to, co strony świadczyły w wykonaniu umowy ulega zwrotowi. Sąd podkreślił, że zaliczka stosowana jako część ceny płatna przed wykonaniem umowy i traktowana jako rodzaj przedpłaty ze swej istoty dawana jest przed spełnieniem świadczenia przez drugą stronę. W przypadku, gdy strona dająca zaliczkę uchyli się od umowy może dochodzić jej zwrotu. Nie ma przy tym znaczenia, z jakich przyczyn nie doszło do wykonania umowy. Poza tym zdaniem Sądu zaliczka taka może być uznana za świadczenie nienależne. Mając na uwadze powyższy wyrok Wnioskodawca w grudniu 2015 r. dokonał na rzecz Spółki płatności uwzględniających kwoty zaliczek wraz z odsetkami i kosztami sądowymi, wystawiając jednocześnie korekty do faktur zaliczkowych wystawionych w 2012 r., jako zwrot nienależnych świadczeń w postaci zaliczki. Faktury korygujące zostały wysłane do Spółki oraz ujęte w deklaracji VAT-7 w okresie, w którym otrzymano potwierdzenie odbioru faktur korygujących. Spółka odesłała faktury korygujące uzasadniając, że zwrot nienależnego świadczenia w postaci zaliczki nie powoduje konieczności korygowania faktur zaliczkowych.

W odniesieniu do przedstawionych okoliczności, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawidłowości wystawienia faktur korygujących do faktur zaliczkowych w momencie zwrotu nienależnych świadczeń w postaci zaliczki i korekty podatku należnego w terminie otrzymania potwierdzenia odbioru faktur zaliczkowych.

Wskazać należy, że generalnie faktura jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego sprzedaży. Faktura jest dokumentem o charakterze sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej sytuacji gospodarczej). Co do zasady zatem, faktura musi być wystawiona zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza np. fakt dostawy określonych towarów i świadczonych usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Natomiast faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest bowiem doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowania zawarte w ustawie mają na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług.

Kwestia obowiązku posiadania potwierdzenia przez nabywcę odbioru faktury korygującej była przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w wyroku z dnia 26 stycznia 2012 r. w sprawie C-588/10 Kraft Foods Polska S.A. przeciwko Ministrowi Finansów orzekł, że wymóg polegający na uzależnieniu obniżenia podstawy opodatkowania wynikającej z pierwotnej faktury od posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania korekty faktury doręczonego przez nabywcę towarów lub usług mieści się w pojęciu warunków, o których mowa w art. 90 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Zasady neutralności podatku od wartości dodanej oraz proporcjonalności co do zasady nie sprzeciwiają się takiemu wymogowi. Jednakże, jeżeli uzyskanie przez podatnika, będącego dostawcą towarów lub usług, tego rodzaju potwierdzenia jest w rozsądnym terminie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, to nie można mu odmówić wykazania przed organami podatkowymi danego państwa członkowskiego przy użyciu innych środków, po pierwsze, że dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią oraz, po drugie, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury.

Wnioskiem płynącym z przytoczonego orzeczenia jest to, że podatnik powinien podejmować działania mające na celu uzyskanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę. Obniżenie podatku należnego bez posiadania stosownego potwierdzenia jest bowiem możliwe jedynie w przypadku, gdy uzyskanie takiego potwierdzenia w rozsądnym terminie jest niemożliwe lub nadmiernie utrudnione. W takiej sytuacji podatnik musi wykazać, że dochował należytej staranności celem upewnienia się, że nabywca jest w posiadaniu korekty faktury i że się z nią zapoznał, a transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w tej korekcie faktury.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że potwierdzeniem odbioru faktury korygującej mogą być więc wszystkie dokumenty, z których jednoznacznie wynika, że nabywca miał możliwość zapoznać się z treścią faktury korygującej, czyli otrzymał informację o obniżeniu obrotu przez sprzedawcę.

Wskazać należy, że w związku z tym, że żaden przepis ustawy o VAT nie warunkuje prawa do obniżenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku od faktycznego obniżenia podatku naliczonego u nabywcy, to w przedmiotowym konkretnym przypadku fakt, że Spółka odesłała faktury korygujące pozostaje bez wpływu na prawo Wnioskodawcy do obniżenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku na podstawie posiadanego potwierdzenia odbiory faktury korygującej. Wnioskodawca ma bowiem posiadać dowód (w postaci potwierdzenia odbioru faktur korygujących), że nabywca został poinformowany o konieczności skorygowania podatku naliczonego, a kontrola indywidualnych rozliczeń nabywcy z urzędem skarbowym leży już w gestii właściwego organu podatkowego.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że wystawione przez Wnioskodawcę faktury korygujące prawidłowo dokumentują zwrot zaliczek Spółce i Wnioskodawca jest usprawniony do korekty podatku należnego w terminie otrzymania potwierdzenia faktur korygujących.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.