ILPP2/4512-1-136/16-4/MW - VAT w zakresie opodatkowania aportu nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2016 r. (data wpływu 23 lutego 2016 r.) uzupełnionym pismem z 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 5 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania aportu nieruchomości:

* sklasyfikowanych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako R - Tereny rolnicze - jest prawidłowe;

* sklasyfikowanych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako RM - Tereny zabudowy zagrodowej w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania aportu nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 5 maja 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka A w roku 2015 wniosła aportem grunty (składające się z kilku działek) do nowo powstałej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotowe działki są sklasyfikowane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako:

* R - Tereny rolnicze,

* RM - Tereny zabudowy zagrodowej w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych.

Zgodnie z aktualnym rejestrem gruntów przedmiotowe działki zaklasyfikowane są jako:

* Łąki trwałe

* Grunty orne

* Grunty zadrzewione i zakrzewione

* Pastwiska trwałe

* Lasy

Spółka wnosząca aport nabyła przedmiotowe działki w okresie od 2004 r. do 2015 r. a przy ich nabyciu nie przysługiwało jej prawo odliczenia podatku VAT.

Na przedmiotowych działkach Wnioskodawca jak i Spółka do której wniesiono aport nie ma prawa do budowy gdyż na działce rolnej może wybudować jedynie rolnik (osoba prowadząca gospodarstwo rolne).

Przez osobiste prowadzenie gospodarstwa rolnego należy rozumieć podejmowanie wszelkich decyzji dotyczących działalności rolniczej w tym gospodarstwie.

Kwalifikacje rolnicze ma osoba, która uzyskała wykształcenie rolnicze co najmniej zasadnicze lub wykształcenie średnie lub wyższe albo osobiście prowadziła gospodarstwo rolne lub pracowała w nim przez co najmniej pięć lat.

W piśmie z dnia 29 kwietnia 2016 r. będącym uzupełnieniem wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Ad 1)

Co do kwestii wykorzystywania przedmiotowych gruntów, które stanowią aport do Spółki, to należy wyjaśnić ich rzeczywisty charakter. Działki te stanowią obszar przeznaczony pod działalność rolniczą, dotychczas jednak nie były wykorzystywane do żadnej działalności opodatkowanej VAT. Są to obszary niezabudowane, nieuprawiane, w całości obejmujące trwałe użytki zielone. Spółka nie czerpała z nich pożytków naturalnych (tekst jedn.: np. z zasiewów), ani cywilnych (np. z czynszów). Przy nabyciu tych gruntów nie było jeszcze planów co do ich przyszłego wykorzystania, jednakże z powodu bliskiego sąsiedztwa stadniny możliwe było wykorzystanie tych gruntów jako wybiegu dla koni. Dla utrzymania kultury tych gruntów wymagały one okresowego koszenia. Przedmiotowe grunty nie były zatem wykorzystywane, choćby w części na cele działalności objętej podatkiem VAT (tekst jedn.: ani zwolnionej, ani opodatkowanej wg stawki ogólnej).

Ad 2)

Co do drugiej kwestii, tj. klasyfikacji terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, to przyjęte dla nich oznaczenie "RM - Tereny zabudowy zagrodowej..." nie oznacza, że na działkach dopuszczalna jest jakakolwiek zabudowa przez aktualnego właściciela.

Co do zasady na terenach tych dopuszczalna jest jedynie zabudowa zagrodowa. Pojęcie "zabudowy zagrodowej" nie znalazło bezpośredniej definicji w przepisach prawa. W wyroku NSA wydanym w sprawie o sygn. II OSK 1536/07 przyjęto, że zabudowę zagrodową należy zdefiniować jako zespół budynków obejmujący "wiejski dom mieszkalny" i zabudowania gospodarskie, położony w obrębie jednego podwórza. Dodatkowo należy mieć na uwadze, że o ile powierzchnia gospodarstwa rolnego związanego z tą zabudową nie przekracza średniej powierzchni gospodarstwa rolnego w gminie, to dla wydania decyzji o warunkach zabudowy konieczne jest spełnienie przesłanek "dobrego sąsiedztwa" (art. 61 ust. 1 pkt 1 Ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Zabudowa zagrodowa, według planu obowiązującego dla tego terenu nie może być realizowana na działce wyodrębnionej o obszarze mniejszym niż 5000 m². Dotychczas nie wyodrębniono jednak żadnej działki. Przy budowie zagrodowej nie wyodrębnia się dróg dojazdowych, ani nie uzbraja terenu - czyli nie wykonuje się czynności typowych dla terenów mieszkalnych.

Najważniejsze jednak, że Spółka - Wnioskodawca nie posiada statusu rolnika indywidualnego, ani nie może w przyszłości zostać osobą prowadzącą gospodarstwo rodzinne w rozumieniu Ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, gdyż prawo to zarezerwowane jest wyłącznie dla rolnika indywidualnego będącego osobą fizyczną. Nie może zatem ulegać wątpliwości, że w związku z wymaganiami ustawowymi, Wnioskodawca nie może spełnić warunków uprawniających do wzniesienia zabudowy zagrodowej na przedmiotowym gruncie.

Gdyby grunt był w posiadaniu rolnika indywidualnego, to i tak nie da się ustalić jaka jego część może być przeznaczona pod zabudowę. Oczywiste jednak jest, że obecnie tylko niewielki ułamek powierzchni nieruchomości może zajmować zabudowa. Bowiem wiodącym przeznaczeniem gruntu jest rolnictwo.

Aby uzyskać pewną informację jaka zabudowa i pod jakimi warunkami dopuszczalna jest na przedmiotowej nieruchomości należałoby uzyskać opinię planisty (autora mpzp) albo sięgnąć do studium, bądź do części opisowej planu. Jeśli z tych wskazań będzie wynikać, że nie ma możliwości zabudowy gruntu, albo dopuszczalne jest posadowienie tylko domu rolnika z zabudowaniami gospodarskimi, to aport tej nieruchomości będzie korzystał ze zwolnienia podatkowego co do całej wartości transakcji.

Stanowisko Wnioskodawcy jest jednak takie, że skoro z przepisów wynika, że spółka nie ma możliwości zabudowy danej nieruchomości (bo taką ma tylko rolnik indywidualny), to dostawa tej nieruchomości korzysta ze zwolnienia podatkowego w podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonanie przez Wnioskodawcę aportu w postaci nieruchomości (gruntów), które są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego sklasyfikowane jako tereny rolnicze i tereny zabudowy zagrodowej w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych do spółki prawa handlowego stanowić będzie odpłatną dostawę towarów, która będzie podlegała zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wniesienie przedmiotowych działek aportem do spółki korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w zakresie opodatkowania aportu nieruchomości sklasyfikowanych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako R - Tereny rolnicze - prawidłowe, natomiast w zakresie nieruchomości oznaczonych jako RM - Tereny zabudowy zagrodowej w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych - nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 cyt. ustawy.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Natomiast aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe). Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wnoszącemu aport.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, gdyż wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów, praw i obowiązków w spółce, a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W myśl art. 2 pkt 33 cyt. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przywołanych regulacji wynika, że opodatkowane są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane, a także niezabudowane stanowiące tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, niestanowiących terenów budowlanych w rozumieniu tego przepisu, są zwolnione od podatku.

Przyjmuje się, że pojęcie tereny budowlane obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy np. mieszkaniowej, zabudowy techniczno-produkcyjnej, zabudowy zagrodowej.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199, z późn. zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego: miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę". Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższej analizy wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka wniosła aportem grunty (składające się z kilku działek) do nowo powstałej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotowe działki są sklasyfikowane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako:

* R - Tereny rolnicze,

* RM - Tereny zabudowy zagrodowej w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych.

Zgodnie z aktualnym rejestrem gruntów przedmiotowe działki zaklasyfikowane są jako:

* Łąki trwałe

* Grunty orne

* Grunty zadrzewione i zakrzewione

* Pastwiska trwałe

* Lasy

Spółka wnosząca aport nabyła przedmiotowe działki w okresie od 2004 r. do 2015 r. a przy ich nabyciu nie przysługiwało jej prawo odliczenia podatku VAT.

Na przedmiotowych działkach Wnioskodawca jak i spółka do której wniesiono aport nie ma prawa do budowy gdyż na działce rolnej może wybudować jedynie rolnik (osoba prowadząca gospodarstwo rolne).

Co do kwestii wykorzystywania przedmiotowych gruntów, które stanowią aport do spółki, Wnioskodawca wyjaśnił, że działki te stanowią obszar przeznaczony pod działalność rolniczą, dotychczas jednak nie były wykorzystywane do żadnej działalności opodatkowanej VAT. Są to obszary niezabudowane, nieuprawiane, w całości obejmujące trwałe użytki zielone. Spółka nie czerpała z nich pożytków naturalnych (tekst jedn.: np. z zasiewów), ani cywilnych (np. z czynszów). Przy nabyciu tych gruntów nie było jeszcze planów co do ich przyszłego wykorzystania, jednakże z powodu bliskiego sąsiedztwa stadniny możliwe było wykorzystanie tych gruntów jako wybiegu dla koni. Dla utrzymania kultury tych gruntów wymagały one okresowego koszenia. Przedmiotowe grunty nie były zatem wykorzystywane, choćby w części na cele działalności objętej podatkiem VAT (tekst jedn.: ani zwolnionej, ani opodatkowanej wg stawki ogólnej).

Co do drugiej kwestii, tj. klasyfikacji terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, to przyjęte dla nich oznaczenie "RM - Tereny zabudowy zagrodowej..." nie oznacza, że na działkach dopuszczalna jest jakakolwiek zabudowa przez aktualnego właściciela.

Co do zasady na terenach tych dopuszczalna jest jedynie zabudowa zagrodowa. Pojęcie "zabudowy zagrodowej" nie znalazło bezpośredniej definicji w przepisach prawa. W wyroku NSA wydanym w sprawie o sygn. II OSK 1536/07 przyjęto, że zabudowę zagrodową należy zdefiniować jako zespół budynków obejmujący "wiejski dom mieszkalny" i zabudowania gospodarskie, położony w obrębie jednego podwórza. Dodatkowo należy mieć na uwadze, że o ile powierzchnia gospodarstwa rolnego związanego z tą zabudową nie przekracza średniej powierzchni gospodarstwa rolnego w gminie, to dla wydania decyzji o warunkach zabudowy konieczne jest spełnienie przesłanek "dobrego sąsiedztwa" (art. 61 ust. 1 pkt 1 Ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Zabudowa zagrodowa, według planu obowiązującego dla tego terenu nie może być realizowana na działce wyodrębnionej o obszarze mniejszym niż 5000 m². Dotychczas nie wyodrębniono jednak żadnej działki. Przy budowie zagrodowej nie wyodrębnia się dróg dojazdowych, ani nie uzbraja terenu - czyli nie wykonuje się czynności typowych dla terenów mieszkalnych.

Najważniejsze jednak, że Spółka - Wnioskodawca nie posiada statusu rolnika indywidualnego, ani nie może w przyszłości zostać osobą prowadzącą gospodarstwo rodzinne w rozumieniu Ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, gdyż prawo to zarezerwowane jest wyłącznie dla rolnika indywidualnego będącego osobą fizyczną. Nie może zatem ulegać wątpliwości, że w związku z wymaganiami ustawowymi, Wnioskodawca nie może spełnić warunków uprawniających do wzniesienia zabudowy zagrodowej na przedmiotowym gruncie.

Gdyby grunt był w posiadaniu rolnika indywidualnego, to i tak nie da się ustalić jaka jego część może być przeznaczona pod zabudowę. Oczywiste jednak jest, że obecnie tylko niewielki ułamek powierzchni nieruchomości może zajmować zabudowa. Bowiem wiodącym przeznaczeniem gruntu jest rolnictwo.

Aby uzyskać pewną informację jaka zabudowa i pod jakimi warunkami dopuszczalna jest na przedmiotowej nieruchomości należałoby uzyskać opinię planisty (autora mpzp) albo sięgnąć do studium, bądź do części opisowej planu. Jeśli z tych wskazań będzie wynikać, że nie ma możliwości zabudowy gruntu, albo dopuszczalne jest posadowienie tylko domu rolnika z zabudowaniami gospodarskimi, to w ocenie Spółki, aport tej nieruchomości będzie korzystał ze zwolnienia podatkowego co do całej wartości transakcji.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy dokonanie aportu w postaci nieruchomości (gruntów), które są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego sklasyfikowane jako tereny rolnicze i tereny zabudowy zagrodowej w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych do spółki prawa handlowego stanowić będzie odpłatną dostawę towarów, która będzie podlegała zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Jak wskazano wyżej, wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki spełnia definicję dostawy towarów - następuje bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zatem aport nieruchomości w postaci działek niezabudowanych do spółki będzie traktowany na równi z odpłatną dostawą towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podmiotem dokonującym odpłatnej dostawy towarów w analizowanej sytuacji jest Wnioskodawca.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę).

W związku z tym, że ustawa o VAT nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie "tereny przeznaczone pod zabudowę" obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie. Przy czym bez znaczenia pozostaje to: kto, kiedy, i po spełnieniu jakich dodatkowych warunków takiej zabudowy mógłby dokonać.

W związku z powyższym wskazać należy, że aport działek niezabudowanych sklasyfikowanych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny rolnicze (R) korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9. Natomiast działki oznaczone jako tereny zabudowy zagrodowej w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych (RM) nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. artykułu, bowiem działki te stanowią tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

W przypadku braku możliwości zastosowania zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone od 1 stycznia 2014 r. w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Zaznacza się, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest konieczność wykorzystywania towarów, w tym również nieruchomości, będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług oraz brak prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów.

Jak wynika z uzupełnienia wniosku, przedmiotowe grunty nie były wykorzystywane na cele działalności objętej podatkiem VAT (ani zwolnionej, ani opodatkowanej wg stawki ogólnej). W takiej sytuacji nie znajdzie również zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 2, gdyż grunty nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w A po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.