ILPP2/4512-1-117/16-4/OA - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 kwietnia 2016 r. (data wpływu 26 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej. Wniosek został uzupełniony w dniu 26 kwietnia 2016 r. o brakujące elementy opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W maju 2007 r. na mocy postanowienia Sądu Rejonowego, Wnioskodawca odziedziczył po zmarłym ojcu, wchodzące w skład spadku gospodarstwo rolne, tj. grunt rolny niezabudowany, położony w miejscowości A. Od stycznia 2009 r. ww. grunt rolny jest dzierżawiony odpłatnie rolnikowi indywidualnemu na czas nieokreślony z przeznaczeniem na uprawy rolne. Na ww. nieruchomości ustanowiono odpłatnie i na czas eksploatacji urządzeń i linii elektroenergetycznych służebność przesyłu. Wnioskodawca otrzymał z tego tytułu jednorazowe wynagrodzenie. W odniesieniu do przedmiotowego gospodarstwa rolnego Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zainteresowany nie podejmował jakichkolwiek czynności, wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości gruntu, np.: ogrodzenie, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg, itp. Wnioskodawca nie podejmował także aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami (w przypadku odrzucenia oferty zakupu przez obecnego dzierżawcę gruntu, zamierza umieścić zwykłe ogłoszenia w prasie i/lub w internecie, aby poszukać innych kupujących). Dla trzech działek wchodzących w skład ww. gospodarstwa rolnego brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, dwie działki przeznaczone są w części pod tereny upraw polowych, a w części pod korytarze ekologiczne, trzecia działka (rów) przeznaczona jest pod cieki wodne. Obecnie Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży ww. gospodarstwa rolnego w całości.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca doprecyzował, iż:

1. Zainteresowany nie dokonywał zbiorów i sprzedaży produktów rolnych z gospodarstwa rolnego w okresie od maja 2007 r. do stycznia 2009 r. We wskazanym okresie przedmiotowa nieruchomość gruntowa niezabudowana znajdowała się jeszcze we władaniu Agencji Nieruchomości Rolnych, która wydzierżawiała tą nieruchomość rolnikowi indywidualnemu na cele rolnicze;

2. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym, ani zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT;

3. W skład przedmiotowego gospodarstwa rolnego wchodzą tylko i wyłącznie grunty orne niezabudowane oraz rowy;

4. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości;

5. Środki ze sprzedaży gruntów mają zostać przekazane zstępnym w formie darowizny;

6. Wnioskodawca nie posiada innych gruntów;

7. Zainteresowany nie planuje w przyszłości sprzedaż kolejnych gruntów, gdyż jedyne grunty które posiada to te, o których mowa w złożonym wniosku;

8. Cale gospodarstwo rolne złożone jest z trzech działek, tj. działki nr 13 - grunty orne, działka nr 14 - rowy, działka nr 16 - grunty orne. Dla tych trzech działek prowadzona jest wspólna księga wieczysta. Do sprzedaży przeznaczone są wszystkie ww. działki, tj. całe gospodarstwo rolne. Dla wszystkich ww. działek brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca w żaden sposób nie wnioskował o objęcie przedmiotowych działek planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, działka nr 13 - przeznaczona jest pod tereny upraw polowych, działka nr 14 - przeznaczona jest pod cieki wodne, działka nr 16 - przeznaczona jest w części pod tereny upraw polowych, w części pod korytarze ekologiczne;

9. Dla przedmiotowych gruntów nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy.

Jednocześnie Zainteresowany informuje, iż przedmiotowa nieruchomość, złożona z gruntów rolnych niezabudowanych, ma zostać sprzedana w całości rolnikowi indywidualnemu, zamieszkującemu na terenie tej samej gminy co położenie ww. gruntów (przedwstępna umowa kupna sprzedaży nieruchomości została zawarta w dniu 31 marca 2016 r.). Zamierza on zakupić tą nieruchomość w celu powiększenia swojego gospodarstwa rolnego i wykorzystywać ją na cele rolnicze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż gospodarstwa rolnego, które jest oddane w dzierżawę (odpłatnie), powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż w całego gospodarstwa rolnego, które jest oddane w dzierżawę (odpłatnie), nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, ponieważ:

* gospodarstwo rolne wchodzi w skład majątku prywatnego, nabytego w drodze dziedziczenia ustawowego w formie spadku;

* Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, a tym bardziej działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami, pobiera rentę rodzinną;

* Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług;

* gospodarstwo rolne nie było wykorzystywane do prowadzenia działalności innej niż produkcja rolna, również przez obecnego dzierżawcę gruntu;

* wydzierżawienie należącego do Wnioskodawcy gospodarstwa rolnego nie wykracza poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym;

* ewentualne zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży gospodarstwa rolnego w prasie lub w internecie nie stanowi, w ocenie Wnioskodawcy, podejmowania aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, lecz stanowi zwykłą formę poinformowania potencjalnych nabywców o zamiarze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

I tak, jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że w maju 2007 r. na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Wnioskodawca odziedziczył po zmarłym ojcu, wchodzące w skład spadku gospodarstwo rolne, tj. grunt rolny niezabudowany, położony w miejscowości A. Od stycznia 2009 r. ww. grunt rolny jest dzierżawiony odpłatnie rolnikowi indywidualnemu na czas nieokreślony z przeznaczeniem na uprawy rolne. Na ww. nieruchomości ustanowiono odpłatnie i na czas eksploatacji urządzeń i linii elektroenergetycznych służebność przesyłu. Wnioskodawca otrzymał z tego tytułu jednorazowe wynagrodzenie. W odniesieniu do przedmiotowego gospodarstwa rolnego Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zainteresowany nie podejmował jakichkolwiek czynności, wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości gruntu, np.: ogrodzenie, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg, itp. Wnioskodawca nie podejmował także aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami (w przypadku odrzucenia oferty zakupu przez obecnego dzierżawcę gruntu, zamierza umieścić zwykłe ogłoszenia w prasie i/lub w internecie, aby poszukać innych kupujących). Dla trzech działek wchodzących w skład ww. gospodarstwa rolnego brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy dwie działki przeznaczone są w części pod tereny upraw polowych, a w części pod korytarze ekologiczne, trzecia działka (rów) przeznaczona jest pod cieki wodne. Obecnie Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży ww. gospodarstwa rolnego w całości. Zainteresowany nie dokonywał zbiorów i sprzedaży produktów rolnych z gospodarstwa rolnego w okresie od maja 2007 r. do stycznia 2009 r. We wskazanym okresie przedmiotowa nieruchomość gruntowa niezabudowana znajdowała się jeszcze we władaniu Agencji Nieruchomości Rolnych, która wydzierżawiała tą nieruchomość rolnikowi indywidualnemu na cele rolnicze. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym, ani zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. W skład przedmiotowego gospodarstwa rolnego wchodzą tylko i wyłącznie grunty orne niezabudowane oraz rowy. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości. Środki ze sprzedaży gruntów mają zostać przekazane zstępnym w formie darowizny. Wnioskodawca nie posiada innych gruntów. Zainteresowany nie planuje w przyszłości sprzedaż kolejnych gruntów, gdyż jedyne grunty które posiada to te, o których mowa w złożonym wniosku. Cale gospodarstwo rolne złożone jest z trzech działek, tj. działki nr 13 - grunty orne, działka nr 14 - rowy, działka nr 16 - grunty orne. Dla tych trzech działek prowadzona jest wspólna księga wieczysta. Do sprzedaży przeznaczone są wszystkie ww. działki, tj. całe gospodarstwo rolne. Dla wszystkich ww. działek brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca w żaden sposób nie wnioskował o objęcie przedmiotowych działek planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy działka nr 13 - przeznaczona jest pod tereny upraw polowych, działka nr 14 - przeznaczona jest pod cieki wodne, działka nr 16 - przeznaczona jest w części pod tereny upraw polowych, w części pod korytarze ekologiczne. Dla przedmiotowych gruntów nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Jednocześnie Zainteresowany informuje, iż przedmiotowa nieruchomość, złożona z gruntów rolnych niezabudowanych, ma zostać sprzedana w całości rolnikowi indywidualnemu, zamieszkującemu na terenie tej samej gminy co położenie ww. gruntów (przedwstępna umowa kupna sprzedaży nieruchomości została zawarta w dniu 31 marca 2016 r.). Zamierza on zakupić tą nieruchomość w celu powiększenia swojego gospodarstwa rolnego i wykorzystywać ją na cele rolnicze.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedaż nieruchomości gruntowej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz - art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380).

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wydzierżawiającego, zaś świadczenie dzierżawcy polega na płaceniu umówionego czynszu. Jak wskazał Wnioskodawca, w dniu 19 grudnia 2014 r. oddał przedmiotową nieruchomość w dzierżawę, co skutkowało uzyskiwaniem korzyści majątkowych po stronie Wnioskodawcy.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia "działalność gospodarcza", w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, z opisu sprawy wynika, że na ww. nieruchomości ustanowiono odpłatnie i na czas eksploatacji urządzeń i linii elektroenergetycznych służebność przesyłu. Wnioskodawca otrzymał z tego tytułu jednorazowe wynagrodzenie.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Instytucja służebności przesyłu uregulowana została w art. 305¹ -305⁴ Kodeksu cywilnego. W świetle art. 305¹ tej ustawy, nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

W art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego wskazano, iż urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 305^{2 §} 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli właściciel nieruchomości odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna dla właściwego korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, przedsiębiorca może żądać jej ustanowienia za odpowiednim wynagrodzeniem.

W art. 305^{2 §} 2 Kodeksu cywilnego postanowiono, że jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu.

Służebność przesyłu to rodzaj służebności gruntowej, o czym jednoznacznie przesądza art. 305⁴ Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych.

Pojęcie służebności gruntowej zdefiniowane zostało w art. 285 § 1 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (służebność gruntowa).

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, że ustanowienie służebności przesyłu (jako rodzaju służebności gruntowej) wiąże się ze zobowiązaniem właściciela gruntu do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z tym, będąc jednocześnie czynnością polegającą na wykorzystywaniu towaru (do towarów w świetle art. 2 pkt 6 ustawy zalicza się również grunty) w sposób ciągły dla celów zarobkowych (realizowaną za wynagrodzeniem), zyskuje charakter odpłatnej usługi, w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że poprzez ustanowienie służebności przesyłu na rzecz podmiotu trzeciego, Wnioskodawca świadczy w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (definicja działalności gospodarczej nie odnosi się do sposobu regulowania należności, a zatem bez względu czy wynagrodzenie za ustanowienie służebności przesyłu wypłacane jest jednorazowo, czy okresowo, spełnia przesłankę świadczenia usług w ramach działalności gospodarczej), usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Czynności ustanowienia służebności przesyłu ze względu na ich odpłatny charakter będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Otrzymane od Spółki świadczenie pieniężne stanowić będzie w istocie wynagrodzenie za świadczoną usługę, dającą wypłacającemu je przedsiębiorstwu wyraźne i bezpośrednie korzyści w postaci możliwości korzystania w oznaczonym zakresie z nieruchomości.

Tym samym, ustanowienia służebności przesyłu przez Wnioskodawcę stanowi definicję usługi, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy i ze względu na jej odpłatny charakter podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowa nieruchomość wydzierżawiana na podstawie zawartej umowy, na której ponadto ustanowiono odpłatną służebność przesyłu, de facto wykorzystywana jest przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, że Zainteresowany sprzedając ww. nieruchomość, nie będzie dokonywał zbycia majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem dokonując sprzedaży ww. nieruchomości, wydzierżawianej w celach zarobkowych, na której ponadto ustanowiono odpłatną służebność przesyłu, tj. skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, wypełnił przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Wskazać należy, że powyższa analiza, pozostaje w zgodzie z regulacjami prawa unijnego. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 Dyrektywy (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b cyt. Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zatem także w świetle prawa unijnego Zainteresowany - w takim kształcie sprawy - zostanie uznany (dokonując dostawy nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej) za podatnika podatku VAT.

Podsumowując powyższe stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości, która jest udostępniana w ramach umowy dzierżawy, na której ponadto ustanowiono odpłatną służebność przesyłu, stanowić będzie dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, dokonywaną w ramach prowadzonej działalności w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości, oddanej w dzierżawę, na której ponadto ustanowiono odpłatną służebność przesyłu, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.