ILPP2/4512-1-105/16-2/EW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2016 r. (data wpływu 8 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży dań i posiłków - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży dań i posiłków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Działalność gospodarcza Spółki polega m.in. na prowadzeniu punktów gastronomicznych oferujących gotowe potrawy do spożycia na miejscu lub na wynos, zlokalizowanych w biurowcach oraz na terenie fabryk. Punkty te są w zamyśle nastawione przede wszystkim na tzw. codzienne żywienie, przede wszystkim zaś lunche i obiady.

Punkty gastronomiczne prowadzone są na terenie obiektów biurowych i fabrycznych. Wnioskodawca w celu prowadzenia swojej działalności najmuje od administratora biurowca bądź fabryki określoną powierzchnię.

W części centralnej przestrzeni punktu gastronomicznego znajdują się stoliki i krzesełka, przy których klienci mogą spożyć zakupiony posiłek. Dostęp do centralnej części punktu gastronomicznego nie jest ograniczony i stoliki mogą być również wykorzystywane przez osoby niespożywające posiłku. Udogodnienia typu toaleta są wspólne dla całego biurowca i fabryki, więc Spółka nie zapewnia ich swoim klientom. Wystrój punktu gastronomicznego jest minimalistyczny, tzn. pozbawiony przepychu, zbędnych dekoracji.

Spółka w punktach gastronomicznych oferuje sprzedaż posiłków. Klient ma możliwość skomponowania samodzielnie posiłku z produktów oferowanych przez Wnioskodawcę lub skorzystania z oferty dnia - posiłku skomponowanego z produktów oferowanych przez Spółkę także oddzielnie. Poszczególne produkty, z których składają się posiłki wyeksponowane są w ladach, w których posiłki są podgrzewane. Proces nabycia posiłku przez klienta wygląda następująco:

W punktach gastronomicznych nie ma możliwości zamówienia innego posiłku niż znajdujący się w danej chwili w ladzie gastronomicznej ani też zamówienia posiłku do stolika. Klienci nabywają wyłącznie gotowe posiłki, czemu nie towarzyszą jakiekolwiek dodatkowe usługi, jakich klient mógłby oczekiwać, np. w restauracjach.

Punkty gastronomiczne nie zapewniają klientom żadnych innych usług ani udogodnień, których celem miałoby być stworzenie klientom warunków w sposób szczególny zachęcających do wyboru konsumpcji na miejscu.

Punkty gastronomiczne Spółki nie posiadają obsługi kelnerskiej, tj. obsługi odpowiedzialnej za nakrywanie stołów, sprzątanie stołów, oferowanie i podawanie klientom dań. Przeważającą rolą obsługi punktu jest nałożenie produktów na talerz i do pojemnika na wynos, wydanie posiłku i pobieranie ceny za zakupiony posiłek oraz zapewnienie właściwego stanu zaopatrzenia (uzupełnianie dań, zapewnienie dostępności sztućców, talerzy itp). Sprzedaży posiłków towarzyszą jedynie podstawowe, niezindywidualizowane czynności mające na celu przygotowanie tych posiłków do sprzedaży (tekst jedn.: poddanie ich obróbce cieplnej, nałożenie na naczynie itp.) oraz umożliwienie spożycia posiłku przez klienta.

Ponowne wystąpienie z wnioskiem o wydanie IIP

Wnioskodawca wskazuje, iż w kwestii objętej niniejszym wnioskiem Spółka otrzymała interpretację indywidualną wydaną dnia 7 maja 2015 r. (sygn. ILPP2/4512-1-123/15-2/AD), w której to MF potwierdził w pełni prawidłowość stanowiska Spółki zaprezentowanego we wniosku.

W międzyczasie jednak Spółka uzyskała opinię w zakresie kwalifikacji przedmiotu transakcji na gruncie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU) wydanej przez organ statystyczny, tj. Główny Urząd Statystyczny (dalej: GUS), która odmiennie, niż Wnioskodawca, kwalifikuje ww. przedmiot transakcji (tekst jedn.: sprzedawane przez niego towary). W pozostałym zakresie elementy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego nie uległy zmianie, a tym bardziej nie zmienił się sposób dokonywania dostawy opisany w interpretacji indywidualnej z dnia 7 maja 2015 r. (sygn. ILPP2/4512-1-1 23/15-2/AD).

Złożony wniosek nie stanowi wniosku o zmianę interpretacji indywidualnej z dnia 7 maja 2015 r. (sygn. ILPP2/4512-1-123/15-2/AD). Z treścią tej interpretacji Wnioskodawca się zgadza, w związku z czym celem jego działania nie jest w żadnym wypadku uzyskanie innego stanowiska w interpretacji MF (wręcz przeciwnie, Wnioskodawca nie zmienia swojego stanowiska i jest zainteresowany pozyskaniem potwierdzenia ww. stanowiska). Złożenie nowego wniosku o interpretację wynika jedynie z zaistnienia okoliczności, która w poprzednim wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie została wskazana, tj. z faktu otrzymania przez Wnioskodawcę opinii organu klasyfikacyjnego, w której to organ statystyczny dokonał kwalifikacji przedmiotu transakcji dla celów statystyki publicznej (PKWiU) w sposób odmienny niż dokonał tego Wnioskodawca; według otrzymanej opinii GUS przedmiot transakcji (opisany w złożonym wniosku) powinien być klasyfikowany do PKWiU 56.10.1 "Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych".

Z powyższą klasyfikacją Spółka się nie zgadza; w ocenie Spółki sprzedaż opisana we wcześniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jak i w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, obejmuje gotowe posiłki i dania, które powinny być klasyfikowane do grupowania 10.85.1 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług ustalonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (PKWiU 2008).

Wnioskodawca podkreśla, iż uzyskał również opinię niezależnego eksperta potwierdzającą, iż przedmiotowe towary mieszczą się w zakresie PKWiU 10.85.1 gotowe posiłki i dania. W ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie się do takiej opinii organu klasyfikacyjnego dla potrzeb VAT stałoby w oczywistej sprzeczności z zarówno przepisami ustawy o VAT, przepisami Dyrektywy 2006/112/WE, jak również orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwanego dalej: TSUE), które nakazują traktować tego typu sprzedaż jako dostawę towarów dla potrzeb VAT. W konsekwencji niezależnie od otrzymanej klasyfikacji statystycznej organu statystycznego, w ocenie Wnioskodawcy, dla celów podatkowych (VAT) sprzedaż powinna zostać zakwalifikowana jako dostawa towarów, co zostanie wykazane w dalszej części złożonego wniosku, a opinia statystyczna pozostaje bez wpływu na kwalifikację świadczenia dla potrzeb VAT.

W efekcie, w ocenie Wnioskodawcy, przedmiot sprzedaży realizowany w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku obejmuje gotowe posiłki i dania, które powinny być kwalifikowane jako PKWiU 10.85.1 w rozumieniu PKWiU 2008.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż dań i posiłków w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego powinna być uznana za dostawę towarów (gotowych dań i posiłków) i jako taka korzystać z obniżonej stawki VAT w wysokości 5%.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywana przez niego sprzedaż dań i posiłków w punktach gastronomicznych w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego powinna być uznana za dostawę towarów (gotowych dań i posiłków) i jako taka korzystać z obniżonej stawki VAT w wysokości 5%.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki

W kontekście udzielenia odpowiedzi, co do ujęcia z punktu widzenia VAT sprzedaży posiłków w punktach gastronomicznych Wnioskodawcy kluczowe jest udzielenie odpowiedzi na pytanie czy sprzedaż posiłków dokonywana w opisany sposób powinna być traktowana jako dostawa towarów, czy też jako świadczenie usługi (np. usługi gastronomicznej) dla potrzeb VAT.

Dostawa towarów w świetle ustawy o VAT oraz Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został określony odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ustawy o VAT.

W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT ustawodawca zdefiniował co należy rozumieć przez "dostawę towarów", a mianowicie jest to przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W ustawie o VAT zdefiniowano również pojęcie "towarów", przez które to pojęcie należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Legalna definicja pojęcia "rzeczy" została zawarta w przepisach ustawy z dnia 24 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, gdzie w art. 45 wskazano, że rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Biorąc pod uwagę wyżej przytoczone przepisy prawa, daną transakcję można uznać za dostawę towarów na gruncie ustawy o VAT jedynie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie dwie przesłanki:

i. przedmiotem danej transakcji musi być towar w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a więc rzecz materialna w rozumieniu Kodeksu cywilnego, oraz

ii. musi dojść do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarem (rzeczą) jak właściciel.

Powyżej powołane przepisy ustawy o VAT nie odbiegają od regulacji przewidzianych w Dyrektywie. Zgodnie z art. 2 ust. 1 Dyrektywy, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. Z kolei art. 14 ust. 1 Dyrektywy wskazuje, że jako dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Z kolei, jeśli chodzi o świadczenie usług, to zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Tym samym, poprzez użycie definicji negatywnej, ustawodawca zdecydował, iż jako świadczenie usług powinno się rozumieć każdą transakcję, która nie może zostać uznana za dostawę towarów (pomijając oczywiście pozostałe czynności opodatkowane VAT wymienione w art. 5 ustawy o VAT).

Mając na względzie przytoczoną powyżej definicję świadczenia usług, proces analizy - czy w danej sytuacji mamy do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług - powinien wyglądać następująco:

Nie jest bowiem uzasadnione dalsze rozpatrywanie czy dane świadczenie jest usługą dla celów VAT, jako że za usługę można uznać jedynie takie świadczenie, które nie jest dostawą towarów.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę powyższe przepisy krajowe jak i unijne, zdaniem Spółki, sprzedaż posiłków w punktach gastronomicznych stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W przedmiotowej transakcji są bowiem spełnione łącznie obydwie przesłanki, o których mowa w ww. przepisie oraz w art. 14 ust. 1 Dyrektywy, tj.:

i. przedmiotem transakcji są towary oraz

ii. dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Czynności o charakterze usługowym, jakie pojawiają się przy dostawie posiłków (np. obróbka cieplna, wydanie posiłków, umożliwienie ich spożycia przy stolikach) są tylko elementami wspomagającymi całą transakcję polegającą na dostawie towarów. Takie rozumienie przepisów ustawy o VAT oraz Dyrektywy VAT wsparte jest przepisami Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Rozporządzenie) oraz orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), co Wnioskodawca wykazuje poniżej.

Usługa gastronomiczna a dostawa towarów

W celu dokonania klasyfikacji danego świadczenia jako świadczenia usługi bądź dostawy towarów konieczne jest ustalenie, co należy rozumieć pod pojęciem usług. Zgodnie z art. 24 ust. 1 Dyrektywy, świadczenie usług oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów. Z treści art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wynika, że usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Rozporządzenia, za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej i niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających. Przepis art. 6 Rozporządzenia stanowi dostosowanie przepisów materialnego prawa wspólnotowego m.in. do orzecznictwa TSUE. Z tego też względu należy podkreślić, że użycie sformułowania "przeważające" w treści art. 6 ust. 1 Rozporządzenia ma tutaj kluczowe znaczenie, oznacza ono bowiem, że z usługami restauracyjnymi lub cateringowymi będziemy mieli do czynienia w sytuacji, w której obok dostawy towarów w postaci gotowych dań/posiłków będą również występować elementy natury usługowej i te elementy będą przeważać w całości świadczenia.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż dokonując wykładni art. 6 ust. 2 Rozporządzenia, w zgodzie z ust. 1 tego artykułu (co jest konieczne z punktu widzenia postulatu racjonalności prawodawcy wspólnotowego oraz logicznej koherencji art. 6 jako całości), sformułowanie "bez żadnych innych usług wspomagających" należy odnieść do innych usług, aniżeli te, które z definicji są elementem świadczenia w postaci dostawy towarów. Sformułowanie to, z punktu widzenia logiki przepisu art. 6 Rozporządzenia, nie może być interpretowane w taki sposób, że z dostawą towarów mamy do czynienia jedynie w sytuacji, w której dostawie tej nie towarzyszą żadne elementy usługowe.

Innymi słowy, już w ust. 1 art. 6 Rozporządzenia prawodawca wspólnotowy dopuszcza możliwość występowania przy dostawie towarów pewnych elementów usługowych (samo przygotowanie gotowych posiłków lub dań jest przecież elementem usługowym, a jednak nadal możemy mówić o dostawie gotowych posiłków lub dań). Z tego też względu, mało prawdopodobne wydaje się, aby następnie w art. 6 ust. 2 Rozporządzenia intencją prawodawcy było wskazanie, że dostawa towarów (żywności i napojów) ma miejsce jedynie wtedy, kiedy nie towarzyszą jej żadne elementy usługowe. Prowadziłoby to bowiem w konsekwencji do wyraźnej sprzeczności pomiędzy postanowieniami ust. 1 i ust. 2 art. 6 Rozporządzenia.

Mając na uwadze powyższe, art. 6 ust. 2 Rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że z usługami restauracyjnymi i cateringowymi nie będziemy mieć do czynienia w sytuacji, gdy:

i. mamy do czynienia z dostawą towarów (gotowej żywności i napojów), która to dostawa sama w sobie zakłada pewne elementy usługowe zmierzające do przygotowania żywności i napojów, ale ze względu na brak dominacji tych elementów w całości świadczenia, świadczenie to nadal traktować należy jako dostawę towarów,

ii. mamy do czynienia z dostawą towarów (gotowej żywności napojów), wraz z transportem lub bez niego (chodzi tutaj głównie o catering), ale bez żadnych innych usług wspomagających (tekst jedn.: innych niż transport, oraz innych niż usługi, które w normalnych okolicznościach stanowią elementy świadczenia w postaci dostawy towarów, czyli czynności zmierzające do przygotowania żywności i napojów).

Z dostawą towarów w postaci gotowych posiłków/dań mamy zaś do czynienia:

i. w sytuacji, w której dostawa wystąpi bez żadnych usług wspomagających oraz

ii. w sytuacji, w której dostawie towarów będą towarzyszyły elementy o charakterze usługowym, lecz te nie będą przeważać w całości świadczenia.

Zdaniem Spółki, takie zdefiniowanie usług restauracyjnych i cateringowych przez prawodawcę unijnego potwierdza stanowisko Wnioskodawcy. Skoro bowiem sposób sprzedaży posiłków przez Wnioskodawcę posiada co prawda elementy usługowe, lecz nie przeważają one w całości świadczenia, to w ocenie Zainteresowanego, przedmiotową sprzedaż należy uznać za dostawę towarów.

Usługa gastronomiczna a dostawa gotowych posiłków w orzecznictwie TSUE

Za uznaniem omawianej transakcji sprzedaży za dostawę towarów dla potrzeb VAT przemawia również (obok wykładni przepisów ustawy o VAT, Dyrektywy oraz Rozporządzenia, o których mowa była powyżej) orzecznictwo TSUE.

Spółka wskazuje, że TSUE kilkakrotnie wypowiadał się w przedmiocie kryteriów, które powinny zostać wzięte pod uwagę przy kwalifikowaniu danego świadczenia dla potrzeb VAT jako dostawy towarów, bądź świadczenia usług. Stanowisko TSUE dotyczyło każdorazowo przepisów wspólnotowych regulujących zakres pojęć "dostawy towarów" i "świadczenia usług". Ze względu na tożsamość tych przepisów wspólnotowych z art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (definiującymi odpowiednio dostawę towarów i świadczenie usług), stanowisko TSUE pozostaje aktualne w procesie prowspólnotowej wykładni przepisów ustawy o VAT, do czego zobowiązane są organy podatkowe w każdym państwie członkowskim, w tym w Polsce.

Przykładowo, w wyroku z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S TSUE stwierdził, że aby uznać daną transakcję za dostawę towarów lub świadczenie usług, należy uwzględnić wszystkie okoliczności zawarcia transakcji. W uzasadnieniu TSUE wskazał, iż: "W tym względzie należy stwierdzić, że dostawa gotowych dań i napojów do bezpośredniej konsumpcji jest wynikiem serii usług począwszy od gotowania potraw, na obsłudze u odbiorcy skończywszy, podczas gdy infrastruktura, włącznie z salą restauracyjną wraz z dodatkowymi pomieszczeniami (szatnie, itd.), meblami i naczyniami stołowymi, jest pozostawiona do dyspozycji klienta. W danym przypadku osoby fizyczne, których działalność zawodowa polega na wykonywaniu tych transakcji restauracyjnych będą musiały wykonać takie czynności jak nakrycie stołów, polecanie klientowi dań oraz objaśnianie dań napojów w menu, usługiwanie przy stole i sprzątanie ze stołu po posiłku".

Powyższe konkluzje TSUE podsumował w sposób następujący: "Tym samym, transakcje takie (jak usługi gastronomiczne - przyp. Wnioskodawcy) charakteryzuje zespół cech i działań, z których dostarczanie żywności jest tylko jednym składnikiem, i w których usługi stanowią zdecydowaną większość. Należy je więc traktować jako świadczenie usług w rozumieniu art. 6 ust. 1 Szóstej dyrektywy".

Doniosłe znaczenie w niniejszej sprawie ma również wyrok TSUE z dnia 10 marca 2011 r. (sprawy połączone C-497/09, C-499/09, C-501/09 oraz C-502/09), gdzie TSUE dostarczył kompleksowej informacji odnośnie tego, kiedy dane świadczenie powinno być traktowane jako świadczenie usługi gastronomicznej, a kiedy jako dostawa gotowych posiłków.

TSUE stwierdził m.in., że: "Ustalenie, czy świadczenie złożone, jak w sprawach przed sądem krajowym, należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących".

W dalszej części uzasadnienia TSUE dodał, że elementy charakterystyczne i dominujące powinny być badane z perspektywy konsumenta. Badać się również powinno, według kryteriów jakościowych, a nie tylko ilościowych elementy świadczenia usługi w stosunku do elementów dostawy towarów.

Na tej podstawie TSUE dokonał oceny transakcji, będącej przedmiotem jego analizy, tj. sprzedaży w przyczepach i stanowiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek, hot dogów, świadczenia usług cateringowych (wraz z obsługą kelnerską i bez niej), sprzedaży produktów w kinach itd., jako dostawy towarów.

Ponadto TSUE podniósł, że: "Przygotowanie ciepłego produktu gotowego ogranicza się zaś w istocie do czynności pobieżnych i znormalizowanych i zwykle nie występuje na życzenie konkretnego klienta, lecz w sposób stały i regularny, w zależności od popytu możliwego do przewidzenia w sposób ogólny. Nie stanowi to więc przeważającego elementu omawianej transakcji i nie może samo z siebie powodować uznania tej transakcji za świadczenie usługi. (...) w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 (min. przygotowanie i sprzedaż gotowych posiłków dań w postaci kiełbasek, frytek, hot dogów - przyp. Wnioskodawcy) nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach podawaniu ich klientom, brak zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brak szatni i toalet, brak też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych".

Spółka podkreśla, że TSUE wskazuje tym samym na elementy, które łącznie mogłyby ewentualnie wskazywać, że w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem usługi gastronomicznej, a nie ze sprzedażą (dostawą) gotowego dania.

Reasumując, w ww. wyrokach TSUE zawarł cenne wskazówki pozwalające na rozróżnienie dostawy towarów (gotowych posiłków) od świadczenia usług gastronomicznych (restauracyjnych lub cateringowych).

Sprzedaż posiłków w punktach gastronomicznych Wnioskodawcy w świetle orzecznictwa TSUE i przepisów wspólnotowych.

Zdaniem Spółki, odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego w złożonym wniosku stwierdzić należy, że sprzedaż posiłków w punktach gastronomicznych stanowi dostawę towarów. Potwierdza to fakt, iż wyżej wskazanej sprzedaży posiłków towarzyszą jedynie podstawowe, niezindywidualizowane czynności mające na celu przygotowanie tych posiłków do sprzedaży (tekst jedn.: poddanie ich obróbce cieplnej, nałożenie na naczynie itp.) oraz umożliwienia spożycia posiłku przez klienta.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na istotne różnice w oczekiwaniach klientów restauracji oraz punktów gastronomicznych takich jak prowadzone przez Wnioskodawcę, na które zwracał także uwagę TSUE w cytowanych wyżej wyrokach. Klienci restauracji oczekują wyświadczenia przez dany podmiot kompleksowej usługi zawierającej w sobie:

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że klienci w restauracji przywiązują uwagę nie tylko do oferowanych dań, ale również do otoczenia w jakim będą te dania spożywać. Z kolei w ramach sprzedaży posiłków w jadłodajniach, jak w niniejszym przypadku, klienci nie oczekują zapewnienia im odpowiedniej infrastruktury restauracyjnej (i związanych z tym rozbudowanych elementów składających się na usługę gastronomiczną).

W związku z faktem, iż nie ma ograniczeń w dostępie do jadłodajni, a zapewnione przez Wnioskodawcę udogodnienia mają charakter podstawowy, oczekiwania klientów sprowadzają się jedynie do otrzymania gotowego posiłku, który mogą spożyć od razu po otrzymaniu. Patrząc z perspektywy klientów (na co wskazuje się w orzecznictwie TSUE), w przypadku sprzedaży posiłków w punktach gastronomicznych takich jak prowadzone przez Spółkę, na plan dalszy schodzi element usługowy świadczenia (stoliki, krzesła, sztućce), bowiem na pierwszym planie pojawia się chęć kupienia skonsumowania towaru (posiłku). Stąd też również te elementy usługowe są zdecydowanie bardziej ograniczone niż w typowej restauracji (tutaj w szczególności brak obsługi kelnerskiej, podawanie gotowych posiłków i dań w postaci, w której mogą i, na życzenie klienta są podawane na wynos itd.).

Mając na uwadze kryteria rozróżnienia wypracowane przez TSUE w analizowanym stanie faktycznym:

Konsekwentnie, mając na uwadze elementy działalności restauracyjnej, które sformułował TSUE w sprzedaży posiłków w punktach gastronomicznych, sposób sprzedaży posiłków przez Spółkę przesądza o jej charakterze na gruncie VAT, tj. o tym, że nie stanowi ona usługi restauracyjnej, ale dostawę towarów.

Sprzedaż posiłków wewnątrz punktów gastronomicznych powinna stanowić dostawę towarów dla potrzeb VAT, jako że w całości świadczenia dominujący jest element dostawy, podczas gdy element usługowy ma charakter poboczny i służy jedynie przygotowaniu towaru (posiłku) do sprzedaży w formie oczekiwanej przez klienta oraz umożliwieniu mu spożycia posiłku przy stoliku (ocena okoliczności z punktu widzenia klienta, o której mówi TSUE). Czynności te, w ocenie Spółki, mając na uwadze stanowisko TSUE, nie stanowią dominującego elementu całości świadczenia (transakcji sprzedaży). Tym samym nie powodują one, że świadczenie w postaci sprzedaży posiłków powinno kwalifikować się jako świadczenie usług.

Spółka wskazuje, iż jej stanowisko prezentowane w złożonym wniosku dotyczące rozgraniczenia pomiędzy dostawą gotowych posiłków a usługami restauracyjnymi lub cateringowymi dla celów VAT w stanach faktycznych zbliżonych do zaprezentowanego zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Ministra Finansów, np.:

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 września 2014 r., nr IPPP1/443-856/14-2/AW,

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 24 lutego 2014 r., nr IPTPP4/443-271/14-5/OS,

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 października 2013 r., nr IBPP2/443-666/13/AMP,

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2012 r., nr IPPP3/443-682/12-2/RD.

Informacja organu klasyfikacyjnego uzyskana przez Spółkę

We wskazanym Załączniku nr 10 w poz. 28, stanowiącej podstawę do zastosowania obniżonej stawki VAT w wysokości 5%, wskazane zostały towary mieszczące się w PKWiU 10.85.1 "gotowe posiłki i dania". W związku z czym, aby możliwe było zastosowanie obniżonej stawki VAT, konieczne jest aby towary będące przedmiotem dostawy mieściły się w zakresie grupowania PKWiU 10.85.1 "gotowe posiłki i dania".

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W związku z powyższym, to zainteresowany podmiot sam powinien dokonać kwalifikacji na gruncie klasyfikacji statystycznej świadczonych usług lub sprzedawanych wyrobów. Zatem to na

Wnioskodawcy ciąży obowiązek dokonania prawidłowego zakwalifikowania sprzedawanych towarów na gruncie PKWiU.

W przypadku trudności w dokonaniu prawidłowej kwalifikacji, zainteresowany podmiot może zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi o wydanie opinii w tym zakresie. Jednakże opinia wydana przez GUS nie ma charakteru wiążącego. Nie jest decyzją administracyjną ani żadnym innym aktem administracyjnym, będącym źródłem praw lub obowiązków dla jej adresata. Opinia wydana przez GUS stanowi jedynie podpowiedzenie w zakresie klasyfikacji statystycznej dla zainteresowanego podmiotu. Podatnik zatem może się nie zgodzić z przyjętą kwalifikacją (gdzie to Wnioskodawca posiada najpełniejszą wiedzę w zakresie sprzedawanych towarów), zaś właściwa kwalifikacja danego towaru na gruncie PKWiU w zakresie stosowania określonej stawki VAT może zostać poddana weryfikacji przez organ podatkowy jedynie w postępowaniu podatkowym, w ramach postępowania dowodowego; wówczas określenie właściwego grupowania PKWiU musi zostać dokonane w oparciu o cały zebrany w sposób wyczerpujący, materiał dowodowy (opinia organu statystycznego może stanowić jedynie dowód w tym postępowaniu, podlegający ocenie i weryfikacji w świetle całego materiału dowodowego). Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, m.in. w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 listopada 2006 r. (sygn. II FPS 3/06).

W tym miejscu wskazać należy, iż stanowisko Wnioskodawcy odnośnie kwalifikacji przedmiotu transakcji jest tym bardziej zasadne gdyż uzyskał on od niezależnego eksperta opinię potwierdzającą, iż przedmiotowe towary mieszczą się w zakresie PKWiU 10.85.1 "gotowe posiłki i dania". Wskazać należy, iż również ta opinia winna stanowić w ewentualnym postępowaniu podatkowym dowód podlegający ocenie na takich samych zasadach jak opinia wydana przez organ statystyczny GUS i mająca taką samą moc dowodową. Należy podkreślić, iż Wnioskodawca nie zgadza się z opinią GUS, jako iż w ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowa sprzedaż obejmuje dostawy gotowych posiłków i dań o klasyfikacji statystycznej PKWiU 10.85.1.

Ponadto wskazać należy, iż opinia organu statystycznego jest sprzeczna ze stanowiskiem Ministra Finansów wyrażonym w interpretacji indywidualnej z dnia 7 maja 2015 r. (sygn. ILPP2/4512-1-123/15-2/AD) oraz stanowiskiem zaprezentowanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zdaniem Ministra Finansów, jak i Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży dokonywanej przez tego drugiego miejsce będzie mieć dostawa towarów, a nie świadczenie usług. Zastosowanie się do opinii organu statystycznego oznaczałoby zakwalifikowanie przedmiotowej sprzedaży jako świadczenia usług, co stałoby w sprzeczności z ustawą o VAT, na gruncie której sprzedaż ta stanowi dostawę towarów. Zatem opinię organu statystycznego należy uznać za nieadekwatną dla celów opodatkowania podatkiem VAT, gdyż uznanie sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę za świadczenie usług byłoby sprzeczne z przepisami ustawy o VAT, przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej jak również orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, a tym bardziej interpretacji indywidualnej z dnia 7 maja 2015 r. (sygn. ILPP2/4512-1-123/15-2/AD) uzyskanej przez Wnioskodawcę, które nakazują traktować tego typu sprzedaż jako dostawę towarów dla potrzeb VAT. Przyjęcie przeciwnego wniosku, skutkowałoby nadaniem uregulowaniom w zakresie statystyki publicznej podatkowo-twórczego charakteru, co byłoby sprzeczne z podstawowymi zasadami prawa podatkowego i prowadziłoby do naruszenia jego autonomii. Zatem w sytuacji tego rodzaju sprzeczności, należy przyjąć za właściwe stanowisko Ministra Finansów, jako organu właściwego do udzielania interpretacji indywidualnych w zakresie prawa podatkowego i posiadającego w tym zakresie odpowiednie kompetencje, stwierdzające, iż sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę stanowi dostawę towarów. W oparciu o taką kwalifikację - uznanie tejże sprzedaży za dostawę towarów, należy określić właściwy kod PKWiU dla towarów będących jej przedmiotem, spośród grupowań wskazanych w PKWiU, właściwych dla towarów (na gruncie PKWiU określanych jako wyroby), a nie usług. I tak też uczynił Wnioskodawca, który zakwalifikował sprzedawane przez niego towary jako mieszczące się w zakresie grupowanie PKWiU 10.85.1 "gotowe posiłki i dania".

Podsumowanie

Mając na uwadze brzmienie przepisów ustawy o VAT, przepisów wspólnotowych oraz orzecznictwo TSUE, sprzedaż posiłków w jadłodajniach Spółki w sposób opisany w stanie faktycznym powinna być traktowana jako dostawa towarów dla potrzeb VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, realizowane dostawy obejmują dostawy gotowych posiłków i dań, która powinna być na podstawie art. 4 ust. 2a ustawy o VAT opodatkowana 5% stawką VAT w związku z pozycją 28 Załącznika nr 10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z art. 2 pkt 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112 (a wcześniej wynikającymi z VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania; Dz.Urz.UE.L Nr 145, str. 1, z późn. zm.) - opodatkowaniu VAT podlegają (...) odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z treści natomiast art. 14 ust. 1 Dyrektywy 112, wynika, że "dostawa towarów" oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Pojęcie "dostawy towarów" w Szóstej Dyrektywie definiował art. 5 ust. 1, który stanowił, że "dostawa towaru" oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania dobrami materialnymi jako właściciel.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 Dyrektywy 112 - "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów. Natomiast w świetle art. 6 ust. 1 Szóstej Dyrektywy - termin "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję niestanowiącą dostawy towarów w rozumieniu art. 5.

Z art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 77, str. 1) wynika, że "usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy".

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 - za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Powyższe uregulowania, które na mocy art. 65 ww. rozporządzenia wykonawczego weszły w życie z dniem 1 lipca 2011 r., określają cechy charakterystyczne oraz sposób identyfikacji usług cateringowych i restauracyjnych.

Z analizy opisu sprawy wynika, że rozstrzygając czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym bądź wieloma świadczeniami istotne jest dokonanie tej analizy z punktu widzenia klienta, odbiorcy tych czynności. Poza tym ustalenie czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że dostawa gotowych posiłków, na zasadach opisanych we wniosku, stanowi dostawę towarów, a nie świadczenie usług. Klienci Wnioskodawcy w okolicznościach wskazanych we wniosku nie mają zapewnionej obsługi kelnerskiej, a serwis pracowników ograniczony jest do przygotowania, zapakowania i wydania gotowego posiłku. Oczekiwania klientów sprowadzają się jedynie do otrzymania gotowego posiłku. Klient wybiera jedynie posiłek z dostępnego menu i może spożyć go w dowolnie wybranym przez siebie miejscu.

Powyższym czynnościom, w całym świadczeniu, nie można przypisać charakteru dominującego, przeważającego, pozwalającego na uznanie całości wykonywanych czynności za świadczenie usług. W związku z powyższym należy uznać, że w stanie wskazanym przez Wnioskodawcę mamy do czynienia z kompleksową dostawą towarów.

Stanowisko powyższe pozostaje w zgodzie m.in. z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien, w którym Trybunał wprowadził rozróżnienie na transakcje dotyczące działalności restauracyjnej i transakcje dotyczące żywności na wynos. Zgodnie z tym orzecznictwem, transakcje dotyczące działalności restauracyjnej (świadczenia usług)"charakteryzuje ciąg elementów i czynności, od przygotowania posiłku do jego fizycznego podania", wśród których dostawa artykułów żywnościowych stanowi tylko jeden ze składników, a przeważa zdecydowanie świadczenie usług. Z żywnością na wynos (dostawą towarów) mamy do czynienia, jeżeli poza dostawą artykułów żywnościowych "transakcji nie towarzyszą usługi mające na celu organizację konsumpcji na miejscu w odpowiednim otoczeniu".

W pkt 14 ww. wyroku Trybunał orzekł, że: "działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. (...) Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach".

Do powyższego wyroku odniósł się również TSUE w orzeczeniu z 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 podtrzymując argumentację przedstawioną w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien. W przedmiotowym orzeczeniu Trybunał odnosząc się do kwestii określenia czy sprzedaż w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło wskazał, że: "w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych". W pkt 70 ww. orzeczenia Trybunał podkreślił, że "elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów".

Ponadto Trybunał zauważył, że: "przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych (...), a udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. (...) konsumpcja na miejscu, która nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji nie może determinować jej charakteru".

Reasumując, sprzedaż posiłków, na zasadach opisanych we wniosku, stanowi dostawę towarów w postaci posiłków i dań gotowych, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Dla określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług do czynności, których przedmiotem są poszczególne towary i usługi, ustawodawca częstokroć odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Od dnia 1 stycznia 2011 r., na potrzeby podatku od towarów i usług, stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Artykuł 41 ust. 2 ustawy określa, że dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Zatem, z powyższego wynika, że opodatkowaniu obniżoną stawką podatku w wysokości 8% podlegają towary i usługi wymienione m.in. w załączniku nr 3 do ustawy.

W załączniku nr 3 do ustawy, który zawiera wykaz towarów i usług opodatkowanych aktualnie stawką podatku w wysokości 8%, wymieniono w poz. 42, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.85.1 - "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%".

Należy w tym miejscu wskazać, że z treści art. 2 pkt 30 ustawy wynika, że przez zapis "PKWiU ex" rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia, obniżonej stawki podatku lub wyłączenia tylko do wyrobów należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce - nazwa wyrobu. Wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT, zwolnienie bądź wyłączenie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania - konkretnej usługi wymienionej obok symbolu PKWiU.

Ponadto zauważa się, że w świetle objaśnienia do powołanego wyżej załącznika nr 3 do ustawy, ww. wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy.

Zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W załączniku nr 10 do ustawy, który zawiera wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, wymieniono w poz. 28, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.85.1 - "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%".

Z opisu sprawy wynika, że gotowe dania i posiłki będące przedmiotem wniosku sklasyfikowane zostały przez Wnioskodawcę do grupowania PKWiU 10.85.1, według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji gdy, jak wskazał Wnioskodawca, opisane we wniosku produkty (gotowe dania i posiłki) mieszczą się w grupowaniu PKWiU z 2008 r. - 10.85.1, to ich dostawa podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 5%.

Reasumując, sprzedaż gotowych dań i posiłków, w sposób wskazany w opisie sprawy stanowi dostawę towarów (sklasyfikowanych przez Wnioskodawcę w grupowaniu PKWiU 10.85.1), która podlega opodatkowaniu według stawki podatku w wysokości 5%, zgodnie z art. 41 art. 2a w związku z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy od podatku od towarów i usług.

Podkreślić jednocześnie należy (szczególnie w kontekście wskazanych we wniosku rozbieżności pomiędzy Wnioskodawcą a GUS, co do oceny wykonywanych czynności na gruncie klasyfikacji statystycznych), że w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego - nie mieści się analiza prawidłowości klasyfikacji towarów i usług do właściwego grupowania statystycznego. Minister Finansów nie jest zatem uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej towarów będących przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU z 2008 r. wskazane przez Spółkę. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy (a w szczególności klasyfikacji statystycznej wykonywanych czynności) - udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.