ILPP2/443-995/13-2/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2013 r. (data wpływu 14 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przez Spółkę ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego:

W dniu 14 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania ograniczenia w prawie do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka Z ((dalej: Spółka lub podatnik) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: podatek CIT) oraz podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT).

Spółka posiada samochód osobowy przyjęty do używania na podstawie umowy leasingu operacyjnego z dnia 10 kwietnia 2013 r. Z samochodu osobowego korzysta Dyrektor Spółki. Samochód jest używany przez pracownika do celów służbowych oraz do celów prywatnych. Zgodnie z umową spisaną pomiędzy Dyrektorem Spółki a Spółką - osoba ta, jak również członkowie jej rodziny, mogą wykorzystywać samochód do celów prywatnych w związku z czym pracownik ten ma doliczany przychód podatkowy do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (dalej: podatek PIT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy ograniczenie stosowane przez Spółkę w zakresie podatku od towarów i usług (dalej: VAT) do odliczenia połowy podatku VAT naliczonego od kosztów eksploatacji innych kosztów niż zakup paliwa jest prawidłowe. Czy w zakresie podatku VAT stosowanie ograniczenia przez Spółkę prawa do odliczenia podatku VAT do wysokości połowy podatku naliczonego VAT możliwego do odliczenia jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, (...) podatek VAT wykazywany na fakturach za leasing Spółka zalicza do KUP wysokości 1/2 ponoszonych wydatków. W tym przypadku zastosowanie znajduje założenie, iż samochód osobowy jest wykorzystywany w 1/2 do celów służbowych i w 1/2 do celów prywatnych, przy czym do KUP zaliczany jest podatek VAT w 1/2 od części, od której nie przysługuje odliczenie tego podatku. Zgodnie z zasadami podatkowymi, Spółka odlicza bowiem jedynie 60% kwoty podatku VAT. W praktyce rozliczenie podatku VAT wygląda w następujący sposób:

* faktura brutto to 2.433,28 zł,

* podatek VAT podlegający odliczeniu to 273,00 zł (60% kwoty podatku VAT);

* podatek VAT niepodlegający odliczeniu to: 182,00 zł;

* w KUP jest księgowana wartość netto faktury, od której przysługuje odliczenie (1.186,96 zł), wartość netto faktury, od której odliczenie nie przysługuje (791,32 zł) oraz podatek VAT, do którego odliczenia Spółka nie ma prawa (182,00 zł).

(...).

Zgodnie z art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Spółka, stosując powyższe uregulowanie, nalicza podatek VAT od samochodu wykorzystywanego przez pracownika w celach prywatnych. W przypadku faktur wystawionych z tytułu wydatków eksploatacyjnych oraz rat leasingu Spółka wystawia fakturę wewnętrzną. W przypadku wydatków eksploatacyjnych Spółka wykazuje podatek VAT należny do zapłaty w wysokości 1/2 kwoty wydatku uznając, iż również na gruncie podatku VAT zastosowanie znajduje założenie o wykorzystaniu samochodu w równych częściach dla celów prywatnych i dla celów służbowych. W przypadku rat leasingu na fakturze wewnętrznej wykazywany jest podatek VAT należny w wysokości 1/2 kwoty przypadającej do odliczenia. W powyższym przykładzie podatek VAT od rat leasingu jest wyliczany w następujący sposób: 273.00 zł to podatek VAT do odliczenia z czego 1/2 traktowana jako dotycząca wykorzystania samochodu w celach prywatnych to 136,50 zł i ta kwota jest wykazywana na fakturze wewnętrznej. Podatek VAT należny wykazany na fakturze wewnętrznej nie jest zaliczany do KUP.

(...).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe - w zakresie zastosowania przez Spółkę ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego do wysokości 1/2 kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących wydatki eksploatacyjne inne niż zakup paliwa oraz jest nieprawidłowe - w zakresie zastosowania przez Spółkę ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego do wysokości 1/2 kwoty podatku naliczonego z tytułu rat leasingowych.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Podstawową zasadą, na której opiera się konstrukcja podatku od towarów i usług, jest zasada neutralności tego podatku. Wyraża się ona w umożliwieniu podatnikowi pomniejszenia podatku należnego o kwoty podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług związanych z jego działalnością gospodarczą. Należy jednak podkreślić, że powyższe prawo nie jest bezwarunkowe. Dyspozycja przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, wiąże prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi podatnika, tzn. takimi, które generują podatek należny.

Z ww. przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki:

* odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług,

* towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie przedstawiona w przepisie art. 86 ust. 1 ustawy zasada, wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Do 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Na mocy art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą", z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast przepisem art. 1 pkt 12 i pkt 14 ustawy nowelizującej dodano m.in.:

* przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,

* przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia podatku VAT od zakupu paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia wejścia w życie ww. przepisów, kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

W tym miejscu należy wskazać, że od 1 stycznia 2013 r., mocą art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1456) w ww. ustawie nowelizującej wprowadzono następujące zmiany:

Zatem w wyniku wprowadzonych zmian zasady dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz innych pojazdów samochodowych, a także paliwa do ich napędu określone w art. 3 i art. 4 ustawy nowelizującej stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r. Natomiast przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług wchodzą w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. - w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tekst jedn.: od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tekst jedn.: ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, że przepis ust. 1 nie dotyczy:

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej - spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W przypadku, gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Przepis ten nie dotyczy jednak pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu ww. umów.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia (leasingu, dzierżawy, itp.) samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Z danych zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka posiada samochód osobowy przyjęty do używania na podstawie umowy leasingu operacyjnego z dnia 10 kwietnia 2013 r. Z samochodu osobowego korzysta Dyrektor Spółki. Samochód jest używany przez pracownika do celów służbowych oraz do celów prywatnych. Przy czym w tym ostatnim przypadku uprawnienie to dotyczy również członków jego rodziny.

Podatek VAT wykazywany na fakturach za leasing Spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodów (KUP) w wysokości 1/2 ponoszonych wydatków. W tym przypadku zastosowanie znajduje założenie, że samochód osobowy jest wykorzystywany w 1/2 do celów służbowych i w 1/2 do celów prywatnych, przy czym do KUP zaliczany jest podatek VAT w 1/2 od części, od której nie przysługuje odliczenie tego podatku. Zgodnie z zasadami podatkowymi, Spółka odlicza bowiem jedynie 60% kwoty podatku VAT. W praktyce rozliczenie podatku VAT wygląda w następujący sposób:

* faktura brutto to 2.433,28 zł,

* podatek VAT podlegający odliczeniu to 273,00 zł (60% kwoty podatku VAT).

* podatek VAT niepodlegający odliczeniu to: 182,00 zł;

* w KUP jest księgowana wartość netto faktury, od której przysługuje odliczenie (1.186,96 zł), wartość netto faktury, od której odliczenie nie przysługuje (791,32 zł) oraz podatek VAT, do którego odliczenia Spółka nie ma prawa (182,00 zł).

Spółka wskazała, że w przypadku rat leasingu na fakturze wewnętrznej wykazywany jest podatek VAT należny w wysokości 1/2 kwoty przypadającej do odliczenia. W powyższym przykładzie podatek VAT od rat leasingu jest wyliczany w następujący sposób: 273.00 zł to podatek VAT do odliczenia z czego 1/2 traktowana jako dotycząca wykorzystania samochodu w celach prywatnych to 136,50 zł i ta kwota jest wykazywana na fakturze wewnętrznej.

Odnosząc się do wątpliwości Spółki, czy prawidłowe jest zastosowanie ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego do wysokości 1/2 kwoty podatku naliczonego z tytułu rat leasingowych, tut. Organ wyjaśnia:

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. serii L Nr 347 str.1 z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

I tak za odpłatne świadczenie usług uznaje się również (art. 8 ust. 2 ustawy):

Jak stanowi art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

Jednakże Rzeczpospolita Polska złożyła do Komisji Europejskiej wniosek o uzyskanie derogacji na stosowanie szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a oraz art. 168 Dyrektywy Rady 2006/112/WE w zakresie ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego od niektórych pojazdów samochodowych oraz braku konieczności rozliczania podatku od towarów i usług w przypadku wykorzystywania tych pojazdów do celów prywatnych. Projekt stosownej decyzji "derogacyjnej" Komisja Europejska przedstawiła 7 czerwca 2010 r.

W dniu 27 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję upoważniającą Rzeczpospolitą Polską do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (decyzja nr 2010/581/WE opublikowana w Dzienniku Urzędowym UE seria L nr 256, s. 24).

Zgodnie z art. 3 ww. decyzji Rady, w ramach odstępstwa od art. 26 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rzeczpospolita Polska zostaje uprawniona do nietraktowania jako świadczenie usług za wynagrodzeniem prywatnego wykorzystania przez podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, pojazdu, do którego stosuje się ograniczenie, o którym mowa w art. 1 niniejszej decyzji.

Jak stanowi art. 1 powołanej decyzji Rady, w ramach odstępstwa od art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rzeczpospolita Polska zostaje niniejszym uprawniona do ograniczenia do 60% prawa do odliczenia podatku VAT należnego z tytułu zakupu, wewnątrzwspólnotowego nabycia, przewozu, wynajmu lub leasingu pojazdów silnikowych innych niż pojazdy osobowe, do maksymalnej kwoty 6.000 PLN. Ograniczenie to ma zastosowanie wyłącznie do pojazdów silnikowych, innych niż pojazdy osobowe o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg i dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W celu realizacji postanowień ww. decyzji Rady, w art. 5 cyt. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym ustawodawca krajowy wprowadził zapis, zgodnie z którym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy zmienionej w art. 1, w przypadku wykorzystywania przez podatnika samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Natomiast na podstawie art. 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 102, poz. 585), powołany wyżej przepis art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym otrzymał brzmienie: "Do dnia 31 grudnia 2012 r. w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

- nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł, nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1."

Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r., zgodnie z zapisem w ust. 8 pkt 1, wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia z wyjątkiem jednak m.in. cytowanego wyżej przepisu art. 6, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2011 r.

Powtórzyć należy, że na podstawie art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym wprowadzono następującą zmianę: użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy "31 grudnia 2012 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 2013 r.".

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że od dnia 1 stycznia 2011 r. na podstawie art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, zmienionego art. 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw, przepis art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma zastosowania w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

- nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł.

A zatem od dnia 1 stycznia 2011 r. czynność podlegająca na wykorzystywaniu przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało w części prawo do doliczenia podatku naliczonego, nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług w konsekwencji czego nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem - z uwagi właśnie na wyżej wskazane prawo do częściowego tylko odliczenia podatku naliczonego.

Z przywołanych przepisów wynika, że zasadą jest, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 60%, nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od rat leasingowych w wysokości 60%, nie więcej jednak niż 6.000 zł pomimo, że przedmiotowy samochód osobowy jest wykorzystywany przez pracownika Spółki zarówno do celów służbowych jak i do celów prywatnych. Zatem stanowisko Spółki w zakresie zastosowania ograniczenia w prawie do odliczenia podatku VAT naliczonego do wysokości 1/2 kwoty podatku naliczonego przypadającej do odliczenia z tytułu rat leasingowych jest nieprawidłowe.

Ponadto z danych zawartych we wniosku wynika, że Spółka w przypadku faktur wystawionych z tytułu m.in. wydatków eksploatacyjnych wystawia fakturę wewnętrzną. W odniesieniu do wydatków eksploatacyjnych Spółka wykazuje podatek VAT należny do zapłaty w wysokości 1/2 kwoty wydatku uznając, że również na gruncie podatku VAT zastosowanie znajduje założenie o wykorzystaniu samochodu w równych częściach dla celów prywatnych i dla celów służbowych.

W związku z powyższym Spółka ma wątpliwości czy prawidłowe jest zastosowanie ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego do wysokości 1/2 kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących wydatki eksploatacyjne inne niż zakup paliwa.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że ww. przepisy ograniczające prawo do odliczenia podatku naliczonego dotyczące samochodów osobowych, nie mają zastosowania do wydatków eksploatacyjnych innych niż zakup paliwa do tego samochodu. Tym samym od ww. wydatków eksploatacyjnych innych niż zakup paliwa związanych z danym samochodem przysługuje pełne prawo do odliczenia, pod warunkiem wykorzystywania danego pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej VAT. Bowiem jak wskazano powyżej, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jednakże, jak wynika z wniosku, samochód nie jest wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, bowiem Wnioskodawca wskazał, że samochód jest wykorzystywany także do celów prywatnych. Zatem, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu osobowego, w takim zakresie, w jakim samochód oraz towary i usługi związane z eksploatacją samochodu, są związane z wykorzystaniem przedmiotowego pojazdu do wykonywania czynności opodatkowanych, z wyłączeniem wydatków na nabycie paliwa.

W rezultacie wskazać należy, że w sytuacji, gdy na podstawie miarodajnych, rzeczywistych i obiektywnych przesłanek możliwe jest (jak to czyni Wnioskodawca) przyporządkowanie zakupów (tekst jedn.: wydatków eksploatacyjnych innych niż zakup paliwa) dotyczących samochodu osobowego wykorzystywanego przez pracownika zarówno do działalności gospodarczej jak i do celów prywatnych, w połowie do działalności gospodarczej i w połowie do celów prywatnych, to Wnioskodawcy będącemu podatnikiem VAT, zgodnie z cytowanym przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w części, w jakiej poniesione wydatki służą do wykonywania działalności gospodarczej (tekst jedn.: 1/2) pod warunkiem, że mają one związek z działalnością Spółki opodatkowaną podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie zastosowania ograniczenia w prawie do odliczenia podatku VAT naliczonego do wysokości 1/2 kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących wydatki eksploatacyjne inne niż zakup paliwa jest prawidłowe.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.