ILPP2/443-970/09-2/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nakładów inwestycyjnych, ich dokumentowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 27 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nakładów inwestycyjnych, ich dokumentowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zajmuje się produkcją części metalowo-gumowych mających zastosowanie w przemyśle motoryzacyjnym. W latach 2002-2008 działalność Spółki prowadzona była na terenie nieruchomości (budynki i grunty) użytkowanych na podstawie umowy leasingu. We wspomnianym okresie Zainteresowany ponosił nakłady inwestycyjne rozbudowując leasingowaną halę produkcyjną oraz budując nieruchomość (halę magazynową) na obcym gruncie należącym do leasingodawcy. W tym okresie Spółka kwalifikowała powyższe nakłady adekwatnie, jako inwestycje w obcym środku trwałym amortyzowane w myśl art. 16j ust. 4 pkt 1 oraz jako nieruchomości wybudowane na cudzym gruncie, które podlegają amortyzacji w myśl art. 16a ust. 2 pkt 2.

Jednocześnie, w chwili ponoszenia nakładów inwestycyjnych (nabywania towarów i usług), Spółka będąc czynnym podatnikiem podatku VAT korzystała z prawa obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturach otrzymanych od dostawców towarów i usług z tytułu nabycia środków trwałych niezbędnych do prowadzenia działalności i wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku ze zmianą udziałowca leasingodawcy oraz zmianą konstrukcji umów leasingowych, Strony zamierzają zawrzeć porozumienie o zwrocie nakładów inwestycyjnych dokonanych przez Spółkę w latach poprzednich w majątku właściciela w wartości nieumorzonych nakładów inwestycyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym przypadku nakłady inwestycyjne spełniają definicję "świadczenia usług" a ich odsprzedaż stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, które należy udokumentować fakturą VAT oraz kiedy powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu sprzedaży nakładów inwestycyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Zdaniem Spółki, inwestycja w obcym środku trwałym stanowiąca sumę wydatków poniesionych przez podatnika na przedmioty majątkowe innych podatników oraz na rozbudowę jego majątku, nie jest towarem. Jednocześnie ponoszenie przez Spółkę nakładów inwestycyjnych w obcym środku trwałym oraz na cudzym gruncie ma charakter świadczenia wykonywanego na rzecz właściciela. Zatem zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT - uwzględniając zasadę powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach działalności gospodarczej, należy przyjąć, że nakłady inwestycyjne są niematerialnym prawem majątkowym, które jest przedmiotem obrotu gospodarczego. W związku z powyższym, sprzedaż nakładów inwestycyjnych spełnia definicję odpłatnego świadczenia usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym musi ona zostać udokumentowana fakturą VAT. Kwotę netto wartości usługi stanowi nieumorzona wartość nakładów inwestycyjnych, które należy opodatkować wg stawki określonej w art. 41 pkt 1 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT - obowiązek podatkowy powstanie w chwili wystawienia faktury VAT, nie później jednak niż w dniu licząc od dnia wykonania usługi, tj. od dnia zawarcia porozumienia o zwrocie nakładów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Z treści ust. 2 powołanego przepisu, wynika iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Powołany przepis zawiera zatem szczegółowy katalog czynności, które w świetle regulacji podatkowej, uznawane są za dostawę towarów. Dokonanie czynności nie zawartej w powyższym katalogu, skutkuje - jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy - uznaniem jej za usługę, bowiem w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (...).

Jak określono natomiast w ust. 2 cyt. przepisu, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Jak wynika z powyższego, definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem "realizacji" zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem. Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 cyt. Kodeksu, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z treści § 2 cyt. przepisu, wynika natomiast, iż częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl § 3 powołanej normy, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 ww. Kodeksu, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z regulacji prawa cywilnego powołanego na użytek interpretacji wynika, iż budynki są częścią składową gruntu, a także - na mocy przepisów szczególnych - stanowią odrębny przedmiot własności.

Z opisu sprawy zawartego we wniosku wynika, iż w latach 2002-2008 działalność Wnioskodawcy prowadzona była na terenie nieruchomości (budynki i grunty) użytkowanych na podstawie umowy leasingu. We wspomnianym okresie Zainteresowany ponosił nakłady inwestycyjne rozbudowując leasingowaną halę produkcyjną oraz budując nieruchomość (halę magazynową) na obcym gruncie należącym do leasingodawcy. Jednocześnie, w chwili ponoszenia nakładów inwestycyjnych (nabywania towarów i usług), Spółka będąc czynnym podatnikiem podatku VAT korzystała z prawa obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturach otrzymanych od dostawców towarów i usług z tytułu nabycia środków trwałych niezbędnych do prowadzenia działalności i wykonywania czynności opodatkowanych. Powyższe nakłady Spółka kwalifikowała jako inwestycje w obcym środku trwałym oraz nieruchomości wybudowane na cudzym gruncie.

Mając na względzie opisane zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, iż zbycie nakładów inwestycyjnych (w tym także zbycie budynku posadowionego na cudzym gruncie) stanowi w rozumieniu ustawy o podatku VAT świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Transakcja taka podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Świadczenie usługi podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług winno być udokumentowane fakturą wystawioną w trybie art. 106 ust. 1 ustawy o VAT i na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Ponadto, na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Reasumując, odsprzedaż nakładów inwestycyjnych będzie stanowić na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu. Transakcję tę należy udokumentować fakturą VAT, natomiast moment powstania obowiązku podatkowego powstanie z chwilą wystawienia tej faktury, jednak nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wykonania usługi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy ponadto wskazać, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 i § 3 Ordynacji podatkowej - w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Odnośnie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.