ILPP2/443-964/13-2/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy o statusie miejskim przedstawione we wniosku sygnowanym datą 2 września 2013 r. (data wpływu 7 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 7 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto wydzieliło działkę 78/29 o powierzchni 57 m^2. Celem sprzedaży jako działkę przyległą na poprawienie warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. Nr 102, poz. 651 z 2010 r. - jednolity tekst z późn. zm.).

Nieruchomość położona jest w Z., dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. W ewidencji gruntów i budynków działka oznaczona jest użytkiem z rodzaju zurbanizowane tereny niezabudowane (BP). Przez działkę przebiega infrastruktura techniczna, tj. kanalizacja deszczowa ze studzienką oraz przyłącze sieci energetycznej.

Działka 78/29 powstała z podziału działki 78/27, a celem tego podziału było wydzielenie działki gruntu z przeznaczeniem na powiększenie zabudowanej nieruchomości.

Przedmiotowa nieruchomość, znajduje się na terenie, dla którego obowiązuje zmiana oraz miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta, dla terenu "S" uchwalony Uchwałą Rady Miasta z dnia 24 listopada 2009 r., opublikowany w Dz. Urz. Woj. z dnia 12 lutego 2010 r. Zgodnie z powyższym planem, działka znajduje się na terenie oznaczonym symbolem U/MW - teren usług, gdzie w ramach przeznaczenia podstawowego dopuszcza się całkowitą lub częściową zamianę podstawowego przeznaczenia terenu oznaczonego symbolem U/MW, na zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, przy zachowaniu ustaleń jak dla przeznaczenia oznaczonego symbolem MW.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, iż nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy na przedmiotową nieruchomość.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. 243.1623 z późn. zm.) budowlami są obiekty budowlane niebędące budynkiem lub obiektem małej architektury. Kostka brukowa znajdująca się na działce ze względu na swoje parametry i funkcję winna być zakwalifikowana jako element małej architektury, która nie jest objęta klasyfikacją PKOB i jest budowlą nietrwale związaną z gruntem.

Dostawa naniesienia, nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 t.j. z późn. zm.). W stosunku do przedmiotowego naniesienia nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca, tj. Gmina o statusie miejskim, nie posiada danych dotyczących wzniesienia tych obiektów oraz nie posiada danych, czy kiedykolwiek zostały poniesione wydatki na ich ulepszenie. W ewidencji dzierżaw prowadzonej przez tut. Urząd od 1993 r. nie widnieje wpis, by przedmiotowa nieruchomość była oddana w dzierżawę.

Miasto przedstawiając ofertę sprzedaży naliczyło podatek od towarów i usług VAT w wysokości 23% uznając grunt za niezabudowany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Miasto przedstawiając ofertę sprzedaży nieruchomości opisanej w pkt 68 właściwie naliczyło podatek VAT.

Właściciel nieruchomości (do której nieruchomość opisana w pkt 68 ma zostać sprzedana jako przyległa) złożył pismo do tut. Urzędu w związku z nieprawidłowym naliczeniem podatku VAT. Zdaniem przyszłego nabywcy należałoby zastosować zwolnienie od podatku VAT, ponieważ przez działkę przebiega infrastruktura techniczna, tj. kanalizacja deszczowa ze studzienką oraz przyłącze sieci energetycznej. Ponadto, na przedmiotowej działce położona jest kostka brukowa.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiając ofertę sprzedaży przedmiotowej działki jako przyległej, prawidłowo naliczył podatek VAT zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy (obowiązującego do 31 grudnia 2013 r.), podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy (obowiązującego do 31 grudnia 2013 r.) w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z późn. zm.) z dniem 1 stycznia 2014 r. uchylono przepis art. 29 oraz wprowadzono art. 29a.

I tak, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Natomiast w myśl art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z kolei, ww. przepis w dniu 31 grudnia 2013 r. otrzymał nowe brzmienie - wprowadzone ustawą z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1608) - zgodnie z którym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z wymienionych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane. W przypadku gruntów niezabudowanych stanowiących tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę sprzedaż objęta jest 23% stawką podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wydzielił działkę 78/29 o powierzchni 57 m^2. W ewidencji gruntów i budynków działka oznaczona jest użytkiem z rodzaju zurbanizowane tereny niezabudowane (BP). Przez działkę przebiega infrastruktura techniczna, tj. kanalizacja deszczowa ze studzienką oraz przyłącze sieci energetycznej.

Działka 78/29 powstała z podziału działki 78/27, a celem tego podziału było wydzielenie działki gruntu z przeznaczeniem na powiększenie zabudowanej nieruchomości.

Przedmiotowa nieruchomość, znajduje się na terenie, dla którego obowiązuje zmiana oraz miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z powyższym planem, działka znajduje się na terenie oznaczonym symbolem U/MW - teren usług, gdzie w ramach przeznaczenia podstawowego dopuszcza się całkowitą lub częściową zamianę podstawowego przeznaczenia terenu oznaczonego symbolem U/MW, na zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, przy zachowaniu ustaleń jak dla przeznaczenia oznaczonego symbolem MW.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy na przedmiotową nieruchomość.

Znajdująca się na działce kostka brukowa ze względu na swoje parametry i funkcję winna być zakwalifikowana jako element małej architektury, która nie jest objęta klasyfikacją PKOB i jest budowlą nietrwale związaną z gruntem.

Dostawa naniesienia, nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 Ustawy o podatku od towarów i usług. W stosunku do przedmiotowego naniesienia nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca, nie posiada danych dotyczących wzniesienia tych obiektów oraz nie posiada danych, czy kiedykolwiek zostały poniesione wydatki na ich ulepszenie. W ewidencji dzierżaw prowadzonej przez tut. Urząd od 1993 r. nie widnieje wpis, by przedmiotowa nieruchomość była oddana w dzierżawę.

Wnioskodawca przedstawiając ofertę sprzedaży naliczył podatek VAT w wysokości 23% uznając grunt za niezabudowany.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga cyt. wyżej przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się stawkę podatku taką, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli zatem dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zatem aby stwierdzić, czy dostawa nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu stawką podstawową, czy też będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, konieczne jest ustalenie, czy dana nieruchomość jest zabudowana, a w przypadku, gdy nie jest, to czy jest przeznaczona pod zabudowę, czy też nie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje terminu "teren niezabudowany". Jednak mając na uwadze zapis art. 29a ust. 8 ustawy należy wyciągnąć wniosek, że skoro nie wyodrębnia się wartości gruntu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, to należy uznać, że zwolnieniu podlega dostawa jedynie takiej nieruchomości gruntowej (nie przeznaczonej pod zabudowę), na której nie znajdują się żadne budynki lub budowle czy też ich części, a w konsekwencji na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług za teren niezabudowany należy uznać teren, na którym nie znajdują się budynki, budowle lub ich części. Przy czym należy zauważyć, iż muszą to być budynki i budowle lub ich części, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

Na mocy art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane - przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowle - stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W myśl natomiast art. 3 pkt 3a ustawy - Prawo budowlane - przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane - przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle zapisów art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego - częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Według art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Stosownie do art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego - urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Z powyższych przepisów wynika, że jeśli znajdujące się na przedmiotowej działce kanalizacja deszczowa ze studzienką oraz przyłącze sieci energetycznej są przyłączone do przedsiębiorstw świadczących usługi wodociągowe oraz elektroenergetyczne stanowią własność tych przedsiębiorstw.

Ponadto, jak wskazał Zainteresowany znajdująca się na działce kostka brukowa ze względu na swoje parametry i funkcję winna być zakwalifikowana jako element małej architektury, która nie jest objęta klasyfikacją PKOB i jest budowlą nietrwale związaną z gruntem.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przypadku planowanej dostawy działki, na której znajdują się kanalizacja deszczowa ze studzienką, przyłącze sieci energetycznej oraz kostka brukowa przedmiotem dostawy będą niezabudowane nieruchomości gruntowe.

Bowiem w świetle powołanych wyżej przepisów, kanalizacja deszczowa ze studzienką, przyłącze sieci energetycznej oraz kostka brukowa nie stanowią budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Tym samym nie znajdzie tu zastosowania art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie wystąpi dostawa budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, do której można by "przypisać" grunt.

W konsekwencji powyższego, o tym czy dostawa przedmiotowej działki będzie podlegać opodatkowaniu według stawki podstawowej, czy też będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, decydować będzie jej przeznaczenie, tzn. czy niniejsza działka jest gruntem budowlanym, czy też nie.

Jak wskazano wyżej, w przypadku terenów niezabudowanych, zwolnieniu od podatku VAT podlegają jedynie tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane.

Celem określenia, czy dany grunt jest gruntem budowlanym należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do art. 4 ust. 1 powołanej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka znajduje się na terenie oznaczonym symbolem U/MW - teren usług, gdzie w ramach przeznaczenia podstawowego dopuszcza się całkowitą lub częściową zamianę podstawowego przeznaczenia terenu oznaczonego symbolem U/MW, na zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, przy zachowaniu ustaleń jak dla przeznaczenia oznaczonego symbolem MW.

Zapisy planu zagospodarowania przestrzennego jednoznacznie wskazują że przedmiotową działkę należy z punktu widzenia przepisów ustawy o VAT potraktować jak grunt budowlany. Tym samym, zwolnienie z opodatkowania VAT, przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku VAT nie znajdzie zastosowania w odniesieniu do jej sprzedaży.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Wnioskodawca przedstawiając ofertę sprzedaży prawidłowo uznał przedmiotową działkę za niezabudowaną i naliczył od tej transakcji podatek od towarów i usług w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Dyrektor Izby