ILPP2/443-950/10-4/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani X, przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2010 r. (data wpływu 21 czerwca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 sierpnia 2010 r. (data wpływu 3 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 sierpnia 2010 r. (data wpływu 3 września 2010 r.) o pełnomocnictwo dla osoby występującej w imieniu Wnioskodawczyni, o dowód potwierdzający operację wniesienia brakującej opłaty oraz opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 7 stycznia 2008 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę, której przedmiotem było wykonanie przez nią, jako podwykonawcę robót budowlanych, na zlecenie generalnego wykonawcy na rzecz inwestora. Zainteresowana wykonała prace odebrane następnie protokolarnie przez kierownika budowy i wystawiła faktury VAT nr (...) z dnia 14 lutego 2008 r., nr (...) z dnia 11 marca 2008 r. oraz nr (...) z dnia 11 marca 2008 r. Generalny wykonawca oraz inwestor częściowo uregulowali należności wobec Wnioskodawczyni. Do zapłaty nadal pozostała jednak łączna kwota 53.654,86 zł. Faktura nr (...) nie przewidywała terminu płatności, z uwagi na co termin wymagalności ustalony został od dnia wezwania do zapłaty z dnia 7 lipca 2008 r., przyjmując że dłużnik - generalny wykonawca otrzymał wezwanie w dniu 14 lipca 2008 r.

Faktury nr (...) i nr (...) przewidywały termin wymagalności na dzień 2 kwietnia 2008 r. Pismem z dnia 8 czerwca 2008 r. Zainteresowana wezwała dłużnika do zapłaty kwoty 53.654,86 zł, informując jednocześnie o zamiarze skorzystania z możliwości dokonania korekty. List polecony nadany w dniu 8 czerwca 2008 r. zawierający wezwanie do zapłaty skierowane na adres dłużnika - generalnego wykonawcy wskazany w Krajowym Rejestrze Sądowym został Wnioskodawczyni zwrócony w dniu 30 czerwca 2009 r. po jego dwukrotnym awizowaniu z adnotacją "nie odebrano w terminie".

Na podstawie pozwu z dnia 30 lipca 2008 r. Wnioskodawczyni wszczęła przed Sądem Rejonowym postępowanie w sprawie o zapłatę kwoty 53.654,86 zł wraz z ustawowymi odsetkami zwłoki. Postępowanie, zakończyło się prawomocnym obecnie nakazem zapłaty z dnia 7 października 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, odpowiedź na wszystkie pytania jest twierdząca.

Ad. 1

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Z uwagi na terminy płatności wskazane na fakturach oraz w wezwaniu do zapłaty z dnia 7 lipca 2008 r. uznać należy, iż nieściągalność została w tej sytuacji uprawdopodobniona.

Ad. 2

Z uwagi na brak odbioru przez dłużnika - generalnego wykonawcę zawiadomienia z dnia 8 września 2009 r. o zamiarze dokonania korekty, zastosowanie znajdą, zdaniem Wnioskodawczyni, przepisy Ordynacji podatkowej przewidujące fikcję doręczenia w przypadku nieodebrania pism w określonych w tych przepisach terminach (art. 150 Ordynacji podatkowej). W związku z tym, doręczenie zawiadomienia uznać należy za skuteczne.

Ad. 3

Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy, dostawa towaru lub świadczenie usługi dokonana została w niniejszej sprawie na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Niewystępowanie ww. przesłanek negatywnych potwierdzają dane dłużnika - generalnego wykonawcy, ujawnione w Krajowym Rejestrze Sądowym zarówno na dzień zawarcia umowy jej wykonania, zapłaty jak i na dzień obecny. Ponadto, wierzytelność została uprzednio przez Wnioskodawczynię wykazana w deklaracji podatkowej jako obrót opodatkowany i podatek należny. Wierzytelność nie została także zbyta, a od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały one wystawione. Z uwagi na powyższe, uznać należy, iż Zainteresowanej w niniejszym stanie faktycznym przysługuje prawo do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Artykuł 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

W myśl art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług: budowlanych lub budowlano-montażowych.

W ustawie o podatku od towarów i usług została rozwiązana kwestia dotycząca możliwości rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, którą regulują przepisy art. 89a i art. 89b ustawy.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

Artykuł 89a ust. 3 ustawy stanowi, iż korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Stosownie do art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego (art. 89a ust. 5 ustawy).

W myśl art. 89a ust. 6 ustawy, podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy także, iż podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę jest dokonanie transakcji na rzecz podatnika, który w momencie jej dokonywania był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, a więc podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Ponadto, wierzyciel musi zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1. Jeżeli dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia ureguluje należności, korekty nie dokonuje się. Jeżeli dłużnik w powyższym terminie ureguluje tylko część należności korekty nie dokonuje się w odniesieniu do tej części.

Wobec powyższego, tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

W myśl art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Stosownie do art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wykonała jako podwykonawca roboty budowlane wystawiając faktury VAT nr (...) z dnia 14 lutego 2008 r., nr (...) z dnia 11 marca 2008 r. oraz nr (...) z dnia 11 marca 2008 r. Generalny wykonawca oraz inwestor częściowo uregulowali należności wobec Wnioskodawczyni. Do zapłaty nadal pozostała jednak łączna kwota 53.654,86 zł. Faktura nr (...) nie przewidywała terminu płatności, z uwagi na co termin wymagalności ustalony został od dnia wezwania do zapłaty z dnia 7 lipca 2008 r. przyjmując, że dłużnik-generalny wykonawca otrzymał wezwanie w dniu 14 lipca 2008 r. Faktury nr (...) i nr (...) przewidywały termin wymagalności na dzień 2 kwietnia 2008 r. Pismem z dnia 8 czerwca 2008 r. Zainteresowana wezwała dłużnika do zapłaty kwoty 53.654,86 zł, informując jednocześnie o zamiarze skorzystania z możliwości dokonania korekty. List polecony, zawierający wezwanie do zapłaty skierowane na adres dłużnika - generalnego wykonawcy wskazany w Krajowym Rejestrze Sądowym został Wnioskodawczyni zwrócony po jego dwukrotnym awizowaniu z adnotacją "nie odebrano w terminie". Na podstawie pozwu z dnia 30 lipca 2008 r. Wnioskodawczyni wszczęła przed Sądem Rejonowym postępowanie w sprawie o zapłatę kwoty 53.654,86 zł wraz z ustawowymi odsetkami zwłoki. Postępowanie zakończyło się prawomocnym obecnie nakazem zapłaty z dnia 7 października 2008 r.

Ad. 1

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że został spełniony warunek, o którym mowa w art. 89a ust. 1a ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, w dwóch fakturach VAT (nr (...) oraz nr (...)) określony został termin zapłaty na dzień 2 kwietnia 2008 r., natomiast faktura VAT nr (...) nie przewidywała terminu płatności, ale termin wymagalności został ustalony na dzień otrzymania przez dłużnika wezwania do zapłaty, tj. 14 lipca 2008 r.

Zatem, od terminu płatności wierzytelności, określonego na fakturze i w umowie, minęło ponad 180 dni. Tym samym, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną.

Ad. 2

Zgodnie z postanowieniami art. 89b ust. 5 ustawy, do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Należy zauważyć, że wskazany w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, warunek skorzystania z ulgi na złe długi ma charakter formalny. Bowiem wymogiem dokonania korekty jest uprzednie zawiadomienie dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności przysługującej względem tego dłużnika.

Po otrzymaniu potwierdzenia o odebraniu zawiadomienia przez dłużnika podatnik-wierzyciel powinien wstrzymać się ze skorzystaniem z ulgi na złe długi przez 14 dni. Jeśli bowiem dłużnik w tym czasie ureguluje należność (jej część), wówczas oczywiście ulga na złe długi nie znajdzie zastosowania lub też znajdzie zastosowanie tylko częściowo, tj. w odniesieniu do tej części długu, która nie zostanie uregulowana przez dłużnika.

Istotne znaczenie ma tutaj kwestia obliczania terminów, a w szczególności określenia momentu początkowego oraz końcowego. Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 5 ustawy, do zawiadomienia dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy o doręczeniach. Dotyczy to, co prawda, zawiadomienia dłużnika, jednakże uznać należy, że taka zasada powinna znajdować zastosowanie do zawiadomienia także u wierzyciela. Tak więc moment początkowy owych 14 dni należy liczyć od momentu, w którym nastąpił skutek w postaci doręczenia (także doręczenia zastępczego) zawiadomienia dłużnika.

W myśl art. 144 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją, organ podatkowy doręcza pisma za pokwitowaniem przez pocztę, swoich pracowników lub przez osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów. W przypadku gdy organem podatkowym jest wójt, burmistrz (prezydent miasta), pisma może doręczać sołtys za pokwitowaniem.

Zgodnie z art. 144a § 1 Ordynacji, w brzmieniu obowiązującym od dnia 17 czerwca 2010 r., doręczenie pism, z wyjątkiem zaświadczeń, następuje za pomocą środków komunikacji elektronicznej, jeżeli strona wnosi o zastosowanie takiego sposobu doręczania albo wyraża na to zgodę.

Stosownie do zapisu art. 148 § 1 Ordynacji, pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy. Natomiast, w przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 149 Ordynacji).

Zgodnie z art. 150 § 1 Ordynacji, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (art. 150 § 1a Ordynacji).

W myśl art. 150 § 2 Ordynacji, zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Natomiast, zgodnie z brzmieniem art. 151 Ordynacji, obowiązującym od dnia 17 czerwca 2010 r., osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności - osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 152 § 1 Ordynacji, odbierający pismo potwierdza doręczenie pisma własnoręcznym podpisem, ze wskazaniem daty doręczenia

Jeżeli odbierający pismo nie może potwierdzić doręczenia lub uchyla się od tego, doręczający sam stwierdza datę doręczenia oraz wskazuje osobę, która odebrała pismo, i przyczyn braku jej podpisu (art. 152 § 2 Ordynacji).

W przypadku doręczenia pisma za pomocą środków komunikacji elektronicznej, doręczenie jest skuteczne, jeżeli w terminie 7 dni od dnia wysłania pisma organ podatkowy otrzyma w formie elektronicznej potwierdzenie doręczenia pisma. W razie nieotrzymania takiego potwierdzenia organ podatkowy doręcza pismo w sposób określony w art. 144 (art. 152 § 3 Ordynacji w brzmieniu obowiązującym od dnia 17 czerwca 2010 r.).

Zatem, podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, jest obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

Z opisu sprawy wynika, że list polecony zawierający wezwanie do zapłaty skierowane na adres dłużnika-generalnego wykonawcy wskazany w Krajowym Rejestrze Sądowym został Wnioskodawczyni zwrócony po jego dwukrotnym awizowaniu z adnotacją "nie odebrano w terminie". Jak wynika z treści art. 150 Ordynacji, jeśli dłużnik nie odebrał przesłanego pocztą za potwierdzeniem odbioru zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego, doręczenie stało się skuteczne wraz z upływem 14 dnia od pozostawienia przez pocztę zawiadomienia o przechowywaniu pisma w placówce pocztowej. Zgodnie z procedurą opisaną w art. 150 Ordynacji, pismo to było dwukrotnie awizowane.

Wobec powyższego, uznać należy, że zawiadomienie zostało skutecznie doręczone w trybie art. 150 § 1 i § 2 Ordynacji. Zatem, Wnioskodawczyni skutecznie zawiadomiła dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego, o którym mowa w art. 89 ust. 2 pkt 6 ustawy.

Ad. 3

W przedmiotowej sprawie został spełniony warunek, o którym mowa w art. 89a ust. 1a ustawy, bowiem od terminu płatności minęło ponad 180 dni, czyli wierzytelność uważa się za uprawdopodobnioną. Poza tym:

* dostawa towaru lub świadczenie usługi dokonana została w niniejszej sprawie na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,

* wierzytelność została uprzednio przez Wnioskodawczynię wykazana w deklaracji podatkowej jako obrót opodatkowany i podatek należny,

* wierzytelność nie została także zbyta, a od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały one wystawione,

* Zainteresowana zawiadomiła dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego.

Zatem, zostały spełnione łącznie wszystkie warunki wymienione w art. 89a ust. 2 ustawy, dające prawo do skorygowania podatku należnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.