ILPP2/443-883/09-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2009 r. (data wpływu 8 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nabywa surowce od firmy szwedzkiej, które przeznaczone są do recyklingu. Firma ta wystawiając faktury, w oddzielnej pozycji ujmuje surowiec i w oddzielnej koszty transportu. Zainteresowany księguje, zgodnie z przyjętą Polityką Rachunkowości, surowiec w koszty zużycia materiałów i surowców, a na osobnym koncie zespołu "4" koszty transportu WNT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zakupując surowiec do recyklingu, Wnioskodawca ma obowiązek podwyższać jego wartość o koszty transportu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w jego przypadku zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy o rachunkowości koszty transportu nie są związane "z przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu", gdyż zakupiony surowiec odpadowy do recyklingu zostaje poddany procesowi oczyszczania z zawartości składników obcych (piasek, woda, pozostałości etykiet, metalu i wszelkich innych składników zakłócających przebieg recyklingu). W wyniku czego otrzymuje się regranulat umniejszony o ilość odseparowanych zanieczyszczeń. Uzysk z recyklingu waha się w zależności od procentu zanieczyszczeń i wynosi od 0% do max. 40%-50%. Dlatego Zainteresowany prowadzi ewidencję oddzielną dla WNT nabycia usług, nie podwyższając wartości zakupionego surowca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Artykuł 9 ust. 2 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu - art. 25 ust. 1 ustawy.

Z art. 31 ust. 1 ustawy wynika, iż podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

Z kolei, na mocy art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabywa od firmy szwedzkiej surowce, które przeznaczone są do recyklingu. Kontrahent szwedzki wystawiając faktury, w oddzielnej pozycji ujmuje surowiec i w oddzielnej koszty transportu. Zainteresowany księguje, zgodnie z przyjętą Polityką Rachunkowości, surowiec w koszty zużycia materiałów i surowców, a na osobnym koncie zespołu "4" koszty transportu WNT. Wnioskodawca prowadzi ewidencję oddzielną dla WNT nabycia usług, nie podwyższając wartości zakupionego surowca.

Jak już wcześniej wskazano, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Podstawa ta obejmuje: podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku oraz wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że Zainteresowany dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (surowców przeznaczonych do recyklingu), dla którego podstawą opodatkowania jest kwota jaką jest obowiązany zapłacić, powiększona o koszty transportu pobierane przez jego dostawcę (kontrahenta szwedzkiego). Tym samym, koszty transportu, które Wnioskodawca osobno księguje, są jednym z elementów podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zatem, Zainteresowany zakupując od kontrahenta szwedzkiego surowiec do recyklingu ma obowiązek podwyższać jego podstawę opodatkowania o koszty transportu, stosownie do art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy.

W zakresie rozliczania się z podatku od towarów i usług znajduje zastosowanie mechanizm samoobliczenia podatku, co następuje poprzez wypełnienie i złożenie deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. W związku z takim, a nie innym modelem powstawania zobowiązań podatkowych w VAT, a także przyjętym sposobem rozliczania się z podatku, szczególnej wagi nabiera obowiązek odpowiedniego utrwalenia wszelkich danych mających znaczenie dla wymiaru podatku, czy też mogących mieć znaczenie w związku ze szczególnym statusem podatnika. Ustawa przyjmuje zasadę utrwalania tych danych w ramach ewidencji prowadzonych przez podatnika. Ewidencje te są praktycznie niezbędne dla samego podatnika. To na ich podstawie następuje bowiem obliczenie i zadeklarowanie zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy. Nie dysponując stosownymi danymi, utrwalanymi w czytelny sposób, podatnik w większości przypadków nie byłby w stanie prawidłowo i kompletnie wypełnić deklaracji VAT. Przedmiotowe ewidencje, powinny odpowiadać stanowi rzeczywistemu. Porównanie stanu deklarowanego z rzeczywistością wykazywaną w ewidencjach pozwala na sprawdzenie, czy podatnik rzetelnie i prawidłowo przedstawia swoje zobowiązania podatkowe.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób prowadzenia ewidencji jest nieprawidłowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.