ILPP2/443-88/12-6/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2012 r. (data wpływu 20 stycznia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 kwietnia 2012 r. (data wpływu 16 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży wierzytelności. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 kwietnia 2012 r. (data wpływu 16 kwietnia 2012 r.), w którym wyjaśniono przedmiot wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, (X) z siedzibą w Polsce jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT) i prowadzi działalność opodatkowaną VAT. Spółka obecnie restrukturyzuje swoją działalność. W tym celu Spółka zawiązała Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Nowa Spółka), w której stała się wspólnikiem. Ponadto, jako wspólnik Nowej Spółki X wniósł do niej w ramach wkładu niepieniężnego następujące składniki własnego majątku:

Powyższe składniki dla celów tego aportu zostały wycenione przez niezależnego, zewnętrznego rzeczoznawcę.

Następnie udziały w Spółce nabędzie od X inny podmiot z Grupy S.

Dodatkowo po zbyciu udziałów w Nowej Spółce X sprzeda/przetransferuje w szczególności na jej rzecz:

Może zdarzyć się taka sytuacja, że inny podmiot z Grupy S nabędzie od X udziały w Nowej Spółce dopiero po sprzedaży/transferze przez X na rzecz Nowej Spółki ww. składników (tekst jedn.: zapasów składających się z surowców, materiałów eksploatacyjnych, części zamiennych i wyrobów gotowych, własnych należności (wierzytelności) handlowych, zobowiązań handlowych wobec dostawców innych niż belgijski podmiot z Grupy S, której częścią jest Spółka oraz portfolio swoich klientów).

Ponadto dojdzie do przeniesienia pracowników X do Nowej Spółki w rozumieniu art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Spółka nie przeniosła/nie zbyła/nie transferowała i nie zamierza przenosić/zbywać/transferować na rzecz Spółki w szczególności:

Sprzedawane/wnoszone ww. składniki majątkowe X nie były/nie są wyodrębnione organizacyjnie czy też finansowo od pozostałego majątku X wykorzystywanego w ramach prowadzonej przez X działalności.

Nie jest wykluczone, że w późniejszym okresie udziały w Nowej Spółce zostaną sprzedane określonemu inwestorowi.

W wyniku aportu przez X kapitał zakładowy Nowej Spółki został podwyższony o kwotę odpowiadającą mniej więcej wartości rynkowej aktywów będących przedmiotem wkładu (zaokrąglonej do wartości podzielnej przez wartość nominalną jednego udziału tj. 100 zł), natomiast cena zapłacona za nabywane od X pozostałe składniki majątku będzie odpowiadała ich wartości rynkowej.

X pragnie przy tym wskazać, iż odpowiedni wniosek o interpretację dotyczący przedmiotowej materii zostanie także złożony przez X do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (dalej: Dyrektor IS) w tożsamym stanie faktycznym. W związku z tym Wnioskodawca prosi o skorelowanie odpowiedzi Dyrektora IS na złożone przez X oraz Nową Spółkę wnioski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy transfer zobowiązań i należności (wierzytelności) handlowych przez Spółkę związanych ze sprzedawanym do Nowej Spółki majątkiem nie mieści się w zakresie przedmiotu opodatkowania VAT i tym samym nie wiąże się z koniecznością dokonywania przez Spółkę jakichkolwiek rozliczeń w zakresie VAT, przy czym jednocześnie nie wpływa na podstawę opodatkowania VAT poszczególnych sprzedawanych towarów/usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, transfer zobowiązań i należności (wierzytelności) handlowych do Nowej Spółki nie mieści się w zakresie przedmiotu opodatkowania VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Ustawa o VAT definiuje towary jako: rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Spółka pragnie wskazać, iż celem transferu wierzytelności/zobowiązań jest ich przeniesienie z dotychczasowego wierzyciela/zobowiązanego na nabywcę. W wyniku przelewu wierzytelności i zobowiązań przechodzą zatem na nabywcę uprawnienia/obowiązki dotychczasowego podmiotu, który po ich zbyciu przestaje być stroną stosunku prawnego, jaki wiązał go z dłużnikiem i wierzycielem.

W opinii Spółki, transfer wierzytelności/zobowiązań nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Wierzytelność/zobowiązanie jest bowiem jedynie roszczeniem/uprawnieniem danego podmiotu do dochodzenia od dłużnika spełnienia określonego zobowiązania, przez co zdaniem Spółki, pojęcie wierzytelności/zobowiązania z oczywistych względów nie mieści się w definicji towaru w rozumieniu ustawy o VAT.

Ponadto, Spółka pragnie wskazać, iż transfer wierzytelności/zobowiązań nie stanowi również świadczenia usług. Transfer wierzytelności/zobowiązań jest bowiem wyłącznie przejawem wykonania określonego prawa w stosunku do wierzytelności/długu powstałych z innego tytułu (w niniejszym przypadku wierzytelności/zobowiązań handlowych). Zdaniem Spółki, nie można zatem uznać transferu wierzytelności/zobowiązań za świadczenie usługi w rozumieniu przepisów o VAT, ponieważ w analizowanym przypadku nie występuje żadne świadczenie, które byłoby dokonywane na rzecz nabywcy i które potencjalnie mogłoby podlegać opodatkowaniu.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki transfer przez nią zobowiązań i należności (wierzytelności) handlowych nie będzie stanowił dostawy towarów ani świadczenia usług, w rozumieniu ustawy o VAT, a w konsekwencji, nie będzie podlegał opodatkowaniu VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji podatkowych wydanych przez różne organy podatkowe, z których jako przykładowe można wymienić:

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 października 2011 r. (sygn. IBPP3/443-1131/11-1/PK), w której organ stwierdził, że: "mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż czynności polegającej na zbyciu własnej wierzytelności nie można uznać za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru. Zbycie własnych wierzytelności nie stanowi również świadczenia usługi, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi). (...) Reasumując, czynność wniesienia przez Wnioskodawcę do Spółki wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci własnej wierzytelności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z tych też względów z tytułu dokonanej czynności Wnioskodawca nie będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług",

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 sierpnia 2011 r. (sygn. IPPP1-443-961/11-2/IGo) w której organ uznał, że: "czynności polegającej na zbyciu wierzytelności własnych nie można uznać za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru. Zbycie wierzytelności własnej nie stanowi u zbywcy również świadczenia usługi, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi)".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie opodatkowania aportu składników majątku przedsiębiorstwa oraz sprzedaży składników majątku przedsiębiorstwa, została wydana odrębna interpretacja indywidualna z dnia 19 kwietnia 2012 r. Nr ILPP2/443-88/12-4/EN i ILPP2/443-88/12-5/EN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.