ILPP2/443-877/08-2/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2008 r. (data wpływu 26 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie otrzymywanych od kontrahentów zagranicznych premii pieniężnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie otrzymywanych od kontrahentów zagranicznych premii pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest producentem różnego rodzaju wyrobów szeroko rozumianego przemysłu lakierniczego, w szczególności lakierów samochodowych.

Spółka dokonuje za granicą zakupu towarów dla potrzeb prowadzonej przez siebie produkcji (substancje chemiczne, półprodukty). Wskazane transakcje stanowią - z punktu widzenia Spółki - wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z dobrze układającą się współpracą handlową, zagraniczni kontrahenci (podatnicy podatku od wartości dodanej) udzielają Wnioskodawcy preferencji handlowej w formie tzw. premii pieniężnej.

Preferencja, o której mowa, przysługuje Spółce w przypadku łącznego spełnienia dwóch warunków:

Nie jest ona natomiast przyznawana za jakiekolwiek konkretne świadczenia Spółki, takie jak np. powstrzymywanie się od zakupów u innych podmiotów zajmujących się sprzedażą towarów określonego rodzaju. Spółka nie jest też w żaden sposób zobowiązana do dokonywania zakupów określonej wielkości lub dokonywania wcześniejszych płatności - tego typu zachowania są wyłącznie wynikiem jej wolnej woli.

Omawiana preferencja ma charakter procentowy i liczona jest od wartości poczynionych przez Spółkę zakupów u zagranicznych kontrahentów. Przybiera ona formę tzw. premii pieniężnej i jest wypłacana (przyznawana) Spółce raz na rok kalendarzowy (po jego zakończeniu). Zapłata tej premii na rzecz Spółki w praktyce następuje z reguły poprzez kompensatę z wierzytelnościami, jakie zagraniczni kontrahenci posiadają wobec niej z tytułu sprzedanych jej towarów.

Z tytułu omawianej preferencji, kontrahenci wystawiają Spółce dokumenty (tzw. noty kredytowe), w których udzielaną preferencję określają jako rabat z tytułu obrotów osiągniętych w danym roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, powinna być kwalifikowana sytuacja przedstawiona w opisie stanu faktycznego, tj. czy sytuacja ta powinna być kwalifikowana:

Zdaniem Wnioskodawcy, sytuacje przedstawione w opisie stanu faktycznego powinny być kwalifikowane na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej zwanej ustawą), jak uzyskiwanie przez niego udzielanych przez kontrahentów rabatów w rozumieniu art. 31 ust. 3 w związku z art. 29 ust. 4 ustawy, zmniejszających obrót z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i kwoty wynikającego z tego podatku naliczonego, które to uzyskiwanie rabatów podlega dokumentowaniu wewnętrznymi fakturami korygującymi, wystawianymi przez niego na podstawie odpowiednich dokumentów wystawianych przez zagranicznych kontrahentów.

Zdaniem Spółki, może ona przy tym wystawiać z tytułu każdej uzyskanej przez nią preferencji jedną tzw. zbiorczą wewnętrzną fakturę korygującą do wszystkich faktur wewnętrznych dokumentujących transakcje, z tytułu zrealizowania których preferencja została Spółce przyznana. Taką zbiorczą wewnętrzną fakturę korygującą Spółka może wystawić w ten sposób, że nazwy towarów objętych rabatem zostają wykazane poprzez numery wszystkich pozycji korygowanych faktur wewnętrznych, a kwoty ulegające zmianie zostają wykazane jako podsumowanie wszystkich wcześniejszych kwot, tj.: łącznych kwot brutto, łącznych kwot VAT, łącznych kwot netto (przed i po udzieleniu rabatu).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast zgodnie z art. 8 ustawy, pod pojęciem świadczenia usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej, zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, a także świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się generalnie nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Zgodnie natomiast z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się generalnie wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 (czyli dostawy towarów) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Mając na uwadze powyższe przepisy, a także leżące u ich podstaw fundamentalne zasady sytemu podatku od wartości dodanej (zwanego dalej w skrócie systemem VAT), przepisy dyrektyw regulujących ten system oraz orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości, zdaniem Spółki nie ma żadnych podstaw do uznawania jej zachowań za świadczone przez nią na rzecz zagranicznych kontrahentów usługi w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ustawy, a wypłat otrzymywanych przez Spółkę z tytułu uzyskania przez nią omawianych preferencji nie można traktować jako wynagrodzenia za jakiekolwiek takie usługi. Wynika to z dwóch zasadniczych okoliczności.

Po pierwsze, naczelną zasadą systemu VAT jest to, że dana transakcja nie może być jednocześnie dostawą towarów i świadczeniem usługi. Dokonywanie przez Spółkę określonej ilości zakupów oraz terminowe regulowanie płatności z tego tytułu mieści się w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - z punktu widzenia Spółki). Tym samym wykluczone jest uznawanie ich za świadczenie usługi, ponieważ czynności stanowiące element (wewnątrzwspólnotowej) dostawy towarów w świetle wskazanej zasady nie mogą poprzez ich zsumowanie stanowić usługi.

Po drugie, aby mówić o świadczeniu konstruującym usługę w rozumieniu systemu VAT, trzeba mieć do czynienia ze świadczeniem o charakterze zobowiązania, którego spełnienie może być dochodzone przed sądem albo które jest tzw. zobowiązaniem naturalnym (czyli zobowiązaniem, którego nie można dochodzić przed sądem, np. z uwagi na przedawnienie). Tymczasem Spółka w żaden sposób nie jest zobowiązana do dokonywania określonej ilości zakupów, a obowiązek regulowania przez nią cen za nabywane towary w terminach ich płatności mieści się - jak wskazano wyżej - w ramach obowiązków wynikających ze stosunku sprzedaży (wewnątrzwspólnotowej dostawy) towarów.

Zdaniem Spółki, tezy powyższe znajdują potwierdzenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych (m.in.: wyrok NSA z dnia 6 lutego 2007 r. I FSK 94/06 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 maja 2007 r. III SA/Wa 4080/06) oraz poglądach doktryny.

Mając więc na uwadze powyższe okoliczności oraz stanowisko Trybunału Sprawiedliwości wyrażone w orzeczeniach wydanych w sprawach C-317/94 (Elida Gibbs) oraz C-409/98 (Mirror Group plc) uznać należy, że sytuacje opisane w stanie faktycznym powinny być kwalifikowane jako uzyskiwanie przez Spółkę udzielanych przez kontrahentów rabatów, w rozumieniu art. 31 ust. 3 w związku z art. 29 ust. 4 ustawy, zmniejszających obrót Spółki z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i kwoty wynikającego z tego podatku naliczonego, które to uzyskiwanie rabatów podlega dokumentowaniu wewnętrznymi fakturami korygującymi wystawianymi przez Spółkę na podstawie odpowiednich dokumentów wystawianych przez zagranicznych kontrahentów.

Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług nie przewidują co prawda wprost możliwości wystawiania tzw. zbiorczych faktur korygujących (w tym do faktur wystawionych w różnych okresach rozliczeniowych), jednakże w praktyce dopuszczono możliwość ich wystawiania, jeżeli spełniają one warunki określone właściwymi w tym zakresie przepisami prawa (obecnie - § 16 i 17 wskazanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r.).

Jeżeli chodzi o § 16 wskazanego wyżej rozporządzenia, który reguluje wystawianie faktur korygujących w przypadku udzielenia rabatów, a który z mocy § 25 znajduje odpowiednie zastosowanie do faktur wewnętrznych, wskazać należy, że nie zabrania on wskazywania nazw towarów objętych rabatem poprzez numery pozycji korygowanych faktur, jak również nie zabrania wykazania kwot ulegających zmianie jako podsumowania wszystkich wcześniejszych kwot, tj.: łącznych kwot brutto, łącznych kwot VAT, łącznych kwot netto (przed i po udzieleniu rabatu).

Potwierdzenie powyższego stanowiska można znaleźć m.in. w piśmie Dyrektora Departamentu Podatków Pośrednich w Ministerstwie Finansów z dnia 12 grudnia 1994 r. (sygn. PP1 -7204/233/94 KSz) do izb skarbowych i urzędów kontroli skarbowej (w którym to piśmie Ministerstwo Finansów informuje, że można wystawiać zbiorcze faktury korygujące do co najmniej kilku faktur). Co prawda, powyższe pismo zostało wydane na gruncie nieobowiązujących już przepisów, ale ponieważ dotyczyło ono regulacji, których istota i treść nie uległy zmianie, uzasadnione jest powoływanie się na nie (jak również na wydawane na jego podstawie interpretacje) również obecnie.

Jeżeli chodzi o nowsze pisma organów podatkowych, to wskazane powyżej stanowisko znalazło swoje potwierdzenie również, m.in.: w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego nr PP/443-56-1/05 z dnia 7 kwietnia 2005 r. wydanym przez Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego nr 1471/VTR2/443-43/07/MŻ z dnia 3 września 2007 r. wydanym przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie oraz w interpretacji indywidualnej nr IP-PP2 -443-773/07-2/PW z dnia 24 stycznia 2008 r. wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Mając to na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku uzyskania omawianych preferencji, może wystawiać z tytułu każdej z nich jedną tzw. zbiorczą wewnętrzną fakturę korygującą do wszystkich faktur dokumentujących transakcje, z tytułu zrealizowania których preferencja została uzyskana, i taką zbiorczą (wewnętrzną) fakturę korygującą może wystawić w ten sposób, że nazwy towarów objętych rabatem zostają wykazane poprzez numery wszystkich pozycji korygowanych faktur wewnętrznych, a kwoty ulegające zmianie zostają wykazane jako podsumowanie wszystkich wcześniejszych kwot, tj.: łącznych kwot brutto, łącznych kwot VAT, łącznych kwot netto (przed i po udzieleniu rabatu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 ustawy. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót (...). Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których nabywcom wypłacane są tzw. premie pieniężne. Skutki podatkowe wypłaconych premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, tj. m.in. od ustalenia za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

W sytuacji, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą, nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w cyt. art. 29 ust. 4 ustawy, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy. W tym przypadku zastosowanie będzie miał przepis § 16 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.) zgodnie z którym podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W praktyce występują również sytuacje, w których premia pieniężna jest wypłacana z tytułu dokonywania przez nabywcę zakupów określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie lub też dokonywania terminowych płatności za zrealizowane dostawy w pewnym okresie i w określony sposób i premia ta nie jest związana z żadną konkretną dostawą. W takiej sytuacji należy uznać, że wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach.

Świadczeniem usług jest bowiem każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zależności, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w związku z dobrze układającą się współpracą handlową z zagranicznymi kontrahentami, Wnioskodawca otrzymuje od nich premie pieniężne. Przedmiotowe gratyfikacje przysługują Spółce w przypadku łącznego spełnienia dwóch warunków: dokonania przez nią terminowej zapłaty za towary nabyte od zagranicznego kontrahenta oraz dokonania zakupów towarów zagranicznego kontrahenta (osiągnięcia obrotu) o określonej umownie wartości. Przyznawane wynagrodzenie przybiera formę premii pieniężnej i wypłacane jest Spółce raz na rok kalendarzowy.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, iż wypłacane Zainteresowanemu premie pieniężne stanowią rodzaj wynagrodzenia dla nabywcy za świadczone na rzecz dostawcy usługi. Jest to relacja zobowiązaniowa, którą na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług należy uznać za odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Opisane we wniosku usługi nie mieszczą się w żadnej kategorii wyjątków wymienionych w art. 27 ust. 2-6 i art. 28 ustawy. Wobec powyższego ma tu zastosowanie zasada ogólna wynikająca z przepisu art. 27 ust. 1 ustawy.

W takim przypadku należy uznać, że otrzymywane premie pieniężne związane są z określonymi zachowaniami Spółki, które stanowią zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, świadczenie usług za wynagrodzeniem na rzecz kontrahenta i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych. Jednocześnie, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku VAT w przypadku świadczenia przedmiotowych usług wynosi 22%.

Bowiem w myśl art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Otrzymanie premii pieniężnej powinno zostać udokumentowane, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, fakturą VAT spełniającą wymogi, o których mowa w § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.).

Z opisu zawartego we wniosku wynika, że Wnioskodawca uważa, iż udzielane przez zagranicznych kontrahentów premie powinny być kwalifikowane jako rabaty w rozumieniu art. 31 ust. 3 w związku z art. 29 ust. 4 ustawy, zmniejszających obrót z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Artykuł 31 ust. 1 ustawy stanowi, że podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

W myśl art. 31 ust. 2 ustawy, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

Przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1, przepis art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio (art. 31 ust. 3 ustawy).

W związku z faktem, iż przedmiotowe premie pieniężne stanowią wynagrodzenie dla Wnioskodawcy za świadczenie usług na rzecz podatników podatku od wartości dodanej (świadczenie niezależne) oraz nie mają związku z żadnymi konkretnymi transakcjami wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, stwierdzić należy, iż nie mają one wpływu na podstawę opodatkowania dokonanych przez Zainteresowanego wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów.

Mając powyższe na uwadze, Zainteresowany nie może dokumentować otrzymanych premii pieniężnych wewnętrznymi fakturami korygującymi VAT, lecz jak wskazano powyżej, poprzez wystawienie faktur VAT, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy.

Reasumując, otrzymane od kontrahentów zagranicznych (podatników podatku od wartości dodanej) premie pieniężne stanowią wynagrodzenie za świadczone przez Zainteresowanego na ich rzecz usługi, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, wg stawki podatku w wysokości 22% zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy. Z uwagi na fakt, że przedmiotowe premie, nie są związane z żadną konkretną transakcją, lecz stanowią świadczenie odrębne, to nie mają wpływu na podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. Zatem, w celu udokumentowania otrzymanych wynagrodzeń (premii pieniężnych) za świadczenie usług, na rzecz kontrahentów zagranicznych Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktur VAT, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy.

W złożonym wniosku Spółka podniosła, iż w wyniku uznania danej czynności za świadczenie usługi, dojdzie do niedopuszczalnej sytuacji, zgodnie z którą, opisana sytuacja jest jednocześnie dostawą towaru i świadczeniem usługi. Tut. Organ nie zgadza się z takim uproszczeniem, bowiem jakkolwiek nie uznać, dostawa towarów zachowuje swój charakter przez cały czas trwania umowy, na podstawie której strony prowadzą współpracę. Jednakże stosunek, na podstawie którego wypłacana jest premia pieniężna, jest odrębną relacją zobowiązującą, choć wynikającą z tej samej umowy regulującej zasady współpracy między kontrahentami.

Wobec powyższego, jeżeli mamy do czynienia z dwoma stosunkami prawnymi nie można mówić o podwójnym opodatkowaniu, czy o opodatkowaniu tej samej transakcji raz jako dostawy, a drugi jako usługi, bowiem przedmiotem opodatkowania jest inne zachowanie nabywcy towarów.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca powołuje się na wyroki Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawach innych państw członkowskich, w których rozpatrywane były regulacje prawne tych państw, a nie Polski, która zdecydowała się na szczególne uregulowania w tym zakresie.

Ponadto nadmienia się, że powołane we wniosku wyroki polskich sądów administracyjnych, postanowienia i interpretacja dotyczą konkretnych spraw podatników, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów administracyjnych w indywidualnych sprawach.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. (z wyjątkami określonymi w art. 15 tej ustawy) weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), w której wprowadzono m.in. zmianę w art. 29 ust. 4, który otrzymał brzmienie "Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b".

Należy ponadto zwrócić uwagę, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.