ILPP2/443-858/09-2/EWW - Świadczenie usług na ruchomym majątku rzeczowym na Litwie.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2009 r. (data wpływu 2 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie usług na ruchomym majątku rzeczowym - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie usług na ruchomym majątku rzeczowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się produkcją opakowań z tektury. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podjął współpracę z kontrahentem litewskim. W ramach tej współpracy, kontrahent litewski (kontrahent nr 1) dokonuje przerobu kartonów dostarczonych przez Spółkę. Kartony po przerobie nie wracają do Polski, ale zostają sprzedane innemu odbiorcy litewskiemu (kontrahent nr 2).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, przerobione kartony powinny zostać opodatkowane na Litwie, ponieważ zgodnie z przepisem art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy o VAT, miejscem opodatkowania jest miejsce fizycznego wykonania usługi. Co ważne, po wykonaniu usługi przerobione kartony nie wracają do Polski, ale zostają sprzedane innemu odbiorcy litewskiemu (kontrahent nr 2). Oznacza to, iż nie mogą zostać opodatkowane w Polsce. Tylko w sytuacji, gdyby po przerobieniu kartony opuściły terytorium Litwy, można by "zmienić" miejsce świadczenia usługi na potrzeby opodatkowania.

W sytuacji, kiedy Spółka podałaby kontrahentowi nr 1 numer NIP UE, można by przenieść opodatkowanie do Polski, stosownie do przepisu art. 28 ust. 7 ustawy o VAT. Ponieważ jednak, nie będą nigdy spełnione dodatkowe warunki wymienione w przepisie art. 28 ust. 8 i 8a ustawy o VAT, Zainteresowany stoi na stanowisku, iż opodatkowanie usługi winno nastąpić na Litwie.

Zdaniem Spółki, ponieważ wykonywana usługa nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski, nie jest ona wykazywana przez nią w deklaracji VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący producentem opakowań z tektury zleca kontrahentowi litewskiemu (kontrahent nr 1) dokonanie przerobu kartonów dostarczanych przez Spółkę. Przerobione kartony nie wracają do Polski, lecz zostają sprzedane innemu odbiorcy litewskiemu (kontrahent nr 2).

Należy zwrócić uwagę, iż pojęcie "usług na ruchomym majątku rzeczowym" nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT. W związku z tym, należy termin ten interpretować w oparciu o wykładnię językową, jako wszelkie usługi wykonywane przez podatnika, w wyniku których następuje wytworzenie nowego produktu z powierzonych materiałów, jego przerobienie lub ulepszenie, przy czym podatnik świadczący usługę nie jest właścicielem towaru powierzonego ani wytworzonego, przerobionego lub ulepszonego.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Stosownie do art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy, w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowy, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Powyższe zastrzeżenie dotyczy m.in. art. 28 ust. 7 ustawy, zgodnie z którym w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c) i d), świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

W przedmiotowej sytuacji zastrzeżenie art. 28 ust. 7 ustawy nie ma jednak zastosowania, ponieważ po dokonaniu usług przerobu przedmiotowe kartony nie zostaną wywiezione z terytorium kraju, na którym dokonano przerobu (Litwy).

W niniejszej sprawie miejsce świadczenia usług przerobu kartonów określone zostanie zatem na podstawie art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy, zgodnie z którym, w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, a zatem terytorium Litwy.

Tut. Organ wskazuje, iż w przypadku, gdy ww. usługi są świadczone poza terytorium kraju, o sposobie rozliczania podatku i jego wysokości, oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia oraz udokumentowania przesądzają przepisy kraju, na którym znajduje się miejsce świadczenia usług.

Należy zgodzić się ze stanowiskiem Zainteresowanego, iż usługą będąca przedmiotem wniosku, niepodlegająca opodatkowaniu na terytorium kraju, nie powinna być wykazywana przez niego w deklaracji VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej usług na ruchomym majątku rzeczowym. Natomiast kwestia dotycząca dostawy przerobionego towaru na terytorium innego państwa członkowskiego została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 18 września 2009 r. Nr ILPP2/443-858/09-3/EWW. Dodatkowo w kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.