ILPP2/443-837/08-2/MR - Niezwrócenie palet przez kontrahentów spółki jako dostawa towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2008 r. (data wpływu 15 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania niezwróconych przez kontrahentów Spółki palet - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania niezwróconych przez kontrahentów Spółki palet.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej XX lub Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i dystrybucji sprzętu oświetleniowego. Swoje wyroby sprzedaje do odbiorców krajowych i zagranicznych (w Unii Europejskiej i poza Unią Europejską). Spółka dostarcza odbiorcom towar na paletach. W umowach z odbiorcami XX określa obowiązek zwrotu palet, które pozostają własnością Spółki. Wnioskodawca nie pobiera kaucji na wypadek niezwrócenia palet przez odbiorcę.

Kalkulując cenę towaru Spółka uwzględnia także koszty zużycia palet, biorąc pod uwagę cykl życia palety. W konsekwencji 1/3 wartości palet wliczana jest do ceny towaru dostarczanego na tych paletach. W przypadku, gdy odbiorca towarów nie zwróci palet na których dostarczony był do niego towar, Spółka obciąża go obowiązkiem zapłaty kwoty będącej iloczynem ilości niezwróconych palet oraz wartości używanej palety. Odbiór palet od odbiorców zorganizowany jest w taki sposób, że niezależne podmioty (polskie i zagraniczne firmy trzecie) fizycznie odbierają palety od kontrahentów XX (krajowych i zagranicznych). W niektórych przypadkach XX sprzedaje odebrane palety tym firmom.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy niezwrócenie palet przez kontrahentów Spółki należy traktować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, a tym samym czynność podlegającą opodatkowaniu w rozumieniu art. 5 ustawy o VAT i zwiększającą podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazywanie w ramach dostawy towarów palet bez pobrania kaucji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz nie podwyższa podstawy opodatkowania towarów dostarczanych na paletach.

Zgodnie z ustaleniami pomiędzy stronami transakcji, palety pozostają własnością Spółki, odbiorca towaru zobowiązany jest zwrócić palety do XX. Konsekwentnie nie może on swobodnie rozporządzać paletami, gdyż ciąży na nim obowiązek zwrotu palet. Wykonanie tego obowiązku zabezpieczone jest sankcją w postaci opłaty za niezwrócenie palet, a więc karą za nienależyte wykonanie lub niewykonanie umowy.

Artykuł 7 ustawy o VAT stanowi, że dostawą która podlega opodatkowaniu w myśl art. 5 tej ustawy, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W opisanym stanie faktycznym takie przeniesienie nie następuje, gdyż Spółka zastrzega sobie prawo własności palet oraz wprowadza obowiązek ich zwrotu.

Nie jest zatem nawet intencją stron, a tym bardziej Spółki dostawa palet. Palety służą jedynie do bezpiecznego transportowania towarów.

Konsekwentnie, w przedstawionym stanie faktycznym, wydanie palet bez pobrania kaucji jest czynnością, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Zaś opłata za niezwrócenie palet nie jest wynagrodzeniem za dostawę lecz karą za niewykonanie umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy, stanowi iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Natomiast miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z opisanego stanu faktycznego, wynika iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i dystrybucji sprzętu oświetleniowego. Swoje wyroby sprzedaje do odbiorców krajowych i zagranicznych, dostarczając je na paletach, które spełniają przesłanki umożliwiające zakwalifikowanie ich jako towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy. W umowach z odbiorcami Wnioskodawca określa obowiązek zwrotu palet, które pozostają jego własnością. Spółka nie pobiera kaucji na wypadek niezwrócenia palet przez odbiorcę, kalkulując cenę towaru uwzględnia także koszty zużycia palet biorąc pod uwagę cykl życia palety.

Tut. Organ zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż w sytuacji, gdy palety zostają zwracane mu przez kontrahentów (nie przenosi on na nich prawa do rozporządzania nimi jak właściciel ani nie pobiera za nie wynagrodzenia) to czynność ta nie spełnia definicji dostawy towarów w myśl art. 7 ustawy, oraz nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ustawy.

Z opisu zawartego we wniosku wynika jednak, iż zdarzają się sytuacje, gdy odbiorcy towarów Spółki (krajowi lub zagraniczni) nie zwracają palet, na których dostarczony był do nich towar. W związku z powyższym, Wnioskodawca obciąża kontrahentów obowiązkiem zapłaty kwoty będącej iloczynem ilości niezwróconych palet oraz wartości używanej palety.

Zdaniem tut. Organu, w sytuacji, gdy kontrahenci nie dokonają zwrotu przedmiotowych palet, Zainteresowany dokonuje na ich rzecz dostawy towarów (palet). W tym momencie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia nimi jak właściciel na kontrahentów, a kwotę którą są obowiązani zapłacić należy traktować jako wynagrodzenie za nie. W związku z powyższym, dochodzi do dostawy towarów w myśl art. 7 ustawy, która podlega opodatkowaniu stosowanie do art. 5 ustawy. Podstawę opodatkowania należy ustalić zgodnie z art. 29 ustawy.

Palety będące przedmiotem zapytania, w momencie ich dostawy znajdują się, co wynika z przedstawionego przez Zainteresowanego stanu faktycznego, zarówno na terytorium kraju jak i poza nim.

W przypadku dostawy towarów bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca dostawy tych towarów. Od poprawności określenia miejsca dostawy towarów zależeć będzie, czy towary te będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. W tym wypadku określenie miejsce dostawy determinuje miejsce opodatkowania. Miejsce dostawy towarów uzależnione jest od państwa, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Zatem w sytuacji, gdy w momencie dostawy palety znajdują się poza terytorium kraju, podlegają one opodatkowaniu wg przepisów obowiązujących w kraju, na którego terytorium się znajdują. O sposobie rozliczania podatku tam obowiązującego i jego wysokości, oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia przesądzają w takim przypadku przepisy kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia dostawy palet.

Natomiast w sytuacji, gdy palety, których kontrahenci nie zwrócą Wnioskodawcy, znajdują się na terytorium kraju, dokonuje on na ich rzecz odpłatnej dostawy towarów, zgodnie z art. 7 ustawy, która w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zainteresowany jest zobowiązany do obliczenia podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.