ILPP2/443-815/09-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2009 r. (data wpływu 24 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na montaż obudowy windy - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na montaż obudowy windy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca ma umowę na montaż obudowy wejścia do windy. Montaż dokonywany jest wewnątrz budynków wielorodzinnych zgrupowanych w klasyfikacji PKOB 112. Z otrzymywanych od zleceniodawcy płyt wiórowych wykonuje elementy ściennej obudowy wejścia do wind, które następnie montuje wewnątrz budynków mieszkalnych. Zainteresowany otrzymuje zlecenie, płytę wiórową, a następnie dokonuje pomiarów, wykonuje obudowę i montuje ją. GUS klasyfikuje opisane wyroby i usługi w klasyfikacji PKWiU z 2004 r. jako: PKWiU 20.30.13 - "wyroby stolarskie i ciesielskie budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane", PKWiU 20.30.90 - "usługi związane z instalowaniem (montażem) wytwarzanych przez producenta wyrobów stolarskich i ciesielskich dla budownictwa oraz prefabrykowanych budynków drewnianych". PKWiU z 1997 r. 20.30.13 "wyroby stolarskie i ciesielskie budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest zastosowanie stawki VAT w wysokości 7% na montaż obudowy windy dokonanej przez Wnioskodawcę w budynkach wielorodzinnych PKOB 112 z powierzonego materiału w 2009 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo zastosować stawkę VAT w wysokości 7% na montaż obudowy windy w budynkach mieszkalnych sklasyfikowanych do PKOB 112. Zgodnie z orzeczeniem sądu NSA z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. akt I FSK 1512/07 rozstrzygnięto podobną sprawę dla podatnika wykonującego montaż więźby dachowej (grupowanie PKWiU 20.30.13). Sąd uznał prawo do stosowania stawki podatku VAT w wysokości 7% za wykonanie usługi, a nie dostawę towaru. Sąd stwierdził, że podział czynności opodatkowanych VAT ma charakter dychotoniczny. Oznacza to, że dana czynność stanowi albo dostawę towarów albo świadczenie usług. A zatem należy rozważyć, czy przedmiotowa czynność stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, a gdy nie można jej za taką uznać - zakwalifikować do kategorii świadczenia usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Zainteresowany uważa, że jest dokładnie w takiej samej sytuacji, dokonuje kilka świadczeń cząstkowych polegających na pomiarach, wytworzeniu dostarczeniu i montażu obudowy windy. Istotny jest zamiar stron, którym było dokonanie kompleksowej usługi budowlanej polegającej na montażu, za co ustalono jedno wynagrodzenie. Działalnie Wnioskodawcy należy traktować jako całość, bez stosowania sztucznych podziałów. Przy analizowaniu przedmiotowej sprawy mamy do czynienia, zdaniem Wnioskodawcy, ze świadczeniem usług, tj. usługą budowlano-montażową w zakresie obiektu budownictwa mieszkaniowego, którą należy opodatkować stawką VAT w wysokości 7%. W sytuacji, gdy czynność ma charakter kompleksowy, o jej istocie, a zarazem wysokości stawki VAT, powinna przesądzać czynność główna, którą jest w tym wypadku usługa zamontowania obudowy, a nie dostawa wyprodukowanego przez firmę materiału budowlanego. Takie stanowisko jest zgodne z utrwaloną linią orzecznictwa w tej kwestii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jednocześnie, dla szczegółowego określenia zakresu przedmiotowego stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w tym stawek podatkowych dla świadczonych usług, ustawodawca posłużył się odesłaniem do klasyfikacji statystycznych, poprzez zapis w art. 8 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca ma umowę na montaż obudowy wejścia do windy. Montaż dokonywany jest wewnątrz budynków wielorodzinnych sklasyfikowanych w PKOB 112. Zainteresowany z otrzymywanych od zleceniodawcy płyt wiórowych, wykonuje elementy ściennej obudowy wejścia do wind, które następnie montuje wewnątrz budynków mieszkalnych. Zainteresowany otrzymuje zlecenie, płytę wiórową, a następnie dokonuje pomiarów, wykonuje obudowę i montuje ją.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się - w myśl ust. 12a cyt. przepisu - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, nie zalicza się:

* budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m ²;

* lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m ².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Ponadto, zgodnie z § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

nbspnbsp - w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem. Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Od dnia 1 maja 2004 r. obniżonej stawki podatku nie stosuje się natomiast do materiałów budowlanych. Jej obniżenia nie przewidują już bowiem ani załączniki do ustawy, ani rozporządzenia wykonawcze.

Ponieważ obniżona do 7% stawka podatku przewidziana jest obecnie jedynie dla usług budowlanych oraz dostawy obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, nie dotyczy natomiast materiałów budowlanych, zatem zastosowanie prawidłowej stawki podatku wymaga ustalenia czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy też świadczy usługę.

Analiza treści wyżej przytoczonych przepisów art. 7 i art. 8 ustawy prowadzi do wniosku, że konkretne świadczenia wykonywane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej mogą być albo dostawą towarów, albo świadczeniem usług. Wyznacznikiem tego, czy dana czynność jest dostawą towarów czy świadczeniem usług jest jej istota prawna oraz sposób odniesienia do towaru w kontekście regulacji zawartych w klasyfikacji statystycznej.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). W myśl przepisu § 3 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług - do dnia 31 grudnia 2009 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach. W przypadku jakichkolwiek trudności w ustaleniu właściwego grupowania, może się zwrócić do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie montażu obudowy wejścia do wind. Według Wnioskodawcy właściwym symbolem PKWiU dla wykonywanych przez Wnioskodawcę usług będzie 20.30.13. "wyroby stolarskie i ciesielskie budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane".

Grupowanie to obejmuje materiały budowlane, czyli towary w rozumieniu ustawy o VAT, a nie usługi.

Zaliczenie wykonywanych czynności do towarów sklasyfikowanych w ww. grupowaniu statystycznym skutkuje tym, iż Wnioskodawca obowiązany jest opodatkować ich dostawę oraz montaż 22% stawką VAT.

Za prawidłowością takiego stanowiska przemawia analiza statystycznych zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Zgodnie z generalnym trójpodziałem działalności gospodarczej, działalność dzieli się na trzy główne grupy: produkcja, handel i usługi. Znajduje to swoje odzwierciedlenie w grupowaniach statystycznych. Zgodnie z pkt 5.3.4 statystycznych zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w zależności od tego kto: producent, firma usługowa, czy handlowa dokonuje montażu artykułów branży budowlanej, tak klasyfikowana jest wykonywana przez niego czynność. I tak:

Oznacza to, że jeżeli producent montuje lub instaluje wyrób budowlany, jego czynność klasyfikowana jest w grupowaniu obejmującym dany wyrób. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje to tym, iż powyższa czynność stanowi dostawę towarów a nie usługę. Konsekwentnie prawidłową stawką podatku jest w takim przypadku stawka przypisana do dostawy towaru, tj. 22%.

Zgodnie natomiast z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, wprowadzoną cytowanym powyżej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r., obowiązującą dla celów podatku VAT do dnia 31 grudnia 2009 r. w dziale 45 mieszczą się roboty budowlane. Dział ten obejmuje:

Reasumując, mając na uwadze powyższe należy zauważyć, iż czynność wykonania oraz montażu obudowy wejścia do windy, sklasyfikowana przez Wnioskodawcę do PKWiU 20.30.13, należy traktować jako dostawę towarów i tym samym opodatkować stawką właściwą dla dostawy danego towaru, czyli stawką 22%.

Organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług do odpowiednich grupowań statystycznych. Do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem czynności oraz prawidłowym zaklasyfikowaniem tych czynności do właściwych grupowań statystycznych, obowiązany jest podatnik. W związku z powyższym, w wydanej interpretacji tut. Organ odniósł się do klasyfikacji podanej przez Zainteresowanego we wniosku.

W zakresie odpowiedzi na pytanie, dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na montaż elementów zabudowy, szachtów instalacji wodnych i elektrycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z dnia 28 lipca 2009 r. nr ILPP2/443-815/09-3/AK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.