ILPP2/443-808/08-5/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2008 r. (data wpływu 5 września 2008 r.) uzupełnionym pismami z dnia 20 listopada 2008 r. (data wpływu 21 listopada 2008 r.) oraz z dnia 21 listopada 2008 r. (data wpływu 24 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 5 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 20 listopada 2008 r. (data wpływu 21 listopada 2008 r.) oraz z dnia 21 listopada 2008 r. (data wpływu 24 listopada 2008 r.) o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego oraz o prawidłowy podpis Wnioskodawczyni.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 1983 r. Wnioskodawczyni otrzymała od siostry w drodze darowizny gospodarstwo rolne. W tym czasie ziemia ta była jej zbędna, jednak Gmina wymagała, aby ziemia była uprawiana, a nie odłogowana. W związku z powyższym Wnioskodawczyni wraz z siostrą zdecydowały o założeniu sadu wiśniowego. Kontraktacja owoców była gwarancją zbytu. Kiedy drzewa zaczęły owocować (lata 1989 i 1990). Zakłady Przetwórstwa, gwarant - upadły. Zainteresowana nie miała co zrobić z owocami, a ponadto drzewa wymagały bardzo intensywnej uprawy z wielokrotnymi kosztownymi opryskami. W związku z tym Zainteresowana zdecydowała o zakończeniu uprawy. Po dwóch latach choroby, upały i piaszczysta ziemia wysuszyły drzewka i nadawały się one tylko do likwidacji. W 1989 r. Urząd Gminy zawiadomił Wnioskodawczynię o ujęciu jej działki rolnej do planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego gminy pod budownictwo jednorodzinne. Gmina nie wymagała już obowiązkowych upraw ziemi. W 1996 r. Wnioskodawczyni przeszła na wcześniejszą emeryturę. Zdecydowała o podziale części gospodarstwa na 5 działek, z których 4 zostały sprzedane. Ponadto wyremontowała oborę z przeznaczeniem do działalności handlowej. Początkowo sprzedawała nasiona, warzywa i kwiaty oraz kwiaty sztuczne. Potem rozszerzyła asortyment o znicze, artykuły dekoracyjne i ogrodnicze, dodatkowo wynajmując magazyn w X. W 2006 r. siostra Wnioskodawczyni poważnie zachorowała i wymagała opieki. W związku z tym Zainteresowana była zmuszona do rezygnacji z handlu w przystosowanej oborze przy domu. W marcu 2007 r. siostra zmarła, a Wnioskodawczyni postanowiła zakończyć handel. Przez 2008 r. zamierza wyprzedać zapasy towarów i zakończyć działalność gospodarczą z dniem 31 grudnia 2008 r. Zdecydowała także o dalszym podziale gospodarstwa rolnego zgodnie z umową zawartą z Gminą w dniu 6 sierpnia 2002 r., określającą warunki dalszego zagospodarowania przestrzennego działki. Postanowiła podzielić gospodarstwo rolne na działki budowlane i drogi dojazdowe. Z podziału ostatecznego geodeta wyznaczył 6 działek budowlanych plus drogi dojazdowe. Do tej pory Wnioskodawczyni sprzedała 3 działki budowlane wraz z pasem przeznaczonym w pierwotnym planie na drogę. Do sprzedaży pozostały 3 działki, z tym że jedną z nich Zainteresowana zamierza przekazać siostrze w darowiźnie. Część środków otrzymanych ze sprzedaży działek Zainteresowana chce przeznaczyć w tej samej formie dla drugiej żyjącej siostry i dzieci po zmarłym bracie i siostrach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż kilku działek budowlanych (pochodzących z majątku własnego) różnym nabywcom spowoduje opodatkowanie podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu VAT, ponieważ nie jest to w rozumieniu przepisów przedmiot jej działalności gospodarczej. Działki stanowią majątek własny i nigdy wcześniej nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawczyni w 1983 r. nabyła w drodze darowizny od siostry gospodarstwo rolne. Zgodnie z wymogiem Gminy uprawiała ww. grunt prowadząc na nim sad wiśniowy. Jednak po upadku Zakładu Przetwórstwa, które były gwarantem zakupu owoców, nie miała na nie zbytu. Dodatkowo koszty utrzymania sadu okazały się bardzo wysokie, a same drzewa z powodu chorób, upałów i piaszczystej ziemi nadawały się do likwidacji. Pierwotnie Zainteresowana podzieliła grunt na 5 działek, z których 4 sprzedała. W tym samym czasie wyremontowała oborę przy domu na potrzeby prowadzonej działalności handlowej, którą obecnie zamierza zlikwidować. Po umowie z Gminą z dnia 6 sierpnia 2002 r. określającą warunki dalszego zagospodarowania przestrzennego działki Wnioskodawczyni dokonano dalszego jej podziału na 6 działek budowlanych plus drogi dojazdowe. Do tej pory Wnioskodawczyni sprzedała 3 działki budowlane wraz z pasem przeznaczonym w pierwotnym planie na drogę. Do sprzedaży pozostały 3 działki, z tym że jedną z nich Zainteresowana zamierza przekazać siostrze w darowiźnie. Jak wynika z wniosku na wymienionych gruntach nie prowadziła działalności gospodarczej.

Właściciel gospodarstwa rolnego, dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze jest w myśl ustawy o podatku od towarów i usług rolnikiem ryczałtowym, posiadającym status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (rolniczą). Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu, tym bardziej, że rolnik sprzedający grunt nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne.

Ustawą z dnia 20 lipca 2000 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 68, poz. 805) wprowadzono do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) m.in. definicje działalności rolniczej i rolnika ryczałtowego.

Jeśli więc Wnioskodawczyni zaprzestała wykonywania działalności rolniczej przed rokiem 2000 (czyli przed pojawieniem się w przepisach prawnych dotyczących podatku od towarów i usług ww. definicji), nie można uznać, że przedmiotowe grunty służyły działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

W przedmiotowej sprawie stwierdzić zatem należy, iż Zainteresowana dokonując sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę nie działa w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosi znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Ze względu na sposób nabycia nieruchomości - darowizna od siostry - należy uznać, iż intencją Wnioskodawczyni w momencie nabycia gruntów nie był zamiar ich odsprzedaży.

Reasumując, stanowisko przedstawione przez Wnioskodawczynię uznaje się za prawidłowe. Dostawę przedmiotowych gruntów należy potraktować jako sprzedaż majątku prywatnego Zainteresowanej, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.