ILPP2/443-804/14-4/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2014 r. (data wpływu 24 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2014 r. (data wpływu 31 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługi naprawy pojazdów samochodowych oddanych do używania na podstawie umowy leasingu, najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze - jest prawidłowe.

W dniu 24 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługi naprawy pojazdów samochodowych oddanych do używania na podstawie umowy leasingu, najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 października 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej "A" Spółka Akcyjna (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) świadczy m.in. usługi tzw. leasingu operacyjnego. Działalność ta realizowana jest na podstawie umów zawieranych przez Spółkę z jej klientami (dalej: Leasingobiorcy), w ramach których Spółka zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do nabywania przedmiotów leasingu od oznaczonych dostawców i ich oddania Leasingobiorcom do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a Leasingobiorcy zobowiązują się zapłacić Wnioskodawcy w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia przedmiotów leasingu przez Spółkę. Na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych Spółce przysługuje prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotów leasingu.

Przedmiotem leasingu na podstawie Umów są w szczególności pojazdy samochodowe, w tym samochody o dopuszczalnej masie całkowitej (dalej: DMC) nieprzekraczającej 3,5 tony. W ramach prowadzonej działalności Spółka oddaje w odpłatne używanie ww. pojazdy również na podstawie umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Opisane powyżej usługi świadczone przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT) według stawki podstawowej. W związku z powyższym, Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

W okresie obowiązywania umów leasingu przedmioty leasingu wymagają pełnego ubezpieczenia które obejmuje w przypadku pojazdów:

* ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (OC);

* ubezpieczenie auto casco (AC);

* ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW).

Obowiązek ubezpieczenia przedmiotów leasingu może być realizowany na dwa sposoby:

W każdym przypadku koszty ubezpieczenia przedmiotu leasingu obciążają ostatecznie Leasingobiorcę.

Ubezpieczenie przedmiotu leasingu może przybierać różne warianty:

a. w przypadku ubezpieczenia przedmiotu leasingu przez Spółkę możliwe są dwa warianty, w ramach których:

o Wnioskodawca wykupuje w wybranym przez siebie towarzystwie ubezpieczeń (dalej: TU) wieloletni pakiet ubezpieczeniowy zapewniający pełne ubezpieczenie przedmiotu leasingu przez oznaczony okres, nie dłuższy niż okres trwania Umowy, a koszt tego ubezpieczenia oraz inne związane z nim wydatki podlegają wliczeniu do rat czynszu leasingowego; albo

o Leasingobiorca wybiera jeden z pakietów jednorocznych zaproponowanych przez Spółkę z oferty wybranych TU. Koszt tego pakietu jest (i) wliczony w raty czynszu leasingowego albo (ii) płatność jest dokonywana na rzecz Spółki przez Leasingobiorcę jednorazowo;

b. w przypadku ubezpieczenia przedmiotu leasingu przez Leasingobiorcę możliwe są dwa warianty, w ramach których:

o Leasingobiorca dokonuje wyboru TU z listy TU akceptowanych przez Spółkę. Leasingobiorca jest zobowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia na okres nie krótszy niż rok oraz opłacenia składki ubezpieczeniowej za cały okres ubezpieczenia albo

o Leasingobiorca dokonuje wyboru TU z listy TU akceptowanych przez Spółkę oraz wnioskuje do Spółki o sfinansowanie kosztu pakietu ubezpieczeniowego zapewniającego pełne ubezpieczenie przedmiotu leasingu. Leasingobiorca zobowiązany jest do zawarcia umowy ubezpieczenia na okres nie krótszy niż rok. Spółka reguluje koszt ubezpieczenia na rzecz TU, a koszt ten oraz inne wydatki z nim związane podlegają wliczeniu do rat czynszu leasingowego.

W przypadku zaistnienia zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową TU, podmiotem uprawnionym do odbioru świadczeń z tytułu ubezpieczenia jest wyłącznie Spółka, która może na piśmie upoważnić Leasingobiorcę do odbioru odszkodowania.

Zgodnie z przyjętym schematem rozliczeń faktury za naprawy przedmiotów leasingu dokonywane w ramach likwidacji szkód są wystawiane na Spółkę (jako usługobiorcę). Faktury te (wystawiane przez punkty dokonujące napraw) zawierają kwoty VAT ustalone według odpowiedniej stawki.

W piśmie z dnia 24 października 2014 r. - stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu do uzupełniania opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego - Spółka wskazała co następuje.

W odpowiedzi na pytania oznaczone w wezwaniu nr I i II o treści:

I. Czy pojazdy będące przedmiotem wniosku przeznaczone są/będą wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu, najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze.

II. Czy przez cały okres obowiązywania ww. umów, pojazdy są/będą wyłącznie wykorzystywane przez kontrahentów Wnioskodawcy, a Wnioskodawca w żadnym momencie nie dysponuje/nie będzie tymi pojazdami fizycznie dysponował.

Wnioskodawca zacytował fragment własnego stanowiska zawartego we wniosku: "(...) wymóg, aby przedmiot działalności podatnika polegał na oddaniu pojazdów w odpłatne używanie spełniony jest w przypadku Spółki na dwóch płaszczyznach, tj. przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy jest właśnie oddawanie m.in. pojazdów w odpłatne używanie (leasing); równocześnie, konkretne pojazdy będące przedmiotem napraw są nabywane przez Spółkę w celu ich oddania w odpłatne używanie i jest to jedyny i wyłączny sposób ich wykorzystania przez Spółkę. Tym samym, ww. wymóg spełniony jest zarówno na poziomie Spółki - w odniesieniu do całokształtu jej działalności, jak też w odniesieniu do konkretnych pojazdów będących przedmiotem napraw".

Ponadto Spółka wskazała, że podtrzymuje w pełni swoje wcześniejsze stwierdzenia, potwierdzające tym samym, że pojazdy samochodowe, których dotyczy wniosek, przeznaczone są/będą wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie Umów i przeznaczenie to/taki sposób wykorzystania nie zmieni się w okresie, w trakcie którego Spółka jest/będzie właścicielem pojazdów. Wynika stąd, że w okresie obowiązywania Umów Spółka - mimo że będzie właścicielem pojazdów samochodowych - nie będzie nimi fizycznie dysponować. Samochody te zostały/zostaną bowiem zakupione przez Spółkę w konkretnym i ściśle określonym celu, tj. w celu ich przekazania leasingobiorcom (najemcom) do używania na podstawie zawartych z nimi Umów. W szczególności, nie wystąpi więc sytuacja, w której przed oddaniem samochodów do używania leasingobiorcom (najemcom) Spółka korzystałaby z nich dla potrzeb swojej "własnej" działalności, np. poprzez wykorzystywanie samochodów przez pracowników Spółki.

Wnioskodawca zaznaczył, że powyższe wynika z samej istoty umowy leasingu, przez którą zgodnie z art. 7091 Kodeksu cywilnego rozumie się umowę, w ramach której finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. Z powyższych regulacji, jak i z praktyki biznesowej wynika, że finansujący (tu: Spółka) nabywa przedmiot leasingu "na konkretne zamówienie" przyszłego leasingobiorcy i to do leasingobiorcy samochód ten trafia bezpośrednio po jego nabyciu przez Spółkę. Znajduje to potwierdzenie w tym, że w praktyce samochód jest fizycznie wydawany przez sprzedawcę bezpośrednio do leasingobiorcy, bez fizycznego pośrednictwa w tym zakresie Wnioskodawcy. Stąd, praktyczna możliwość fizycznego dysponowania ww. samochodami przez Wnioskodawcę jest wyłączona.

Spółka zaznaczyła, że ww. uwagi mają odpowiednie zastosowanie do samochodów oddawanych do używania przez Wnioskodawcę na podstawie umów innych niż umowy leasingu (np. umowy najmu).

Przy tym, co jest oczywiste i stanowi standard w przypadku działalności leasingowej, zdarza się/może się zdarzyć, że w sytuacji gdy leasingobiorca nie skorzysta z tzw. opcji wykupu lub nie wywiązuje się z warunków Umowy, samochód zostanie fizycznie zwrócony do Spółki, zanim ponownie odda go ona w leasing nowemu leasingobiorcy bądź dokona jego sprzedaży. Możliwość wystąpienia tego rodzaju wyjątkowej/niezamierzonej przez Spółkę sytuacji (tekst jedn.: możliwość przejściowego posiadania samochodów przez Wnioskodawcę), nie zmienia w żaden sposób faktu, że wyłącznym przeznaczeniem ww. samochodów jest ich oddanie w najem, a chwilowy ich "powrót" do Spółki nie zmienia tego przeznaczenia. W praktyce, okres posiadania samochodów przez Spółkę jest bowiem wykorzystywany na znalezienie nowego leasingobiorcy/najemcy, bądź osoby/podmiotu zainteresowanego zakupem samochodu. W żadnym momencie samochody, o których mowa we Wniosku, nie są/nie będą używane przez Wnioskodawcę do potrzeb jego "własnej" działalności. Spółka pragnie przy tym zaznaczyć, że przyjęcie odmiennego podejścia abstrahowałoby całkowicie od rzeczywistości, w której funkcjonują firmy leasingowe i skutkowałoby wystąpieniem niedopuszczalnej sytuacji, w której art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy o VAT należałoby uznać za przepis martwy; żaden leasingodawca (czy sprzedawca/diler) nie jest bowiem w stanie wykluczyć sytuacji, w których samochód znajduje się przejściowo w jego faktycznym posiadaniu. Gdyby uznać, że taka okoliczność per se skutkuje niemożnością zastosowania art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy o VAT, w praktyce przepis ten nie miałby zastosowania w odniesieniu do leasingodawców czy podmiotów handlujących samochodami.

Odpowiadając na pytanie tut. Organu oznaczone w wezwaniu nr III, które brzmiało: "Jeśli oprócz wykorzystania pojazdów opisanych we wniosku w ramach umowy leasingu, najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, pojazdy te są/będą wykorzystywane do innych czynności należy wskazać (...)", Zainteresowany podkreślił, że z uwagi na uwagi fakt, że poza leasingiem/odsprzedażą samochody nie będą wykorzystywane do innych czynności przez Spółkę, odpowiedź na pytanie nr III stała się bezprzedmiotowa.

W pytaniu oznaczonym w wezwaniu nr IV tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do wyjaśnienia, czy koszty napraw pojazdów samochodowych opisanych we wniosku są/będą stanowiły element kalkulacyjny ceny usług leasingu, najmu, dzierżawy i usług o podobnym charakterze.

W odpowiedzi na ww. pytanie Spółka zacytowała fragment opisu sprawy: "Zgodnie z przyjętym schematem rozliczeń faktury za naprawy przedmiotów leasingu dokonywane w ramach likwidacji szkód są wystawiane na Spółkę (jako usługobiorcę). Faktury te (wystawiane przez punkty dokonujące napraw) zawierają kwoty VAT ustalone według odpowiedniej stawki".

Ponadto - w uzupełnieniu - Wnioskodawca zaznaczył, że głównym przedmiotem jego działalności jest świadczenie usług leasingu/najmu. Dążąc do zapewnienia założonej przez siebie dochodowości/zyskowności, Spółka ustala ceny należne w zamian za ww. usługi, kierując się w tym zakresie przyjętą przez siebie strategią biznesową, uwzględniającą w szczególności wysokość ponoszonych kosztów. Do kosztów ww. działalności należą w szczególności koszty napraw samochodów będących własnością Spółki, oddanych przez nią do używania na podstawie zawartych Umów.

Przy tym, działając jako racjonalny podmiot gospodarczy dążący do zapewnienia konkurencyjności swojej oferty, Spółka dąży do minimalizacji ponoszonych ryzyk i kosztów (obciążeń finansowych). Jednym ze sposobów pozwalających na optymalizację kosztów jest skorzystanie z ubezpieczenia, dzięki któremu możliwe będzie pokrycie kosztów wynikających ze zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową, m.in. w postaci zdarzenia skutkującego koniecznością dokonania naprawy. Spółka dąży więc do tego, aby koszt ewentualnych napraw był pokrywany przez ubezpieczyciela, w ramach zapewnianego przez niego ubezpieczenia. Powyższe nie zmienia jednak faktu, że koszt napraw jest uwzględniany przez Wnioskodawcę jako jeden z kosztów działalności realizowanej na podstawie Umów. Potwierdza to w szczególności fakt, że jeżeli Spółka nie uzyska odpowiedniego odszkodowania od ubezpieczyciela, z którego mogłaby pokryć koszty poniesionych napraw, koszty te powiększają ostateczne wynagrodzenie należne jej od leasingobiorców/najemców.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia naliczonego VAT wynikającego z wystawianych na jego rzecz faktur dokumentujących usługi naprawy pojazdów samochodowych rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, oddanych do używania na podstawie umowy leasingu, najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, dla których Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 6 i nast. ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do pełnego odliczenia naliczonego VAT wynikającego z wystawianych na jego rzecz faktur dokumentujących usługi naprawy pojazdów samochodowych w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - dalej ustawa o VAT, oddanych do używania na podstawie umowy leasingu, najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, dla których Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 6 i nast. ustawy o VAT.

1. Odliczenie VAT naliczonego przez Spółkę - uwagi ogólne.

Podstawowym prawem przysługującym podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą (dalej: DG), w ramach której wykonywane są czynności opodatkowane VAT, jest prawo do odliczenia VAT naliczonego przy zakupie towarów i usług wykorzystywanych dla celów tej działalności. Na gruncie ustawy o VAT reguła ta została wyrażona w art. 86 ust. 1, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przy tym na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z uwagi na brzmienie art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, możliwość odliczenia VAT naliczonego dotyczy podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że działalność Spółki polegająca na świadczeniu usług leasingu podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej (tekst jedn.: obecnie 23%), a Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, przysługuje jej co do zasady prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z wystawianych na jej rzecz faktur dokumentujących zakupy towarów/usług, które dokonywane są dla potrzeb ww. działalności (z uwzględnieniem ograniczeń w odliczaniu VAT naliczonego przewidzianych w art. 88 ustawy o VAT). Oznacza to, że Wnioskodawca może odliczyć VAT naliczony od towarów i usług, dzięki nabyciu których usługi leasingu mogą być przez niego świadczone, a jakość tych usług spełnia wymagania i oczekiwania Leasingobiorców.

Nie ulega wątpliwości, że świadczenie usług leasingu na odpowiednim, satysfakcjonującym dla leasingobiorców poziomie wymaga, aby oddane im do używania przedmioty leasingu były sprawne przez cały okres obowiązywania Umowy.

W szczególności oznacza to, że w przypadku zepsucia się/uszkodzenia przedmiotu leasingu, powstałego m.in. z powodu kolizji pojazdu, konieczne jest dokonanie jego naprawy/naprawy powypadkowej. Stąd, nabycie przez Spółkę usługi naprawy przedmiotu leasingu, którego Spółka jest właścicielem, jest racjonalne i uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia; gdyby przedmiot leasingu nie został naprawiony, Leasingobiorca nie mógłby bowiem korzystać z niego zgodnie z jego przeznaczeniem, a tym samym - usługa leasingu nie mogłaby być świadczona przez Spółkę na oczekiwanym przez Leasingobiorcę poziomie. W świetle powyższego uznać należy, że nabywane przez Spółkę usługi naprawy przedmiotów leasingu (w tym pojazdów), będących własnością Spółki umożliwiają Wnioskodawcy świadczenie usług leasingu i - w rezultacie - wykazują związek realizowaną przez Spółkę usługą opodatkowaną VAT, co z kolei, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, przesądza o możliwości odliczenia przez Spółkę VAT naliczonego przy zakupie ww. usług.

Na powyższe stwierdzenie nie wpływa w żaden sposób fakt, czy i w jakim zakresie koszt dokonanej naprawy finansowany jest z odszkodowania wypłacanego przez ubezpieczyciela, zgodnie z zawartą umową ubezpieczenia, ani okoliczność, że rozliczenie między Spółką a Leasingobiorcą z tytułu objęcia przedmiotu leasingu ochroną ubezpieczeniową może - w zależności od przyjętego schematu rozliczeń - generować po stronie Spółki sprzedaż zwolnioną od VAT na rzecz Leasingobiorcy, wynikającą z tzw. refakturowania usługi ubezpieczeniowej. Zakup usługi naprawy wykazuje bowiem bezpośredni i wyłączny związek ze świadczeniem usług leasingu i to związek z tego rodzaju usług opodatkowaną VAT przesądza o możliwości odliczenia w całości VAT naliczonego od nabywanej przez Wnioskodawcę usługi naprawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe pozostaje aktualne również w przypadku, gdy usługa napraw dotyczy pojazdów samochodowych o DMC nieprzekraczającej 3,5 tony (vide uwagi zawarte w punkcie 2 poniżej).

2. Odliczenie VAT od usług naprawy pojazdów samochodowych o DMC nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na gruncie przepisów obowiązujących od I kwietnia 2014 r., w kształcie nadanym im ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), wprowadzona została ogólna zasada odliczenia 50% kwoty VAT naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi o DMC do 3,5 tony (art. 86a ust. 1 w związku z art. 2 pkt 34 ustawy o VAT). Wiąże się to z przyjętym przez ustawodawcę założeniem o mieszanym (tekst jedn.: częściowo do celów prywatnych podatnika, jego pracowników etc.) wykorzystywaniu samochodów nabywanych w ramach/na potrzeby DG.

Przy tym, zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi objętych ww. ograniczeniem w odliczeniu VAT znowelizowana ustawa o VAT zalicza wydatki:

* dotyczące nabycia pojazdów oraz ich części składowych;

* związane z użytkowaniem pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy podobnym charakterze;

* na nabycie paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu;

* dotyczące usług naprawy i konserwacji tych pojazdów;

* dotyczące innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Oznacza to, że co do zasady, na gruncie przepisów obowiązujących od I kwietnia 2014 r. prawo do odliczenia VAT wykazanego na fakturze dokumentującej usługę naprawy pojazdu samochodowego dotyczy jedynie 50% jego kwoty.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit, a ustawy o VAT ww. ograniczenie w odliczaniu VAT naliczonego nie dotyczy jednak podatników, którzy wykorzystują pojazdy wyłącznie do DG. Podatnicy tacy mogą więc odliczać 100% VAT od wydatków związanych z używanymi przez nich pojazdami, w tym mają uprawnienie do odliczania 100% VAT od poniesionych kosztów naprawy pojazdu. Przy tym, zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, w celu wykazania wykorzystywania pojazdu wyłącznie dla potrzeb DG podatnik zobligowany jest do:

* określenia sposobu wykorzystania posiadanego pojazdu (tekst jedn.: wyłącznie do DG, a wiec wykluczającego możliwość nieodpłatnego użycia pojazdu do celów prywatnych) w ustalonych przez siebie zasadach jego używania;

* prowadzenia dla tych pojazdów ewidencji przebiegu, o określonej w ustawie treści, której zapisy wyraźnie wykluczą jego użycie do celów niezwiązanych z DG;

* potwierdzania autentyczności wpisów w ewidencji na koniec każdego okresu rozliczeniowego w VAT.

Ponadto, zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy o VAT, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do DG pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym po dniu 31 marca 2014 r. poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Z punktu widzenia Spółki istotne znaczenie ma art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (oraz obowiązku składania ww. informacji do urzędu skarbowego) nie stosuję się jednak w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży, sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika, lub też oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze - jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika. Oznacza to, że podmioty, takie jak Wnioskodawca, których przedmiotem działalności jest m.in. oddawanie pojazdów samochodowych po odpłatnego używania na podstawie umów leasingu nie mają obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu dla samochodów przeznaczonych wyłącznie do takiego odpłatnego używania. Równocześnie, są oni uprawnieni do odliczenia całości VAT od wydatków związanych z tymi samochodami, w zakresie, w jakim pojazdy oddane w leasing są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do DG. Zainteresowany zauważył, że wymóg, aby przedmiot działalności podatnika polegał na oddaniu pojazdów w odpłatne używanie spełniony jest w przypadku Spółki na dwóch płaszczyznach, tj. przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy jest właśnie oddawanie m.in. pojazdów w odpłatne używanie (leasing); równocześnie, konkretne pojazdy będące przedmiotem napraw są nabywane przez Spółkę w celu ich oddania w odpłatne używanie i jest to jedyny i wyłączny sposób ich wykorzystania przez Spółkę. Tym samym, ww. wymóg spełniony jest zarówno na poziomie Spółki - w odniesieniu do całokształtu jej działalności, jak też w odniesieniu do konkretnych pojazdów będących przedmiotem napraw.

Z powyższego wynika zatem, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% kwot VAT wykazanych na fakturach zakupowych dokumentujących m.in. naprawy samochodów będących przedmiotem leasingu, w tym samochodów o DMC nie przekraczającej 3,5 tony. Wydatki te wykazują bowiem bezpośredni związek z opodatkowaną VAT działalnością Spółki (tekst jedn.: ze świadczeniem usług leasingu) i nie mają do nich zastosowania ograniczenia w odliczaniu VAT wynikające z art. 86a ustawy o VAT. Przy tym, w celu pełnego odliczenia VAT Spółka nie musi prowadzić dla przedmiotów leasingu sformalizowanej ewidencji ich przebiegu i nie musi dokonywać ich zgłoszenia do urzędu skarbowego.

Przedstawione powyżej stanowisko ma również odpowiednie zastosowanie do naprawy pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, będących przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Tym samym, również w przypadku wystawianych na rzecz Spółki faktur dokumentujących naprawy pojazdów, które oddawane są przez Spółkę w odpłatne używanie na podstawie tego rodzaju umów, w opinii Spółki przysługuje jej pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z takich faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku i jego uzupełnieniu. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.