ILPP2/443-797/14-2/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku - brak daty sporządzenia pisma (data wpływu 22 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek budowlanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek budowlanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 29 lipca 1983 r. aktem notarialnym w Państwowym Biurze Notarialnym, zostało przekazane gospodarstwo rolne o powierzchni 9,40 ha na rzecz małżonków (...). Na wniosek Wnioskodawcy i jego małżonki Urząd Miasta i Gminy decyzją z dnia 26 lipca 2010 r. dokonał podziału nieruchomości składającej się m.in. z działki 172 o pow. 3,0800 ha na trzy działki wydzielone pod budowę budynku mieszkalnego o łącznej pow. 0,2754 ha (172/1 - 0,0956 ha, 172/2 - 0,0899 ha, 172/3 - 0,0899 ha) oraz 127/4 o pow. 0,00981 ha na wydzieloną pod budowę drogi i działkę 172/5 o pow. 2,6686 ha jako grunty orne, łąki i trawę.

Następnie decyzją z dnia 15 marca 2012 r. nastąpił kolejny podział, również na wniosek Wnioskodawcy i jego małżonki na pięć działek wydzielonych pod budowę budynków mieszkalnych: są to działki 172/6 - 0,0770 ha, 172/7 - 0,0770 ha, 172/8 - 0,0771 ha, 172/9 - 0,0771 ha, 172/10 - 0,0771 ha oraz 172/11 - 0,1547 grunty orne, 172/12 o pow. 0,1802 ha pod budowę drogi wewnętrznej, 172/13 o pow. 0,8309 ha - grunty orne, 172/14- 1,1175 ha - grunty orne i łąki trwałe.

Trzecią decyzją, również na wniosek Zainteresowane i jego małżonki, Burmistrz Miasta i Gminy z dnia 4 lutego 2013 r. następuje kolejny podział działki 172/13 na dziewięć działek przeznaczonych pod budownictwo mieszkalne, w sposób następujący:172/15 - 0,1157 ha, 172/16- 0,0906 ha, 172/17 - 0,0904 ha, 172/18 - 0,0900 ha, 172/19 - 0,0896 ha, 172/20 - 0,0892 ha, 172/21 - 0,0888 ha, 172/22 - 0,0885 ha, 172/23 - 0,0881 ha.

W dniu 19 lutego 2010 r. decyzją Burmistrz Miasta i Gminy, na wniosek Wnioskodawcy i jego małżonki, ustalił warunki zabudowy na budowę trzech domów jednorodzinnych oraz budowę drogi wewnętrznej.

W dniu 29 listopada 2010 r. nastąpiło dalsze ustalenie warunków zabudowy, na wniosek Zainteresowane i jego małżonki, dla budowy pięciu budynków wolnostojących oraz budowę drogi wewnętrznej (decyzja).

Dnia 21 września 2012 r., także na wniosek Wnioskodawcy i jego małżonki Burmistrz MiG wydał następną decyzję o warunkach zabudowy dziewięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych.

Wszystkie te działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i Zainteresowany nie wnioskował o to. Wnioski te będą składać nabywcy tych nieruchomości. W związku z przygotowaniem tych nieruchomości do sprzedaży Wnioskodawca poniósł pewne nakłady, i tak: 6.000 zł z tytułu podziału nieruchomości, 4.800 zł na przesunięcie słupa i linii elektrycznej, 2.000 zł na opłaty w UMiG i Starostwie na mapy i pozwolenia oraz 120 zł na reklamę w lokalnej gazecie.

Wymienione nakłady, są jedynymi nakładami jakie Wnioskodawca poniósł i nie przewiduje On innych kosztów.

Ww. działki nie były wykorzystywane nigdy do działalności gospodarczej. Były dzierżawione odpłatnie na podstawie umowy najmu tylko i wyłącznie rolnikom pod uprawy rolne. Obecnie została sprzedana jedna działka, a w przyszłości Wnioskodawca planuje sprzedać kolejne. Będzie to zależało od zainteresowania ich zakupem. A w związku z tym, że mają tam być wybudowane domy jednorodzinne Wnioskodawca nie może w chwili obecnej jednoznacznie stwierdzić, że kupi je jeden, czy wielu nabywców.

Wnioskodawca oświadczył również, że prowadzi działalność gospodarczą auto-handel, i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a jego małżonka nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek budowlanych potraktowana będzie jako działalność gospodarcza, od której należy odprowadzić podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż jego prywatnej własności otrzymanej w formie darowizny nie jest działalnością gospodarczą i nie powinna podlegać podatkowi VAT. Zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości UE wyrażonym w wyroku z 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C/181/10, które brzmią: "sprzedaż działek służących poprzednio działalności rolniczej a teraz przeznaczonych pod zabudowę, a nabytych jako grunty rolne (bez podatku VAT) należy uznać za niepodlegające podatkowi VAT, ponieważ sprzedaż tych działek jest to transakcja stanowiąca czynność związaną ze zwykłym wykorzystywaniem prawa własności". Nie można więc uznać za działalność handlową, czyli w konsekwencji gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT sprzedaż majątku osobistego który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności a jedynie w celach prywatnych.

Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07) sąd uznał, że sprzedaż kilkakrotnie gruntów budowlanych nie decyduje o opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W podobnej do Wnioskodawcy sprawie WSA w Gliwicach (sygn. Akt III Sa/Gl 161/08) uznał, że sprzedaż działek budowlanych powstałych z podziału nieruchomości dziedziczonych przez osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcą nie jest opodatkowana podatkiem VAT i bez znaczenia jest częstotliwość wykonywania tych czynności.

Reasumując, należy uznać, że o tym, czy dokonanie podziału gruntu na kilka działek i ich sukcesywna sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem VAT, to jest czy dana osoba będzie występować w roli podatnika od towarów i usług decydować powinny przede wszystkim zamiary podatnika co do nieruchomości w momencie jej nabycia.

Opodatkowana podatkiem VAT powinna więc podlegać sprzedaż, jeżeli nieruchomość została nabyta w celach inwestycyjnych, to jest w celu dokonania podziału i odsprzedaży wydzielonych działek z zyskiem.

Wnioskodawca uważa, że w jego przypadku nabyta w drodze spadku nieruchomość jest własnością prywatną i jej sprzedaż nie powinna być traktowana jako działalność gospodarcza (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT), a tym samym wolna od podatku o towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. L 347 s. 1 z późn. zm.) - "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Opodatkowaniu VAT podlega - na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE - odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

I tak, jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zauważyć należy, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania dostawy gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpiło w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Zainteresowany w celu planowanej sprzedaży działek, będzie podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługobiorców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkować będzie koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady - a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy - jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że dnia 29 lipca 1983 r. aktem notarialnym, zostało przekazane gospodarstwo rolne o powierzchni 9,40 ha na rzecz małżonków (...). Na wniosek Wnioskodawcy i jego małżonki Urząd Miasta i Gminy decyzją z dnia 26 lipca 2010 r. dokonał podziału nieruchomości składającej się m.in. z działki 172 o pow. 3,0800 ha na trzy działki wydzielone pod budowę budynku mieszkalnego oraz na działką wydzieloną pod budowę drogi i działkę oznaczoną jako grunty orne, łąki i trawę. Następnie decyzją z dnia 15 marca 2012 r. nastąpił kolejny podział, również na wniosek Wnioskodawcy i jego małżonki na pięć działek wydzielonych pod budowę budynków mieszkalnych, działkę oznaczoną jako grunty orne, działkę pod budowę drogi wewnętrznej, działkę oznaczoną jako grunty orne oraz działkę oznaczoną kjako grunty orne i łąki trwałe. Trzecią decyzją, również na wniosek Zainteresowane i jego małżonki, Burmistrz Miasta i Gminy z dnia 4 lutego 2013 r. następuje kolejny podział jednej z działek na dziewięć działek przeznaczonych pod budownictwo mieszkalne.

W dniu 19 lutego 2010 r. decyzją Burmistrza Miasta i Gminy, na wniosek Wnioskodawcy i jego małżonki, ustalił warunki zabudowy na budowę trzech domów jednorodzinnych oraz budowę drogi wewnętrznej. W dniu 29 listopada 2010 r. nastąpiło dalsze ustalenie warunków zabudowy, na wniosek Zainteresowane i jego małżonki, dla budowy pięciu budynków wolnostojących oraz budowę drogi wewnętrznej. Dnia 21 września 2012 r., także na wniosek Wnioskodawcy i jego małżonki Burmistrz MiG wydał następną decyzję o warunkach zabudowy dziewięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Wszystkie te działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i Zainteresowany nie wnioskował o to. Wnioski te będą składać nabywcy tych nieruchomości. W związku z przygotowaniem tych nieruchomości do sprzedaży Wnioskodawca poniósł pewne nakłady, i tak: 6.000 zł z tytułu podziału nieruchomości, 4.800 zł na przesunięcie słupa i linii elektrycznej, 2.000 zł na opłaty w UMiG i Starostwie na mapy i pozwolenia oraz 120 zł na reklamę w lokalnej gazecie. Wymienione nakłady, są jedynymi nakładami jakie Wnioskodawca poniósł i nie przewiduje On innych kosztów. Ww. działki nie były wykorzystywane nigdy do działalności gospodarczej. Były dzierżawione odpłatnie na podstawie umowy najmu tylko i wyłącznie rolnikom pod uprawy rolne. Obecnie została sprzedana jedna działka, a w przyszłości Wnioskodawca planuje sprzedać kolejne. Będzie to zależało od zainteresowania ich zakupem. A w związku z tym, że mają tam być wybudowane domy jednorodzinne Wnioskodawca nie może w chwili obecnej jednoznacznie stwierdzić, że kupi je jeden, czy wielu nabywców. Wnioskodawca oświadczył również, że prowadzi działalność gospodarczą auto-handel, i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a jego małżonka nie prowadzi działalności gospodarczej.

W odniesieniu do powyższego należy stwierdzić, że fakt zarejestrowania się Wnioskodawcy jako podatnika VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą auto-handel, będzie miał znaczenie dla opodatkowania dostawy tego gruntu.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że Wnioskodawca posiada już status podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, wskazaną w art. 15 ust. 2 ustawy. Jeśli więc Zainteresowany będzie wykonywał inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, że nie będą one podlegały opodatkowaniu. Nie można bowiem uznać, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. pewne czynności wskazane w ustawie jako podlegające opodatkowaniu realizowane przez podatnika są opodatkowane, a inne nie.

Ponadto należy wskazać, że istotnym elementem, przesądzającym o uznaniu planowanej przez Zainteresowanego transakcji sprzedaży za prowadzenie działalności gospodarczej są czynności przygotowawcze, jakie poczynił Wnioskodawca wraz z małżonką w związku z zamierzoną dostawą ww. działek, powstałych z wydzielenia otrzymanego w spadku gospodarstwa rolnego. Zainteresowany bowiem podjął następujące czynności:

* dokonanie podziału nieruchomości na mniejsze działki,

* przesunięcie słupa i linii elektrycznej,

* zakup map i pozwoleń,

* reklama w lokalnej gazecie.

Ponadto przedmiotowe działki były dzierżawione odpłatnie na podstawie umowy najmu rolnikom pod uprawy rolne.

Z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że pomimo, że ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje, jakie zachowania wchodzą w zakres działalności gospodarczej, to należy przyjąć, że chodzi o aktywność o charakterze zawodowym i profesjonalnym. Nie może budzić wątpliwości, że w języku potocznym działalność "handlowca" ma charakter zawodowy, profesjonalny i ciągły, na co wskazuje art. 15 ust. 2 ustawy. Samo wystąpienie ciągłości nie przesądza o prowadzeniu przez podmiot działalności gospodarczej.

Inaczej przedstawia się kwestia działalności określonej w art. 15 ust. 2 zdanie drugie ustawy. Norma ta jest dokładnym odwzorowaniem normy zawartej w art. 9 ust. 1 akapit drugi zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE. Zarówno doktryna, jak i orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz sądów krajowych wskazują na to, że podatnikiem w tym zakresie będzie każdy podmiot stale korzystający ze swojego majątku w celach dochodowych. W związku z tym należy stwierdzić, że definicja legalna działalności gospodarczej nie łączy się z profesjonalnym ani zawodowym charakterem działalności.

Jak wynika z wniosku, sprzedaży przedmiotowego gruntu Zainteresowany dokona jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług.

Jednocześnie Zainteresowany nie wykazał, by przedmiotowy grunt w jakikolwiek sposób był związany z zaspokojeniem jego prywatnych, osobistych potrzeb, zatem należy uznać, że planowana dostawa nie nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym, ale w ramach sprzedaży majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanej nieruchomości do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, w którym stwierdzono, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z wniosku natomiast jednoznacznie wynika, że otrzymany grunt był przez Wnioskodawcę wydzierżawiany.

W rezultacie, dostawa działek budowlanych, tj. gruntu stanowiącego część gospodarstwa rolnego, jest dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług. Nie można zatem uznać, aby w tej konkretnej sytuacji dostawa ta stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym Zainteresowanego.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa działek budowlanych stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca będzie działał dla tej transakcji jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy - do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy - przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 13 ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dla przedmiotowych działek wystąpił o ustalenie warunków zabudowy i je otrzymał. Ponadto, działki są przeznaczone pod zabudowę budynkami wolnostojącymi. Dla przedmiotowych gruntów nie jest ustanowiony plan zagospodarowania przestrzennego.

Zatem Wnioskodawca będzie miał obowiązek odprowadzenia podatku VAT z tytułu planowanej sprzedaży.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego małżonki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.