ILPP2/443-773/09-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2009 r. (data wpływu 16 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki - jest prawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła na podstawie umowy sprzedaży z dnia 21 grudnia 1998 r. od Miasta i Gminy własność nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę budowlaną o powierzchni 0,2739 ha. Nabycie nieruchomości nie było opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Wskazana nieruchomość została nabyta w celu wybudowania domu mieszkalnego, w którym miała zamieszkać Zainteresowana wraz w mężem i stała się składnikiem ich majątku prywatnego.

W momencie nabycia tej nieruchomości, mąż Wnioskodawczyni prowadził działalność gospodarczą opodatkowaną VAT. Oboje posiadali także gospodarstwo rolne. Na dzień dzisiejszy współmałżonek nie prowadzi działalności gospodarczej, natomiast od 1999 r. Zainteresowana założyła własną działalność gospodarczą opodatkowaną VAT.

Przedmiotem działalności gospodarczej współmałżonków nie jest i nie był obrót nieruchomościami. Przedmiotowa nieruchomość nie jest ani nie była przez nich używana do prowadzenia działalności gospodarczej, ani w celach rolniczych. Na nabytej nieruchomości nie poczyniono inwestycji, nie została ona podzielona oraz nie zmieniono jej przeznaczenia.

Z uwagi na wybudowanie na pobliskich gruntach budynków handlowych, przedmiotowa działka straciła dla Wnioskodawczyni oraz jej męża pożądane walory, dlatego postanowili ją sprzedać. Dnia 21 stycznia 2009 r. podpisana została umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy mająca nastąpić sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, co do zasady grunty stanowią towar, natomiast ich sprzedaż stanowi obrót opodatkowany w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (dalej ustawy VAT). Jednakże, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu VAT, musi być wykonywana przez podatnika. Zatem, sprzedaż gruntu podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika VAT, zgodnie z art. 15 ustawy VAT, a czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ustawy VAT, tzn. czynność winna zostać wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania w sposób częstotliwy lub polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pogląd ten podziela najnowsza linia interpretacji indywidualnych (przykładowo interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 20 marca 2009 r., sygn. ILPP2/443-26/09-2/TK oraz z dnia 4 lutego 2009 r., sygn. ILPP1/443 1092/08-2/AK).

Przedmiotowa sprzedaż nieruchomości nie wypełnia jednak wskazanych przesłanek. Mimo, iż prowadząc działalność gospodarczą Zainteresowana posiada status podatnika VAT, to jednak sprzedając nieruchomość nie działa jako podatnik. Czynności sprzedaży nieruchomości dokonuje wraz z mężem jednorazowo i nie ma zamiaru, ani możliwości, dokonywać sprzedaży gruntów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Poza powyższym, przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek prywatny współmałżonków, który został nabyty na własne potrzeby, nie zaś z przeznaczeniem do działalności handlowej. Sprzedaż majątku prywatnego nie podlega opodatkowaniu VAT, co zostało stwierdzone m.in. w wyroku ETS z dnia 4 października 1995 r. w sprawie Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht (C-291/92) lub w wyroku NSA z dnia 19 marca 2009 r. (sygn. akt I FSK 46/08).

Dlatego też, z powyższych względów, przedmiotowa sprzedaż nieruchomości nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z opisu sprawy wynika, iż Zainteresowana wraz z mężem dokonała w 1998 r. zakupu działki budowlanej o powierzchni 0,2739 ha, w celu wybudowania na niej domu mieszkalnego. Przedmiotowa nieruchomość nie jest ani nie była używana do prowadzenia działalności gospodarczej, ani w celach rolniczych. Nie poczyniono na niej inwestycji, nie została podzielona oraz nie zmieniono jej przeznaczenia.

Z uwagi na wybudowanie na pobliskich gruntach budynków handlowych, przedmiotowa działka straciła dla Wnioskodawczyni pożądane walory, dlatego postanowiła ją sprzedać.

Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez współmałżonków nie jest i nie był obrót nieruchomościami.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nie należy traktować jako podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Okoliczności sprawy nie wskazują bowiem na to, aby dokonując sprzedaży gruntu działała ona w charakterze handlowca. W chwili zakupu gruntu w 1998 r., nie była zamiarem Zainteresowanej jego późniejsza sprzedaż. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej (w tym także rolniczej) i stanowi jej majątek prywatny. Z powyższego wynika, że działka budowlana nie została nabyta w celach handlowych, lecz prywatnych, a Wnioskodawczyni sprzedając ją korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, ponieważ przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana przez Zainteresowaną w działalności gospodarczej (w tym rolniczej), nabyta została do celów prywatnych i dokonana transakcja będzie miała charakter incydentalny, stwierdzić należy, iż jej sprzedaż nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca jedynie dla Wnioskodawczyni, a nie dla jej męża będącego współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczyni i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.