ILPP2/443-733/09-7/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2009 r. (data wpływu 8 czerwca 2009 r.) uzupełnionym pismami z dnia 9 lipca 2009 r. (data wpływu 13 lipca 2009 r.), z dnia 13 sierpnia 2009 r. (data wpływu 17 sierpnia 2009 r.) i z dnia 18 sierpnia 2009 r. (data wpływu 21 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie importu usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie importu usług. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 lipca 2009 r. (data wpływu 13 lipca 2009 r.) o wskazanie, że dotyczy on wyłącznie podatku od towarów i usług oraz pismami z dnia 13 sierpnia 2009 r. (data wpływu 17 sierpnia 2009 r.) i z dnia 18 sierpnia 2009 r. (data wpływu 21 sierpnia 2009 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jednostką naukowo-badawczą Polskiej Akademii Nauk. Swoje zadania wypełnia poprzez prowadzenie prac badawczych, badawczo-rozwojowych, realizowanych w projektach finansowanych z dotacji MNiSzW oraz finansowanych przez Unię Europejską w ramach programów ramowych. Do zadań statutowych należy także zapewnienie dostępu do Internetu oraz świadczenie usług sieciowych dla polskiego środowiska naukowego. Zadanie to jest realizowane przez Centrum Superkomputerowo-Sieciowe działające przy Instytucie, które jest operatorem ogólnopolskiej sieci akademickiej oraz miejskiej sieci komputerowej.

D świadczy usługi dla polskiego środowiska naukowego w zakresie:

Za ww. usługi organizacja D. obciąża Instytut z góry w okresach kwartalnych i tak:

W celu naliczenia podatku VAT od importu usług, Instytut wystawił fakturę wewnętrzną. Za moment powstania obowiązku podatkowego uznano datę wystawienia faktury przez organizację D. Faktury wystawione były w EURO. Zgodnie z art. 31, dla określenia podstawy opodatkowania Instytut dokonał przeliczenia waluty EURO na złote według kursu średniego ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że usługi dostępu do Internetu oraz usługi dostępu do europejskiej sieci naukowej G. są usługami telekomunikacyjnymi, które rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 64 z późn. zm.), zostały zaklasyfikowane do grupy PKWiU o symbolu 64.20, grupowanie 64.20.17-00.00. Umowa zawarta z D. o świadczenie ww. usług nie określa terminu płatności za te usługi. Termin płatności określony jest każdorazowo w wystawionej fakturze, tj. w ciągu 30 dni od daty wystawienia faktury. W przypadku wynajmu sprzętu informatycznego umowa określa: "opłata za dzierżawę zostanie uiszczona w okresie 30 dni po dacie widniejącej na fakturze".

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opinii Instytutu, prawidłowo został zastosowany średni kurs waluty obcej ogłoszony przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, stosowanie kursu zostało uregulowane w art. 31a ustawy. Należy zauważyć, że w ustawie nieuregulowane zostało wprost zagadnienie przedstawione w pytaniu, tj. przypadku, gdy kontrahent dla określonych usług wystawia fakturę z góry (w przypadku Instytutu za kwartał) art. 19 ust. 4 wskazuje, że jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w siódmym dniu licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Zainteresowany uważa, iż zawiera on jednak warunek, że data wystawienia faktury decyduje o terminie powstania obowiązku podatkowego, jeżeli faktura ta wystawiona została nie później niż w siódmym dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy, faktura wystawiona przed wykonaniem usługi spełnia powyższy warunek, a data jej wystawienia - decyduje o terminie powstania obowiązku podatkowego w VAT. Przepisy ustawy nie zabraniają również wystawienia faktury wcześniej, tj. przed wykonaniem usługi. Dlatego też, w opinii Zainteresowanego, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, a dla ustalenia podatku należy zastosować średni kurs NBP ogłoszony w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym datę wystawienia faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Odstępstwo od tej zasady przewidziane zostało między innymi w art. 27 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

Stosownie do regulacji zawartych w art. 27 ust. 4 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług:

nbspnbspnbspnbspnbspa) usług doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1),

nbspnbspnbspnbspnbspb) usług doradztwa w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2),

nbspnbspnbspnbspnbspc) usług prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1),

nbspnbspnbspnbspnbspd) usług architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) - z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1,

nbspnbspnbspnbspnbspe) usług w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3);

3a) usług przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usług tłumaczeń;

nbspnbspnbspnbspnbspa) gazu w systemie gazowym,

nbspnbspnbspnbspnbspb) energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym;

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż miejscem opodatkowania usług dostępu do sieci europejskiej G. oraz dostępu do światowego Internetu (usług telekomunikacyjnych), w zakresie wynajmu, dzierżawy rzeczy ruchomych i zakupu licencji na oprogramowanie (przedłużenie licencji na kolejny rok), w przypadku, gdy są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania, czyli w rozpatrywanym przypadku Polska, gdyż to tu ma miejsce siedziba nabywcy usług (Wnioskodawcy).

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługodawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

W myśl tego przepisu (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa od zagranicznych kontrahentów następujące usługi:

* dostępu do sieci europejskiej G. oraz dostępu do światowego Internetu (usługi telekomunikacyjne),

* w zakresie wynajmu, dzierżawy rzeczy ruchomych,

* zakupu licencji na oprogramowanie (przedłużenie licencji na kolejny rok).

W świetle powyższych przepisów, w odniesieniu do ww. usług na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Zainteresowany zobowiązany jest do rozpoznania obowiązku podatkowego i naliczenia podatku VAT z tytułu importu usług.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług.

Na mocy art. 19 ust. 19 ustawy, przepisy ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b) i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług.

Wobec powyższego, dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w imporcie usług będących przedmiotem wniosku, należy dokonać analizy poniższych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1 - art. 19 ust. 1 ustawy.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - art. 19 ust. 4 ustawy.

Artykuł 19 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy stanowi, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych, z zastrzeżeniem ust. 18.

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej - art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy.

Natomiast w myśl art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 1.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany dokonuje importu usług:

* telekomunikacyjnych,

* w zakresie wynajmu, dzierżawy rzeczy ruchomych,

* zakupu licencji na oprogramowanie (przedłużenie licencji na kolejny rok).

Zatem, do importu przedmiotowych usług zastosowanie znajdzie norma prawna zawarta w art. 19 ust. 19 ustawy.

W konsekwencji obowiązek podatkowy dla importu usług:

* telekomunikacyjnych powstaje na mocy art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy, tj. z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tego tytułu,

* w zakresie wynajmu, dzierżawy rzeczy ruchomych, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - w myśl art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy,

* zakupu licencji na oprogramowanie (przedłużenie licencji na kolejny rok), powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - zgodnie z regulacją zawartą w art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 lub wartość usługi - na podstawie odrębnych przepisów - zwiększa wartość celną importowanego towaru albo w przypadku gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę - art. 29 ust. 17 ustawy.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury - art. 31a ust. 2 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, iż w imporcie usług kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania określone w walucie obcej przelicza się na złote wg kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonej przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury, zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (...).

Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące zagadnienia związane z wystawianiem faktur.

Na mocy § 23 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, w tym wystawianych w formie elektronicznej, z tym że w przypadku:

Zgodnie z § 5 ust. 6 w zw. § 23 rozporządzenia, kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze (...).

Faktury, o których mowa w ust. 1, można wystawić w jednym egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku (§ 23 ust. 2 rozporządzenia).

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Z kolei, zgodnie z § 11 ust. 1 rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a oraz ust. 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego - § 11 ust. 2 rozporządzenia.

W oparciu o § 11 ust. 3 rozporządzenia, przepis ust. 2 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostaw energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako jednostka naukowo-badawcza zapewnia dostęp do Internetu oraz świadczenie usług sieciowych dla polskiego środowiska naukowego. Zadanie to jest realizowane przez Centrum Superkomputerowo-Sieciowe działające przy Instytucie, które jest operatorem ogólnopolskiej sieci akademickiej oraz miejskiej sieci komputerowej.

Centrum Komputerowe odpowiedzialne jest za łączność międzynarodową dla polskiego środowiska naukowego i w tym zakresie korzysta z dołączenia do europejskiej sieci naukowej G., którego operatorem jest organizacja D. mająca siedzibę w Wielkiej Brytanii.

D świadczy usługi dla polskiego środowiska naukowego w zakresie:

Za ww. usługi organizacja D. obciąża Instytut z góry w okresach kwartalnych i tak:

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż umowa zawarta z D. na świadczenie usług telekomunikacyjnych nie określa terminu płatności za te usługi. Termin ten określony jest każdorazowo w wystawionej fakturze, tj. w ciągu 30 dni od daty wystawienia faktury.

Odnośnie usług w zakresie wynajmu, dzierżawy rzeczy ruchomych Wnioskodawca oświadczył w uzupełnieniu do wniosku, że umowa określa: "opłata za dzierżawę zostanie uiszczona w okresie 30 dni po dacie widniejącej na fakturze".

Jak już wcześniej wskazano w powołanych przepisach dotyczących wystawiania faktur, wystawienie faktury wewnętrznej ustawodawca uzależnił od spełnienia pewnych warunków. Stosownie do § 23 ust. 1 rozporządzenia, do wystawiania faktur wewnętrznych stosuje się także:

* § 9 rozporządzenia, który nakazuje wystawienie faktury nie później niż w terminie siedmiu dni od dnia wydania towaru lub wykonania usługi;

* § 11 ust. 1 rozporządzenia, stanowiący, że w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a oraz ust. 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego;

* § 11 ust. 2 rozporządzenia, z którego wynika, iż faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego;

* § 11 ust. 3 rozporządzenia, mówiący, że powyższy przepis ust. 2 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie m.in. dostaw usług telekomunikacyjnych.

Zatem:

Ad. I

Usługi telekomunikacyjne

Za ww. usługi usługodawca obciążył Wnioskodawcę z góry w okresach kwartalnych i tak:

W celu naliczenia podatku VAT od importu usług, Zainteresowany wystawił fakturę wewnętrzną, w dacie wystawienia faktury przez usługodawcę. Tym samym, w świetle powołanego wyżej § 23 ust. 1 w zw. z § 11 ust. 3 rozporządzenia, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca wystawił fakturę wewnętrzną w sposób prawidłowy. Z opisu sprawy wynika, iż faktury zawierały informację jakiego okresu rozliczeniowego dotyczyły (kwartał), a fakturę wewnętrzną dokumentującą nabycie usług telekomunikacyjnych wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

W związku z tym, iż kontrahent w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych nie zawarł terminu płatności, dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego nie znajdzie zastosowania art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy, lecz ogólna zasada określona w cyt. już przepisie art. 19 ust. 1 ustawy, która stanowi, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W przedmiotowej sytuacji za okres rozliczeniowy w zakresie dostępu do Internetu światowego, jak i dostępu do europejskiej sieci naukowej G. (usługi telekomunikacyjne) przyjęto kwartał.

Wobec powyższego, obowiązek z tytułu importu ww. usług telekomunikacyjnych powstał z chwilą wykonania usługi, czyli w tej sprawie po zakończeniu II kwartału, tj. dnia 30 czerwca 2009 r.

Ad. II

Usługi wynajmu, dzierżawy rzeczy ruchomych

Usługodawca wystawia fakturę za wynajęty sprzęt w okresach miesięcznych po wykonaniu usługi. Fakturę za okres od dnia 10 lutego 2009 r. do dnia 9 marca 2009 r. kontrahent wystawił w dniu 16 marca 2009 r. Zapłaty faktury dokonano w dniu 25 marca 2009 r. Instytut wystawił fakturę wewnętrzną na dzień 16 marca 2009 r. W świetle powołanego § 11 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia, należy stwierdzić, że faktura wewnętrzna została wystawiona prawidłowo, czyli nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego nie wcześniej jednak niż 30. dnia przed jego powstaniem.

Kontrahent zagraniczny wskazał w umowie, iż opłata za dzierżawę zostanie uiszczona w okresie 30 dni po dacie widniejącej na fakturze (za okres od dnia 10 lutego 2009 r. do dnia 9 marca 2009 r. kontrahent wystawił fakturę w dniu 16 marca 2009 r., zapłaty faktury dokonano w dniu 25 marca 2009 r.).

W powyższym przypadku zastosowanie znajdzie art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, który stanowi, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Wobec powyższego, obowiązek podatkowy z tytułu importu usług najmu, dzierżawy rzeczy ruchomych powstał z chwilą dokonania zapłaty, czyli dnia 25 marca 2009 r.

Ad. III

Usługi w zakresie zakupu licencji na oprogramowanie (przedłużenie licencji na kolejny rok)

Do obsługi środowiska naukowego Instytut zakupił przedłużenie licencji oprogramowania GA. na kolejny rok, tj. na okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. Kontrahent zagraniczny wystawił fakturę z datą 28 stycznia 2009 r., z określonym terminem płatności 30 dni. Zapłaty faktury Instytut dokonał w dniu 26 lutego 2009 r. Fakturę wewnętrzną wystawiono z datą 31 stycznia 2009 r. Wobec regulacji wskazanych w § 11 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia, należy stwierdzić, że Zainteresowany wystawił fakturę wewnętrzną w sposób prawidłowy, czyli nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego nie wcześniej jednak niż 30. dnia przed jego powstaniem.

Kontrahent zagraniczny za przedłużenie licencji na okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. wystawił fakturę z datą 28 stycznia 2009 r., z określonym terminem płatności 30 dni, zapłaty faktury dokonano w dniu 26 lutego 2009 r.

W powyższej sytuacji obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z regulacją zawartą w art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.

Zatem, obowiązek podatkowy z tytułu zakupu licencji na oprogramowanie (przedłużenie licencji na kolejny rok) powstał w dniu dokonania zapłaty, tj. dnia 26 lutego 2009 r.

Do przeliczenia podstawy opodatkowania na złote, Zainteresowany obowiązany był zastosować kurs średni danej waluty obcej ogłoszony przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie importu usług. Natomiast pozostała część wniosku dotycząca zdarzenia przyszłego w ww. zakresie została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 8 września 2009 r. Nr ILPP2/443-733/09-6/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.