ILPP2/443-677/14-3/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy reprezentowanej przez Radcę Prawnego przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2014 r. (data wpływu 20 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego od wydatków związanych z budową przyłączy kanalizacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego od wydatków związanych z budową przyłączy kanalizacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina zamierza rozpocząć realizację inwestycji polegającej na budowie sieci kanalizacji sanitarnej w granicach administracyjnych Gminy. W ramach przedsięwzięcia, oprócz samej sieci, Gmina dodatkowo zamierza wykonać również przyłącza kanalizacyjne ciśnieniowe wraz z przydomowymi pompowniami do nieruchomości prywatnych położonych w granicach administracyjnych Gminy (dalej: przyłącza kanalizacyjne).

Niniejszy wniosek nie dotyczy samej budowy sieci kanalizacji, a jedynie przyłączy. Budowa przedmiotowych przyłączy kanalizacyjnych, jako że będą one znajdować się na terenach nieruchomości prywatnych (tekst jedn.: zasadniczo od granicy nieruchomości względnie studzienki do samego budynku), nie będzie wykorzystywana w ramach zadań własnych Gminy. Obowiązek budowy przedmiotowych przyłączy kanalizacyjnych leży bowiem w gestii właścicieli poszczególnych nieruchomości.

Gmina zamierza zawrzeć z właścicielami nieruchomości prywatnych umowy o zastępstwo inwestycyjne. W zamian za zapłatę zryczałtowanego wynagrodzenia, Gmina zobowiąże się do wybudowania przyłącza, w tym także m.in do:

* pełnienia funkcji Inspektora Nadzoru Inwestorskiego,

* przekazania, przy udziale właściciela nieruchomości, wykonawcy robót placu budowy, dokumentacji projektowej oraz dziennika budowy,

* sprawdzenia jakości wykonanych robót,

* sygnalizowaniu właścicielowi nieruchomości o wszelkich nieprawidłowościach w przebiegu procesu inwestycyjnego,

* przeprowadzenia odbioru częściowego oraz końcowego,

* rozliczenia finansowego,

* zwrotu przedmiotu użyczenia (nieruchomości) po wygaśnięciu umowy w takim stanie, w jakim jego zużycie uzasadniają wymagania prawidłowej eksploatacji i zwykłe korzystanie z rzeczy,

* wykorzystania użyczonej nieruchomości do realizacji robót związanych z budową sieci kanalizacji sanitarnej w granicach administracyjnych Gminy wraz z przyłączem.

Innymi słowy, Gmina nabędzie usługę budowy przyłączy kanalizacyjnych od podmiotu zewnętrznego (firmy budowlanej), a następnie "odsprzeda tą usługę" i obciąży mieszkańca stosowanym wynagrodzeniem. Jednostkowy koszt wykonania przyłącza kanalizacyjnego, który zostanie poniesiony przez Gminę, będzie wyższy niż wynagrodzenie pobierane przez Gminę od mieszkańca. Zatem można uznać, że Gmina de facto udzieli właścicielowi nieruchomości tzw. rabatu.

Ponoszone przez Gminę wydatki (koszty budowy przyłączy) będę udokumentowane przez dostawcóww.ykonawców wystawianymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego. Natomiast powyższe wpłaty otrzymywane przez Gminę od mieszkańców, Gmina każdorazowo planuje dokumentować wystawianymi fakturami VAT. Gmina planuje wykazywać je w swoich rejestrach sprzedaży oraz deklaracjach VAT-7 i rozliczać z tego tytułu podatek należny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie uprawniona do odliczenia pełnych kwot VAT naliczonego od wydatków związanych z budową przyłączy kanalizacyjnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina będzie uprawniona do odliczenia pełnych kwot VAT naliczonego od wydatków związanych z budową przyłączy kanalizacyjnych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, iż prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

* nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz

* nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku powyższe przesłanki zostaną spełnione i tym samym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie będzie przysługiwać pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z budową przyłączy kanalizacyjnych.

W ocenie Gminy, za bezsporny należy uznać bowiem fakt, iż ponoszenie wydatków na budowę przyłączy kanalizacyjnych będzie bezpośrednio związane ze świadczeniem na rzecz właścicieli nieruchomości prywatnych usług zastępstwa inwestorskiego. Gdyby Gmina nie planowała zawrzeć wskazanych w opisie sprawy umów, nie realizowałaby inwestycji polegających na budowie, na nieruchomościach prywatnych, obiektów sieci kanalizacyjnych.

Zdaniem Gminy, na prawo do odliczenia VAT z tytułu budowy przyłączy kanalizacyjnych, nie powinien mieć wpływu fakt, iż Gmina obciąży właścicieli nieruchomości prywatnych wartością wynagrodzenia niższą od kosztów budowy - udzielając jednocześnie mieszkańcom de facto rabatu czy też obniżki ceny. Gmina pragnie podkreślić, iż na gruncie ustawy o VAT nie zostały przewidziane czynności częściowo odpłatne. Zatem jeśli za daną usługi przewidziane jest wynagrodzenie (stanowiące w tym przypadku część poniesionych przez Gminę kosztów), to takie świadczenie należy uznać za odpłatne. Poza tym, ustawa o VAT w żadnym przypadku nie ogranicza możliwości udzielania rabatów, obniżek cen, etc.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w wydawanych w imieniu Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 26 września 2012 r., sygn. IBPP1/443-672/12/LSz, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że "Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest on odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie".

Ponadto Gmina pragnie podkreślić, że stanowisko odmienne od przestawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Gmina pragnie przytoczyć orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, iż "Prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny".

Zdaniem Gminy, nie powinna być ona traktowana inaczej/mniej korzystnie niż inne podmioty gospodarcze dokonujące sprzedaży opodatkowanej VAT i korzystające w związku z tym z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów/usług niezbędnych w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Skoro bowiem Gmina, jako czynny podatnik VAT, zobowiązana jest uiszczać VAT należny z tytułu świadczonych usług, powinna ona mieć jednocześnie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków warunkujących możliwość ich świadczenia.

Gmina pragnie zwrócić uwagę, iż powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w interpretacjach Ministra Finansów wydawanych dla innych gmin.

Przykładem może być interpretacja indywidualna z dnia 27 marca 2014 r., sygn. IBPP3/443-53/14/EJ, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, iż "przekazywane na rzecz Wnioskodawcy wpłaty pieniężne przez mieszkańców z tytułu wykonania przyłączy do wybudowanej sieci kanalizacyjnej stanowią zapłatę za świadczenie usług. Usługa wykonania przyłączy do gospodarstw domowych jest więc usługą, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i jak odpłatna usługa podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy".

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łódź z dnia 9 września 2013 r., sygn. IPTPP1/443-483/13-3/RG, w której organ podatkowy stwierdził, że "W konsekwencji należy wskazać, iż podatnik może odliczyć podatek naliczony w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościom opodatkowanymi. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż Gmina ma prawo do odliczenia podatki naliczonego od wydatków związanych z budową przyłączy kanalizacyjnych".

Powyższe stanowisko w podobnym stanie faktycznym zostało również zaprezentowane w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 5 listopada 2012 r., sygn. IPTPP4/443-517/12-4/ALN oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 października 2012 r., sygn. IBPP3/443-761/12/UH.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina zamierza rozpocząć realizację inwestycji polegającej na budowie sieci kanalizacji sanitarnej w granicach administracyjnych Gminy. W ramach przedsięwzięcia, oprócz samej sieci, Gmina dodatkowo zamierza wykonać również przyłącza kanalizacyjne ciśnieniowe wraz z przydomowymi pompowniami do nieruchomości prywatnych położonych w granicach administracyjnych Gminy (dalej: przyłącza kanalizacyjne).

Niniejszy wniosek nie dotyczy samej budowy sieci kanalizacji, a jedynie przyłączy. Budowa przedmiotowych przyłączy kanalizacyjnych, jako że będą one znajdować się na terenach nieruchomości prywatnych (tekst jedn.: zasadniczo od granicy nieruchomości względnie studzienki do samego budynku), nie będzie wykorzystywana w ramach zadań własnych Gminy. Obowiązek budowy przedmiotowych przyłączy kanalizacyjnych leży bowiem w gestii właścicieli poszczególnych nieruchomości.

Gmina zamierza zawrzeć z właścicielami nieruchomości prywatnych umowy o zastępstwo inwestycyjne. W zamian za zapłatę zryczałtowanego wynagrodzenia, Gmina zobowiąże się do wybudowania przyłącza, w tym także m.in do:

* pełnienia funkcji Inspektora Nadzoru Inwestorskiego,

* przekazania, przy udziale właściciela nieruchomości, wykonawcy robót placu budowy, dokumentacji projektowej oraz dziennika budowy,

* sprawdzenia jakości wykonanych robót,

* sygnalizowaniu właścicielowi nieruchomości o wszelkich nieprawidłowościach w przebiegu procesu inwestycyjnego,

* przeprowadzenia odbioru częściowego oraz końcowego,

* rozliczenia finansowego,

* zwrotu przedmiotu użyczenia (nieruchomości) po wygaśnięciu umowy w takim stanie, w jakim jego zużycie uzasadniają wymagania prawidłowej eksploatacji i zwykłe korzystanie z rzeczy,

* wykorzystania użyczonej nieruchomości do realizacji robót związanych z budową sieci kanalizacji sanitarnej w granicach administracyjnych Gminy wraz z przyłączem.

Innymi słowy, Gmina nabędzie usługę budowy przyłączy kanalizacyjnych od podmiotu zewnętrznego (firmy budowlanej), a następnie "odsprzeda tą usługę" i obciąży mieszkańca stosowanym wynagrodzeniem. Jednostkowy koszt wykonania przyłącza kanalizacyjnego, który zostanie poniesiony przez Gminę, będzie wyższy niż wynagrodzenie pobierane przez Gminę od mieszkańca. Zatem można uznać, że Gmina de facto udzieli właścicielowi nieruchomości tzw. rabatu.

Ponoszone przez Gminę wydatki (koszty budowy przyłączy) będę udokumentowane przez dostawcóww.ykonawców wystawianymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego. Natomiast powyższe wpłaty otrzymywane przez Gminę od mieszkańców, Gmina każdorazowo planuje dokumentować wystawianymi fakturami VAT. Gmina planuje wykazywać je w swoich rejestrach sprzedaży oraz deklaracjach VAT-7 i rozliczać z tego tytułu podatek należny.

Należy wskazać, że przedmiotem wniosku (pytanie oznaczone nr 1) było również zagadnienie dotyczące opodatkowania podatkiem VAT usług wykonania przez Gminę za wynagrodzeniem na rzecz mieszkańców przyłączy kanalizacyjnych, które zostało rozstrzygnięte interpretacją ILPP2/443-677/14-2/AD, w której Organ uznał, że usługa wykonania przez Gminę na rzecz mieszkańców przyłączy kanalizacyjnych za wynagrodzeniem będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie będzie korzystała ze zwolnienia.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, należy podkreślić, że podatnik w momencie nabycia towarów oraz usług powinien określić, czy nabywane przez niego towary i usługi będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. W konsekwencji należy wskazać, że podatnik może odliczyć podatek naliczony w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że Gmina będzie mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z budową przyłączy kanalizacyjnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto, tut. Organ informuje, że w pozostałym zakresie wniosku zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z dnia 17 września 2014 r. nr ILPP2/443-677/14-2/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.