ILPP2/443-669/09-4/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2009 r. (data wpływu 25 maja 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 lipca 2009 r. (data wpływu 24 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 lipca 2009 r. (data wpływu 24 lipca 2009 r.) o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego oraz o pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest producentem oraz importerem produktów impulsowych: gumy do żucia oraz cukierków. Gama produktów jest bardzo szeroka i znana.

Produkty Spółki wysyłane są zarówno na rynek krajowy, jak i zagraniczny. W celu pozyskania klientów, Zainteresowany przeprowadza różnego rodzaju akcje marketingowo-promocyjne, poprzez które dociera do swoich klientów bezpośrednich (hurtownie, sieci), jak i pośrednich (sklepy, konsumenci). Zazwyczaj są to: samplingi organizowane w miejscach publicznych (np. sklepy, puby, kina, szkoły, itp.), uczestniczenie w organizowanych sezonowo masowo imprezach o charakterze promocyjno-rozrywkowym, akcja O. (propagowanie profilaktyki stomatologicznej poprzez stronę internetową, gabinety stomatologiczne, jak również jeżdżący po kraju autobus stomatologiczny). Działalność ta jest często związana z wydaniami towarów, np. kalendarzy, koszulek, piłek, ręczników, itp., a także produktów w postaci produkowanej gumy lub cukierków. W momencie zakupu wydawanych nieodpłatnie towarów Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub w części.

Wnioskodawca dba także o swój wizerunek i postrzeganie marki zarówno wśród swoich odbiorców, jak i dostawców poprzez dbałość o kontakty biznesowe związane ze zwyczajowym ofiarowaniem drobnych prezentów z okazji świąt lub spotkań.

Zainteresowany zaznaczył, że opis nie dotyczy wydań materiałów reklamowych drukowanych oraz prezentów o małej wartości w myśl ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedmiotowe wydania towarów, ściśle związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem, podlegają pod definicję art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (przekazania towarów należących do przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem), a co za tym idzie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w momencie przekazania.

Zainteresowany zaznaczył, że pytanie nie dotyczy przekazania drukowanych materiałów reklamowych oraz prezentów o małej wartości (art. 7 ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane wyżej przekazania bez wynagrodzenia są ściśle związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem - oddziałują na zwiększenie przychodów oraz zmniejszenie kosztów, kształtują także wizerunek firmy.

W świetle przepisów art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przekazanie przez Zainteresowanego bez wynagrodzenia towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (samoopodatkowanie VAT).

Podobne stanowisko podziela np. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 listopada 2008 r. sygn. akt I FPS 6/08 - orzekając, że nieodpłatnie przekazanie towarów na cele związane z działalnością firmy nie podlega VAT.

Zdaniem Sądu art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r., nie dają podstaw do przyjęcia, że za odpłatną dostawę towarów należy uznawać także przekazanie towarów bez wynagrodzenia na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Przedmiot opodatkowania, zgodnie z art. 217 Konstytucji RP, musi wynikać z przepisów ustawowych, a skoro dany stan z przepisów tych nie wynika, to należy uznać go za pozostający poza zakresem opodatkowania.

Zainteresowany wskazał również na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 marca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2075/07: "Ustawa o VAT zrównuje czynności dokonane bez wynagrodzenia z czynnościami odpłatnymi, traktując je jako odpłatną dostawę towarów w znaczeniu art. 5 ust. 1, jedynie przy spełnieniu warunków wymienionych w art. 7 ust. 2 i z zastrzeżeniem płynącym z ust. 3 tego artykułu (wyłączenie zrównania z uwagi na rodzaj przedmiotu objętego czynnością nieodpłatną). W ten sposób jakiekolwiek nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów (rozumianych w myśl. art. 2 pkt 6 ustawy o VAT jako rzeczy ruchome oraz wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty), innych niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości i próbki, wchodzi w zakres objęty pojęciem "odpłatnej dostawy towarów", o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części oraz - co jest istotne w niniejszej sprawie - przekazanie nastąpiło na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. To ostatnie zastrzeżenie, umiejscowione we wstępnej części art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, odnosi się również do wyliczonych przykładowo czynności, wśród których znalazło się przekazanie towarów bez wynagrodzenia, a to oznacza, iż cel przekazania takich towarów jest niezbędnym elementem dopełniającym zakres znaczeniowy tych czynności. Sąd nie podzielił argumentacji organu odwoławczego, który z treści art. 7 ust. 3 ustawy o VAT wywodził, że ust. 2 tego artykułu dotyczy także przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Po pierwsze, stwierdzenie takie jest sprzeczne z literalnym brzmieniem art. 7 ust. 2, który jednoznacznie nawiązuje do przekazania "na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem". Po drugie, jeśli ratio legis tego przepisu byłoby objęcie zarówno przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jak i na cele z nim niezwiązane, wówczas ustawodawca zrezygnowałby ze wskazania celu przekazania, odwołując się jedynie do samej czynności przekazania; cele bowiem ujęto jako "związane" i "niezwiązane" - czyli pozostałe, dopełniają do całości tak określony możliwy zbiór przekazań. Po trzecie, wbrew temu co twierdzi organ drugiej instancji, zachowanie literalnej wykładni art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie sprawia, iż przepis ust. 3 tego artykułu przy zastosowaniu takiej wykładni traci sens statuując wyłączenie z zakresu opodatkowania czynności, które nie podlegają opodatkowaniu. Nie można bowiem zgodzić się z poglądem organu, iż przekazanie drukowanych materiałów reklamowych lub próbek towarów zawsze będzie realizowało cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Podatnik może przecież przekazać nieodpłatnie drugiemu podmiotowi materiały reklamowe lub próbki towarów, które nie maja związku z jego przedsiębiorstwem. W takiej sytuacji czynność przekazania towaru nie realizuje celów związanych z prowadzeniem tegoż przedsiębiorstwa. Podobne prezenty mogą mieć dwojaki cel przekazywania, co dostrzegł zresztą organ odwoławczy, wskazując w tym zakresie na okoliczność, iż "zazwyczaj" przekazanie prezentów jest związane z działalnością przedsiębiorstwa".

W związku z powyższym, przekazanie przez Spółkę towarów należących do jej przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - stosownie do zapisu art. 7 ust. 1 ustawy - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)

Czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów na terytorium kraju, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, jest także przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Przez prezenty małej wartości, w myśl art. 7 ust. 4 ustawy, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Wyłączenie z zakresu stosowania przepisu art. 7 ust. 2 ustawy, dotyczy więc towarów, które co do zasady przekazywane są w związku z działalnością przedsiębiorstwa (przekazanie druków reklamowych lub próbek towarów zawsze ma taki związek, zazwyczaj także przekazanie prezentów). Z powyższego wynika, że powołany wyżej przepis, znajduje zastosowanie również do przekazania związanego z działalnością przedsiębiorstwa. Przeciwne twierdzenie oznaczałoby, że ustawodawca wyłączył spod opodatkowania czynności, które i tak nie podlegają opodatkowaniu. Mając na uwadze racjonalność i celowość działania ustawodawcy, nie można uznać, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy dotyczy wyłącznie przekazań nie związanych z przedsiębiorstwem.

Przez odpłatną dostawę towarów należy zatem rozumieć także przekazanie towarów bez wynagrodzenia, jeżeli przekazania dokonano na cele związane z przedsiębiorstwem, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów - za wyjątkiem druków reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek.

Podsumowując, pojęcie "sprzedaży towarów" obejmuje swoim zakresem czynności wymienione w art. 7 ust. 2 ustawy, do których zaliczyć należy również przedmiotowe nieodpłatne przekazanie, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Również w świetle regulacji obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 2006.347.1 z późn. zm.), będącej odpowiednikiem VI Dyrektywy, tego rodzaju nieodpłatne przekazania towarów podlegają opodatkowaniu.

Z treści art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej wynika, że wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Analiza powołanego wyżej przepisu pozwala stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmuje on każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności.

Zdaniem tut. Organu, interpretacja art. 7 ust. 2 ustawy, w oparciu o wykładnię wyłącznie gramatyczną budzi pewne wątpliwości, nie może zatem stanowić wyłącznej podstawy do dokonanego rozstrzygnięcia. Dla wyjaśnienia zakresu przedmiotowego opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającego z tych norm, koniecznym jest sięgnięcie do wykładni o charakterze kompleksowym. Przy wykładni przedmiotowych przepisów ustawy należy wziąć pod uwagę zasadę racjonalności ustawodawcy oraz interpretować przepis art. 7 ust. 2 w zestawieniu z art. 7 ust. 3 ustawy. Przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek - niewątpliwie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wobec tego w przypadku nie objęcia regulacją art. 7 ust. 2 przekazania lub zużycia towarów przez podatnika na cele związane z jego przedsiębiorstwem, przepis art. 7 ust. 3 byłby zbędny. Skoro zatem z zakresu opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów, na cele inne niż bezpośrednio związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wyłączono na podstawie art. 7 ust. 3 ww. ustawy jedynie przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, to należy uznać, iż opodatkowaniu podlegają wszelkie inne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tych czynności w całości lub w części. Gdyby przyjąć, iż opodatkowaniu na mocy ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle nie związane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze treść przytoczonych wyżej przepisów oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdza się, że nieodpłatne przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel podlega opodatkowaniu niezależnie od celu przekazania, o ile nie znajdują zastosowania przepisy art. 7 ust. 3-7 ustawy, a jak wskazała Spółka te nie są przedmiotem wniosku.

Tym samym, nieodpłatne przekazanie różnego rodzaju towarów (np. kalendarzy, koszulek, piłek, ręczników, itp., a także produktów w postaci produkowanej gumy do żucia lub cukierków), stanowiących reklamę Spółki, co do zasady, traktowane jako związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż miała ona prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów.

Ponadto zaznacza się, iż wyroki sądów administracyjnych, które zostały powołane przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu stanowiska zapadły w indywidualnych sprawach podatników i nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.