ILPP2/443-665/08-2/ISN - Zaświadczenie o rejestracji podatnika dla celów zwrotu podatku od towarów i usług w Polsce- a tłumaczenie przysięgłe tego dokumentu.
Pismo z dnia 17 października 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-665/08-2/ISN Zaświadczenie o rejestracji podatnika dla celów zwrotu podatku od towarów i usług w Polsce- a tłumaczenie przysięgłe tego dokumentu.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani..., przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2008 r. (data wpływu 18 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie zaświadczeń - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 18 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie zaświadczeń.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawczyni jest przedstawicielem holenderskiej firmy zajmującej się zwrotem podatku od wartości dodanej z krajów Unii Europejskiej i nie tylko, w tym również z Polski. W celu złożenia wniosku o zwrot podatku od wartości dodanej 8 Dyrektywa Unii Europejskiej nakłada wymóg złożenia określonych dokumentów, w tym zaświadczenia o rejestracji podatnika podatku (przedsiębiorcy) - wskazuje również wzór. Wzór takiego zaświadczenia przewidziany jest w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podatnikom, dokument ten sporządzony jest w języku polskim oraz angielskim. Jest on wymagany od nierezydentów, którzy chcą się ubiegać o zwrot podatku od wartości dodanej z Polski. Jednak zdaniem Zainteresowanej niektóre urzędy skarbowe w Polsce, odmawiają wydawania/wypełnienia tego zaświadczenia, uzasadniając swoją decyzję tym, że jest ono sporządzone w języku obcym i odwołują się do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r., zmieniającego rozporządzenie w sprawie zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe. Wymagają tym samym do każdego egzemplarza tegoż zaświadczenia tłumaczenia przysięgłego na język polski.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
Dlaczego jedno rozporządzenie Ministra Finansów niejako wyklucza drugie (rozporządzenie z dnia 20 czerwca 2007 r. neguje rozporządzenie z dnia 23 kwietnia 2004 r.).
Czy interpretacja przepisu rozporządzenia z dnia 20 czerwca 2007 r. przez wskazane wyżej urzędy skarbowe jest poprawna i słuszna.
Zdaniem Wnioskodawczyni, taka interpretacja rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. jest absolutnie nie do przyjęcia, ponieważ jest tam użyte określenie w § 1.1b ust. 3 - "Jeżeli przedłożony przez wnioskodawcę formularz... jest sporządzony w języku obcym...". Tymczasem wzór zaświadczenia opracowany i proponowany przez Ministra Finansów w załączniku do rozporządzenia z dnia 23 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 89, poz. 851), który jest tożsamy z zaświadczeniem proponowanym jako załącznik do 8-ej Dyrektywy Unii Europejskiej, jest drukiem dwujęzycznym - polskim i angielskim, czyli nie wyłącznie w języku obcym. W opinii Zainteresowanej nie ma w tym momencie potrzeby przedkładania tłumaczenia przysięgłego treści tego zaświadczenia.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Na mocy art. 306a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organ podatkowy wydaje zaświadczenia na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie.
Zaświadczenie wydaje się, jeżeli:
urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa;
osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów ze stanu prawnego (art. 306a § 2 ustawy).
W myśl art. 306j ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
tryb wydawania zaświadczeń, uwzględniając w szczególności odpowiednią organizację czynności związanych z wydawaniem zaświadczeń;
właściwość miejscową i rzeczową organów podatkowych do wydawania zaświadczeń, uwzględniając rodzaj zobowiązania podatkowego;
wzór rejestru zaświadczeń oraz szczegółowy sposób jego prowadzenia, uwzględniając treść wniosku o wydanie zaświadczenia, datę złożenia wniosku lub wyrażenia zgody na wydanie zaświadczenia, sposób załatwienia wniosku, treść wydanego zaświadczenia oraz dane identyfikujące wnioskodawcę, biorąc pod uwagę uproszczenie i usprawnienie procesu wydawania zaświadczeń;
wzór ewidencji przekazanych lub otrzymanych informacji w sprawach zaświadczeń oraz szczegółowy sposób jej prowadzenia, uwzględniając w szczególności dane identyfikujące osobę, której dotyczy zaświadczenie, treść przekazanych lub otrzymanych informacji, dane identyfikujące osobę lub organ przekazujący informacje;
wzory zaświadczeń, uwzględniając w szczególności zakres danych wykazywanych w zaświadczeniu oraz dane identyfikujące wnioskodawcę i organ wydający zaświadczenie;
wzór oświadczenia, o którym mowa w art. 306h § 2, uwzględniając dane identyfikujące małżonków.
Stosownie do § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe (Dz. U. Nr 165, poz. 1374 z późn. zm.), rozporządzenie określa:
tryb wydawania zaświadczeń;
wzór oświadczenia małżonka podatnika o pozostawaniu z podatnikiem we wspólności majątkowej, o którym mowa w art. 306h § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zwanej dalej "ustawą";
wzór ewidencji przekazanych lub otrzymanych informacji w sprawach zaświadczeń oraz szczegółowy sposób jej prowadzenia;
wzór rejestru zaświadczeń oraz szczegółowy sposób jego prowadzenia;
właściwość miejscową i rzeczową organów podatkowych do wydawania zaświadczeń;
wzory zaświadczeń określonych w ustawie.
W § 10 ust. 1 cyt. rozporządzenia określono wzory zaświadczeń o:
niezaleganiu w podatkach lub stwierdzających stan zaległości - określa załącznik nr 4 do rozporządzenia;
wysokości zobowiązań spadkodawcy - określa załącznik nr 5 do rozporządzenia;
wysokości zaległości podatkowych zbywającego - określa załącznik nr 6 do rozporządzenia;
wysokości zaległości podatkowych podatnika - określa załącznik nr 7 do rozporządzenia;
wysokości obrotu w podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym a także dochodu podatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych - określa załącznik nr 8 do rozporządzenia;
wysokości obrotu w podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym a także dochodu podatnika w podatku dochodowym od osób prawnych - określa załącznik nr 9 do rozporządzenia.
potwierdzeniu zgodności danych zawartych w zawiadomieniu o zamiarze składania deklaracji w formie elektronicznej z danymi podanymi w zgłoszeniu złożonym przez osobę upoważnioną - określa załącznik nr 10 do rozporządzenia.
Zgodnie z § 10 ust. 2 powołanego rozporządzenia, na żądanie wnioskodawcy zaświadczenie jest wydawane na przedłożonym przez niego formularzu, jeżeli na tym formularzu jest możliwe zamieszczenie przez organ podatkowy wydający zaświadczenie adnotacji dotyczącej opłaty skarbowej.
Mocą § 10 ust. 3 rozporządzenia w sprawie zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe, dodanego rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe (Dz. U. Nr 123, poz. 854), jeżeli przedłożony przez wnioskodawcę formularz, o którym mowa w ust. 2, jest sporządzony w języku obcym, zaświadczenie wydaje się na tym formularzu, pod warunkiem przedłożenia przez wnioskodawcę jego tłumaczenia na język polski, poświadczonego przez tłumacza przysięgłego.
Z kolei, na podstawie art. 89 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, przypadki, warunki i tryb zwrotu podatku podmiotom nieposiadającym siedziby, miejsca zamieszkania, stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, niezarejestrowanym na potrzeby podatku na terytorium kraju, uwzględniając:
konieczność prawidłowego udokumentowania zakupów, od których przysługuje zwrot podatku;
potrzebę zapewnienia prawidłowej informacji o wysokości zwracanych kwot podatku;
potrzebę zapewnienia niezbędnych informacji o podmiocie ubiegającym się o zwrot podatku jako podmiocie uprawnionym do otrzymania tego zwrotu;
przepisy Wspólnoty Europejskiej.
W myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. Nr 89, poz. 851 z późn. zm.) wydanego na podstawie art. 89 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, zwrot podatku od towarów i usług, naliczonego przy nabyciu towarów i usług, zwany dalej "zwrotem podatku", przysługuje osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, która nie posiada siedziby lub miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, zwanej dalej "podmiotem uprawnionym", który:
jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą", lub podatnikiem podatku o podobnym charakterze w kraju siedziby lub miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności;
nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium kraju;
nie wykonuje na terytorium kraju sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy, z wyjątkiem:
usług transportowych i usług pomocniczych związanych bezpośrednio z importem towarów, w przypadku gdy wartość tych usług została włączona do podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 15 ustawy,
usług w zakresie kontroli i nadzoru ruchu lotniczego, świadczonych na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym,
usług związanych z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz innych o podobnym charakterze usług świadczonych na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym,
usług świadczonych na obszarze polskich portów morskich, polegających na obsłudze morskich środków transportu,
usług świadczonych na obszarze polskich portów morskich, związanych z transportem międzynarodowym, polegających na obsłudze lądowych środków transportu,
usług ratownictwa morskiego, nadzoru nad bezpieczeństwem żeglugi morskiej i śródlądowej oraz usług związanych z ochroną środowiska morskiego i utrzymaniem akwenów portowych i torów podejściowych,
usług związanych z obsługą statków, wymienionych w klasie PKWiU ex 35.11 należących do armatorów morskich, z wyłączeniem usług świadczonych na cele osobiste załogi,
usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków, wymienionych w klasie PKWiU ex 35.11 oraz ich części składowych,
usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji środków transportu lotniczego oraz ich wyposażenia i sprzętu zainstalowanego na nich, używanych głównie w transporcie międzynarodowym,
usług, w stosunku do których podatnikami rozliczającymi podatek od towarów i usług są podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy,
dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy podatnikiem jest ich nabywca.
Natomiast na podstawie § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwrot podatku następuje na wniosek podmiotu uprawnionego, zwany dalej "wnioskiem".
Stosownie do § 5 ust. 2, wniosek składa się do naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, nie później niż do dnia 30 czerwca roku następującego po roku podatkowym, którego wniosek dotyczy.
Z przedstawionych przez Zainteresowaną informacji wynika, iż jest ona przedstawicielem holenderskiej firmy zajmującej się m.in. zwrotem podatku od towarów i usług w Polsce. W celu złożenia wniosku o zwrot podatku od wartości dodanej podatnik obowiązany jest złożyć określone dokumenty, w tym zaświadczenie, że jest płatnikiem podatku od wartości dodanej. Dokument ten jest wymagany od nierezydentów, którzy chcą się ubiegać o zwrot podatku od wartości dodanej z Polski. Jednak zdaniem Wnioskodawczyni niesłusznie niektóre urzędy skarbowe w Polsce odmawiają wydania tego zaświadczenia, żądając do każdego egzemplarza tego zaświadczenia tłumaczenia przysięgłego na język polski.
W sprawie będącej przedmiotem wniosku podkreślić należy, iż kwestie zwrotu podatku od towarów i usług rozpatrywane są przez naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. Nr 89, poz. 851 z późn. zm.).
Sprawy te dotyczą zwrotu podatku od towarów i usług naliczonego przy nabyciu towarów i usług dla podmiotów, które nie posiadają siedziby lub miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.
Natomiast kwestie wydawania zaświadczeń przez właściwe urzędy skarbowe dotyczące potwierdzenia, iż dany podmiot jest płatnikiem podatku od wartości dodanej (art. 3b Ósmej Dyrektywy Rady z dnia 6 grudnia 1979 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych - warunki zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium kraju (Dz. U. UE L z 1979 r. Nr 331, poz. 11), których polskim odpowiednikiem jest zaświadczenie o rejestracji podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze w kraju siedziby albo miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności - regulowane są przepisami ustawy - Ordynacja podatkowa oraz cyt. rozporządzenia z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe.
Tym samym w zakresie tych zaświadczeń, obowiązuje uregulowanie zawarte w § 10 ust. 3 ww. rozporządzenia, zgodnie z którym, jeżeli przedłożony przez wnioskodawcę formularz, o którym mowa w ust. 2, jest sporządzony w języku obcym, zaświadczenie wydaje się na tym formularzu, pod warunkiem przedłożenia przez wnioskodawcę jego tłumaczenia na język polski, poświadczonego przez tłumacza przysięgłego.
Przemawia za tym również fakt, że art. 27 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) i art. 4 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. Nr 90, poz. 999 z późn. zm.), które stanowią, że językiem urzędowym w Rzeczypospolitej Polskiej jest język polski, nakładają na organy administracji publicznej obowiązek dokonywania wszelkich czynności urzędowych w języku polskim. Wymóg ten jest realizowany w ten sposób, że czynność urzędowa organu podatkowego polegająca na badaniu treści dokumentu obcojęzycznego wymaga dokonania tłumaczenia dokumentu.
Na potwierdzenie powyższego stanowiska tut. Organ zwraca uwagę na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lutego 2001 r. sygn. akt III SA 2339/99 (Prz. Pod. 2001/11/63), w którym Sąd stwierdził, iż "...obcojęzyczne dokumenty, bez ich urzędowego przetłumaczenia na język polski, w świetle art. 180 Ordynacji podatkowej nie mogą być uznane za dowód w sprawie, gdyż posługiwanie się nimi w postępowaniu prowadzonym przez organ administracji publicznej jest sprzeczne z prawem (...) - art. 27 Konstytucji, który stanowi, że językiem urzędowym w Rzeczypospolitej Polskiej jest język polski (...). Nie tylko rozstrzygnięcia organów administracji publicznej, ale również cały materiał dowodowy zgromadzony w sprawie musi być sporządzony w języku polskim, co obliguje organy do posługiwania się urzędowymi tłumaczeniami obcojęzycznych dokumentów".
Mając na uwadze powyżej przedstawiony stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że nie istnieje rozbieżność pomiędzy powołanymi przez Wnioskodawczynię rozporządzeniami, bowiem "sporządzenie", o którym mowa w rozporządzeniu z dnia 20 czerwca 2007 r. oznacza wypełnienie wniosku informacjami, które mają być poświadczone, natomiast tekst zawarty we wzorze zaświadczenia stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia z dnia 23 kwietnia 2004 r. jest tylko objaśnieniem zredagowanym w języku polskim i angielskim wskazującym jakie informacje mogą być potwierdzone.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.