ILPP2/443-654/10-5/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki X reprezentowanej przez Pełnomocnika Pana Y, przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2010 r. (data wpływu 7 maja 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2010 r. (data wpływu 19 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług napraw gwarancyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 7 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług napraw gwarancyjnych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 lipca 2010 r. (data wpływu 19 lipca 2010 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) prowadzi na terytorium Polski działalność polegającą na sprzedaży maszyn i urządzeń rolniczych (dalej w zależności od kontekstu: w liczbie mnogiej Towary, w liczbie pojedynczej Towar). Spółka będzie nabywała Towary z Niemiec od ich producentów (dalej w zależności od kontekstu: w liczbie mnogiej Producenci, w liczbie pojedynczej Producent), w tym m.in. od X. W tym celu Spółka zamierza zawrzeć z danym Producentem ramową umowę na dostawy takich Towarów (dalej: Umowa). Następnie będzie ona sprzedawała Towary na rzecz polskich podmiotów dystrybucyjnych (dalej: Dystrybutorzy), które w dalszej kolejności będą dokonywały sprzedaży Towarów na rzecz klientów ostatecznych. W tym celu Spółka zawrze z Dystrybutorami odpowiednie umowy dystrybucyjne.

W związku z funkcjonowaniem omawianego łańcucha dostaw, w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu obsługi klientów ostatecznych, ma zostać wdrożony wskazany poniżej schemat postępowania związany z naprawami gwarancyjnymi oraz "pogwarancyjnymi". Mianowicie w przypadku ewentualnych wad Towarów klient ostateczny będzie miał prawo zgłosić się do danego Dystrybutora, w celu wykonania przez niego naprawy wadliwych Towarów (bez dodatkowej opłaty zarówno w przypadku napraw gwarancyjnych jak i "pogwarancyjnych"). Dystrybutor, po zgłoszeniu żądania naprawy przez klienta ostatecznego, wyśle odpowiednie formalne zapytanie co do dokonania takiej naprawy do Spółki. Po otrzymaniu zlecenia wykonania naprawy (w formie potwierdzenia bądź akceptacji żądania naprawy) od Spółki, Dystrybutor dokona odpowiedniej naprawy Towarów (mogą przy tym zdarzyć się sytuacje, gdzie ze względu na konieczność szybkiej reakcji na potrzeby klienta dana naprawa zostanie zaakceptowana przez Spółkę po jej wykonaniu przez Dystrybutora). Omawiane naprawy mogą być dokonywane zarówno w ramach rękojmi bądź gwarancji udzielonej przez Dystrybutora klientowi ostatecznemu, jak również po wygaśnięciu roszczeń z tych tytułów, w związku z polityką Grupy mającą na celu utrzymanie dobrych relacji z klientami ostatecznymi.

Po zrealizowaniu omawianych napraw Dystrybutor obciąży Spółkę kosztami napraw, które obejmą:

* wartość części zamiennych zużytych do naprawy,

* wartość kosztów robocizny za wykonanie naprawy.

Zapłata za zrealizowane naprawy może nastąpić przelewem na konto Dystrybutora bądź poprzez kompensatę z aktualnymi lub kolejnymi zobowiązaniami Dystrybutora wobec Spółki.

W odniesieniu do wskazanych napraw w ramach rękojmi/gwarancji (koszty napraw "pogwarancyjnych" nie będą przedmiotem obciążenia, o którym mowa w dalszej części niniejszego akapitu) w dalszej kolejności Spółka obciąży większą częścią poniesionych kosztów tych napraw C, tj. podmiot zajmujący się w Grupie obsługą posprzedażową i serwisem (w praktyce wskazane obciążenie nie obejmie jedynie marży zrealizowanej uprzednio przez Spółkę na sprzedaży części zamiennych zużytych w ramach danej naprawy). C dokona rozliczenia omawianych roszczeń jako pośrednik we własnym imieniu, ale na rzecz podmiotów produkcyjnych z Grupy. Z ekonomicznego punktu widzenia koszty wskazanych napraw w ramach rękojmi/gwarancji ostatecznie będą ponoszone przez Producenta odpowiedzialnego za dany Towar.

Spółka zaznaczyła, iż C będąc podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą na terenie Niemiec, nie posiada siedziby czy stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka wyjaśniła, iż umowa pomiędzy nią a podmiotem zajmującym się w Grupie obsługą posprzedażową i serwisem, nie istnieje. Podmiot ten, na bazie trójstronnych ustaleń grupowych jest m.in. odpowiedzialny za koordynację rozliczeń dotyczących napraw wewnątrz Grupy i w tym zakresie załatwia sprawy producentów we własnym imieniu, ale na rachunek danego producenta. Wszelkie prawa i obowiązki Spółki w zakresie serwisu omawianych towarów (w tym w zakresie usuwania ich wad fizycznych), wynikają z umów zawieranych przez Spółkę z dostawcami maszyn i urządzeń rolniczych z Grupy oraz z Dystrybutorami.

Rozliczenie pomiędzy Spółką a tym podmiotem, jest wynikiem realizacji roszczeń, które funkcjonują jedynie pomiędzy wspomnianymi powyżej stronami, przy czym podmiot zajmujący się obsługą posprzedażową i serwisem otrzymuje dane wynagrodzenie we własnym imieniu, ale na rzecz innego podmiotu. Innymi słowy, biorąc pod uwagę argumentację przedstawioną przez Spółkę, jak również mając na względzie obowiązujące przepisy na gruncie VAT, wspomniany podmiot nabywa usługę, a następnie świadczy ją na rzecz podmiotu, od którego należne jest wynagrodzenie (w tym kontekście Spółka wskazała na brzmienie art. 28 Dyrektywy 2006/112).

Na podstawie zawieranych umów, dostawcy maszyn i urządzeń będą gwarantami towarów dla Spółki, która następnie będzie występowała jako gwarant towarów w transakcjach z Dystrybutorami. Natomiast na podstawie umów zawieranych przez Spółkę z Dystrybutorami, to oni będą gwarantami towarów wobec klientów ostatecznych. Powyższe dotyczy przy tym ewentualnych napraw dokonywanych w ramach rękojmi bądź gwarancji udzielonej przez Dystrybutora klientowi ostatecznemu. Tak jak zostało wskazane powyżej, odpowiednia procedura w zakresie wskazanych napraw została określona w wytycznych dotyczących serwisu. Zgodnie z nią, Dystrybutor po zgłoszeniu żądania naprawy przez klienta ostatecznego, wysyła odpowiednie formalne zapytanie co do dokonania takiej naprawy do Spółki. Generalnie dopiero po otrzymaniu zlecenia wykonania naprawy (w formie potwierdzenia bądź akceptacji żądania naprawy) od Spółki, Dystrybutor dokona odpowiedniej naprawy towarów. Tym samym, powstaje w tym zakresie dalszy wzajemny i umowny stosunek zobowiązaniowy pomiędzy Spółką a Dystrybutorem, związany z wykonaniem przez niego napraw za odpowiednim wynagrodzeniem. Należy przy tym również pamiętać o wspomnianych powyżej potencjalnych naprawach dokonywanych przez Dystrybutorów po wygaśnięciu roszczeń z tytułu gwarancji/rękojmi, w związku z polityką Grupy, mającą na celu utrzymanie dobrych relacji z klientami ostatecznymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku obciążenia przez Spółkę C kosztami napraw wskazanych powyżej, miejscem świadczenia usług wykonywanych przez nią w świetle art. 28b ustawy o VAT będzie miejsce, w którym C posiada siedzibę, tj. Niemcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku napraw w ramach rękojmi/gwarancji, ponosząc koszty związane z usługami świadczonymi na jego rzecz przez Dystrybutorów, będzie on w dalszej kolejności obciążać większą częścią tych kosztów C, tj. podmiot zajmujący się w Grupie obsługą posprzedażową i serwisem.

Jakkolwiek polskie przepisy z zakresu VAT nie regulują precyzyjnie kwestii refakturowania kosztów (części kosztów) pomiędzy podmiotami, to biorąc pod uwagę brzmienie art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r., a także brzmienie art. 8 ustawy o VAT oraz ugruntowaną praktykę w tym zakresie należy uznać, iż Spółka dla potrzeb opodatkowania podatkiem VAT, będzie rozpoznawana jako podmiot, który nabył (od Dystrybutorów), a następnie wyświadczy (na rzecz C) usługę naprawy towarów (zgodnie z wspomnianym art. 28 Dyrektywy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi).

Ze względu na to, iż Spółka będzie z tytułu tych czynności (napraw zrealizowanych efektywnie przez Dystrybutorów) otrzymywać od C wynagrodzenie w kwocie stanowiącej równowartość większości kosztów poniesionych w związku z naprawami towarów, należy uznać, iż omawiane świadczenie realizowane przez nią będzie miało charakter usług świadczonych za wynagrodzeniem.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, iż stosownie do ogólnej reguły zawartej w art. 28b ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest co do zasady miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania. W związku z tym, iż C jest podatnikiem posiadającym siedzibę w Niemczech i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce w rozumieniu przepisów o VAT (a czynności opisane powinny być traktowane jako usługi na ruchomym majątku rzeczowym - a zatem, jako czynności nie wypełniające przesłanek dla szczególnego określenia miejsca opodatkowania), świadczenie przez Spółkę usług na rzecz C powinno być opodatkowane w Niemczech (i tym samym pozostawać poza zakresem polskiego VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z postanowień art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Świadczenie usług na gruncie podatku od towarów i usług ma szersze znaczenie niż świadczenie usług w rozumieniu potocznym. Stosownie do treści powołanych przepisów każde świadczenie na rzecz osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, uznawane jest na gruncie ustawy za usługę. Ta z kolei, w przypadku gdy jest odpłatna, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonywać będzie zakupu maszyn i urządzeń rolniczych od ich producentów z Niemiec, m.in. od C. Następnie przedmiotowe towary nabywane będą od niego przez dystrybutorów i w dalszej kolejności zostaną sprzedawane klientom ostatecznym. W związku z tym, zawarte zostaną odpowiednie umowy dystrybucyjne. W celu zapewnienia odpowiedniego poziomu obsługi klientów ostatecznych, ma zostać wdrożony schemat postępowania związany z naprawami gwarancyjnymi oraz "pogwarancyjnymi". Dystrybutor, po zgłoszeniu żądania naprawy przez klienta ostatecznego, wyśle odpowiednie formalne zapytanie co do dokonania takiej naprawy do Spółki. Po otrzymaniu zlecenia wykonania naprawy od Zainteresowanego, dokona on odpowiedniej naprawy towarów.

Zgodnie z art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

Stosownie zaś do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Obowiązek wykonywania napraw na rzecz klienta z tytułu rękojmi lub gwarancji wynika więc wprost z przepisów Kodeksu cywilnego. Źródłem powstania tego obowiązku jest umowa sprzedaży łącząca sprzedającego i kupującego oraz skutki przewidziane w tym zakresie w przepisach tego kodeksu.

Czynności naprawcze realizowane w ramach gwarancji i rękojmi mają niewątpliwie charakter usługowy. Jeżeli są one realizowane przez gwaranta na rzecz kupującego są usługami realizowanymi bez wynagrodzenia, a jako takie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Sytuacja prawna kształtuje się jednak inaczej w przypadku, gdy zobowiązania gwarancyjne za gwaranta realizuje podmiot trzeci w oparciu o umowę zawartą w tym zakresie z gwarantem. W takim przypadku podmiot ten wykonuje za gwaranta i na jego rachunek stosowne czynności wynikające z gwarancji, np.: naprawy, usunięcia wad. Tym samym, realizacja przez ten podmiot zobowiązań gwarancyjnych za gwaranta, jest niewątpliwie świadczeniem usługi na rzecz tego podmiotu. Usługa ta ma charakter odpłatny i jako taka podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy.

W przypadkach takich możemy mówić o świadczeniu usług na ruchomym majątku rzeczowym.

Należy wyjaśnić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "usługi na ruchomym majątku rzeczowym". W związku z tym, należy zwrot ten interpretować w oparciu o wykładnię językową, jako wszelkie usługi wykonywane przez podatnika, w wyniku których następuje wytworzenie nowego produktu z powierzonych materiałów, jego przerobienie lub ulepszenie, przy czym podatnik świadczący usługę nie jest właścicielem towaru powierzonego ani wytworzonego, przerobionego lub ulepszonego.

Mając na uwadze opis sprawy stwierdzić należy, że dystrybutorzy dokonując napraw gwarancyjnych maszyn i urządzeń rolniczych, świadczyć będą usługi na ruchomym majątku rzeczowym.

Koszty związane z wykonaniem przedmiotowych napraw ponosić będzie Wnioskodawca, a następnie będzie on obciążać większą ich częścią producenta z terytorium Niemiec, poprzez podmiot zajmujący się w Grupie obsługą posprzedażową i serwisem. Spółka będzie z tytułu tych czynności (napraw zrealizowanych efektywnie przez dystrybutorów) otrzymywać od C wynagrodzenie w kwocie stanowiącej równowartość większości kosztów poniesionych w związku z naprawami towarów. Zatem, świadczenie to będzie miało charakter usług wykonywanych za wynagrodzeniem.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Obecnie w ustawie znalazł się zapis art. 30 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Zapis ten jest zgodny z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot obciążający kontrahenta daną usługą nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot, nie może być zatem potraktowane w żaden inny sposób niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Odnosząc powołane przepisy do przedstawionego wyżej opisu sprawy wskazać należy, iż Zainteresowany przenosząc koszty poniesionych napraw gwarancyjnych na producenta tych towarów mającego siedzibę na terytorium Niemiec, będzie brał udział w świadczeniu usług i tym samym będzie traktowany jakby sam wyświadczył te usługi.

W tej sytuacji, będziemy mieli więc do czynienia ze świadczeniem przez Spółkę usług usunięcia wady fizycznej rzeczy w drodze dokonania jej naprawy.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczyć będzie usługi napraw gwarancyjnych na rzecz niemieckiego producenta maszyn i urządzeń rolniczych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż usługobiorcą wykonanych przez Zainteresowanego usług będzie firma niemiecka, wykonująca działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy oraz posiadająca status podatnika, w myśl art. 28a ustawy.

W oparciu o art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Po dokonaniu analizy informacji zawartych we wniosku stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wskazane powyżej zastrzeżenia nie będą miały zastosowania, tym samym miejsce świadczenia ustalane będzie na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie, miejscem świadczenia, miejscem opodatkowania usług na ruchomym majątku rzeczowym świadczonych przez Zainteresowanego będzie terytorium kraju, w którym podatnik będący usługobiorcą (kontrahent niemiecki) posiada siedzibę, tj. Niemcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku od towarów i usług w kwestii świadczenia usług napraw gwarancyjnych oraz prawa do odliczenia podatku z tego tytułu wydana została odrębna interpretacja w dniu 5 sierpnia 2010 r. Nr ILPP2/443 654/10 4/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.