ILPP2/443-653/09-6/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2009 r. (data wpływu 21 maja 2009 r.) uzupełnionym pismami z dnia 27 maja 2009 r. (data wpływu 12 czerwca 2009 r.), z dnia 22 czerwca 2009 r. (data wpływu 25 czerwca 2009 r.) oraz z dnia 8 lipca 2009 r. (data wpływu 17 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 21 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 maja 2009 r. (data wpływu 12 czerwca 2009 r.), w którym Zainteresowana wskazała, iż uiszczona opłata dotyczy jednego wniosku oraz pismami z dnia 22 czerwca 2009 r. (data wpływu 25 czerwca 2009 r.) i z dnia 8 lipca 2009 r. (data wpływu 17 lipca 2009 r.), w których Wnioskodawczyni doprecyzowała opis zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z córkami w roku 1989 nabyła w drodze dziedziczenia ustawowego, spadek po mężu. W drodze nabycia spadku na zasadzie art. 931 kodeksu cywilnego, stały się współwłaścicielkami w udziałach po 1/3 nieruchomości gruntowej położonej w Z, gmina P. W roku 2009 przedmiotowa nieruchomość została podzielona na wniosek Zainteresowanej i jej córek, na kilka mniejszych działek z przeznaczeniem pod zabudowę. W najbliższej przyszłości Wnioskodawczyni zamierza, na podstawie umowy z córkami, znieść współwłasność owej nieruchomości gruntowej i planuje sprzedaż działek przypadających na jej udział. Zainteresowana generuję dochód wyłącznie ze stosunku umowy o pracę i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż wszelkie środki wytworzone w gospodarstwie rolnym zostały wykorzystywane na potrzeby własnego gospodarstwa, jak również, że nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej w tym działalności rolniczej. Zainteresowana doprecyzowała także, iż wraz z córkami w roku 1989 nabyła spadek po zmarłym mężu w postaci gruntów rolnych wraz z zabudowaniami, położony we wsi Z.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowaną sprzedażą działek stanowiących majątek prywatny Zainteresowanej, będzie ona podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i czy na tej podstawie będzie zobligowana zapłacić podatek.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sam zamiar kilkukrotnego wykonywania czynności wymienionych w art. 5 ustawy o VAT, przez osobę nie będącą podatnikiem, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy, nie nadaje podmiotowi statusu podatnika podatku od towarów i usług zobowiązanego do zapłaty podatku od tych czynności.

Według niżej przytoczonego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, sprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Określenia, kto jest podatnikiem podatku od towarów i usług ustawodawca dokonał w dziale III ustawy o VAT (art. 15-17).

Podatnikiem od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Dla celów podatku od towarów i usług działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Zainteresowana uważa, iż nie można przypisać jej osobie cech handlowca. Nie nabyła towaru (gruntu) w celu jego zarobkowej odsprzedaży, a podjęte czynności zmierzać będą jedynie do sfinalizowania sprzedaży osobistego majątku, nigdy nie wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług podatnikiem tego podatku jest producent, handlowiec i usługodawca. Zatem brak jest podstaw do stwierdzenia aby Wnioskodawczyni spełniła warunki do uznania jej za podatnika od podatku od towarów i usług, tym samym brak jest podstaw do opodatkowania zamierzonych przez nią przyszłych transakcji sprzedaży działek gruntowych.

Sprzedaż nawet kilkukrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego i nie podlega opodatkowaniu (J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2006, TOM l, UNIMEX, Wrocław 2006, s. 349-350). Czynności podlegające, co do zasady opodatkowaniu, wykonane przez podmiot nie występujący, w tym przypadku, w charakterze podatnika pozostają poza zakresem opodatkowania (art. 2 ust. 1 VI Dyrektywy; wyrok ETS w sprawie C-291/92 pomiędzy Dieter Armbrecht a Finanzamt Ulzen).

Podobne stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyrokach z dnia 24 kwietnia 2007 r. (sygn. akt FSK 603/06) i z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt l FPS 3/07) wskazując, że jeżeli osoba nie będąca przedsiębiorcą sprzedaje majątek osobisty, który nie był nabyty dla celów działalności gospodarczej, nie można traktować jej jak podatnika prowadzącego działalność gospodarczą i żądać rozliczenia podatku VAT od tej sprzedaży.

W tym miejscu zasadnym jest przywołanie głosów aprobujących wyżej wskazane orzeczenia NSA w Warszawie:

"Jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie" - Glosa 2008/1/136.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z córkami w drodze dziedziczenia ustawowego, nabyła w 1989 r. spadek po zmarłym mężu, w postaci gruntów rolnych wraz z zabudowaniami. W 2009 r. przedmiotowa nieruchomość została podzielona na kilka mniejszych działek. W najbliższym czasie Zainteresowana zamierza znieść współwłasność przedmiotowej nieruchomości - na podstawie umowy z córkami - i planuje dokonać sprzedaży działek przypadających na jej udział. Grunt, który zamierza sprzedać Wnioskodawczyni, nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej w tym w działalności rolniczej (nie dokonywano sprzedaży produktów rolnych, przeznaczając je tylko na potrzeby własnego gospodarstwa). Ponadto, Zainteresowana uzyskuje dochody wyłącznie z umowy o pracę i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, iż Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości stanowiącej majątek osobisty, który nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej (rolniczej) nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Ze względu na sposób nabycia przedmiotowej nieruchomości - dziedziczenie ustawowe - należy uznać, iż intencją Zainteresowanej w momencie nabycia gruntów nie był zamiar ich odsprzedaży.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że planowana dostawa przedmiotowych działek gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów, a Wnioskodawczyni dokonując ich sprzedaży będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Tutejszy Organ informuje, że powołane przez Zainteresowaną wyroki sądów administracyjnych są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.