ILPP2/443-653/08-4/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana..., przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2008 r. (data wpływu 15 lipca 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 września 2008 r. (data wpływu 26 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 15 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 września 2008 r. (data wpływu 26 września 2008 r.), doprecyzowującym stan faktyczny wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 1994 Wnioskodawca wraz z siostrą odziedziczyli w spadku po zmarłym ojcu gospodarstwo rolne o pow. 3,507 ha, wraz z zabudowaniami i nieużytkami (bagno). Udział siostry w spadku wynosił 3/4 masy spadkowej, a udział Zainteresowanego 1/4. Odziedziczona ziemia uprawiana była wspólnie do roku 2005, w którym to ze względu na śmierć siostry Wnioskodawcy oraz jego zły stan zdrowia zrezygnowano z jej uprawy.

Część gospodarstwa po zmarłej siostrze, w wysokości 3/4, przypadła w postępowaniu spadkowym dwójce jej dzieci.

W tym samym 2005 r., Urząd Miasta i Gminy zatwierdził Plan Zagospodarowania Przestrzennego. W planie tym znalazła się również przedmiotowa nieruchomość, z której współwłaściciele wydzielili pięć działek budowlanych, o pow. 10 arów każda oraz drogi dojazdowe do tych działek. Pozostały grunt o pow. 1,5 ha nie nadaje się na działki budowlane ze względu na przebiegające trzy linie wysokiego napięcia, co automatycznie wyklucza możliwość ich zabudowy w najbliższym okresie (brak pozwolenia na budowę).

W miesiącach listopadzie i grudniu 2006 r. współwłaściciele sprzedali dwie działki, za które został zapłacony podatek VAT. W miesiącu październiku 2007 r. sprzedali kolejną działkę, za którą również został zapłacony podatek.

W czerwcu 2008 r. sprzedano jedną działkę, za którą podatku jeszcze nie uiszczono. Pozostałą działkę współwłaściciele przeznaczyli na własne potrzeby.

Wnioskodawca zaznaczył, iż przebywa obecnie na emeryturze, nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej oraz nie jest podatnikiem podatku VAT.

Zgłoszenie rejestracyjne VAT-R w zakresie podatku od towarów i usług zostało złożone w Urzędzie Skarbowym i opłacone w kwocie 170 zł, na nazwisko współwłaścicielki nieruchomości (zgodnie z sugestią pracownicy Urzędu Skarbowego - ponieważ ww. wraz z bratem posiadają 3/4 udziału w przedmiotowych działkach). Deklaracje podatkowe VAT-7 zostały złożone w Urzędzie Skarbowym i są składane co miesiąc niezależnie od tego, czy występuje sprzedaż, czy też nie. Podatek VAT od dokonanych sprzedaży działek płacą wszyscy współwłaściciele, w wysokości 1/3 naliczonego podatku VAT.

Zainteresowany zaznaczył, iż nabyta w drodze spadku nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, a uzyskane produkty z prowadzenia gospodarstwa wykorzystywano na potrzeby własne. Nieruchomość nie była przedmiotem umowy najmu ani dzierżawy.

Przedmiotowe gospodarstwo wraz z zabudowaniami i nieużytkami (bagna) liczyło 3,7616 ha, w tym grunty orne kl. IV-VI, 2,40 ha. Dochodowość z gospodarki, zgodnie z zaświadczeniem Urzędu Miasta i Gminy, wynosiła 2.444 zł rocznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on płacić przedmiotowego podatku VAT, gdyż opłaca podatek od nieruchomości i gruntów rolnych. Sprzedaż ww. działek nie stanowi jego stałej działalności, a fundusze uzyskane ze sprzedaży przeznaczone zostały na remont i modernizację domu współwłaścicieli.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Tut. Organ informuje, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca jedynie dla Zainteresowanego, a nie dla pozostałych współwłaścicieli przedmiotowych nieruchomości.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż jako współwłaściciel dokonał on dostawy czterech działek budowlanych, wydzielonych z nieruchomości gruntowej należącej do majątku prywatnego, otrzymanego wcześniej w formie spadku. W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany podkreślił, iż przedmiotowe nieruchomości nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, a uzyskane produkty z prowadzenia gospodarstwa wykorzystywano na potrzeby własne.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie należy traktować jako podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy, za którą uznaje się również działalność rolniczą.

Okoliczności sprawy nie wskazują na to, aby dokonując sprzedaży gruntu Zainteresowany działał w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku prywatnego, otrzymanego w formie spadku. Wnioskodawca sprzedając działki korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, jeśli przedmiotowe grunty odziedziczone w drodze spadku, nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również rolniczej), a on nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT z tytułu dokonywania ich dostaw, należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych gruntów nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ani w latach poprzednich, ani w roku bieżącym.

W latach następnych współwłaściciele nie wykluczają sprzedaży kolejnej działki budowlanej. Jeżeli zatem sytuacja Zainteresowanego przedstawiona w stanie faktycznym nie ulegnie zmianie, nie będzie musiał płacić podatku również od sprzedaży kolejnej działki.

Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniami oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to m.in. zgłoszenia rejestracyjnego przez współwłaścicielkę przedmiotowej nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.