ILPP2/443-642/11-2/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2011 r. (data wpływu 4 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania Gminie gruntów należących do Spółki wraz z poczynionymi na nich nakładami - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania Gminie gruntów należących do Spółki wraz z poczynionymi na nich nakładami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 2002 r. do chwili obecnej, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla obszaru "XXX", prowadzi inwestycję w postaci budowy osiedla mieszkaniowego pod nazwą XXX w XXX gmina XXX. W ramach zespołów zwartej zabudowy, Spółka prowadzi sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z przynależnym udziałem w zagospodarowanej nieruchomości gruntowej oraz budynków mieszkalnych wraz z zagospodarowaną działką gruntu.

Jednocześnie, w związku z realizowaną inwestycją Spółka, na mocy porozumienia z dnia 11 października 1999 r. (dalej: Porozumienie) zawartego z Gminą XXX (dalej: Gmina) (w brzmieniu nadanym mu aneksem nr 2 z dnia 5 listopada 2001 r.), zobowiązała się:

Powyższe świadczenia Spółka zobowiązała się wykonać na rzecz Gminy nieodpłatnie, tj. bez żadnego wynagrodzenia. W Porozumieniu wskazane zostało jedynie, że Spółce przyznano zwolnienie z opłat adiacenckich, partycypacyjnych związanych z włączeniem się do istniejących i planowanych sieci wodociągowych i gazociągowych, renty planistycznej, a także wszelkich innych opłat o podobnym charakterze, które nie zostały wymienione w podpisanym Porozumieniu, a które mogą zostać wprowadzone w wyniku zmian w przepisach. Podkreślenia przy tym wymaga, iż na Spółkę nie zostały następnie nałożone żadne z opłat wskazanych powyżej, z obowiązku ponoszenia których Spółka byłaby następnie przez Gminę zwolniona.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego część gruntów, które Spółka zobowiązała się przekazać na rzecz Gminy (wraz ze znajdującymi się na tych gruntach pasami jezdnymi drogowymi o nawierzchni utwardzonej, chodnikami i oświetleniem ulic jako częścią składową tych gruntów) w wykonaniu Porozumienia przeznaczona jest pod drogi gminne (publiczne), część zaś pod drogi wewnętrzne (osiedlowe). Przekazywanie gruntów (wraz ze znajdującymi się na tych gruntach pasami jezdnymi drogowymi o nawierzchni utwardzonej, chodnikami i oświetleniem ulic jako częścią składową tych gruntów) przeznaczonych pod drogi gminne odbywa się na mocy decyzji administracyjnej wydanej przez Wójta Gminy, natomiast przekazanie gruntów (wraz ze znajdującymi się na tych gruntach pasami jezdnymi drogowymi o nawierzchni utwardzonej, chodnikami i oświetleniem ulic jako częścią składową tych gruntów) przeznaczonych pod drogi wewnętrzne (osiedlowe) następuje na mocy umowy darowizny (w formie aktu notarialnego).

Ponadto, niezależnie od wskazanego powyżej Porozumienia, Spółka przekazuje Gminie na mocy umowy darowizny (w formie aktu notarialnego) grunty, na których - prowadząc inwestycję budowy osiedla - wykonała place zabaw oraz tereny zielone, a które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są właśnie na ten cel.

Wszystkie grunty, o których jest mowa powyżej Spółka nabyła w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. na potrzeby prowadzonej inwestycji w postaci budowy osiedla mieszkaniowego, odliczając podatek od towarów i usług wynikający z faktur dokumentujących to nabycie. Wskazać przy tym należy, iż w momencie nabycia gruntów pod budowane osiedle mieszkaniowe Spółka nie była jeszcze w stanie określić, które dokładnie grunty oraz jaka ich powierzchnia zostanie przeznaczona pod zabudowę zespołami zwartej zabudowy, a które grunty oraz jaka ich powierzchnia zostanie przeznaczona pod drogi gminne, drogi wewnętrzne, tereny zielone i place zabaw.

Wydatki ponoszone przez Spółkę na znajdujące się na tych gruntach pasy jezdne drogowe o nawierzchni utwardzonej, chodniki i oświetlenie ulic jak też na utworzenie placów zabaw i terenów zielonych mają na celu zapewnienie dojazdu do budowanego przez Spółkę osiedla, jak też podwyższenie jakości życia na tym osiedlu, a tym samym ponoszone są one w celu podniesienia atrakcyjności (i tym samym ceny) sprzedawanych nieruchomości mieszkalnych. Mają one wpływ na kalkulację cen sprzedawanych domów i mieszkań, przez co de facto ciężar tych wydatków ponoszą nabywcy tych nieruchomości - klienci Spółki (poprzez zapłatę wyższej ceny za nabywaną nieruchomość lub poprzez zapłatę wymienionej wprost w umowie sprzedaży nieruchomości opłaty partycypacyjnej na infrastrukturę towarzyszącą). Spółka odliczała podatek od towarów i usług od tych wydatków.

W kontekście nieodpłatnego przekazywania przez Spółkę na rzecz Gminy gruntów przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod drogi gminne (publiczne) wraz z poczynionymi na nich nakładami w postaci nawierzchni dróg, ulic, chodników i oświetlenia, gruntów przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod drogi wewnętrzne wraz z poczynionymi na nich nakładami w postaci nawierzchni dróg, ulic, chodników, oświetlenia, oraz gruntów przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod place zabaw i tereny zielone wraz z poczynionymi na nich nakładami, Spółka zaznacza, iż przekazanie to jest korzystne dla Spółki, bowiem powoduje, iż to Gmina administruje tymi gruntami oraz ponosi koszty ich utrzymania. Przekazanie to zapewnia też sprawne funkcjonowanie realizowanej inwestycji - osiedla mieszkaniowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym przekazanie na rzecz Gminy przez Spółkę gruntów przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod drogi gminne (publiczne) wraz z poczynionymi na nich nakładami w postaci nawierzchni dróg, ulic, chodników i oświetlenia (o których mowa w pytaniu nr 1), gruntów przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod drogi wewnętrzne wraz z poczynionymi na nich nakładami w postaci nawierzchni dróg, ulic, chodników i oświetlenia (o których mowa w pytaniu nr 2), jak też gruntów przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod place zabaw i tereny zielone wraz z poczynionymi na nich nakładami (o których mowa w pytaniu nr 3), dokonane do dnia 31 marca 2011 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko takie jest zasadne z uwagi na brzmienie art. 7 ust. 2 u.p.t.u., wobec faktu, iż przekazanie opisanych powyżej gruntów wraz z poczynionymi na nich nakładami na rzecz Gminy (niezależnie od tego czy następuje na podstawie decyzji administracyjnej czy na podstawie umowy darowizny):

Wskazać bowiem należy, iż z norm zawartych w art. 7 ust. 2 u.p.t.u. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r.) wynika wprost, że przepis ten odnosi się wyłącznie do takiego nieodpłatnego przekazania towarów, które nastąpiło na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że na podstawie tego przepisu nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Podkreślenia przy tym wymaga, iż powyższa interpretacja przepisu art. 7 ust. 2 u.p.t.u. jest prawidłowa nawet pomimo wadliwej transpozycji art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE) do polskiej ustawy o podatku od towarów usług. W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyrażany jest bowiem pogląd, że organy państwa członkowskiego w żadnym wypadku nie mogą powoływać się na bezpośrednią skuteczność dyrektywy wobec osób fizycznych i prawnych i nakładać na nie - przez stosowanie wykładni zgodnej z celami dyrektywy - obowiązków z niej wynikających, które jednak nie zostały określone lub zostały niewłaściwie określone w przepisach krajowych (orzeczenia ETS z dnia 19 stycznia 1982 r. w sprawie Ursula Becker, 8/81 i z dnia 8 października 1987 r. w sprawie Kolpinguis Nijmegen, 80/86). Prawo do bezpośredniego stosowania dyrektywy z pominięciem przepisów krajowych nie może być wykorzystywane przez organy państwa w celu ograniczenia praw wynikających z przepisów krajowych. Na tych organach bowiem spoczywa obowiązek prawidłowej i pełnej implementacji norm wspólnotowych. Podatnik zaś nie może ponosić negatywnych konsekwencji w przypadku stosowania jednoznacznych w swej treści przepisów ustawy krajowej, które na skutek wadliwej implementacji norm dyrektywy, są niezgodne z dyrektywą. Również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku wydanym w składzie siedmiu sędziów, w dniu 23 marca 2009 r., I FPS 6/08 (publ. ONSAiWSA 2009, nr 4, poz. 61), wskazał, iż w przypadku, gdy porównanie treści transponowanego przepisu dyrektywy unormowania krajowego wskazuje, że nadanie uregulowaniu krajowemu znaczenia wynikającego z bezwarunkowej i precyzyjnej normy unijnej prowadziłoby do sprzeczności z gramatycznym brzmieniem przepisu krajowego, sąd powinien - jeśli podatnik domaga się zastosowania tej normy w sposób określony w dyrektywie - odmówić zastosowania normy prawa krajowego i umożliwić mu skorzystanie z unormowania wspólnotowego. Jeżeli jednak podatnik uznaje za korzystniejsze zastosowanie wadliwie sformułowanej w procesie transpozycji normy krajowej, brak jest podstaw do dokonywania wykładni prowspólnotowej tej normy, prowadzącej do wykładni contra legem i nakładania na obywatela obowiązków wynikających tylko z samej dyrektywy.

Skoro zatem w niniejszej sprawie nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy gruntów wraz z poczynionymi na nich nakładami (wskazanych w pytaniach 1-3) nastąpiło na cele związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, przepis art. 7 ust. 2 u.p.t.u. nie znajdzie - zdaniem Wnioskodawcy - zastosowania, a tym samym przedmiotowe przekazanie (niezależnie czy następowało na podstawie decyzji administracyjnej czy umowy darowizny) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Spółka wskazuje przy tym, iż powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 lutego 2010 r. sygn. akt I FSK 1737/08, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 398/08, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Po 145/10, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 maja 2010 r. sygn. akt I FSK 182/10), jak też w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych (por. np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 czerwca 2010 r. sygn. ITPP1/443-108a/07/10-S/EŁ0, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 września 2009 r. sygn. IPPP3/443-641/09-2/MPe, interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 marca 2009 r. sygn. ILPP2/443 -17/09-2/AD oraz z dnia 17 kwietnia 2009 r. sygn. ILPP1/443-118/09-5/KG).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi inwestycję w postaci budowy osiedla mieszkaniowego. W związku z realizowaną inwestycją Spółka, na mocy Porozumienia zawartego z Gminą zobowiązała się: 1) partycypować w kosztach rozbudowy oczyszczalni ścieków; 2) wykonać na własny koszt, dla realizowanego osiedla mieszkaniowego, sieci wodociągowe i kanalizacyjne, pasy jezdne drogowe o nawierzchni utwardzonej, chodniki i oświetlenie ulic na należących do niej gruntach związanych z budowanym osiedlem mieszkaniowym; 3) przekazać na rzecz Gminy wykonane sieci wodociągowe i kanalizacyjne oraz pasy jezdne drogowe o nawierzchni utwardzonej, chodniki i oświetlenie ulic, o których mowa w pkt 2 powyżej, wraz ze związanymi z budowanym osiedlem mieszkaniowym gruntami, na których się one znajdują (w strukturach organizacyjnych Gminy funkcjonuje Zakład Usług Komunalnych, do której to jednostki należy administrowanie sieciami wodnokanalizacyjnymi). Powyższe świadczenia Spółka zobowiązała się wykonać na rzecz Gminy nieodpłatnie, tj. bez żadnego wynagrodzenia. W Porozumieniu wskazane zostało jedynie, że Spółce przyznano zwolnienie z opłat adiacenckich, partycypacyjnych związanych z włączeniem się do istniejących i planowanych sieci wodociągowych i gazociągowych, renty planistycznej, a także wszelkich innych opłat o podobnym charakterze, które nie zostały wymienione w podpisanym Porozumieniu, a które mogą zostać wprowadzone w wyniku zmian w przepisach. Podkreślenia przy tym wymaga, iż na Spółkę nie zostały następnie nałożone żadne z opłat wskazanych powyżej, z obowiązku ponoszenia których Spółka byłaby następnie przez Gminę zwolniona. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego część gruntów wraz z naniesieniami, które Spółka zobowiązała się przekazać na rzecz Gminy w wykonaniu Porozumienia przeznaczona jest pod drogi gminne (publiczne), część zaś pod drogi wewnętrzne (osiedlowe). Przekazywanie gruntów wraz z naniesieniami, przeznaczonych pod drogi gminne odbywa się na mocy decyzji administracyjnej wydanej przez Wójta Gminy, natomiast przekazanie gruntów wraz z naniesieniami, przeznaczonych pod drogi wewnętrzne (osiedlowe) następuje na mocy umowy darowizny (w formie aktu notarialnego). Ponadto, niezależnie od wskazanego powyżej Porozumienia, Spółka przekazuje Gminie na mocy umowy darowizny (w formie aktu notarialnego) grunty, na których - prowadząc inwestycję budowy osiedla - wykonała place zabaw oraz tereny zielone, a które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są właśnie na ten cel. Wszystkie grunty, o których jest mowa powyżej Spółka nabyła w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. na potrzeby prowadzonej inwestycji w postaci budowy osiedla mieszkaniowego, odliczając podatek od towarów i usług wynikający z faktur dokumentujących to nabycie. Wydatki ponoszone przez Spółkę na znajdujące się na tych gruntach pasy jezdne drogowe o nawierzchni utwardzonej, chodniki i oświetlenie ulic jak też na utworzenie placów zabaw i terenów zielonych mają na celu zapewnienie dojazdu do budowanego przez Spółkę osiedla, jak też podwyższenie jakości życia na tym osiedlu, a tym samym ponoszone są one w celu podniesienia atrakcyjności (i tym samym ceny) sprzedawanych nieruchomości mieszkalnych. Spółka odliczała podatek od towarów i usług od tych wydatków.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z nieodpłatnym przekazaniem na rzecz Gminy gruntów należących do Wnioskodawcy, przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego:

* pod drogi gminne (publiczne) wraz z poczynionymi na nich nakładami w postaci nawierzchni dróg, ulic, chodników i oświetlenia,

* pod drogi wewnętrzne wraz z poczynionymi na nich nakładami w postaci nawierzchni dróg, ulic, chodników i oświetlenia,

* pod place zabaw i tereny zielone wraz z poczynionymi na nich nakładami.

Stosownie do art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Jak stanowi natomiast § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż przekazanie Gminie przedmiotowych gruntów, należących do Wnioskodawcy, wraz z poczynionymi na nich nakładami, wypełnia definicję dostawy towarów.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 ustawy oraz - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

Według art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Przepisu ust. 2 - na mocy art. 7 ust. 3 ustawy - nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że ustawodawca wyłączył z opodatkowania czynności, które generalnie ściśle związane są z prowadzonym przedsiębiorstwem - drukowane materiały reklamowe i informacyjne, próbki towarów, prezenty. Skoro art. 7 ust. 3 ustawy zawiera wyłączenia związane z prowadzoną działalnością z ust. 2, prowadzi to do wniosku, że art. 7 ust. 2 ustawy stanowi podstawę nieodpłatnego przekazania towarów bez wynagrodzenia na cele zarówno związane, jak i niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Odmienna interpretacja podważałaby racjonalność ustawodawcy. Nie byłoby bowiem racjonalne wyłączanie z opodatkowania czynności, które takiemu opodatkowaniu nie podlegają.

Zatem, dla wyjaśnienia opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów należy wziąć pod uwagę zasadę racjonalności ustawodawcy i kompleksowo analizować powyższe przepisy, tj. przepis art. 7 ust. 2 ustawy w zestawieniu z przepisem art. 7 ust. 3 ustawy. Za kompleksową wykładnią przepisów przemawia również fakt, iż wykładnia językowa powyższych przepisów budzi pewne wątpliwości interpretacyjne, zatem nie można opierać się tylko na niej. Z kompleksowej analizy cytowanych wyżej przepisów (art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3 ustawy) wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniających warunki uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Jak wykazano w opisie sprawy, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, zarówno w związku z nabyciem samych gruntów, jak i w związku z nabyciem towarów i usług niezbędnych do wykonania pasów jezdnych drogowych o nawierzchni utwardzonej, chodników, oświetlenia ulic oraz placów zabaw i terenów zielonych. Spełniona została zatem przesłanka do uznania przedmiotowego przekazania za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie przywołać należy także przepis art. 29 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Powyższe oznacza, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem.

Reasumując, nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy gruntów należących do Spółki, przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego:

* pod drogi gminne (publiczne) wraz z poczynionymi na nich nakładami w postaci nawierzchni dróg, ulic, chodników i oświetlenia,

* pod drogi wewnętrzne wraz z poczynionymi na nich nakładami w postaci nawierzchni dróg, ulic, chodników i oświetlenia,

* pod place zabaw i tereny zielone wraz z poczynionymi na nich nakładami

- zarówno na podstawie decyzji administracyjnej, jak i umowy darowizny, w sytuacji, gdy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z poniesionymi wydatkami, dokonane do dnia 31 marca 2011 r. - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.