ILPP2/443-636/08-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana reprezentowanego przez Pełnomocnika Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2008 r. (data wpływu 10 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działek budowlanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działek budowlanych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 20 czerwca 2006 r. Wnioskodawca nabył w drodze przetargu od Agencji Nieruchomości Rolnych, nieruchomość gruntową, niezabudowaną działkę o nr 295 i powierzchni 2,93 ha. Cena sprzedaży wynosiła 148.500 zł i zawierała podatek od towarów i usług. Jednakże podatnik nie występował z wnioskiem o zwrot tego podatku. Przedmiotowa nieruchomość w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy przeznaczona była pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Na podstawie postanowienia Wójta Gminy z dnia 11 stycznia 2007 r. Zainteresowany dokonał podziału nieruchomości na działki i rozpoczął ich sprzedaż. Przedmiotowa działka została zakupiona z zamiarem wykorzystania w produkcji rolnej. Działkę nabyto do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego małżonki, który wraz z rodziną prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni 40 ha. W późniejszym czasie, z uwagi na zmiany na rynku produkcji rolnej (obniżenie opłacalności), Zainteresowany zmuszony został do sprzedaży części gruntów w celu odzyskania zainwestowanych środków finansowych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w związku z prowadzeniem ubojni i masarni, jednakże przedmiotowe działki nie zostały nabyte w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży działek budowlanych Wnioskodawca zobowiązany jest do odprowadzenia podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku odprowadzania podatku VAT od powyższych sprzedaży. Nie działał bowiem jako osoba prowadząca działalność gospodarczą w tym zakresie, a sprzedaż dotyczyła majątku osobistego nie związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. W jego ocenie, takie czynności nie mogą być zrównane z działalnością gospodarczą, jeżeli dokonywane zostały przez podatników dokonujących sporadycznej transakcji bez zamiaru prowadzenia regularnego obrotu w tym zakresie.

Zainteresowany uważa, że działalność gospodarcza winna się charakteryzować zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy, przy czym częstotliwość nie musi nastąpić, wystarczającym jest podjęcie jednej czynności z takim zamiarem. Jednakże fakt dokonania sprzedaży części majątku przez podatnika nie może zostać uznany za prowadzenie działalności gospodarczej w tym zakresie. Nie jest bowiem działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż, nawet kilkukrotna przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu.

Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne, w którym wykorzystuje majątek osobisty do celów działalności rolniczej, twierdzi jednak, że powyższe nie czyni go zobowiązanym do odprowadzenia podatku VAT przy odsprzedaży części majątku. Zainteresowany zwraca uwagę, iż obiektywnym potwierdzeniem braku zamiaru traktowania zakupu przedmiotowej nieruchomości jako czynności związanej z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, było z jednej strony formalnoprawne nabycie nieruchomości wraz z małżonką, co samo w sobie świadczy o formalnym oderwaniu tej czynności od prowadzenia działalności gospodarczej, a następnie niedokonanie odliczenia podatku VAT. W opinii Wnioskodawcy, nieodliczenie podatku VAT, należy traktować jako obiektywne dążenie ekonomiczne każdego podatnika przy istnieniu takiego uprawnienia, oraz jako obiektywną przesłankę wskazującą na brak związku wskazywanej transakcji z prowadzeniem jedynie przez Zainteresowanego działalności gospodarczej. Brak jest podstaw do objęcia obowiązkiem podatkowym podmiotu dokonującego transakcji sporadycznej, również ze względu na fakt równoległego prowadzenia działalności gospodarczej w innym zakresie. Podatnikiem w obrocie nieruchomościami byłby bowiem podmiot, który obraca częstotliwie budynkami, lokalami albo gruntami (lub z zamiarem częstotliwości). Wnioskodawca powołał wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 września 2006 r. sygn. akt l SA/Wr 1254/05, w którym wskazano, że "Czynności podlegające opodatkowaniu wykonane przez podmiot nie występujący w tym przypadku w charakterze podatnika nawet jeżeli jest on podatnikiem w ogóle, pozostają poza zakresem opodatkowania". Wnioskodawca uważa bowiem, iż nie jest tak, że jakakolwiek czynność wykonana przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego. Jego zdaniem, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług nie powstaje w sytuacji, gdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą dokonuje czynności, która w sposób niewątpliwy odnosi się do majątku osobistego, który z prowadzeniem działalności gospodarczej nie jest związany.

Przedmiotowe działki stanowią majątek osobisty Zainteresowanego i nie służyły do prowadzenia działalności gospodarczej mającej na celu obrót gruntami i uzyskiwanie z tego tytułu stałego dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył w 2006 r. nieruchomość gruntową, która w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy przeznaczona była pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Na podstawie postanowienia Wójta Gminy z dnia 11 stycznia 2007 r., Zainteresowany dokonał podziału nieruchomości na działki i rozpoczął ich sprzedaż. Przedmiotowy grunt został nabyty z zamiarem wykorzystania go w produkcji rolnej. Z opisu przedstawionego we wniosku wynika również, iż prowadzi on gospodarstwo rolne, w którym wykorzystuje majątek osobisty do celów działalności rolniczej. Ze względu na małą opłacalność w produkcji rolnej, Wnioskodawca zmuszony został do sprzedaży gruntów w celu odzyskania zainwestowanych środków finansowych. Zainteresowany jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w związku z prowadzeniem ubojni i masarni. Przedmiotowe nieruchomości nie zostały jednak nabyte w związku z tą działalnością.

Właściciel gospodarstwa rolnego, dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze jest w myśl ustawy o podatku od towarów i usług rolnikiem ryczałtowym, posiadającym status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (rolniczą). Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu, tym bardziej, że rolnik sprzedający grunt nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne.

Okoliczności sprawy wskazują ponadto, iż podział nieruchomości na mniejsze działki w celu ich sprzedaży, świadczy o zamiarze częstotliwego, powtarzalnego wykonywania czynności. Zaznaczyć przy tym należy, że o kwestii częstotliwości wykonywanej czynności nie decyduje czasookres jej wykonywania (tydzień, miesiąc, rok), ani też ilość dokonanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonej czynności.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowych działek nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a dokonujący dostawy tych działek Wnioskodawca, wykonywać będzie czynności o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przedstawione okoliczności faktyczne sprawy wskazują, iż Wnioskodawca posiada już status podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, wskazaną w art. 15 ust. 2 ustawy (ubojnia i masarnia). Jeśli więc wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu. Nie można bowiem uznać, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. pewne czynności wskazane w ustawie jako podlegające opodatkowaniu realizowane przez podatnika są opodatkowane, a inne nie.

Dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu stawką podatku 22% (...). Podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zatem dostawa przedmiotowych gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wg stawki podatku 22%, a Wnioskodawca jest obowiązany do odprowadzenia podatku VAT z tytułu tej dostawy.

Jednocześnie należy zauważyć, iż powołany przez Zainteresowanego wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 września 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 1254/05, wydany został w indywidualnej sprawie osadzonej w konkretnym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66 400 Gorzów Wielkopolski.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.