ILPP2/443-612/10-3/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2010 r. (data wpływu 28 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 28 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej Spółka) jest rynkowym liderem w zarządzaniu łańcuchem dostaw. Świadczy szeroki wachlarz usług logistycznych, m.in.: pozyskiwanie materiałów, kontrolę jakości produktów, pakowanie komponentów w zestawy, dystrybucję.

Jednym z klientów Spółki jest kontrahent z branży komputerowej, spółka prawa handlowego mająca siedzibę w Polsce, należąca do światowego koncernu wytwarzającego komputery osobiste. Charakterystyka transakcji z tym kontrahentem jest inna niż z podmiotami z sektora medycznego. W ramach przedmiotowych transakcji, Spółka nabywa na własność wskazane przez kontrahenta komponenty (np.: myszka, klawiatura itd.), stanowiące elementy zestawu komputerowego, pakuje je przy wykorzystaniu swoich materiałów (pudełko, folia itd.), a następnie stworzoną paczkę (zestaw) sprzedaje kontrahentowi. Właścicielem wszystkich elementów składowych paczki do momentu przekazania kontrahentowi jest Spółka.

Kontrahent odbiera towar w postaci gotowego pudełka (zestawu), a potem - według najlepszej wiedzy Spółki - dołącza do paczki zasadniczy element zestawu w postaci wytwarzanego przez siebie komputera i kompletny zestaw sprzedaje na rynku ostatecznym konsumentom. Dla kontrahenta taki kształt łańcucha dostaw powoduje, że nie musi się on zajmować kompletowaniem zestawu, zarządzaniem zapasem części komputerowych itd. - może zamiast tego skupić się na zasadniczej działalności jaką jest produkcja komputerów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka słusznie uważa, że przedmiotowa transakcja stanowi dostawę towarów, ponieważ w ramach tej transakcji dochodzi do przeniesienia prawa własności (dominującym przedmiotem transakcji jest sprzedaż towarów).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi natomiast, że przez dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Głównym elementem przedmiotowej transakcji jest dostawa towarów. Zadaniem Spółki jest pozyskanie, połączenie i dostarczenie (sprzedaż) elementów składających się na gotowy zestaw komputerowy (poza samym komputerem produkowanym przez kontrahenta). Skoro dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel i jest ono podstawowym przedmiotem transakcji, to należy uznać, że transakcja ta stanowi dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Podobne wnioski można wyciągnąć z analizy orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości w sprawach dotyczących świadczeń złożonych. Przykładowo, jak wynika z wyroku z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C 349/96 (Card Ptotection Piani Ltd), w przypadku transakcji złożonej, czynności pomocnicze należy traktować podatkowo tak samo jak świadczenie główne. Dana czynność ma charakter pomocniczy względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi dla klientów celu samego w sobie, lecz jest środkiem służącym jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego. Skoro w ramach analizowanej transakcji towar zostaje przekazany kontrahentowi, który będzie mógł rozporządzać nim jak właściciel i na którym zależy mu w pierwszej kolejności, a wszelkie inne świadczenia są tylko środkiem służącym skorzystaniu ze świadczenia głównego (nie są fakturowana osobno, tylko pokryte marżą osiąganą przez Spółkę na sprzedawanych towarach), to należy uznać, że transakcja stanowi dostawę towarów dla VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług w kwestii miejsca świadczenia usług wydana została odrębna interpretacja w dniu 2 lipca 2010 r. Nr ILPP2/443 612/10 2/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.