ILPP2/443-610/11-2/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2011 r. (data wpływu 31 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* nieprawidłowe - w zakresie odzyskania podatku VAT w związku z realizowaną inwestycją budowy kanalizacji,

* prawidłowe - w zakresie odzyskania podatku VAT w związku z budową przyłączy kanalizacyjnych oraz odprowadzenia podatku VAT od wpłat dokonywanych przez mieszkańców.

W dniu 31 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odzyskania podatku VAT w związku z realizowaną inwestycją budowy kanalizacji sanitarnej oraz budową przyłączy kanalizacyjnych oraz odprowadzenia podatku VAT od wpłat dokonywanych przez mieszkańców.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina w 2010 r. przystąpiła do realizacji zadania związanego z budową kanalizacji sanitarnej, dofinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013.

W związku z ubieganiem się o dofinansowanie Gmina zgodnie z wytycznymi Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi ujęła podatek od towarów i usług w całości jako koszt niekwalifikowany.

Beneficjentem środków unijnych jest Gmina i w trakcie realizacji inwestycji faktury są wystawione na Gminę. Gmina nie odlicza podatku VAT od zakupów związanych z przedmiotową inwestycją.

Realizowana inwestycja wykonywana jest przy udziale finansowym mieszkańców wsi, na mocy zawartych umów cywilnoprawnych, w części związanej z wykonaniem przyłączy kanalizacyjnych do budynków od kolektora głównego. Wpłaty dokonywane są przez mieszkańców do powołanego przez Gminę Społecznego Komitetu Budowy Sieci Kanalizacji Sanitarnej. Komitet zebrane środki sukcesywnie odprowadza na dochody Gminy od wpłat dokonanych przez mieszkańców na budowę kanalizacji odprowadza podatek VAT.

Inwestycja po zrealizowaniu (sierpień 2011 r.) zostanie przekazana nieodpłatnie zakładowi budżetowemu gminy (Zakład Usług Komunalnych) i służyć będzie społeczności lokalnej, a za korzystanie z niej będą pobierane opłaty przez jednostkę organizacyjną gminy (Zakład Usług Komunalnych). Zakład Usług Komunalnych jest podatnikiem VAT i prowadzi sprzedaż opodatkowaną m.in. w zakresie pobierania opłat od ludności za odbiór ścieków.

Gmina jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, dotyczących wieczystego użytkowania, dzierżawy, sprzedaży działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Realizując przedmiotowy projekt Gmina ma prawo do odzyskania poniesionego kosztu podatku VAT, ponieważ inwestycja po zrealizowaniu będzie wykorzystywana przez jednostkę organizacyjną gminy, powołaną przez organy gminy do wykonywania zadań własnych Gminy m.in. odbiór ścieków komunalnych, na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Ad. 2

Gmina powinna odprowadzać podatek VAT od wpłat dokonanych przez mieszkańców w związku z partycypacją w kosztach budowy kanalizacji sanitarnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w zakresie odzyskania podatku VAT w związku z realizowaną inwestycją budowy kanalizacji,

* prawidłowe - w zakresie odzyskania podatku VAT w związku z budową przyłączy kanalizacyjnych oraz odprowadzenia podatku VAT od wpłat dokonywanych przez mieszkańców.

Zgodnie z zapisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z opisu sprawy wynika, iż Gmina w 2010 r. przystąpiła do realizacji zadania związanego z budową kanalizacji sanitarnej, dofinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013. Beneficjentem środków unijnych jest Gmina i w trakcie realizacji inwestycji faktury są wystawione na Gminę. Gmina nie odlicza podatku VAT od zakupów związanych z przedmiotową inwestycją. Realizowana inwestycja wykonywana jest przy udziale finansowym mieszkańców wsi, na mocy zawartych umów cywilnoprawnych, w części związanej z wykonaniem przyłączy kanalizacyjnych do budynków od kolektora głównego. Wpłaty dokonywane są przez mieszkańców do powołanego przez Gminę Społecznego Komitetu Budowy Sieci Kanalizacji Sanitarnej. Komitet zebrane środki sukcesywnie odprowadza na dochody Gminy od wpłat dokonanych przez mieszkańców na budowę kanalizacji odprowadza podatek VAT. Inwestycja po zrealizowaniu (sierpień 2011 r.) zostanie przekazana nieodpłatnie zakładowi budżetowemu gminy (Zakład Usług Komunalnych) i służyć będzie społeczności lokalnej, a za korzystanie z niej będą pobierane opłaty przez jednostkę organizacyjną gminy (Zakład Usług Komunalnych). Zakład Usług Komunalnych jest podatnikiem VAT i prowadzi sprzedaż opodatkowaną m.in. w zakresie pobierania opłat od ludności za odbiór ścieków. Gmina jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, dotyczących wieczystego użytkowania, dzierżawy, sprzedaży działek.

W oparciu o tak przedstawiony opis stanu faktycznego w celu udzielenia interpretacji indywidualnej niezbędne staje się rozważenie dwóch sytuacji prawnopodatkowych, które wystąpiły w obrębie jednego projektu i jednego przepisu prawa podatkowego, tj. art. 86 ust. 1 ustawy.

W kwestii związanej z ewentualnym prawem do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych z realizacją części zadania polegającego na budowie sieci kanalizacji sanitarnej, która po wybudowaniu zostanie nieodpłatnie przekazana Zakładowi Usług Komunalnych, należy wziąć pod uwagę następujące uregulowania.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy).

Należy zaznaczyć, że jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, lecz są objęte zwolnieniem wskazanym w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 z późn. zm.) obowiązującego do dnia 5 kwietnia 2011 r. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zatem, zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych).

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Z treści wniosku wynika, iż Gmina nie będzie wykorzystywać obiektu powstałego w efekcie projektu (sieci kanalizacyjnej) do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów, bowiem po wybudowaniu zostanie ona przekazana nieodpłatnie zakładowi budżetowemu gminy (Zakładowi Usług Komunalnych).

Mając zatem na uwadze wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie, w części związanej z budową sieci kanalizacji sanitarnej, nie został spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących nabywane towary i usługi, bowiem nie wystąpi związek dokonanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Gmina nie będzie wykonywać żadnych czynności opodatkowanych związanych z funkcjonowaniem powstałej w efekcie projektu sieci kanalizacyjnej, bowiem czynności te będzie wykonywał Zakład Usług Komunalnych.

Wyjaśnienia wymaga kwestia zakwalifikowania czynności nieodpłatnego przekazania kanalizacji sanitarnej Zakładowi Usług Komunalnych jako nieodpłatnego świadczenia usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zauważyć jednak należy, że niektóre czynności wykonane nieodpłatnie ustawodawca zrównał z odpłatnym świadczeniem usług.

I tak na mocy art. 8 ust. 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r.), nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z powyższego zapisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług było objęte opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki wymienione w ww. przepisie:

* nieodpłatne świadczenie usług nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa oraz

* podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami.

Stosownie do art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Jak stanowi § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych (art. 47 § 3 k.c.).

W art. 48 k.c. postanowiono, iż z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Ponadto w art. 49 § 1 k.c. wskazano, iż urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca (art. 49 § 2 k.c.).

Zaznaczyć należy, iż przesłanka wynikająca z art. 49 § 1 k.c. jest spełniona z chwilą podłączenia wymienionych w tym przepisie urządzeń do sieci należących do przedsiębiorstwa lub zakładu.

W myśl art. 252 k.c., rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie).

Użytkowanie jest ograniczonym prawem rzeczowym o najszerszej treści uprawnień, zatem stanowi największe obciążenie prawa własności. Ustanawia się je w sytuacji, gdy występuje potrzeba korzystania przez osobę trzecią z cudzej rzeczy w szerokim zakresie. Użytkowanie występuje pod dwoma postaciami: użytkowanie odpłatne i użytkowanie nieodpłatne.

Natomiast oddanie nieruchomości w trwały zarząd dokonywane jest w drodze decyzji przez właściwy organ. Nieruchomości stanowiące przedmiot własności lub przedmiot użytkowania wieczystego jednostki samorządu terytorialnego oddaje się w drodze decyzji w trwały zarząd (będący formą prawną władania nieruchomością) odpowiedniej jednostce organizacyjnej na czas oznaczony lub nieoznaczony.

Przepisy art. 43 ust. 1 i 5, art. 44 ust. 1 oraz art. 45 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.), z których wynika oddanie nieruchomości gminnych w trwały zarząd ich jednostkom organizacyjnym, wskazują zatem na inny niż cywilnoprawny charakter przekazania nieruchomości w trwały zarząd.

W świetle powyższego, przekazanie przedmiotowej inwestycji do Zakładu Usług Komunalnych będzie zatem nieodpłatnym świadczeniem usług, które nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nieodpłatne przekazanie inwestycji do użytkowania jest związane z prowadzoną przez Gminę działalnością, tj. wykonywaniem we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność zadań publicznych, zwolnionych od podatku VAT na podstawie w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, Gminie nie przysługuje zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji, jednakże tylko w części w jakiej projekt dotyczy budowy sieci kanalizacyjnej.

Ponadto, w części dotyczącej budowy sieci kanalizacyjnej Gmina nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 9 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i ust. 4 rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia tych warunków, zatem nie ma możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 9 ww. rozporządzenia.

Natomiast w kwestii związanej z realizacją części zadania polegającego na budowie przyłączy kanalizacyjnych należy wziąć pod uwagę unormowania wynikające z ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne jest obowiązane zapewnić budowę urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych, ustalonych przez gminę w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, w zakresie uzgodnionym w wieloletnim planie rozwoju i modernizacji, o którym mowa w art. 21 ust. 1.

Realizację budowy przyłączy do sieci oraz studni wodomierzowej, pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego i urządzenia pomiarowego zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci (art. 15 ust. 2 ww. ustawy).

Z powołanych wyżej przepisów wynika zatem, iż Gmina w ramach zadań własnych zobowiązana jest do zapewnienia budowy urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych (w rozumieniu przepisów cyt. wyżej ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków), nie jest natomiast zobowiązana do realizacji budowy przyłączy do sieci, gdyż powyższe zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci. Tym samym budowa przyłączy nie mieści się w ramach zadań własnych Gminy.

Jak wynika z cytowanego powyżej § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest zatem możliwe tylko wtedy gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych). Natomiast nie jest objęta zwolnieniem z opodatkowania działalność tych podmiotów na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, nie byłoby bowiem konieczne podpisywanie umowy cywilnoprawnej, gdyby świadczenie tych usług wynikało z przepisów prawa publicznego.

W następstwie powyższego, należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Gmina, w efekcie zawartych z mieszkańcami umów, przejęła do realizacji zadanie, polegające na budowie przyłączy kanalizacyjnych, w związku z realizacją którego mieszkańcy wnosili opłaty, które determinowały przyłączenie budynku do sieci, to wykonywała ona na rzecz mieszkańców czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W kwestii związanej z budową przyłączy bezsprzecznie mamy do czynienia z sytuacją, w której Gmina dokonuje świadczenia usług na podstawie umów cywilnoprawnych, bowiem jak już wskazano wyżej realizacja inwestycji polegającej na budowie przyłączy do sieci wodociągowych dotyczy zadań których obowiązek wykonania spoczywa na osobach ubiegających się o przyłączenia, jednakże ich realizację przejęła na siebie jednostka samorządu terytorialnego w oparciu o umowy zawarte z mieszkańcami.

W przedstawionej sytuacji nie ma zatem zastosowania, zwolnienie o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o VAT.

Odpłatnie realizowane świadczenie usług przez Gminę na rzecz mieszkańców podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Innymi słowy w związku z budową przyłączy w zakresie będącym w obowiązku osób ubiegających się o przyłączenie nieruchomości do sieci, Gmina osiągnęła obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, Gmina postępuje prawidłowo odprowadzając podatek VAT od wpłat dokonanych przez mieszkańców w związku z partycypacją w kosztach budowy kanalizacji sanitarnej.

W świetle powyższego, ze względu na związek poniesionych wydatków (tzw. kosztów niekwalifikowanych projektu), w części dotyczącej budowy przyłączy do sieci kanalizacyjnej z czynnościami opodatkowanymi, Gmina nabyła prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie w tej części.

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Wobec powyższego, Gmina nabyła prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z budową przyłączy do sieci oraz możliwość uzyskania zwrotu podatku w tym zakresie.

Reasumując:

Ad. 1

Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu w zakresie budowy sieci kanalizacji sanitarnej oraz nie ma możliwości uzyskania zwrotu podatku w tym zakresie, natomiast Gmina nabyła prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z budową przyłączy do sieci oraz możliwość uzyskania zwrotu podatku w tym zakresie o ile wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym.

Ad. 2

Gmina postępuje prawidłowo odprowadzając podatek VAT od wpłat dokonanych przez mieszkańców w związku z partycypacją w kosztach budowy kanalizacji sanitarnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.