ILPP2/443-60/07-2/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2007 r. (data wpływu 8 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu nieodpłatnie świadczonych usług na rzecz pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 8 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu nieodpłatnie świadczonych usług na rzecz pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. z siedzibą w B.P. jest spółką zawiązaną w celu gospodarczym. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja podzespołów elektronicznych do produkcji wyświetlaczy, paneli i odbiorników w technologii LCD. Począwszy od grudnia 2006 Spółka przeniosła swoją siedzibę z ul. WXX we W. do B.P. położonych w odległości 12 km od W. W związku z coraz większym zapotrzebowaniem rynku na produkty firmy, Spółka zmuszona jest zatrudniać coraz większą ilość pracowników. Obecnie jest to ponad 1000 osób, docelowo Firma zamierza zatrudnić około 3000 osób. Biorąc pod uwagę trudności w pozyskiwaniu kadry, Spółka zdecydowała się na zatrudnianie osób zamieszkałych również w odległych miejscowościach w promieniu do 50 km, np. w W., B., L., Ś. Z uwagi na utrudniony dojazd oraz wielozmianowy system pracy, Spółka zmuszona jest zorganizować pracownikom dojazdy z i do pracy oraz pokryć koszty z nimi związane z własnych środków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie pracodawcy na rzecz pracowników polegające na zapewnieniu bezpłatnych dojazdów do i z miejsca pracy stanowi w myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT nieodpłatne świadczenie usług na rzecz pracowników i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, co wiązałoby się z koniecznością naliczania przez Spółkę podatku VAT należnego i wystawianiem faktur wewnętrznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zorganizowanie dojazdów do pracy w przypadku braku połączeń umożliwiających dojazd do pracy w godzinach ustalonych przez pracodawcę będzie obowiązkiem Spółki. Spółka organizując dowozy pracowników nie realizuje celów osobistych pracowników lecz transport ten jest niezbędny do prowadzenia działalności przez Spółkę.

Urzędy skarbowe wydały liczne interpretacje w podobnych sprawach. Jako jedną z nich można przytoczyć interpretację Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu numer ZP/443-240/04, w której urząd przychylił się do stanowiska podatnika uznając świadczone przez niego bezpłatne dojazdy dla pracowników do pracy za usługę związaną z działalnością i jako taką nie podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Również orzecznictwo ETS traktuje takie świadczenie usług jako nie podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jako przykład może służyć orzeczenie w sprawie C-258/95 (Juliusz Filibeck Söhne GmbhCo. KG vs. Finanzamt Neustadt).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 8 ust. 2, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenia usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Jednakże należy podkreślić, iż w przypadku wystąpienia trudności w zapewnieniu innych, odpowiednich środków transportu przy zmianie miejsca wykonywania pracy lub gdy charakter prowadzonej działalności (np.: roboty budowlane w terenie) wymusza na pracodawcy zapewnienie transportu dla pracowników - uregulowanie zawarte w art. 8 ust. 2 ustawy - nie znajduje zastosowania. W tym przypadku usługi dowozu, są wykonywane na potrzeby związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Istnieją bowiem sytuacje, kiedy usługi transportowe świadczone bezpośrednio przez pracodawcę lub nabyte od podmiotu trzeciego, świadczącego tego rodzaju usługi, są jedyną racjonalną możliwością dowozu pracowników do pracy. Wówczas, usługi te służą de facto celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej, a osobiste cele i korzyści pracowników mają w takim przypadku znacznie drugorzędne w stosunku do korzyści pracodawcy (korzyści gospodarczych).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka w grudniu 2006 r. przeniosła siedzibę z Wrocławia do Biskupic Podgórnych, a koszty dojazdów pokrywane są z środków własnych Spółki. W związku z tym, że Spółka zmieniła swoją siedzibę oraz występują trudności w zapewnieniu innych, odpowiednich środków transportu, a ze strony pracowników nie występuje żadne świadczenie pieniężne na rzecz pracodawcy, związane z częściowym lub całościowym pokryciem kosztów dojazdów, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczania podatku należnego z tytułu nieodpłatnego świadczenia usług na rzecz pracowników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.