ILPP2/443-571/08/11-S/GZ - Opodatkowanie podatkiem VAT premii pieniężnych i bonusów, wypłacanych kontrahentom w związku z osiągnięciem określonego poziomu zakupów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Po 849/10 - stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2008 r. (data wpływu 23 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie premii pieniężnych i bonusów - jest prawidłowe.

Wniosek Pani z dnia 18 czerwca 2008 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczy premii pieniężnych i bonusów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi zakład, który sprzedaje swoje wyroby między innymi do dużych sieci handlowych. Z każdym z tych odbiorców zawarła stosowną umowę, w której uregulowała zasady sprzedaży i zakupu produkowanych przez nią wyrobów. W umowach określono zasady stosowania rabatów, premii i bonusów. Rabaty stosuje się od cen cennikowych, są one uwzględnione w fakturach sprzedaży, a od wartości sprzedanych wyrobów uwzględniających udzielone rabaty ustalony jest należny podatek VAT. W odmienny sposób ustalana jest wartość premii i bonusów.

W zawartych umowach ustalono, że:

* kupującemu należna jest premia pieniężna,

* wartość premii ustala się mnożąc wartość zakupionych towarów przez ustalony współczynnik wyrażony procentowo,

* premie ustala się za okresy miesięczne lub kwartalne,

* przyznanie należnej premii pieniężnej nie jest warunkowane od innych zdarzeń, a jedynym wyznacznikiem jest kwota zakupionych wyrobów.

W umowach określono również zasady udzielania dodatkowych bonusów pieniężnych, których wielkość uwarunkowana jest kwotą zakupionych wyrobów. Ustalono bonusy roczne i kwartalne.

Odbiorcy reprezentujący duże sieci handlowe, które zakupują wyroby od Zainteresowanej, rozliczają premie pieniężne i bonusy wystawiając fakturę VAT z zastosowaniem stawki 22%. W przypadku wystawcy faktury podatek VAT traktowany jest jako podatek należny, a w przypadku zakładu Wnioskodawczyni, jako podatek naliczony podlegający odliczeniu.

Natomiast w przypadku jednego z odbiorców przyznane premie rozlicza i ujmuje się w nocie księgowej, to jest odmiennie niż w przypadku tych samych premii rozliczanych z odbiorcami reprezentującymi duże sieci handlowe.

Opisane zagadnienie nabrało dla Zainteresowanej ważnego znaczenia po wprowadzeniu zmian w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 23 września 2008 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-571/08-2/GZ, w której stanowisko Wnioskodawczyni uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), przedmiotowe premie pieniężne (bonusy) stanowią rodzaj wynagrodzenia dla nabywcy za świadczone na rzecz dostawcy usługi. Jest to relacja zobowiązaniowa, którą na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług należy uznać za odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Zatem winny być one udokumentowane poprzez wystawienie przez świadczącego usługę faktury VAT, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, na rzecz nabywcy usług. Tut. Organ zaznaczył, iż przepis art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy w danej sprawie nie znajdzie zastosowania.

Pismem z dnia 8 października 2008 r. Pani reprezentowana przez Pełnomocnika wezwała Organ podatkowy, do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 10 grudnia 2008 r. nr ILPP2/443/W-75/08-7/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Pani reprezentowana przez Pełnomocnika, wniosła w dniu 12 stycznia 2009 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wydał wyrok w dniu 7 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Po 849/10, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Po 849/10 - stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przy czym przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) (art. 7 ust. 1 ustawy), natomiast przez odpłatne świadczenie usług należy uznać, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy. Usługa w rozumieniu ust. 1 powołanego wyżej artykułu oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Ponadto, na mocy art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie, bądź też związane są ze świadczeniem dodatkowych usług na rzecz sprzedawcy itp.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni zawarła z każdym ze swoich odbiorców stosowną umowę, w której uregulowała zasady sprzedaży i zakupu produkowanych przez nią wyrobów. W umowach określono zasady stosowania rabatów, premii i bonusów. Rabaty stosuje się od cen cennikowych, są one uwzględnione w fakturach sprzedaży, a od wartości sprzedanych wyrobów uwzględniających udzielone rabaty ustalony jest należny podatek VAT. W odmienny sposób ustalana jest wartość premii i bonusów.

W zawartych umowach ustalono, że:

* kupującemu należna jest premia pieniężna,

* wartość premii ustala się mnożąc wartość zakupionych towarów przez ustalony współczynnik wyrażony procentowo,

* premie ustala się za okresy miesięczne lub kwartalne,

* przyznanie należnej premii pieniężnej nie jest warunkowane od innych zdarzeń, a jedynym wyznacznikiem jest kwota zakupionych wyrobów.

W umowach określono również zasady udzielania dodatkowych bonusów pieniężnych, których wielkość uwarunkowana jest kwotą zakupionych wyrobów. Ustalono bonusy roczne i kwartalne.

Odbiorcy reprezentujący duże sieci handlowe, które zakupują wyroby od Zainteresowanej, rozliczają premie pieniężne i bonusy wystawiając fakturę VAT z zastosowaniem stawki 22%. W przypadku wystawcy faktury podatek VAT traktowany jest jako podatek należny, a w przypadku zakładu Wnioskodawczyni, jako podatek naliczony podlegający odliczeniu.

Natomiast w przypadku jednego z odbiorców przyznane premie rozlicza i ujmuje się w nocie księgowej, to jest odmiennie niż w przypadku tych samych premii rozliczanych z odbiorcami reprezentującymi duże sieci handlowe.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawczyni wypłacając premie pieniężne oraz bonusy, nie zobowiązuje odbiorcy do wykonywania na jej rzecz jakichkolwiek innych czynności mających na celu intensyfikację sprzedaży, czy promocję towarów. Tym samym wypłacana przez nią premia pieniężna na rzecz kontrahentów nie jest w żaden sposób związana z uzyskaniem przez Zainteresowaną świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać zrealizowania w danym okresie przez kontrahentów, określonego limitu (kwoty) zakupów.

Sąd w wyroku podkreślił, iż "osiągnięcie przez nabywcę towarów określonej w umownie wielkości obrotów (zakupów) z danym sprzedawcą nie jest usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 u.p.t.u., a zatem wypłacana temuż nabywcy towarów przez sprzedawcę premia (bonus) za uzyskanie tegoż pułapu obrotów - nie stanowi odpłatności (wynagrodzenia za świadczenie usług). Tym samym wypłacenie tego rodzaju premii (bonusu) jest obojętne z punktu widzenia podatku od towarów i usług, podlega natomiast u nabywcy towarów, któremu ta premia jest przekazywana, zaliczeniu do przychodów w podatku dochodowym. Podobnie w przypadku wypłaty premii przez sprzedawcę - nabywcy towarów, z tytułu terminowego płacenia przez tego ostatniego za zakupiony towar, a więc prawidłowe wykonywanie przez nabywcę jednej z czynności istniejącego między stronami kontraktu kupna-sprzedaży - nie jest żadną usługą kupującego na rzecz sprzedawcy, która podlegałaby opodatkowaniu VAT.

W konsekwencji powyższych ustaleń Sąd zważył, iż skoro wypłata premii lub bonusu jest obojętna z punktu widzenia podatku od towarów i usług uznać należy, że wystarczające jest jej dokumentowanie ogólnie stosowanym dokumentem księgowym, jakim jest nota księgowa".

Reasumując, premie pieniężne oraz bonusy, które Zainteresowana wypłaca swoim kontrahentom z tytułu zrealizowania określonego poziomu zakupów nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług u jej kontrahentów, bowiem w takim przypadku nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ustawy. Jednocześnie przedmiotowa premia nie powinna być dokumentowana fakturami VAT wystawionymi przez kontrahenta - wystarczającym dokumentem w takiej sytuacji np. nota księgowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.