ILPP2/443-535/13-3/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2013 r. (data wpływu 17 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania tłumaczeń pisemnych i ustnych wykonywanych przez tłumacza przysięgłego na rzecz organów administracji publicznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania tłumaczeń pisemnych i ustnych wykonywanych przez tłumacza przysięgłego na rzecz organów administracji publicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

1. Jako tłumacz przysięgły języka angielskiego Wnioskodawca jest powoływany przez sądy, prokuratury, policję i inne organy administracji publicznej do wykonania tłumaczeń pisemnych i ustnych. Ponieważ prowadzi działalność gospodarczą w zakresie tłumaczeń, zobowiązany jest do rozliczania wynagrodzeń tytułem świadczenia usług tłumaczeniowych w ramach tej działalności.

2. Zainteresowany jest podatnikiem VAT, w związku z czym po dokonaniu tłumaczenia załącza fakturę VAT.

3. Kwotę netto z ww. faktury Wnioskodawca rozlicza w książce przychodów i rozchodów, odprowadzając od niej należne zaliczki na podatek dochodowy. Naliczony i zapłacony VAT rozliczany jest osobno w rejestrach.

4. Ww. organy, dla których Zainteresowany wykonuje tłumaczenia przysięgłe, rozliczają kwotę netto faktury tak, jakby był to przychód z działalności wykonywanej osobiście, czyli po raz drugi odprowadzają podatek od tej samej usługi. Na konto bankowe tytułem wynagrodzenia Wnioskodawca otrzymuje kwotę netto faktury pomniejszoną o pobraną zaliczkę i powiększoną o naliczony przez niego w fakturze VAT.

5. W efekcie, ponieważ ten sam przychód i dochód rozliczany jest dwukrotnie (w książce i przez ww. organy), w zeznaniu rocznym Zainteresowany wykazuje wyłącznie zaliczki pobrane przez te organy (bez przychodu i kosztów wskazanych przez te organy w przesyłanych mu deklaracjach PIT-11), co oczywiście skutkuje wezwaniem do urzędu skarbowego z powodu niezgodności w deklaracjach.

6. Prowadzone przez Wnioskodawcę rozmowy wyjaśniające w działach księgowości ww. organów nie przyniosły żadnego rezultatu, tj. Zainteresowanemu powiedziano, że tłumacze przysięgli mogą być powoływani wyłącznie jako osoby fizyczne, a ich usługi wynagradzane na zasadach obowiązujących w działalności wykonywanej osobiście.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedstawiony stan faktyczny nie powinien skutkować wyłączeniem stosowania VAT do takich zleceń.

Zdaniem Wnioskodawcy, zlecenia przekazywane tłumaczowi przysięgłemu przez organy administracji publicznej, które nie są podatnikami VAT i rozliczają świadczone im usługi na zasadach obowiązujących dla działalności wykonywanej osobiście, winny zostać wyłączone z obowiązku zaliczania ich do zakresu działalności gospodarczej, nawet jeżeli zakres ten jest identyczny z przedmiotem realizowanego zlecenia. Zdaniem Zainteresowanego, w takich wypadkach tłumacz winien wystawiać rachunek, a nie fakturę VAT. Tym samym usługi tego typu nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Doprowadzi to do uniknięcia podwójnego opodatkowania podatkiem dochodowym tej samej usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT różni się od definicji działalności gospodarczej zawartych w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.) oraz ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) i innych ustawach podatkowych. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Trzeba przyjąć, że działalnością gospodarczą jest tylko aktywność wykonywana w sposób profesjonalny. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług w zakresie tych czynności.

Według art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Aby uznać, że dana czynność, zaliczona do wymienionych w punktach 2-9 art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie podlega ustawie o VAT musi ona być wykonywana po spełnieniu łącznie wszystkich warunków określonych przepisem art. 15 ust. 3 ustawy o VAT. Oceny zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności wykonywanych na zlecenie organów wymiaru sprawiedliwości i administracji państwowej przez tłumaczy przysięgłych należy dokonywać w świetle uregulowań zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, pod kątem kryterium decydującego o uznaniu tych osób za podatników podatku od towarów i usług.

Tłumaczenie wykonane na zlecenie sądu, prokuratury, policji i innych organów administracji publicznej w żadnym razie nie może być utożsamiane ze świadczeniem usługi, której odbiorcą jest uczestnik postępowania i również w tym przypadku nie może być mowy o przyjęciu przez ww. instytucje odpowiedzialności za wykonane tłumaczenie (w rozumieniu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT). Tłumaczenie dokumentu sporządzone przez tłumacza przysięgłego na zlecenie np. sądu - jest dowodem w postępowaniu sądowym.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, że czynności wykonywane na zlecenie sądu, prokuratury, policji i innych organów administracji publicznej przez tłumaczy przysięgłych, nie korzystają z wyłączenia z zakresu ustawy o VAT, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę. Tym samym czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie podniesione w opisie stanu faktycznego oraz we własnym stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Dotyczy to w szczególności kwestii dokumentowania przedmiotowych czynności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, tut. Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.