ILPP2/443-53/10-2/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2010 r. (data wpływu 12 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku odliczonego przy zakupie towaru, który następnie został zniszczony - jest prawidłowe.

W dniu 12 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku VAT odliczonego przy zakupie towaru, który następnie został zniszczony.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest hurtownią dodatków krawieckich. Jednym ze sprzedawanych przez niego towarów był znacznik ubraniowy. Producent tych znaczników - inny niż dostawca Zainteresowanego - skierował do sądu liczne pozwy przeciwko firmom produkującym i handlującym przedmiotowym towarem, bowiem jest w posiadaniu patentu na jego produkcję. W drugiej instancji sprawę wygrał. Sąd prawomocnym wyrokiem nakazał Wnioskodawcy zniszczenie owych znaczników.

Wartość zniszczonego towaru w cenie zakupu obciąży pozostałe koszty operacyjne Zainteresowanego. Wnioskodawca ma wątpliwości co należy uczynić z VAT-em naliczonym, który odliczył przy zakupie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odliczony VAT przy zakupie towaru podlega korekcie w chwili, gdy towar zostaje zniszczony na podstawie wyroku sądowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy nie precyzują jego przypadku, natomiast w ocenie Zainteresowanego VAT nie powinien podlegać korekcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W myśl przepisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z kolei, kwestie korekty podatku naliczonego uregulowane zostały w art. 91 powołanej ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi hurtownię dodatków krawieckich. Jednym ze sprzedawanych przez niego towarów był znacznik ubraniowy. Producent tych znaczników - inny niż dostawca Zainteresowanego - skierował do sądu liczne pozwy przeciwko firmom produkującym i handlującym przedmiotowym towarem, bowiem jest w posiadaniu patentu na jego produkcję. W drugiej instancji sprawę wygrał. Sąd prawomocnym wyrokiem nakazał Wnioskodawcy zniszczenie owych znaczników. Wnioskodawca ma wątpliwości co należy uczynić z podatkiem VAT naliczonym, który odliczył przy zakupie.

W przedmiotowej sprawie doszło do sytuacji, w której nabyte towary nie zostaną wykorzystane do działalności opodatkowanej, co jest niezbędnym warunkiem dokonania odliczenia. Przepisy ustawy o VAT nie regulują wprost takiej sytuacji. Zdaniem tut. Organu, w celu dokonania właściwej oceny przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV, w którym Trybunał stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia podatku VAT zostaje zachowane.

W świetle powołanego wyroku, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy zakup danego towaru przez Wnioskodawcę jest dokonany z zamiarem wykorzystania tego towaru do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, to pomimo utraty danego towaru z przyczyn od niego niezależnych, tj. w sposób niezawiniony czy jak to ujął Trybunał "z powodów pozostających poza kontrolą podatnika", jego prawo do odliczenia w związku z ww. nabyciem zostaje zachowane, a tym samym nie ma podstaw do dokonywania korekt odliczonego podatku.

A contrario, w sytuacji, gdy z przyczyn od podatnika zależnych, np. w wyniku niedoborów zawinionych (manka), nie dochodzi do wykorzystania nabytych towarów do działalności opodatkowanej, prawo podatnika do odliczenia zostaje utracone. W takiej sytuacji odliczona kwota podatku z tytułu nabycia towarów, które ostatecznie nie zostały wykorzystane do działalności opodatkowanej winna być skorygowana.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, iż zniszczenie przedmiotowych znaczników zostało spowodowane prawomocnym wyrokiem Sądu, który nakazał ich zniszczenie. Zatem, nie doszło do straty towaru w wyniku zaniedbań Wnioskodawcy. Stąd też, w ocenie tut. Organu, w oparciu o wyżej dokonaną analizę, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z utratą towarów niezawinioną przez Zainteresowanego. Dlatego też Wnioskodawca, w przypadku zniszczenia towarów handlowych z przyczyn od niego niezależnych, zakupionych z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, nie utracił prawa do odliczenia podatku naliczonego. Zatem nie jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego przy zakupie przedmiotowych towarów.

Reasumując, w związku z zaistniałą sytuacją zniszczenia znaczników ubraniowych, zgodnie z prawomocnym wyrokiem sądu, a zatem z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy, Zainteresowany nie utracił prawa do odliczenia podatku naliczonego. Z uwagi na powyższe, nie jest on zobowiązany do dokonania korekty uprzednio odliczonego podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.