ILPP2/443-524/12-3/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2012 r. (data wpływu 22 maja 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 czerwca 2012 r. (data wpływu 5 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania przez Wnioskodawcę podwyższenia obrotu z tytułu sprzedaży usług świadczonych przez pośrednika - jest prawidłowe.

W dniu 22 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania obrotu z tytułu sprzedaży usług świadczonych przez pośrednika. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 czerwca 2012 r. o własne stanowisko w sprawie pytania nr 2 oraz o opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność świadczenia usług telewizji kablowej dla Uzdrowisk i Hoteli. Dnia 23 listopada 2011 r. zawarła z Uzdrowiskiem umowę wynajmu części pomieszczeń w celu umieszczenia sprzętu Spółki oraz pośrednictwa w zawieraniu umów pomiędzy Zainteresowanym a klientami Uzdrowiska (kuracjuszami).

W pośredniczeniu Uzdrowisko działa w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy.

Uzdrowisko pośredniczy w sprzedaży kart dostępowych do systemu telewizji kablowej Zainteresowanego.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników, Uzdrowisko ewidencjonuje sprzedaż Spółki na swojej kasie fiskalnej. Na zakończenie każdego miesiąca Uzdrowisko sporządza raport sprzedanych kart oraz arkusz cenowy, na podstawie których oblicza wartość przychodu Zainteresowanego. Całość przychodu jest przelewana na konto Spółki.

Uzdrowisko zgodnie z umową otrzymuje prowizję od sprzedaży, na którą wystawia Wnioskodawca fakturę VAT. Sporządzony przez Uzdrowisko protokół sprzedanych kart jest wysyłany do Spółki. Na jego podstawie Zainteresowany ewidencjonuje w swych księgach przychód oraz podatek należny VAT wykazywany w deklaracji VAT-7.

W pierwszym miesiącu działania umowy (marzec 2012) Wnioskodawca wystawił Uzdrowisku fakturę VAT na podstawie otrzymanych protokołów oraz wpłaconej na konto Spółki należności. Jednakże Uzdrowisko uznało, iż faktura jest niezgodna z umową i przepisami podatkowymi. Spółka wystawiła więc korektę faktury na minus. Zainteresowany zaewidencjonował swój przychód na podstawie sporządzonych protokołów przy pomocy faktury wewnętrznej. Zwrócił się również do Uzdrowiska z prośbą o przesłanie kserokopii miesięcznego raportu fiskalnego z kasy rejestrującej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane od Uzdrowiska protokoły jak i kserokopie potwierdzeń za zgodność z oryginałem są podstawą do ewidencjonowania w księgach swojego przychodu.

Zgodnie bowiem z przytaczanym wyżej rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. Spółka nie ma obowiązku montowania w Uzdrowisku swojej kasy w celu rozliczenia przychodu i podatku VAT.

Spółka nie może również wystawiać dla Uzdrowiska faktury VAT za sprzedaż kart dostępowych bowiem Uzdrowisko jest tylko pośrednikiem między Zainteresowanym a klientami Uzdrowiska.

Zasadne zatem wydaje się ewidencjonowanie własnej sprzedaży przy pomocy kserokopii miesięcznych raportów fiskalnych, potwierdzonych za zgodność z oryginałem oraz sporządzonych protokołów ze sprzedanych w danym miesiącu kart.

W celu poprawnego ewidencjonowania przychodów z otrzymanych kserokopii paragonów i wpłat na konto Spółki utworzono w księgach dokument o nazwie Paragon Fiskalny. Dokument ten jest również utworzony w rejestrze VAT, aby Spółka mogła poprawnie rozliczać podatek należny VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku (art. 29 ust. 1 ustawy).

Podstawę opodatkowania, w myśl art. 29 ust. 4 ustawy, zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących (art. 111 ust. 1 ustawy).

Z powyższego wynika zatem, że podatnicy podatku od towarów i usług dokumentują dokonaną sprzedaż następującymi sposobami:

* wystawiając faktury VAT,

* ewidencjonując obrót na kasie rejestrującej.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność świadczenia usług telewizji kablowej dla Uzdrowisk i Hoteli. Dnia 23 listopada 2011 r. zawarł z Uzdrowiskiem umowę wynajmu części pomieszczeń w celu umieszczenia sprzętu Spółki oraz pośrednictwa w zawieraniu umów pomiędzy Zainteresowanym a klientami Uzdrowiska (kuracjuszami).

W pośredniczeniu Uzdrowisko działa w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy.

Uzdrowisko pośredniczy w sprzedaży kart dostępowych do systemu telewizji kablowej Zainteresowanego. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników, Uzdrowisko ewidencjonuje sprzedaż Spółki na swojej kasie fiskalnej. Na zakończenie każdego miesiąca Uzdrowisko sporządza raport sprzedanych kart oraz arkusz cenowy, na podstawie których oblicza wartość przychodu Zainteresowanego. Całość przychodu jest przelewana na konto Spółki.

Uzdrowisko zgodnie z umową otrzymuje prowizję od sprzedaży, na którą wystawia Wnioskodawca fakturę VAT. Sporządzony przez Uzdrowisko protokół sprzedanych kart jest wysyłany do Spółki. Na jego podstawie Zainteresowany ewidencjonuje w swych księgach przychód oraz podatek należny VAT wykazywany w deklaracji VAT-7.

W pierwszym miesiącu działania umowy (marzec 2012) Wnioskodawca wystawił Uzdrowisku fakturę VAT na podstawie otrzymanych protokołów oraz wpłaconej na konto Spółki należności. Jednakże Uzdrowisko uznało, iż faktura jest niezgodna z umową i przepisami podatkowymi. Spółka wystawiła więc korektę faktury na minus. Zainteresowany zaewidencjonował swój przychód na podstawie sporządzonych protokołów przy pomocy faktury wewnętrznej. Zwrócił się również do Uzdrowiska z prośbą o przesłanie kserokopii miesięcznego raportu fiskalnego z kasy rejestrującej.

Zgodnie z art. 758 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. Do zawierania umów w imieniu dającego zlecenie oraz do odbierania dla niego oświadczeń agent jest upoważniony tylko wtedy, gdy ma do tego umocowanie (art. 758 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zatem kodeks wprowadza dwa rodzaje agencji: agencję pośredniczą (jeżeli przedmiotem usług jest pośredniczenie przy zawieraniu umów) oraz agencję przedstawicielską (jeżeli przedmiotem usług jest dokonywanie przez agenta czynności prawnych w imieniu dającego zlecenie). Generalnie zaś umowa agencyjna jest umową o świadczenie usług.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż agent działający w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy jest w świetle ustawy o podatku od towarów i usług podatnikiem, natomiast obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca odniósł do pewnego stanu faktycznego zaistniałego u podatników, tj. dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Według § 7 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas: dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Stosownie do § 7 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie, z zastrzeżeniem ust. 7.

Z kolei w § 7 ust. 7 rozporządzenia postanowiono, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Na mocy art. 111 ust. 3b ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Powyższe przepisy ustanawiają wyjątek od zasady, nakazując ewidencjonowanie sprzedaży prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników przez podatników obowiązanych do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących własnej sprzedaży. Wyjątek ten dotyczy ewidencjonowania na własnej kasie obrotu innego podmiotu bez prawa do używania przez podatnika kas należących do innego podmiotu. Zatem pośrednik, który obok sprzedaży usług zleceniodawcy będzie dokonywał sprzedaży usług własnych, w sytuacji gdy ciąży na nim obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy użyciu kasy rejestrującej, będzie miał również obowiązek ewidencjonowania na kasie obrót z tytułu sprzedaży usług zleceniodawcy.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Wyżej powołane przepisy art. 111 ust. 3a pkt 1 i ust. 3b wprowadzone zostały do ustawy o podatku od towarów i usług za pomocą przepisu art. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332). Zgodnie z art. 11 pkt 1 tej ustawy, ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2011 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 25, art. 2 i 9, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2011 r.

Według art. 9 ust. 7 ww. ustawy, dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7a i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Zgodnie z § 2 pkt 11 rozporządzenia, paragon fiskalny to wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Natomiast raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy), w myśl § 2 pkt 18 rozporządzenia, to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, iż z uwagi na fakt, że u pośrednika (Uzdrowisko) powstał obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy fiskalnej obrotu ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, to będzie on zobowiązany do ewidencjonowania na kasie obok własnych transakcji również sprzedaż usług zleceniodawcy (Wnioskodawcy).

Jednakże obrót z tytułu sprzedaży usług zleceniodawcy (Wnioskodawcy) nie będzie stanowił obrotu pośrednika. Zatem pośrednik (Uzdrowisko) będzie miał prawo pomniejszyć obrót oraz kwotę podatku należnego o wartość sprzedaży na rzecz zleceniodawcy (Wnioskodawcy), tj. o obrót z tytułu sprzedaży w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy kart dostępowych do systemu telewizji kablowej Zainteresowanego.

W przedmiotowej sprawie raport fiskalny zawierający sumaryczne dane o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres jest dokumentem przynależnym do pośrednika (Uzdrowisko), który może służyć mu m.in. do udokumentowania obniżenia obrotu.

Jednakże z uwagi na fakt, iż w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego.

Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Stosownie do art. 351¹ ustawy - Kodeks cywilny, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Zatem należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy stronami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca może na podstawie kserokopii miesięcznego raportu fiskalnego z kasy rejestrującej potwierdzonym za zgodność z oryginałem oraz na podstawie sporządzonych i przekazanych przez Uzdrowisko protokołów i arkuszy ewidencjonować obrót i rozliczać podatek VAT należny, jeżeli z dokumentów tych będzie wynikać wysokość obrotu osiągniętego przez pośrednika (Uzdrowisko) z tytułu sprzedaży w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy kart dostępowych do systemu telewizji kablowej Zainteresowanego oraz kwoty podatku należnego.

Powołany wcześniej przepis art. 109 ust. 3 ustawy zobowiązuje podatnika do prowadzenia ewidencji. Tym samym ewidencja ta mieści się w pojęciu "księgi podatkowej" w rozumieniu definiowanym w art. 3 pkt 4 z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749).

Ustawa o podatku od towarów i usług definiuje wprost jakie wymogi ma spełniać ewidencja prowadzona przez Wnioskodawcę dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Obowiązek prowadzenia ewidencji to jeden z podstawowych wymogów, jakie ustawodawca nałożył na podatników VAT, a dane, jakie powinny zawierać ewidencje prowadzone przez podatników, mają przede wszystkim umożliwić prawidłowe sporządzenie przez nich deklaracji dla podatku od towarów i usług. Podatnik winien prowadzić przede wszystkim ewidencję sprzedaży i ewidencję zakupów, a ponieważ ustawodawca nie określił wymogów, co do formy prowadzenia ewidencji, podatnik sam powinien zaplanować taki sposób jej prowadzenia, który ułatwi terminowe sporządzenie deklaracji podatkowej na podstawie zgromadzonych w ewidencjach danych. Dane, które podatnik wpisuje do deklaracji składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonych przez niego ewidencji. Całość ewidencji powinna być dostosowana do potrzeb podatnika. Ważnym jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT. Odnośnie ewidencjonowania dokonanej sprzedaży będą to:

Należy zwrócić uwagę na art. 193 § 1-3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w myśl którego księgi podatkowe prowadzone rzetelnie i w sposób niewadliwy stanowią dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów. Księgi podatkowe uważa się za rzetelne, jeżeli dokonywane w nich zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. Za niewadliwe uważa się księgi podatkowe prowadzone zgodnie z zasadami wynikającymi z odrębnych przepisów.

Przez księgi podatkowe rozumie się księgi rachunkowe, podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci - art. 3 pkt 4 Ordynacji podatkowej.

Zatem, ewidencjonowanie sprowadza się do wykazania w ewidencji rzeczywistych zdarzeń a następnie przeniesienia ich do deklaracji podatkowej, a także do prawidłowości kwalifikacji z punktu widzenia oceny niezbędnej w celu prawidłowego wymiaru podatku. Oba elementy - co do podania faktów i co do poprawności ich kwalifikacji prawnej - ciążące na podatniku składają się na pojęcie prawidłowego (rzetelnego) wymiaru podatku.

Poza tym do obowiązków podatnika należy również złożenie deklaracji podatkowej z poprawnie rozliczonym podatkiem. Jego wartość winna być przeniesiona z ewidencji podatkowej i przede wszystkim wynikać ze stanu rzeczywistego.

Ewidencje podatkowe winny być prowadzone poziomie szczegółowości umożliwiającym prawidłowe wykazanie obowiązku podatkowego.

Podstawą zapisów w księgach podatkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczych. Oznacza to także, że w sprawach podatkowych szczególnym źródłem dowodowym są księgi podatkowe prowadzone przez podatnika, jeżeli są one prowadzone rzetelnie i w sposób niewadliwy.

Zgodnie z postanowieniami art. 180 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Z opisu sprawy wynika, iż zasadne wydaje się ewidencjonowanie własnej sprzedaży przy pomocy kserokopii miesięcznych raportów fiskalnych, potwierdzonych za zgodność z oryginałem oraz sporządzonych protokołów ze sprzedanych w danym miesiącu kart.

W celu poprawnego ewidencjonowania przychodów z otrzymanych kserokopii paragonów i wpłat na konto Spółki utworzono w księgach dokument o nazwie Paragon Fiskalny. Dokument ten jest również utworzony w rejestrze VAT, aby Spółka mogła poprawnie rozliczać podatek należny VAT.

W związku z powyższym dokument tworzony przez Wnioskodawcę - Paragon Fiskalny, który w rozpatrywanym przypadku pełni funkcję informacyjną i pomocniczą, może on być dowodem o którym mowa w art. 180 ustawy - Ordynacja podatkowa.

W rozpatrywanym przypadku ewidencja VAT jest ewidencją zawierającą tylko podstawowe dane dotyczące działalności podatnika w danym okresie rozliczeniowym. Biorąc pod uwagę specyfikę prowadzonej działalności oraz trudności z bieżącym dostępem do wszystkich danych dotyczących świadczonych przez Wnioskodawcę usług, a przede wszystkim rzetelność i prawidłowość danych zawartych w ewidencji a następnie przeniesionych do deklaracji podatkowej, należy uznać ewidencję prowadzoną w taki sposób za zgodną z przepisami prawa.

Zatem biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż Zainteresowany do własnych rejestrów VAT może wprowadzić dokument typu Paragon Fiskalny w celu poprawnego rozliczenia podatku VAT należnego od sprzedaży, której w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy dokonuje Uzdrowisko.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14c ust. 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W kwestii interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.