ILPP2/443-521/10-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko XX, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2010 r. (data wpływu 6 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie danych, które powinna zawierać faktura VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie danych, które powinna zawierać faktura VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako adres siedziby dla potrzeb Numeru Identyfikacji Podatkowej (NIP), a także w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS) jest zgłoszony następujący adres: XX. Ze względu na rozmiary prowadzonej działalności finansowej, Zainteresowany posiada także placówki w innych miejscach np.: XX. Ponadto, posiada on na terytorium całego kraju ponad 500 oddziałów.

Wszystkie miejsca wykonywania działalności zostały zgłoszone w Krajowym Rejestrze Sądowym, a także w urzędzie skarbowym na formularzu NIP-2. w związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca dokonuje wielu zakupów towarów i usług. Kontrahenci wystawiając faktury VAT wskazują zazwyczaj jako adres nabywcy: XX. Jednakże zdarzają się sytuacje, w których kontrahenci wskazują inny adres np. adres jednej z placówek usytuowanych na innej ulicy w x lub poza X.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wskazanie na fakturze VAT wystawianej przez sprzedawcę towaru lub usługi adresu jednej z 7 placówek Wnioskodawcy (zgłoszonych w NIP i KRS), jednakże innego niż adres siedziby, tj. XX oznacza, że faktura taka zawiera pomyłkę dotyczącą adresu nabywcy, skutkiem czego Zainteresowany powinien wystawić notę korygującą.

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazanie na fakturze VAT wystawianej przez sprzedawcę towaru lub usługi adresu jednej z jego placówek (zgłoszonych w NIP i KRS), jednakże innego niż adres siedziby, tj. XX, nie powinno być uznane za pomyłkę dotyczącą adresu nabywcy, skutkiem czego Zainteresowany nie ma obowiązku wystawiać noty korygującej.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Na mocy delegacji ustawowej, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie z Dz. tu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.) określił m.in. szczegółowe zasady wystawiania faktur. Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej imiona i nazwiska lub nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy.

Powyższy przepis nie określa, jaki adres nabywcy ma być określony na fakturze wystawianej przez podatnika. Stąd wniosek, że może to być każdy adres, pod którym Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Zainteresowany zwraca uwagę na fakt, że działalność ta jest prowadzona w wielu miejscach w Polsce i miejsca te zostały zgłoszone zarówno w urzędzie skarbowym na potrzeby Numeru Identyfikacji Podatkowej (NIP), jak i w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS). Na uwagę zasługuje fakt, że celem ww. przepisów o danych jakie mają być zawarte na fakturze VAT, ma być jednoznaczna identyfikacja nabywcy towaru, bądź usługi. Jeżeli zatem placówki i oddziały Zainteresowanego są zarejestrowane w Krajowym Rejestrze Sądowym i wskazane w urzędzie skarbowym jako miejsce prowadzenia działalności, to w jego ocenie są nabywcą, a zatem adres tej placówki lub oddziału jest adresem nabywcy i jego umieszczenie na fakturze VAT spełnia wymogi zawarte w § 5 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia.

Ponadto, mając na uwadze cel przepisów ww. rozporządzenia tzn. identyfikację stron transakcji dla potrzeb podatku od towarów i usług, za prawidłowe należy uznać zamieszczenie na fakturze VAT oprócz nazwy bądź nazwy skróconej nabywcy również adresu jednej z placówek lub oddziału Wnioskodawcy, co w połączeniu z podanym na fakturze jego NIP, jednoznacznie zidentyfikuje go jako stronę transakcji udokumentowaną tą fakturą.

W związku powyższym Zainteresowany stoi na stanowisku, że podanie na fakturze adresu jednej z jego placówek (zgłoszonych w NIP i KRS), jednakże innego, niż adres jego siedziby, tj. XX nie powinno być uznane za pomyłkę dotyczącą adresu nabywcy. Przyjęcie odmiennego stanowiska i uznanie, że faktura VAT zawiera pomyłkę dotyczącą nabywcy, skutkowałoby koniecznością wystawiania w takiej sytuacji każdorazowo noty korygującej, o której mowa w § 15 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie z Dz. tu podatku niektórym podatnikom (...). w ocenie Wnioskodawcy, działanie takie w zaistniałej sytuacji jest bardzo uciążliwe, czasochłonne i bezcelowe, skoro pomimo wskazania innego adresu Zainteresowanego niż XX, zasadniczy cel (identyfikacja stron transakcji) zostanie spełniony.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w sprawie danych na fakturze i identyfikacji stron transakcji wypowiadały się organy podatkowe w dostępnych na stronach internetowych Ministerstwa Finansów interpretacjach podatkowych. Wprawdzie interpretacje te odnosiły się do danych na fakturze VAT dot. sprzedawcy, jednakże w jego ocenie tezy zawarte w tych interpretacjach można odnieść także do danych na fakturze dotyczących nabywcy. Tytułem przykładu można wskazać interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 listopada 2008 r. nr ITPPI/443-770/08/AP, ewentualnie postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 28 lutego 2005 r. nr PV/443-2/IV/2005/DB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie zapisu art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie z Dz. tu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż faktura dokumentująca sprzedaż powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, tj. dane dotyczące nabywcy. Natomiast w myśl cytowanego powyżej § 5 ust. 1 rozporządzenia, który precyzyjniej określa treść faktury, winna ona zawierać m.in. nazwy bądź nazwy skrócone nabywcy i ich adresy.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na uregulowania prawne zawarte w przepisach ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o NIP, dotyczące posiadania i posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP.

Artykuł 2 ust. 1 ustawy o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej, zwane dalej "NIP".

Na mocy art. 2 ust. 2 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych oraz płatnicy podatków; podmioty te również otrzymują NIP.

W myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Stosownie do art. 5 ust. 3 ustawy o NIP, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

Każdy więc podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Przy czym dokonujący zgłoszenia identyfikacyjnego otrzymuje wyłącznie jeden NIP. Podkreślić również należy, iż numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Należy także wskazać, że numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi). Zgodnie bowiem z zapisem art. 11 cytowanej wyżej ustawy, podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne. Inaczej rzecz ujmując identyfikacja danego podmiotu, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej. Konsekwencją decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP, jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP i nazwę.

Z treści wniosku wynika, iż Zainteresowany jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako adres siedziby dla potrzeb Numeru Identyfikacji Podatkowej (NIP), a także w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS) jest zgłoszony następujący adres: Xx. Ze względu na rozmiary prowadzonej działalności finansowej, Zainteresowany posiada także placówki w innych miejscach X. Ponadto, posiada on na terytorium całego kraju ponad 500 oddziałów.

Wszystkie miejsca wykonywania działalności zostały zgłoszone w Krajowym Rejestrze Sądowym, a także w urzędzie skarbowym na formularzu NIP-2. w związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca dokonuje wielu zakupów towarów i usług. Kontrahenci wystawiając faktury VAT wskazują zazwyczaj jako adres nabywcy: XX. Jednakże zdarzają się sytuacje, w których kontrahenci wskazują inny adres, np. adres jednej z placówek usytuowanych na innej ulicy w x lub poza X.

W oparciu więc o przytoczone przepisy ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy uznać, iż podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest Wnioskodawca. Tym samym, Zainteresowany jest obowiązany do podawania swojej nazwy wraz z numerem identyfikacji podatkowej oraz adresem na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych.

Biorąc więc pod uwagę powołane na wstępie przepisy art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 5 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie z Dz. tu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie maja zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, a także mając na względzie, iż numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu oraz jego adresu, który występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, należy stwierdzić, iż na fakturach VAT dokumentujących nabycie towarów i usług powinien jako nabywca być wskazany Bank z adresem dla niego właściwym oraz jego numer NIP, a nie jego oddział ze swoim adresem.

Dla oceny zaistniałego stanu faktycznego należy jednakże rozpatrzyć jakie konsekwencje prawne powoduje stosowanie w fakturach dokumentujących poniesione wydatki błędnego adresu podmiotu wskazanego jako nabywca.

Generalnie faktura VAT jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących, na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego zakupu. Faktury VAT są dokumentami o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. a contrario nie będzie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura VAT potwierdza zaistniałe zaszłości gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106 ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku. z tych powodów należy uznać, że chociaż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać dane dotyczące podatnika i nabywcy, to jednak nie wszystkie wykazane braki faktur wykluczają możliwość ustalenia tych danych przy prawidłowej analizie innych zapisów zawartych w fakturach. w szczególności należy to odnieść do takich wad, jak brak jednostek miary towaru, jego ilości i ceny jednostkowej. Są to elementy rachunkowe faktury, mające zasadnicze znaczenie dla określenia wysokości zobowiązania podatkowego, bez których nie jest możliwe zweryfikowanie, czy wysokość podatku została ustalona prawidłowo.

Należy zatem zauważyć, iż błędny adres podmiotu przy jednoczesnej prawidłowej nazwie oraz prawidłowym numerze NIP jest jedynie wadą techniczną, niewyłączającą możliwości prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego.

Z powyższego wynika, iż o prawidłowości faktur VAT wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. a zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur VAT wyłącznie z powodu wspomnianych braków mających charakter wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które, co prawda, powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają one na przedmiot i podstawę opodatkowania.

Z tego też względu należy uznać, iż chociaż faktury VAT, w których jako nabywca figuruje nazwa jednostki macierzystej jednakże z adresem oddziału, a nie jednostka macierzysta wraz ze swoim adresem nie spełniają wymogów określonych przepisami prawa, nie można uznać, że faktury te zawierają błędy, które nie pozwalają na rzeczywiste odzwierciedlenie przebiegu zdarzeń gospodarczych.

Podsumowując, w fakturach dokumentujących wydatki poniesione przez Wnioskodawcę związane z działalnością jego oddziałów, powinna być umieszczana nazwa i numer NIP wraz z adresem faktycznego odbiorcy tj. XX z możliwością dodatkowego umieszczenia nazwy i adresu podległego oddziału.

Na mocy § 15 ust. 1 rozporządzenia, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 6-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą. Nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią (§ 15 ust. 2).

Stosownie do § 15 ust. 3 rozporządzenia, nota korygująca powinna zawierać co najmniej:

Zatem, notę korygującą wystawia się w sytuacji gdy faktura lub faktura korygująca zawiera pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, lecz tylko wtedy jeśli są to wadliwości mniejszej wagi.

Reasumując, należy uznać, że podawanie na fakturze adresu oddziału bez podawania adresu siedziby głównej jest nieprawidłowe. w związku z powyższym, Zainteresowany powinien wystawić notę korygującą.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Dz. cław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.